Τζιανκάρλο Περίνι
H πάλη των παρα-τάξεωνΥπό τον τίτλο «ο πόλεμος του Τορίνου», το ιταλικό μηνιαίο περιοδικό «Uomini
& Βusiness» δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο, αφιερωμένο στην αντιπαράθεση
μεταξύ του Τζοβάνι Ανιέλι και του Σέζαρε Ρομίτι, σχετικά με το ποιος θα
είναι στο τιμόνι της Φίατ από τον Ιούλιο του επόμενου χρόνου. «Υπεύθυνος»
για το δημοσίευμα είναι ο Τζουζέπε Τουράνι, ένας από τους δημοφιλέστερους
συγγραφείς, αυθεντία σε οτιδήποτε σχετικό με τις επιχειρήσεις και εκδότης
του περιοδικού. Σύμφωνα με τον Τουράνι, ο Ανιέλι απαιτεί από το Ρομίτι να
εγκαταλείψει τη θέση του προέδρου από τον ερχόμενο Ιούνιο, καθώς θα είναι
75 ετών και δε θα μπορεί να επανεκλεγεί. Το πρόβλημα για τον Ανιέλι είναι
ότι δεν έχει τη δυνατότητα να υποδείξει κάποιον υποψήφιο. O μεν ανιψιός
του, Τζοβάνι Αλμπέρτο (τον οποίο αρχικώς προόριζε για τη θέση),
αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, ο δε Πάολο Φρέσκο, «νούμερο δύο»
της Τζένεραλ Ελέκτρικ και μέλος της Φίατ-Σπα, υποστηρίζει ότι δε θα είναι
έτοιμος πριν από το 1999.
Από την πλευρά του ο Σέζαρε Ρομίτι «θα επιθυμούσε να μείνει στη θέση του
άλλα... 200 χρόνια», όπως γράφει ο Τουράνι, που προβλέπει επίσης ότι ο
σημερινός πρόεδρος θα διατηρήσει το πόστο του για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Στην παρούσα φάση η οικογένεια Ανιέλι παρότι ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος
της μητρικής εταιρίας, δεν είναι σε θέση να πάρει σημαντικές αποφάσεις.
Αυτό συμβαίνει διότι το «Συμβούλιο Ελέγχου των Μετόχων», στο οποίο
συμμετέχουν η Μεντιομπάνκα, η Τζενεράλι και η Ντόιτσε Μπανκ, έχει δικαίωμα
βέτο στις σημαντικότερες αποφάσεις, όπως η εκλογή προέδρου, αγοραπωλησίες
εταιριών κι επενδύσεις μεγάλης κλίμακας. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι η
Μεντιομπάνκα και η Τζενεράλι ανήκουν στο «στρατόπεδο Ρομίτι», καταλαβαίνει
την κρισιμότητα της κατάστασης.
O Τουράνι υποστηρίζει ότι Ανιέλι και Ρομίτι αναζητούν συμμάχους ανά τον
κόσμο, ώστε να δυναμώσουν τις θέσεις τους. Τους προηγούμενους μήνες σε
οικονομικούς κύκλους έδιναν κι έπαιρναν οι φήμες περί συμφωνιών με την
Κράισλερ και την Τζένεραλ Ελέκτρικ.
Αλλο ερώτημα που χρειάζεται επειγόντως απάντηση είναι το τι πρόκειται να
πράξει η Φίατ για να αντιμετωπίσει τη μείωση των κερδών της, τα οποία είναι
μεγάλα στη Βραζιλία, αλλά φτωχά στην Ιταλία. Στην παρούσα φάση οι μόνες
σημαντικές στρατηγικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί αφορούν την αύξηση των
παραγωγικών επενδύσεων σε νέες αγορές. Σε ανάλογες επενδύσεις ωστόσο
αναμένεται να προβούν πολλοί ανταγωνιστές, πράγμα που θα έχει ως συνέπεια
τον κορεσμό αυτών των αγορών. Πάντως, ειδικοί επί του ζητήματος αναφέρουν
ότι η θυγατρική της Φίατ στη Βραζιλία μετέφερε πρόσφατα στο «Τορίνο» το
ποσό των 800 εκατομμυρίων δολαρίων ως συνεισφορά στον τρέχοντα ισολογισμό.
H ήττα του Μίκαελ Σουμάχερ από το Ζακ Βιλνέβ, ενώ ήταν σε ευνοϊκή θέση,
απογοήτευσε εκατομμύρια Ιταλούς. O τρόπος μάλιστα που συνέβη έχει ταράξει
κι έχει εκνευρίσει τόσο τους «τιφόζι», όσο κι ευκαιριακούς παρατηρητές, ενώ
η στάση αλληλεγγύης του προέδρου της Φεράρι προς το γερμανό οδηγό ξενίζει,
καθώς είναι αδικαιολόγητη.
