Kακά τα ψέματα
KAKA TA ΨΕΜΑΤΑΡάλι Χαλκιδικής...
«Ο ΒΩΒΟΣ, o Λεωνίδας, ο άλλος, το παλικάρι με το μαύρο Έσκορτ, εσείς με τα
F2, τι κάνατε;»
O φιλόξενος και ευγενής Ζαφείρης επί των δημοσίων σχέσεων (ή κάτι τέτοιο
τέλος πάντων) του Καζίνο Πόρτο Καρράς και άλλοι, όπως ο Μανώλης με το
ανθρακί RX-7 που «δεν τουρμπίζει», ο Αλέκος με το ασημί A3-1,6 «των 7 εκατ»
(φουλ εξτρά!), ο «Πολωνός» που γκρινιάζει επειδή «ο Αρης κάνει δοκιμές με
τέρας» και θα περάσει τον δικό του, ή τα παιδιά με το Πούντο GT ο Αντώνης
και η όμορφη Ελένη, απορούν με την εξέλιξη του αγώνα.
Ελάχιστοι οι θεατές, αλλά καλά ενημερωμένοι. Βλέπετε, επιτέλους λειτούργησε
διαρκής γραμματεία, η αφίσα μοιράστηκε στην ώρα της, ενώ το γραφείο Τύπου
λειτούργησε όπως θα έπρεπε να λειτουργεί αυτό του Ράλι Ακρόπολις. Σύμφωνοι,
ίσως δεν είναι της στιγμής.
Προσθέστε ότι Νίκος Ανδριτσάκης & Σία σε συνδυασμό με τη Ρεπόρτερ και τη
δική μας Τεχλίνκ γέμισαν το Ιντερνέτ με υλικό και αποτελέσματα, και
αντιλαμβάνεστε πως δεν έλειψε η ενημέρωση πριν, κατά τη διάρκεια και την
επόμενη μέρα των εχθροπραξιών.
Αναμφισβήτητα το «έργο» ήταν σωστά στημένο, ενώ η εκτέλεση θύμισε και στους
αυστηρότερους ότι, όταν οι τύποι που έχουν την ευθύνη της οργάνωσης δεν
«τρώγονται», δημιουργούν...
Οι αγωνιζόμενοι στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλι σαφώς δεν «τρώγονται» μεταξύ
τους και είναι γνωστό ότι το επίπεδο στις μεταξύ τους σχέσεις παραμένει
ψηλά, παρά το ανταγωνιστικό στοιχείο που φυσιολογικά χαρακτηρίζει το χώρο.
Οι ίδιοι, τα πληρώματα και όσοι εμπλέκονται (τεχνικοί, χορηγοί, κ.λπ...)
στον πλέον σοβαρό θεσμό των ελληνικών αγώνων, τελευταία είχαν κάνει δική
τους υπόθεση τον καλύτερο αγώνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σε όλα τα
επίπεδα.
Είναι βέβαια γεγονός ότι παραπαίει ειδικώς και γενικώς ο θεσμός από τότε
που έπαψε να λειτουργεί ως χώρος προπόνησης και εξέλιξης ταλαντούχων οδηγών
με προοπτική συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κάποτε λειτουργούσε και
σαν «πεδίο βολής» ικανών και έμπειρων που για διάφορους λόγους δεν είχαν
θέση στο μεγάλο θεσμό. Τελευταίος αυτής της σειράς οδηγών ο Γερμανός Έρβιν
Βέμπερ ήρθε, είδε και νίκησε το 1992 με ένα σχεδόν εργοστασιακό Γκάλαντ
VR-4.
O Κώστας Αποστόλου με τη γερασμένη Ιντεγκράλε φυσιολογικά δεν κέρδισε
ύστερα από 12 μήνες τον Πασκουάλι με Έσκορτ, ενώ από λάθη (Βωβός) και
ατυχίες (Κύρκος) δεν κέρδισε «Ελληνάρα» το 1994. Τα επόμενα δύο χρόνια
σημαδεύτηκαν από ένα σερί ατυχιών σε σχέση με τον Αρη Βωβό και με τις δύο
νίκες του Λεωνίδα Κύρκου.
