Daewoo Nubira 1.6 4D SX
Ζήτημα χρόνου
H παρουσίαση ενός πραγματικά σύγχρονου ?με την ευρωπαϊκή έννοια του όρου?
αυτοκινήτου για τους κορεάτες κατασκευαστές αυτοκινήτων είναι ζήτημα
χρόνου. Ένα ακόμα βήμα στη σωστή κατεύθυνση αποτελεί και το νεοφερμένο στη
χώρα μας? μεγαλο-μεσαίο Νταεγού Νουμπίρα. Πόσο κοντά στην επιτυχία είναι
τελικά αυτή η ξέφρενη πορεία των Κορεατών;
OI ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ σε τέτοιου είδους ερωτήσεις δεν είναι και τόσο απλές. Όμως,
οι ίδιοι οι Κορεάτες δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό στο να απαντούν θετικά και
να αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία το μέλλον.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Από τη μια ο κλάδος των αυτοκινήτων δεν είναι παρά
ένα μόνο τμήμα των δραστηριοτήτων των βιομηχανικών κολοσσών της χώρας. Από
την άλλη, έχουν πίσω τους μια μεγάλη σε μέγεθος και έντονα μονοπωλιακή
εγχώρια αγορά, η οποία αποτελεί το καλύτερο εφαλτήριο για την «έξοδό» τους
στον υπόλοιπο κόσμο.
H Νταεγού είναι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του δυναμισμού της
κορεάτικης αυτοκινητοβιομηχανίας. Ύστερα από αρκετά χρόνια ευδόκιμης
συμβίωσης με την GM, από το 1992 ακολουθεί το δικό της δρόμο,
παρουσιάζοντας αυτοκίνητα αμιγώς κορεάτικα. Αυτοκίνητα μάλλον πρωτόλεια,
που όμως, με κύριο όπλο την εξαιρετικά ανταγωνιστική τιμή, κατάφεραν να
βάλουν την εταιρία στο χάρτη των μεγάλων κατασκευαστών.
Με στόχο πλέον μια θέση στο «τοπ-τεν» της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας
του επόμενου αιώνα, η Νταεγού αναθεώρησε? εν μια νυκτί σχεδόν ολόκληρη την
γκάμα της, παρουσιάζοντας μια σειρά μοντέλων με απόλυτα σύγχρονο προφίλ.
Έτσι, μετά το Λάνος που παρουσιάσαμε πριν από λίγο καιρό, ο αντικαταστάτης
του ?ξεπερασμένου? Εσπέρο βρίσκεται ήδη στη χώρα μας και ακούει στο μάλλον
υπερβολικό όνομα Νουμπίρα.
«Παγκόσμιο αυτοκίνητο» made in Korea
Στο Νουμπίρα, εκτός από το υπερβολικά «εξωτικό» όνομά του (σημαίνει σε
ελεύθερη μετάφραση: «αυτό που θα ταξιδέψει στον κόσμο»), συναντάμε όλα
εκείνα τα στοιχεία που τείνουν με τον καιρό να χαρακτηρίσουν τα αυτοκίνητα
Made in Korea.
Δέσμιο κι αυτό της κορεάτικης μόδας και αισθητικής περί σύγχρονου
αυτοκινήτου (αν και σχεδιασμένο από το στούντιο IDEA), προτείνει μια ακόμα
εκδοχή των οβάλ γραμμών, με έντονα δάνεια από άλλες κατασκευές (βλέπε π.χ.
Φορντ Μοντέο) και έναν χαρακτήρα? «γενικώς και αορίστως», που κάτι θυμίζει
και διαρκώς παραπέμπει κάπου αλλού. Πάντως είναι αρκετά αρμονικό και
ισορροπημένο, ενώ δεν παραλείπει να κολακεύει τις ανάγκες του κοινού στο
οποίο απευθύνεται, όντας «πολύ αυτοκίνητο» στη δεδομένη κατηγορία τιμής.
Σε ό,τι αφορά δε το αν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες της Νταεγού σχετικά με τη
δομική ενίσχυση του αμαξώματος, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η
γενική εικόνα του αυτοκινήτου δείχνει σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με το
πρόσφατο παρελθόν.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι εκτός από την τετράθυρη έκδοση, υπάρχει
μια λίφτμπακ (με λίγο πιο? ιδιόρρυθμη σχεδίαση στο πίσω τμήμα) και ένα δύο
όγκων (στέσιον βάγκον), τα οποία πολύ σύντομα θα είναι διαθέσιμα στην
ελληνική αγορά.
