4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Knock Sensor

Full Contact
Racing

Ή, το Ήθος, η Αντοχή Υλικών
κι η Δυναμική του Χάους?



Τι σχέση μπορεί να έχει η αντοχή ενός ημί-μπαρου στο σύστημα διεύθυνσης
ενός ιταλικού αγωνιστικού αυτοκινήτου, με το μέλλον ενός «σχίζο»
στροφαλοφόρου άξονα που ξεκίνησε από το μυαλό ενός εμπνευσμένου Αμερικανού
και κατέληξε σε μια μοτοσικλέτα κατασκευασμένη στην Αγγλία με μαλαισιανά
κεφάλαια;
H απάντηση είναι: η σχέση αυτή είναι άμεση, σύμφωνα με τη θεωρία του Χάους.
Και οφείλουμε να την αποδεχθούμε το ίδιο εύκολα όπως και το γεγονός ότι μια
πεταλούδα που κουνάει τα φτερά της στο Παρίσι, μπορεί να προκαλέσει
κατακλυσμό στο Πεκίνο?
Όλα συνδέονται σε αυτόν τον κόσμο. Έστω και χωρίς να έρχονται σε άμεση
επαφή. Όπου όμως υπάρχει και η επαφή, τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν
ξεχωριστό ενδιαφέρον. Και κάπου εκεί μπαίνει στο κόλπο κι η γιαπωνέζικη
Μαφία, οι «μπούκηδες» της Ευρώπης και της Αυστραλίας και φυσικά όλες οι
υπόλοιπες Μαφίες που ελέγχουν έναν τεράστιο τζίρο στοιχημάτων στις χώρες
της νοτιοανατολικής Ασίας.