H απώλεια του τίτλου από το Σουμάχερ έχει προκαλέσει την υστερική αντίδραση
του ιταλικού Τύπου. Οι τίτλοι των εφημερίδων της 27ης του μηνός ήταν
αφιερωμένοι στο γεγονός. Εκτός από τις αθλητικές εφημερίδες, όπως η
δημοφιλής Γκαζέτα ντελο Σπορ (η οποία αφιέρωσε στο θέμα όλες τις σελίδες,
από τη 2η μέχρι τη 13η), μεγάλη έκταση στο θέμα αφιέρωσαν και σοβαρά
πολιτικά φύλλα, όπως η Λα Ρεπούμπλικα.
H πολύ έξυπνη διαχείριση του προβλήματος που προέκυψε με την A-Class από τη
Μερτσέντες (η εταιρία παραδέχθηκε πρόθυμα ότι το αυτοκίνητο μπορεί να
παρουσιάσει πρόβλημα αστάθειας σε κάποιες περιπτώσεις και ανακοίνωσε ότι θα
προχωρήσει σε ριζικές λύσεις) έχει προκαλέσει τριβές σε αρκετά περιοδικά
ειδικού Τύπου.
Στο τελευταίο τεύχος του «Κουατρορουότε» υπήρχε αφιέρωμα στο αυτοκίνητο.
Παρότι λοιπόν οι συντάκτες επισήμαναν ότι η μικρή Μερτσέντες είχε ευαίσθητη
οδική συμπεριφορά και υπέρμετρες κλίσεις στις στροφές, τη βαθμολόγησαν
τελικά με 5 αστεράκια (κορυφαία επίδοση) σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα και
με 4 στον τομέα του κρατήματος. H βαθμολογία που έδωσε το περιοδικό στην
A-Class στους δύο αυτούς τομείς είναι η ίδια που είχε απονείμει και στο
Ρενό Σενίκ, αν και οι διαφορές μεταξύ των δύο αυτοκινήτων είναι δραματικές.
Ήδη, ενώσεις καταναλωτών κινούνται εναντίον του περιοδικού, καθώς το
συγκεκριμένο περιστατικό δε φαίνεται μεμονωμένο:
Πρόσφατα το «Κουατρορουότε» δέχθηκε αυστηρά επίπληξη από την αρμόδια αρχή,
καθώς δημοσίευσε διαφημιστική καταχώριση του Φολκσβάγκεν Πασάτ, η οποία δεν
ξεχώριζε από τη δημοσιογραφική ύλη του τεύχους, καθώς είχε το ίδιο στιλ και
μάλιστα τμήματα της ήταν γραμμένα από τους συντάκτες του!
Καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν ότι η Μερτσέντες πλήρωσε ένα
σημαντικό ποσό στο περιοδικό για να φιλοξενηθεί στο εξώφυλλό του η A-Class,
προσθέτοντας ότι αυτό δε συμβαίνει πρώτη φορά. Όπως υπαινίσσονται, το
εξώφυλλο του «Κουατρορουότε»? διατίθεται προς πώληση.
Παράτο θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την ασφάλεια του μοντέλου, οι
αγοραστές που έχουν ακυρώσει τις παραγγελίες τους είναι ελάχιστοι.
H Λάντσια φημολογείται ότι συζητά με τη Σγουότς την προοπτική να
δημιουργήσουν υβριδικό αυτοκίνητο πόλης. Το πρόγραμμα δε θα σχετίζεται με
τη Μερτσέντες και θα είναι αποκλειστική ιδιοκτησία της Σγουότς και των
«συνεταίρων» της.
Το Λάντσια-Σγουότς ενδέχεται να είναι διθέσιο ή τετραθέσιο και θα κινείται
από... 4 ηλεκτρικά μοτέρ (ένα για κάθε τροχό!). Μία μηχανή εσωτερικής
καύσης, η οποία θα λειτουργεί σε σταθερές στροφές, θα φορτίζει τη δέσμη των
συσσωρευτών. Σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, έχει τεθεί ο φιλόδοξος στόχος
των 3 λίτρων (ή και λιγότερο) ανά 100 χιλιόμετρα.