Στο εσωτερικό τα πράγματα υπόκεινται στην ίδια πάνω-κάτω λογική: τυπικά
βιομηχανικά, απρόσωπα και με μια αβάσταχτη δόση «αρχοντοχωριατισμού». Όσοι
βέβαια καταφέρουν να μην εντυπωσιαστούν από την υπερπροσφορά δερμάτων
(ψευδο)ξύλινων επενδύσεων και λοιπών συμπαρομαρτούντων (τουλάχιστον στην
έκδοση της δοκιμής μας), θα σταθούν στη μάλλον χαμηλή ποιότητα των υλικών
και συναρμογής των πλαστικών.
Πάντως, και για να είμαστε δίκαιοι, το αυτοκίνητο με τα κρεμ δέρματα που
είχαμε στα χέρια μας, μπορούμε να πούμε ότι μας ικανοποίησε, σε ό,τι αφορά
την αίσθηση που δημιουργεί στους επιβάτες, καθώς ήταν φωτεινό και
ευχάριστο. Εκτός αυτού η εργονομία δεν πάσχει σε κανένα σοβαρό σημείο, ενώ
οι θέσεις για μικροαντικείμενα είναι κάτι παραπάνω από αρκετές.
Από την άλλη όμως, η θέση οδήγησης δύσκολα θα ικανοποιήσει, αφού παρά τις
αρκετές ρυθμίσεις (καθίσματος και τιμονιού) δεν καταφέρνει να υπερβεί τη
φιλοσοφία «μέσου όρου» της κατασκευής (για παράδειγμα, η πλευρική στήριξη
της θέσης του οδηγού είναι πρακτικά ανύπαρκτη).
O εξοπλισμός του αυτοκινήτου αποτελεί ένα από τα δυνατότερα σημεία του,
αφού οι κορεάτες προσφέρουν? «γη και ύδωρ» ώστε να αποσπάσουν την προσοχή
του ευρωπαίου καταναλωτή. Μάλιστα η έκδοση SX «Τop Line» που είχαμε στη
διάθεσή μας, πέρα από τα αναμενόμενα (διπλοί αερόσακοι, ABS, κλιματισμός,
κεντρικό κλείδωμα κ.λπ.) διέθετε και δερμάτινο σαλόνι. Κι όλα αυτά λίγο
πάνω από τα 5,5 εκατομμύρια δραχμές. Όχι άσχημα, είναι αλήθεια...
Οι χώροι για τους επιβάτες είναι αξιοπρεπείς, δικαιολογώντας σε μεγάλο
βαθμό την προτίμηση του αγοραστή για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο σε σχέση με
τα αντίστοιχης τιμής χιλιοτετρακοσάρια. Αλλά και ο χώρος αποσκευών,
βρίσκεται κοντά στην κορυφή της κατηγορίας. Κανονικός σε σχήμα και με
χαμηλό κατώφλι φόρτωσης, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μεταφορά ακόμα
περισσότερων αποσκευών, με την υποχώρηση της πλάτης των πίσω καθισμάτων.
Κορεάτικο αυτοκίνητο made in? Korea
Στα μηχανικά μέρη η καταγωγή του αυτοκινήτου κάνει δυναμική εμφάνιση, και
δίνει τον τόνο όλης της κατασκευής. Μπορεί βέβαια οι προδιαγραφές των
επιμέρους τμημάτων να μην υστερούν πουθενά, αλλά από την άλλη υπάρχει
διάχυτη παντού μια? ολιγωρία στο «φινίρισμα» της τεχνολογίας που το
συνοδεύει.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον κινητήρα που είναι σχεδιασμένος στο
τεχνολογικό κέντρο της Νταεγού. Δεκαεξαβάλβιδος, με διπλό εκκεντροφόρο
επικεφαλής, σύστημα εισαγωγής μεταβλητής γεωμετρίας και απόδοση 106 ίππων
στις 5.800 σ.α.λ και μέγιστη ροπή στρέψης 14,8 Kgm στις 3.800 σ.α.λ. Ένα
απόλυτα σύγχρονο σύνολο δηλαδή, που παρά την αμιγώς κορεάτικη σχεδίασή του,
διατηρεί κάποιους απόηχους από την άλλοτε (στενή) σχέση με την GM.