O «μικρός», με το χαμόγελο που αφοπλίζει, διαθέτει αναμφισβήτητη ταχύτητα
σε όλα τα επίπεδα. O τέλειος έλεγχος του αυτοκινήτου και ο τρόπος
προετοιμασίας τού επιτρέπουν να κάνει εκπληκτικά πράγματα σε στενά και
μέτρια κομμάτια, ενώ σαφώς και αποδεδειγμένα δεν υστερεί σε γρήγορες ε.δ.
(«κωλώνει» και κάνει 9 λεπτά τα 17 χιλ. της Τενέδου; Συγκεντρωθείτε...)
όπως υποστηρίζουν οι γνωστοί-άγνωστοι συμπλεγματικοί κριτές και επικριτές
των εξελίξεων εντός και εκτός ε.δ... Νικητής στο Ράλι Ακρόπολις το 1995 και
τον ίδιο χρόνο πρωταθλητής, θέλει τη νίκη στη Χαλκιδική, ώστε να κάνει ένα
ιστορικό χατ-τρικ. Φέτος, προετοιμάστηκε σοβαρά και με τον απαραίτητο
ενθουσιασμό και τη συνέπεια που απαιτείται ώστε να προσπερνάς τις παραλίες
και να αφοσιώνεσαι στο γνωστό τροπάριο: «χάνεται από δεξιά σανίδα, πάτα 100
και κλειστή αριστερή κ.λπ...».
Συμπαθής, ικανός και πεισματάρης ο Γιάννης Αλβανός, φιλόξενο και δυνατό το
Ιμπρέζα των δοκιμών, «στα όπλα» όλη την ώρα ο «γάτος» και οι συνεργάτες του
(Σπύρος, Σταύρος & Σία) αλλά με την υπέροχη Βίκυ το 24ωρο είναι αλλιώς,
«κακά τα ψέματα».
O συνδυασμός αποδεδειγμένα μισεί τη βαθμοθηρία, ενώ ο οδηγός ίσως είναι ο
μόνος από τους «top» έλληνες αγωνιζομένους (εν ενεργεία και παροπλισμένους)
που μένει πεισματικά μακριά από το παρασκήνιο σε σχέση με σχεδίαση αγώνων
και θέσπιση κανονισμών. Του αρέσει να στρίβει στο όριο, να κερδίζει και
μέχρις εκεί...
Με τον τρόπο εμπλοκής του και σε συνδυασμό με την εμφάνιση στο Ακρόπολις
ουδείς αμφισβητούσε ότι είναι το λογικό φαβορί και μάλιστα με δεδομένη την
αντίδραση του Λεωνίδα Κύρκου.
Αλίμονο σε όποιον κάνει παρακινδυνευμένες εκτιμήσεις και μείνει στο φετινό
Ακρόπολις σε σχέση με τον Λέα, τα αδέλφια του, τους συνεργάτες τους, τον
ειδικά επιστρατευμένο Γιάννη Σταυρόπουλο και βέβαια το ανανεωμένο στη σωστή
κατεύθυνση Φορντ Έσκορτ WRC. Πετυχημένος επιχειρηματίας ο Ντέιβ Ρίτσαρντς,
και η Προντράιβ προμηθεύει τους ανά τον κόσμο πελάτες της με καλά,
αξιόπιστα και γρήγορα Ιμπρέζα που δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους. Εν
τοιαύτη περιπτώσει ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Στη Φορντ είναι αλλιώς. Κανένα
Έσκορτ δεν είναι ίδιο με το άλλο. Βρετανικό κομφούζιο αλλά άμα πετύχεις την
καλή συνταγή και ταιριάξεις τα σωστά εξαρτήματα μεταξύ τους, τότε το Έσκορτ
είναι όπλο που δημιουργεί πονοκεφάλους και κερδίζει αγώνες. Με αυτή τη
λογική από τους υπόλοιπους δυτικούς και ανατολικούς αντιπάλους με «μεγάλα»
γκρουπ A ο επικεφαλής της βαθμολογίας του Ε.Π. οδηγών Χόλοβιτς (Ιμπρέζα)
και ο φιλόδοξος Πρωταθλητής Γαλλίας (στα χωμάτινα Ράλι) Ρισελμί (Έσκορτ
WRC), θα μπορούσαν ίσως και κατά περίπτωση να ανάψουν τα φώτα στους δικούς
μας...