Ιταλική «απόβαση» στο Τόκιο? Μεταξύ των εκθεμάτων του σαλονιού αυτοκινήτου
της ιαπωνικής πρωτεύουσας υπήρχαν πολλά πρωτότυπα που κατασκευάστηκαν στην
Ιταλία. Εκτός από το Φολκσβάγκεν W 12, που σχεδιάστηκε και συναρμολογήθηκε
από την Ιταλντιζάιν, υπό τις οδηγίες του Τζουτζιάρο, το δεύτερο πιο
εντυπωσιακό πρωτότυπο της έκθεσης ήταν το ?επίσης δωδεκακύλινδρο?
Μερτσέντες Μάιμπακ, το οποίο κατασκευάστηκε στο Τορίνο από το Στόλα Γκρουπ.
Το ίδιο Γκρουπ ευθύνεται και για τα Φανκουπέ και Φανκάργκο της Τογιότα.
?και στην Κίνα: η Ιταλντιζάιν πρόκειται να σχεδιάσει το πρώτο επιβατικό που
θα παραχθεί στην Κίνα από την Εταιρία Αυτοκινήτων Κίνας. Τα σχέδια
περιλαμβάνουν ένα πολυτελές αυτοκίνητο κι ένα μίνι βαν, τα οποία θα
κινούνται από έναν κινητήρα 2.3 λίτρων που εξέλιξε η Μιτσουμπίσι.
H κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία θα επενδύσει περισσότερα από 500
εκατομμύρια δολάρια σε παραγωγικό εξοπλισμό, τον οποίο θα προμηθευτεί από
την ιταλική εταιρία Φάτα, ενώ η έναρξη της παραγωγής τοποθετείται περίπου
στο 2000.
H νέα Λαμποργκίνι δεν πρόκειται ν? αντικαταστήσει την Ντιάμπλο. H L147 θα
είναι μια κλασική Λαμποργκίνι και θα προσφέρεται αρχικώς σε δύο εκδόσεις
(κουπέ και ανοιχτή). Το όνομά της κατά πάσα πιθανότητα θα είναι «Κάντο» και
θα μοιράζεται τον ίδιο κινητήρα με την Ντιάμπλο, με τις δέουσες αλλαγές,
ώστε να πληροί τις εκπομπές καυσαερίων που ισχύουν παγκοσμίως.
H Μερτσέντες σχεδιάζει ένα μίνι βαν μεσαίου μεγέθους: καλά πληροφορημένες
πηγές της Στουτγάρδης επιβεβαίωσαν πρόσφατα ότι η γερμανική εταιρία θα
παρουσιάσει ένα μίνι βαν μεσαίου μεγέθους, με προορισμό να καταλάβει στην
γκάμα της μία θέση μεταξύ της A και της V Class. Το όχημα βασίζεται στο
δάπεδο της σειράς C και θα παράγεται σε εργοστάσιο της Αλαμπάμα.
Το Κόρσα «σκίζει» στην Ιταλία: κατά τους πρώτους 9 μήνες του έτους, το
πρώτο σε πωλήσεις εισαγόμενο μοντέλο στην ιταλική αγορά είναι το αειθαλές
Όπελ Κόρσα, με 69.777 μονάδες. Ανερχόμενη δύναμη είναι και το Φιέστα, με
62.100 μονάδες, ενώ το Πόλο έφθασε τις 57.600.
Στην τέταρτη θέση των «εισαγόμενων» βρίσκεται το Πεζό 106, με 51.000.
Τα 155.350 αυτοκίνητα που είχε πουλήσει η Όπελ μέχρι το Σεπτέμβριο της
χαρίζουν την τρίτη θέση στην Ιταλία, μετά τη Φίατ και τη Φορντ, αρκετά
μπροστά από τη Ρενό, τη Λάντσια, τη Φολκσβάγκεν και την Οτομπιάνκι.
IAN ANTKOK
Ένας θρύλος στο σφυρί
Τα όσα συνέβησαν αυτό το μήνα είναι πάρα πολλά, τόσα, ώστε να μην ξέρω από
πού να αρχίσω...
Αρχικά σκεπτόμουν να αφιερώσω το κείμενό μου στον «Slick Willy» («Γουίλι, ο
επιτήδειος» -εννοεί τον Μπιλ Κλίντον) και την παρέα του, αυτή την
πασίγνωστη μπάντα των μαθητευόμενων μάγων που (εν...)εδρεύει στην
Ουάσινγκτον, έτοιμη να σοφιστεί τεχνάσματα που θα βάλουν σε μπελάδες όλο
τον υπόλοιπο κόσμο.
Όπως όλοι ξέρουμε, οι Αμερικανοί έχουν τα φθηνότερα καύσιμα στον κόσμο,
καθώς και τα περισσότερο «αχόρταγα» και αντιοικονομικά αυτοκίνητα.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αν ενεργούσαν με σωφροσύνη ?όπως εμείς οι Ευρωπαίοι?