Στην πράξη όμως αποδεικνύεται τυπικός πολυβάλβιδος, «αδιάφορος» για τις
χαμηλές στροφές και έντονα «χρωματισμένος» (τουλάχιστον ηχητικά) στις
υψηλές. Το τελευταίο μάλιστα δεν αφορά μόνο την ένταση του θορύβου αλλά
περισσότερο την ενοχλητική τραχύτητα του.
Όμως, και οι επιδόσεις που σημειώνει το αυτοκίνητο βρίσκονται στο κάτω όριο
της κατηγορίας, με τάση μάλιστα να εμπίπτουν σ? εκείνες των 1400 ήτοι 12,6
δευτερόλεπτα για το «0-100» και 34,1?? για το πρώτο χιλιόμετρο (μαζί με τις
εξίσου? χλομές ρεπρίζ), δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συναντήσει κανείς
στους 11 φορολογήσιμους ίππους.
Πάντως, η κατανάλωση κυμάνθηκε σε ικανοποιητικότατα επίπεδα κατά τη
διάρκεια των ημερών που βρισκόταν στα χέρια μας (γύρω στα 10,5 λίτρα για
κάθε 100 χλμ.).
Εκτός από τον κινητήρα και στις αναρτήσεις έχει γίνει προσπάθεια για
αποδέσμευση από τα απωανατολίτικα πεπραγμένα δεκαετιών. Όχι τόσο στην
τυπική λύση των γονάτων μακφέρσον εμπρός, όσο στην ύπαρξη της ανεξάρτητης
ανάρτησης πίσω με το όνομα Compound Link (γόνατα με διαμήκεις και
εγκάρσιους βραχίονες και χαρακτηριστικά παθητικής τετραδιεύθυνσης). Λύση
που αν μη τι άλλο δείχνει την έντονη διάθεση των Κορεατών να κρατηθούν
κοντά στις εξελίξεις.
Φρένα (δίσκοι αεριζόμενοι εμπρός-ταμπούρα, με προαιρετικό ABS), κιβώτιο
ταχυτήτων με 5 καλά κλιμακωμένες σχέσεις, σύστημα διεύθυνσης με υδραυλική
υποβοήθηση, ολοκληρώνουν, σε γενικές γραμμές, το μάλλον σύγχρονο
μηχανολογικό πακέτο του νέου μεσαίου Νταεγού.
Μένει λοιπόν να δούμε αν καταφέρνουν όλα αυτά να δημιουργήσουν τις
προϋποθέσεις για το? κάτι παραπάνω σε σχέση με τα όσα γνωρίζαμε ως τώρα για
την κορεάτικη αυτοκινητοβιομηχανία.
«Αυτό που θα ταξιδέψει στην? Ελλάδα»
Το Νουμπίρα, όπως και όλα τα αυτοκίνητα της συγκεκριμένης καταγωγής, δεν
είναι από τις περιπτώσεις? «το φοράς και φεύγεις». Οι αναρτήσεις, παρά τις
υπερβολικά μεγάλες διαδρομές, έχουν σκληρή αίσθηση, το τιμόνι δείχνει εκ
πρώτης όψεως «απόμακρο», και γενικά το αυτοκίνητο μοιάζει εξαιρετικά μαλακό
και αποκομμένο από τον οδηγό. Όμως, αν κάποιος μείνει μόνο σ? αυτές τις
πρώτες εντυπώσεις, τότε σίγουρα έχει βγάλει λάθος συμπεράσματα.
Αν σκύψει όμως λίγο περισσότερο και παραμερίσει τους όποιους ενδοιασμούς
και προκαταλήψεις για την καταγωγή του, θα ανακαλύψει καλές προθέσεις, που
σε μερικά σημεία μάλιστα επαληθεύονται. Παρά λοιπόν το ότι γέρνει έντονα
στις στροφές δε γίνεται ποτέ δυσάρεστο ή, πολύ περισσότερο, επικίνδυνο. Σε
διαδρομή με κλειστές στροφές, σπάνια χάνει την πρόσφυσή του, ενώ οι
?υπαρκτές? υποστροφικές τάσεις είναι στις περισσότερες περιπτώσεις
ελεγχόμενες. Αν βοηθούσαν λίγο παραπάνω τα λάστιχα...