Στις ε.δ. η θεωρία μας δεν ανατράπηκε. Με «τρίποντο, φάουλ και... τεχνική
ποινή» στο πρώτο λεπτό (1η ε.δ.) ο Βωβός (σ.σ.: σε στιλ Ντίνο Ράντζα, Αρη;)
πήρε την αρχηγία «δίνοντας» 13 στον Πολωνό σχεδόν Πρωταθλητή Ευρώπης και
17 στον Κύρκο που επιτέλους αναπνέει και αισιοδοξεί.
Στη συνέχεια αρχίζει το κρυφτό με τους «τρεις» να εναλλάσσονται στις πρώτες
θέσεις των ε.δ. μέχρι την 6η ε.δ. οπότε ο Βωβός ανέβασε πάλι ψηλά τον πήχη
«δίνοντας» 12 στον Πολωνό με ίδιο αυτοκίνητο και 14 στον Κύρκο που εν
τω μεταξύ αντιμετωπίζει προβλήματα με τον κινητήρα του. Πήρε λέει σκόνη στη
δοκιμή πριν από τον αγώνα και πληγώθηκε. Αν είναι δυνατόν! Βρετανική
τεχνολογία σου λέει μετά και βρετανικά, ή ό,τι άλλο, μέταλλα.
Ας είναι. Την ώρα που ο Κύρκος με αναμμένα όλα τα alarm και την πίεση του
λαδιού «στο μείον», «κλέβει» δρόμο και παίρνει την κατιούσα για τον
Πολύγυρο μέσα από την ομώνυμη ε.δ, ο Βωβός τερματίζει την «εταπ» και
ανεβάζει τη διαφορά σε σχέση με το Χόλοβιτς στα 33!
Κάτι περισσότερο από μισό λεπτό. Διαφορά που αντικατοπτρίζεται περίφημα και
η διαφορά ικανοτήτων ανάμεσα στο ταχύτερο σήμερα ελληνικό πλήρωμα και στον
Πρωταθλητή Ευρώπης.
Από ταχύτητα στο χωματόδρομο, εθνικά, πάμε καλά. Πολύ καλά!
Από εκεί και πέρα;
Βατερλό! Την επόμενη ώρα, στην επόμενη ε.δ, και ενώ όλα έδειχναν να έχουν
κριθεί, ο άλλοτε μικρός έκανε «χαρακίρι» και οδήγησε το μισό Ιμπρέζα εκτός
δρόμου με 1η-2η ταχύτητα και λιγότερα από 60 χιλ. Ασχημη εικόνα. Κακή
εξέλιξη. Συμβαίνει σε όλους, ακόμη και στους καλύτερους, αλλά σημασία έχει
το πού και το πότε...
Κύρκος-Βωβός out, όπως άλλωστε και ο Γιάννης Παπαδημητρίου με την
προηγούμενη έκδοση του Έσκορτ που πριν «το βροντήξει» στην Τένεδο (κατά μία
πληροφορία που όμως δεν επιβεβαιώνεται από το δ.τ. της ομάδας) έγραψε το 2ο
χρόνο στα Σήμαντρα χαρακτηριστική ε.δ. το πάλαι ποτέ. Σήμερα, ακόμη μία,
αφού έχουν αφαιρεθεί τα δύσκολα κομμάτια με τις καμπές της διαφοράς.
Εντάξει, παραμένει «ανδρική» υπόθεση, αλλά ας μην υπερβάλουμε κιόλας...
Οι άλλοι...
Δηλαδή όσοι με F2, αφού θέμα κατηγορίας N δεν τίθεται. Υποφέρουν και σε
ευρωπαϊκό επίπεδο τα «νορμάλ» και ουδείς το κρύβει..
Με κίνηση μόνο μπροστά και δίλιτρα διαμάντια κάτω από το καπό που ανεβάζουν
άπειρες στροφές χωρίς υποστήριξη (τούρμπο).
Απίστευτο και όμως αληθινό, οι καλοί δίλιτροι ατμοσφαιρικοί δε δυστροπούν
στις χαμηλές στροφές, ενώ «σκοτώνουν» και στις μεσαίες! H τεχνολογία εδώ
έχει κάνει καλή δουλειά, αφού το σύνολο είναι και αξιόπιστο. Προσθέστε τα
μεγάλα φρένα, το μικρό βάρος, τους μεγάλους τροχούς και κιβώτια επτά ή έξι
σχέσεων με σειριακό ή συμβατικό σύστημα επιλογής και αντιλαμβάνεστε ότι
πρόκειται για αξιόλογες προσπάθειες.