και μείωναν τον κυβισμό των αυτοκινήτων τους κατά το... ήμισυ, θα
κατάφερναν να περιορίσουν δραστικά την κατανάλωση καυσίμου και τις εκπομπές
καυσαερίων. Οι Αμερικανοί όμως θεωρούν το φθηνό καύσιμο αναφαίρετο δικαίωμά
τους, ακριβώς όπως και τη δυνατότητα να οπλοφορούν.
Τι κάνει λοιπόν ο «Slick Willy»; Παίρνει αποστάσεις από προηγούμενες
δηλώσεις του, σύμφωνα με τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έκαναν ό,τι
χρειάζεται για να μειώσουν τις εκπομπές που ευθύνονται για το φαινόμενο του
θερμοκηπίου, λέγοντας ότι εναπόκειται στον υπόλοιπο κόσμο να το πράξει. Την
ίδια ώρα, οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι μας θα σφυρίζουν αδιάφορα,
σπαταλώντας τα αποθέματα ενέργειας του πλανήτη και μολύνοντας την
ατμόσφαιρα.
H περιβαλλοντική πολιτική του Κλίντον είναι τόσο προβληματική, όσο και το
συγκεκριμένο σημείο της... ανατομίας του, που φέρεται να έχει αντικρίσει η
Πόλα Τζόουνς. Είναι λοιπόν καιρός γι? αυτόν να εκτεθεί σε όλα τα μέτωπα.
Ας προχωρήσουμε όμως σε σοβαρότερα θέματα, όπως η ιστορία της πώλησης
Ρολς-Ρόις και της Μπέντλεϊ σε Γερμανούς ?είτε αυτοί είναι η BMW είτε η VW.
Ό,τι και να πει κανείς, είναι βέβαιο ότι η βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία
ζει αβοήθητη μια τραγωδία. Πενήντα χρόνια νωρίτερα η αυτοκινητοβιομηχανία
του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν δεύτερη πίσω από την Αμερική σε ό,τι αφορά τα
αυτοκίνητα που έβγαιναν από τις γραμμές παραγωγής. Ωστόσο στις δεκαετίες
που μεσολάβησαν η παθητική διοίκηση και οι ξεροκέφαλοι συνδικαλιστές έκαναν
ό,τι ήταν δυνατό για να τη χαντακώσουν.
H Ρολς-Ρόις από την πλευρά της είχε τις δικές της καλές και κακές στιγμές.
Από τη στιγμή που εγκατέλειψε το απάνεμο λιμάνι του τμήματος των κινητήρων
για αεροπλάνα, η ιστορική φίρμα άνοιξε το δρόμο για τη μελλοντική της
απορρόφηση, καθώς δε θα μπορούσε ποτέ να
εξασφαλίσει ίδια κεφάλαια, ώστε να εξελίσσει τα προϊόντα της.
H Βίκερς, η μητρική εταιρία που πουλάει τη Ρολς, ποτέ δεν είχε την
απαραίτητη δύναμη να κάνει κάτι περισσότερο από το να κρατά με τα δόντια
ζωντανές τη Ρολς-Ρόις και την Μπέντλεϊ.
Όσο γι? αυτά που διατείνεται ο Σερ Κόλιν Τσάντλερ, της Βίκερς, σχετικά με
τα ποσά που έχει επενδύσει η εταιρία του στη Ρολς, μου θυμίζουν κάποιον που
προσπαθούσε να χοντρύνει πάπιες για να παράγει... φουά γκρα. O Τσάντλερ
καλοέβλεπε τις δύο εταιρίες μόνον όσο τα πήγαιναν καλά και χάριζαν πόντους
στη Βίκερς (και τους μετόχους της) με το καλό τους προφίλ. Αντιθέτως, όταν
οι πωλήσεις έπαιρναν την κατιούσα, το ίδιο συνέβαινε και με την τιμή των
μετοχών.
O Τσάντλερ θα είχε χωρίσει προ πολλού τη Βίκερς από τη Ρολς, αν αυτή δεν
άξιζε τόσο πολύ. Τώρα ήρθε η σειρά των Γερμανών να βάλουν χέρι, αλλά το
θέμα είναι τι ακριβώς θα πράξουν τελικά. Γνωρίζουν άραγε τι σημαίνει
«βρετανικότητα»; H εντύπωση που έχουν για τη σημασία της λέξης μάλλον
εξαντλείται στα στριφτά μουστάκια, τα σπορ τζάκετ και τις καμπαρντίνες
«Μπέρμπερι».