O κινητήρας, αν και κάνει αρκετό θόρυβο, είναι σχετικά ελαστικός. Ενώ όταν
με τη βοήθεια του καλά κλιμακωμένου (αλλά και δύσχρηστου) κιβωτίου,
βρίσκεται στην επάνω περιοχή του στροφόμετρου, μπορεί και κινεί το
αυτοκίνητο σε ικανοποιητικούς για το μέγεθός του ρυθμούς. Τα φρένα είναι
σχετικά αποτελεσματικά, αλλά παρουσιάζουν μια σπογγώδη αίσθηση στην αρχή
της διαδρομής τους, δεν «κουράζονται» εύκολα και το ABS μπαίνει σε
λειτουργία μάλλον αργά.
Στην «εθνική» ταξιδεύει κρατώντας αρκετά υψηλές μέσες ωριαίες ταχύτητες,
ενώ, και μέχρι ένα σημείο, η λειτουργία των αναρτήσεων συμβάλλει στην άνετη
μετακίνηση των επιβατών. Όταν όμως τα χιλιόμετρα «ανέβουν», εκδηλώνονται οι
αδυναμίες της κατασκευής. Οι αναρτήσεις δεν μπορούν να αποσβέσουν έγκαιρα
τις? πανταχού παρούσες ανωμαλίες και δυσάρεστες «εκπλήξεις» των ελληνικών
αυτοκινητοδρόμων, με αποτέλεσμα το μεγάλο αμάξωμα να αρχίζει να εκδηλώνει
έντονες τάσεις «πλεύσης».
Πάντως, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το συγκεκριμένο αυτοκίνητο θα το
περάσει σε σαφώς χαμηλότερους τόνους και ίσως τέτοιοι προβληματισμοί
πιθανόν να μην απασχολήσουν ποτέ τον ιδιοκτήτη του. Σε αυτού λοιπόν του
είδους το κοινό, η όποιες «σπορτίφ» πινελιές δεν αποτελούν σε καμιά
περίπτωση το ζητούμενο και πολύ περισσότερο, αιτία για «ψήφο εμπιστοσύνης»
ενός υποψήφιου αγοραστή προς το Νουμπίρα.
Εν κατακλείδι...
...αν πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλήξουμε για την εν γένει παρουσία του
Νουμπίρα στην κατηγορία, ο πιο σωστός τρόπος να το προσεγγίσουμε είναι να
αναρωτηθούμε αν είναι, τουλάχιστον, καλύτερο από τον προκάτοχό του. Και σ?
αυτό δεν μπορούμε παρά να είμαστε κατηγορηματικοί: το νέο μεσαίο Νταεγού
είναι σίγουρα ένα βήμα εμπρός σε σχέση με το παρελθόν.
Καλύτερα φτιαγμένο, πληρέστερα εξοπλισμένο, με λειτουργικά και σχετικά
αποτελεσματικά μηχανικά μέρη (κινητήρας, αναρτήσεις, φρένα κ.λπ.) που, αν
μη τι άλλο, δείχνουν έντονη προσπάθεια για βελτίωση της εικόνας της
εταιρίας.
Από την άλλη όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως τα βήματα που πρέπει να
γίνουν για να κλείσει η ψαλίδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό ?κυρίως?
ανταγωνισμό είναι αρκετά. Και δεν αρκούν οι εντυπωσιακά καλές σχέσεις τιμής
προς? συνολικό μήκος ή πληρότητα εξοπλισμού για να καλυφθεί το εμφανές
ακόμα «χάντικαπ» ως προς τα προϊόντα της Γηραιάς Ηπείρου.
Ζήτημα χρόνου λοιπόν? Και αυτός βρίσκεται σίγουρα με το μέρος τους._4Τ
ΥΠΕΡ
Τιμή πώλησης
Εξοπλισμός
Χώροι
KATA
Τάση αμαξώματος να «πλέει»
Θορυβώδης κινητήρας
Θέση οδήγησης