Κρίμα που διαθέτουν μόνο ένα διαφορικό, δέκα φορές κρίμα που δεν έχει
εξελιχθεί αρκούντως ώστε να περιορίζεται η απώλεια της δύναμης και
μειώνεται η φθορά των ελαστικών, και βέβαια εκατό φορές κρίμα που δεν είναι
ίδια μεταξύ τους τουλάχιστον σε χρονολογία εξέλιξης και κατασκευής.
O νέος είναι ωραίος?
Αναφερόμαστε στο Μεγκάν μαξί κιτ καρ του Λεωνίδα και της Μαρίας Κορρέ που
έκλεψε την παράσταση στα άτυπα καλλιστεία, ενώ ταρακούνησε και τα
χρονόμετρα επιτρέποντας στον «boss» της Ρενό, που έχει ξεπεράσει τα 50, να
κινείται σβέλτα και με αξιοπρέπεια σε όλα τα εδάφη και να βάζει σε σκέψεις
τουλάχιστον τον Στρατισίνο.
O υπογράφων ?με το καλύτερα στημένο Ιμπίθα της διετίας? είχε δίπλα του
χρυσάφι και γύρω του αποφασισμένους ικανούς συνεργάτες άψογα
συντονισμένους. Δυστυχώς, πέρα από κατά περίπτωση εκρήξεις δεν κατάφερε να
ξεφύγει από το «σχεδόν καλώς», αγγίζοντας μάλιστα πολλάκις το «κακώς».
Θέμα Νιώρα δεν τίθεται. O «μπατς» και παραπλεύρως ο τυχερός στο περιθώριο
του αγώνα κ. Τάσος έκαναν τον καλύτερο αγώνα της καριέρας τους και ας μην
το έχουν καταλάβει. Έμειναν όρθιοι και απέσπασαν ειλικρινές χειροκρότημα
και θερμή χειραψία, έχοντας έναν κινητήρα από το παρελθόν των 1.800 κ.εκ
και μεγάλη ποικιλία ελαστικών από όπου τα «μπιμπίκια» έφυγαν πριν από
χρόνια, ούτε καν πριν από μήνες. Το «εύγε, κύριε αστυνόμε» συνδέεται και με
το ότι κάνουν δοκιμές με ένα αξιόπιστο αλλά πολύ αργό Σάνι 1,6 ?τρεις
γενιές πίσω (δανεικό από την υπηρεσία καταδίωξης...)? και με το ότι
υποστηρίζονται από δύο μόλις μηχανικούς!
Εντάξει, είναι μηχανικάρες και κύριοι, αλλά μόνο δύο, σε μία εποχή που ο
πήχης σε σχέση με το κόστος ξεπερνάει τη λογική.
O παλιός είναι αλλιώς
Δεν αναφερόμαστε ούτε στον Ντιμ, ούτε στον Κωστή Στεφανή, ούτε βέβαια στην
Κλειώ που καλά κρατεί, αλλά στους νικητές της F2.
Οι Αβτσί-Γκουρ ήρθαν, τέταρτη χρονιά, στη Χαλκιδική. Νικητές με πολλή τύχη
το 1994, έχασαν πανηγυρικά το 1995, πολέμησαν αλλά έκαναν το λάθος τον
περασμένο χρόνο και φέτος ήρθαν με στόχο τη νίκη που θα τους φέρει κοντά
και στον ευρωπαϊκό τίτλο της κατηγορίας. Όπλο τους σε κάθε επίσκεψή τους
στα ελληνικά εδάφη το Ρενό 19 της τουρκικής Ρενό. Ίδιο οπτικά κάθε χρόνο,
επί της ουσίας είναι κάθε φορά καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. H ελληνική
«εθνική» ομάδα το θεωρούσε καλυμμένο Ουίλιαμς, όπως πέρυσι. Φέτος
αποδείχθηκε σχεδόν Κλειώ-κιτ καρ με κινητήρα 250 ίππων και τερατώδη ροπή.
Απόλυτα δικαιολογημένη λοιπόν η επιλογή τροχών με λάστιχα 17-65-15 και σε
συνδυασμό με το ιδανικό μετατρόχιο για «Χαλκιδικής» που διαθέτει εκ γενετής
το 19, ίσως δικαιολογημένα κέρδισαν τους Ντιμ-Στεφανή.