Κάποιοι που είναι μέσα στα πράγματα της Ρόβερ μού λένε ότι στην Μπε-Εμ-Βε
ταράχθηκαν με το MGF, επειδή το αυτοκίνητο δε διέθετε την παραδοσιακή
εμφάνιση των MG (μηχανή εμπρός, κίνηση πίσω, ακτινωτούς τροχούς κ.λπ). Δεν
κατάλαβαν όμως ότι όλα αυτά ανήκουν στο χθες κι όχι στο σήμερα, κι αν
παρατηρήσετε το νέο Μίνι (απομίμηση... αυτοκινήτου), στο οποίο έβαλε το
χέρι της η BMW, θα δείτε ότι δεν είναι καμία πρωτότυπη σχεδιαστική ιδέα,
αντίθετα με τα υπόλοιπα «κόνσεπτ» που παρουσιάστηκαν στη Γενεύη.
Ανατριχιάζω, όταν αναλογίζομαι τι θα συμβεί με τη Ρολς-Ρόις και την
Μπέντλεϊ, όταν ?κι εάν? περάσουν σε γερμανικά χέρια.
Αν η βρετανική βιομηχανία και η κυβέρνηση της χώρας διέθεταν έστω και
ψήγματα περηφάνιας, θα είχαν βρει έναν τρόπο να κρατήσουν τη Ρολς σε
βρετανικά χέρια. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ως σύμβολο.
Ευσεβείς πόθοι, θα πείτε. Όσο για τη διαφήμιση της Ρολς-Ρόις, σύμφωνα με
την οποία «το μόνο που ακούγεται στα 60 μίλια την ώρα είναι το τικ-τακ του
ρολογιού», χωρίς αμφιβολία θα αλλάξει: «ο μόνος θόρυβος είναι το
?κλαπ-κλαπ? από τις... μπότες του κατακτητή».
Μιλώντας για την? πατρίδα μού έρχεται στο νου ο παγκοσμίως ευνοούμενος
οδηγός, ο Μίκαελ Σουμάχερ. Ας μη φανώ χαιρέκακος, ισχυριζόμενος ότι είχα
προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι, από τη στιγμή που συνέβη το περιστατικό με το
Χιλ το1994. Αυτό που έγινε πάντως με το Βιλνέβ έχει μια καταπληκτική
ομοιότητα με εκείνο το συμβάν. Τα δύο γεγονότα μάλλον δείχνουν προς τη FIA.
O Σουμάχερ είναι δικό τους τερατούργημα. Τον δημιούργησαν στις αρχές της
δεκαετίας του 1990, όταν ο Σένα θα υπερσκέλιζε τον καθένα για να κερδίσει.
Αν δεν τα κατάφερνε διά της «κανονικής» οδού, χρησιμοποιούσε κάθε άλλο
μέσο. Τα φοβισμένα γεροντάκια που ήταν τότε επικεφαλής της FIA έτρεμαν στην
ιδέα ότι έπρεπε να τον τιμωρήσουν, για να δείξουν ότι οι μέθοδοι που
χρησιμοποιούσε δεν επρόκειτο να γίνουν ανεκτές.
Όλα αυτά οδήγησαν μια γενιά οδηγών να γαλουχηθεί στην ιδέα ότι το να
βγάζεις τους αντίπαλους από το δρόμο σου με κάθε τρόπο είναι απόλυτα
θεμιτό. Αιχμή του δόρατος αυτών των οδηγών ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ.
Όπως και να ?χει, είναι θλιβερό να συνειδητοποιεί κανείς τις συνέπειες της
άκρατης εμπορικότητας. Χάρη σ? αυτή, ο Σουμάχερ (όπως και μια άλλη πληγή
του αθλητισμού, ο Μάικ Τάισον) θα γίνει δεκτός και πάλι στο μαντρί της F1,
έστω ως το «κακό παιδί» του σπορ.
Στο μέλλον, αν η FIA ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει ένα μίνιμουμ από την
αξιοπιστία της, θα πρέπει να κατσαδιάσει το Σουμάχερ, ο οποίος ντροπιάζει
με τη συμπεριφορά του τη χώρα του, το σπορ και την ομάδα του. Στα κιτάπια
μου ο Σουμάχερ δε θα βρει ποτέ μια θέση στο πάνθεον ηρώων όπως ο Φάντζιο ή
ο Κλαρκ. Όσες νίκες κι αν πετύχει κι όσες φορές κι αν στεφθεί Παγκόσμιος
Πρωταθλητής, δε θα μείνει παρά ένας θρασύς κακομαθημένος
ψευτοπαλικαράς!_Ι.Α.