Σημειώνουμε ?ίσως έχοντας σίγουρη την παρεξήγηση? αναλύοντας τους χρόνους,
αλλά έχοντας και άποψη από πρώτο χέρι όντας την πρώτη μέρα (οπότε και
κρίθηκε ο αγώνας) στο δίλεπτο τους Έλληνες Πρωταθλητές. Καθυστέρησε με
πρόβλημα στην ανάρτηση η Κλειώ στην πρώτη ε.δ, οι «Δημητρακόπουλοι» έκαναν
τα μαγικά τους, επισκεύασαν σε χρόνο μηδέν, και Τάκης-Κωστής την απογείωσαν
ανάβοντας φώτα στους Τούρκους. Κάλυψαν τη διαφορά των 30?? τους έφτασαν στα
5?? (!), αλλά στις τελευταίες τέσσερις ε.δ. έχασαν πάλι χρόνο και έφτασαν
στην ανασυγκρότηση με διαφορά 20?? που δεν καλύφθηκε την επόμενη ημέρα.
Πιθανόν αποσυντονίστηκαν από την εγκατάλειψη του Βωβού και από την
προοπτική να «κερδίσουν» τον ελληνικό αγώνα, πιστεύοντας ότι μπορούν να
ελέγξουν το Σωτήρη Χατζητσοπάνη... Πάντως, επί ελληνικού εδάφους ουδείς
τους αμφισβητεί ειδικώς και γενικώς.
Πρώτοι Έλληνες....
Απαντες πικράθηκαν από την εγκατάλειψη του Πάνου Χατζητοπάνη με το «Φίατ
500» της αντιπροσωπείας στη 2η ε.δ. πόσο μάλλον ο πατέρας του, Σωτήρης, που
συμμετέχει πρωτίστως για την προσωπική του ευχαρίστηση. Εκμεταλλευόμενος
την εμπειρία του, τις δυνατότητες του Έσκορτ που μετέτρεψαν σε αγωνιστικό
αυτοκίνητο οι Καρανικολαίοι και τον ενθουσιασμό του συνοδηγού του Χρήστου
Νάνου (διακριθείς στον ίδιο χώρο και το 1986 με τον Κώστα Χαμπή), ήταν
μακριά από το συναγωνισμό σε σχέση με τους «τρεις» αλλά δεν έχασε την επαφή
με τον Ντιμ που πήρε το περιβραχιόνιο μετά την εγκατάλειψη του Βωβού.
Στο δεύτερο σκέλος το ΕΚΟ-Έσκορτ πήρε προοδευτικά την αρχηγία και ο
αειθαλής Λαμιώτης κατετάγη πρώτος ανάμεσα στους Έλληνες, βάζοντας
υποψηφιότητα και για τον τίτλο σε σχέση με το κύπελλο Μακεδονίας-Θράκης.
Αντίπαλοί του ένας παλιός, ο άτυχος στο ΕΛΠΑ Βασίλης Τσομπανόπουλος (ας μη
χαμογελούν οι νέοι με έναν «χερά» που έχει κινηθεί με το μαύρο Καντέτ σε
γωνίες που μόνο στο όνειρό τους έχουν αντικρίσει) και ένας νέος. O νικητής
της κατηγορίας N στο ΕΛΠΑ Νικόλας Παυλίδης με το Έσκορτ που κέρδισε πριν
από 12 μήνες ο Γιάννης Παπαδημητρίου.
Παρ? ολίγον έμφραγμα?
Δοκιμές για τον αγώνα, και στην πρώτη ε.δ. ένα νέο ζευγάρι έξω από ένα
κίτρινο «cinqeue», μάλλον sporting, ζητάει βοήθεια. Επιστράτευση της
γαλλικής γλώσσας και μας ζητούν βενζίνη.
«Καλά δε δουλεύει ο δείκτης;» ρωτήσαμε αθώα και με μάλλον ειρωνική διάθεση.
Απαντήσανε ότι κάνουν δοκιμές σε ρυθμό αγώνα, οπότε δεν το βαραίνουν, και
βέβαια η διάθεσή μας άλλαξε προς το πιο αυστηρό, σχολιάζοντας με τον
ελληνικό τρόπο την τρέλα κάθε πιτσιρικά που θέλει να γράψει ιστορία με τους
«κουβάδες» του κ. «Τάγκου» και άλλα αντίστοιχα «κάργα» αγωνιστικά που
δικαίως δεν κατανοείτε.
Την επομένη, την ώρα της μάχης, μαθαίνουμε ότι ένας «Γαλλάκος» ο m. Robert
καταδιωκόμενος από τους Ιταλούς Μπαλεστρέρο-Μπερνακίνι έχει πάρει αμπάριζα
διασύροντας οικογενειακώς όσους με Μίκρα και τη συντριπτική πλειοψηφία όσων
με Στάρλετ. Ευτυχώς Τοψής, Ζήβας και Παναγιωτόπουλος κρατούν την κλάση στα
χέρια, αλλά από εκεί και πέρα; Διάβολοι τα Φιατάκια, αλλά και οι τύποι πάνε
αέρα, «κακά τα ψέματα».
Στην ανασυγκρότηση από το απουσιολόγιο λείπει ο Παναγιωτόπουλος, ενώ Τοψή
και Ζήβα τους χωρίζουν μόλις 22??! O Παντελής πυροβολεί όπως πάντα με
μαεστρία, όμως ο χρόνος του στον Πολύγυρο (μισό λεπτό μπροστά από τους
αντιπάλους του 6?? πίσω από τη λαχανίδα) εκθέτει τους συναθλητές του, τον
ίδιο και όποιους τον σκηνοθέτησαν. Εκατό φορές μπράβο αν τον έκανε, οπότε
ήρθε η ώρα για κατάθεση της λισάνς, κρίμα όμως αν έγινε εκούσιο «λάθος».
Την επομένη δεν τίθεται θέμα διαπιστώσεων, αφού εγκαταλείπει από κιβώτιο
στην ίδια διαδρομή όπως άλλωστε και ο Ζήβας από κινητήρα. Οι δυο τους out
και ο πόλεμος στα 1.300 συνεχίζεται. H σκυτάλη σε ένα ακόμη Στάρλετ με τους
Καρακασίδη-Οικονομίδη που εκμεταλλευόμενοι τις εξελίξεις κέρδισαν τα 1.300
πεντακάθαρα μπροστά από άλλους με περισσότερη εμπειρία.
Το έμφραγμα αποφεύχθηκε χάρη στο ξύπνημα του Θέμη Χαλκιά που, πριν
εγκαταλείψει, πίεσε το «νικητή των Μίκρα» Σωτήρη Σκαλτσά και ?για να
είμαστε αντικειμενικοί και ακριβείς? σε συνδυασμό και με την εγκατάλειψη
του ιπτάμενου Γάλλου με το Φίατ. Χωρίς πίεση και με τους βαθμούς
«παντελονίδιος», ο Μπαλεστρέρο δεν είχε λόγους ώστε να πυροβολήσει και να
ασχοληθεί γενικότερα με την κλάση...
Και του χρόνου?
Πρέπει να βρεθεί επειγόντως τρόπος? εξασφάλισης θεατών. Με τα δωρεάν
εισιτήρια γέμισε το OAKA με την ευκαιρία του Πρωταθλήματος Στίβου. Σε ένα
Ράλι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Πρέπει όμως να «κυκλοφορήσει» και να μαθευτεί
ότι όποιος το αποφασίσει θα περάσει καταπληκτικά. Το «μεσαίο πόδι, λέει» σε
όλα τα επίπεδα, ενώ οι καλές ημέρες αρχίζουν την εβδομάδα πριν από τον
αγώνα και συνεχίζονται την επομένη.
Το φαγητό (μεγάλη ποικιλία, ποιότητα μόλις υποδεέστερη από τον περασμένο
χρόνο) είναι ουσιαστικά προσφορά του Σιθωνία-Πόρτο Καρράς, ενώ το κόστος
του δωματίου ή διαμερίσματος στο Μαρμαρά δεν είναι παράλογο.
Μπορεί όμως να μειωθεί και άλλο και σε αυτόν τον τομέα, στην προσπάθεια
δηλαδή μείωσης του κόστους παρακολούθησης του αγώνα, οπότε και στην αύξηση
των θεατών, πρέπει να επικεντρώσουν την προσπάθειά τους οι άνθρωποι της
ΕΛΠΑ και του Καζίνο Πόρτο Καρράς. Εμείς, μαζί τους..._Στράτης
Χατζηπαναγιώτου
Βατερλό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, με το «πενάκι» του Ρίχαρντ Χίκερ...
E, ναι! Για τα μπάζα, σε πρώτο πρόσωπο. «Να είχαμε αυτή την ανάρτηση και
αυτή την ομάδα από πέρυσι....».