Αμεση επαφή σημαίνει? «ακούμπισμα». Και Ήθος σημαίνει όχι μόνο το
«χαρακτήρα» αλλά και μια συνειδησιακή προϊστορία διαχείρισης συμβάντων
έτσι, ώστε βάσει της προσκτημένης και επεξεργασμένης εμπειρίας μας, να
προσδιορίζουμε το Καλό και το Κακό.
Το Ήθος των αγώνων της Φόρμουλα-1 έχει διαμορφωθεί από παλιά: στον
τελευταίο αγώνα της χρονιάς όποιος βρίσκεται μπροστά στη βαθμολογία
συγκρούεται με τον αμέσως επόμενο διεκδικητή του τίτλου και στέφεται
Πρωταθλητής πολύ πριν πέσει η καρό σημαία.
Το είδαμε στη Σουζούκα, πριν από λίγα χρόνια, όταν ο Προστ έπεσε πάνω στον
ομόσταυλό του (με Μακλάρεν) Αιρτον Σένα και στέφθηκε Πρωταθλητής ενώ ο Σένα
περνούσε από? μονομελές πειθαρχικό (Μπαλέστρ, αν θυμάστε) επειδή τόλμησε να
διαμαρτυρηθεί.
Το είδαμε ξανά, ένα χρόνο αργότερα, στο ίδιο μέρος, όταν ο Σένα (εντελώς?
ξεδιάντροπα για να μην έχει κανείς αμφιβολίες για τη ρεβάνς που έπαιρνε!)
εμβόλισε τον Προστ ?που τώρα έτρεχε με Φεράρι? και πήρε τον τίτλο του
Πρωταθλητή στην πρώτη στροφή του πρώτου γύρου, ύστερα από την εγκατάλειψη
και των δύο. Κι όπως δεν είχε τολμήσει κανείς να κατηγορήσει τον Προστ,
έτσι και τώρα, κανείς δεν τόλμησε να κατηγορήσει το Σένα: «ο Πρωταθλητής
Δεδικαίωται», είναι ο νόμος των αγώνων, κατά πως φαίνεται...
Κάτω από ίδιες συνθήκες στέρησε κι ο Σουμάχερ ένα πρωτάθλημα από τον
Ντέιμον Χιλ. Όταν «έχασε» το αυτοκίνητό του ο Γερμανός, έκανε ένα
αριστοτεχνικό «ριμπάουντ» και ξαναβρέθηκε στην πίστα, πετυχαίνοντας τον
αντίπαλό του και εξαναγκάζοντας κι αυτόν να εγκαταλείψει.
«Ήταν βλαξ ο Χιλ που δεν περίμενε να σταματήσουν τα? γκελ του Σουμάχερ,
προτού μπει κι αυτός στη στροφή?» ήταν η κρίση που επακολούθησε. Μομφή όμως
κατά του Γερμανού δε διατυπώθηκε.
Όπως δεν έχει διατυπωθεί και καμία μομφή έναντι οποιουδήποτε τρέχει στο
Βρετανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού (BTCC) και το κάθε προσπέρασμα γίνεται
ύστερα από χτύπημα στον αντίπαλο και εκτόξευσή του στα γαρμπίλια και τις
μπαριέρες.
Κάτω από όλα αυτά τα δεδομένα το Ήθος έχει διαμορφωθεί: δίκιο έχει αυτός
που το αυτοκίνητό του επιβιώνει ύστερα από μια σύγκρουση πάνω στον αγώνα.
Ασχετα αν αυτός είναι που την προκάλεσε, έστω και ηθελημένα!
Με αυτά τα δεδομένα ο Βιλνέβ δεν τολμούσε να πλησιάσει το Σουμάχερ στον
τελευταίο αγώνα της Χερέθ, για το πρωτάθλημα Φ1 του ?97. Προτίμησε να
μείνει σε απόσταση ασφαλείας προσμένοντας μιαν εγκατάλειψη του αντιπάλου
του από μηχανική βλάβη (ή ύστερα από μια σύγκρουση, σε πιθανή απόπειρα του
Φρέντσεν να περάσει μπροστά). Όταν διαπιστώθηκε ότι ο Φρέντσεν ήταν «λίγος»
για να πλησιάσει το Σούμι σε απόσταση? ζημιάς, δόθηκε εντολή στις δύο
Γουΐλιαμς να αλλάξουν θέση. O Φρέντσεν πέρασε πίσω από το Βιλνέβ κι αυτός
πλησίασε το Γερμανό ελπίζοντας σε προσπέρασμα στα πιτ. Για προσπέρασμα πάνω
στον αγώνα δεν νομίζω να υπήρχε νοήμων άνθρωπος που να το πίστευε: έτσι και
πλησίαζε ο Βιλνέβ το Σουμάχερ, ήταν σίγουρο ότι «κάτι» θα συνέβαινε και θα
εγκατέλειπαν κι οι δύο, με τον τίτλο να καταλήγει στον οδηγό της Φεράρι.
Όταν τελείωσε ?χωρίς απρόοπτα για Βιλνέβ και Σουμάχερ? ο ανεφοδιασμός, η
Φεράρι βρέθηκε πίσω από την τριάδα του Φρέντσεν και των δύο Μακλάρεν, που
τον καθυστερούσαν επιτηδευμένα έτσι, ώστε να δοθεί χρόνος στο Βιλνέβ να
ξαναπλησιάσει. Εκεί η Γουίλιαμς υπέγραψε το «γραμμάτιο» που λίγο πριν από
το τέλος του αγώνα ήρθε η σειρά της Μακλάρεν να εξαργυρώσει. Αλλά γι? αυτό
θα τα πούμε αργότερα?
Τελείωνε ο αγώνας, και για το Βιλνέβ δεν απόμενε εναλλακτική λύση: εν
απολύτω επιγνώσει περί του τι θα επακολουθούσε, επιχείρησε το προσπέρασμα
του Σουμάχερ. H μόνη του ελπίδα για το πρωτάθλημα ήταν μετά τη σύγκρουση
που θα επακολουθούσε, το αυτοκίνητό του να εξακολουθούσε να λειτουργεί ?όχι
όμως και του αντιπάλου του.
Και κάπως έτσι πέρασε «ντούκου» ένα πολύ σημαντικό γεγονός: ότι και οι δύο
οδηγοί, (όταν ξεκίνησε η διαδικασία προσπεράσματος του Σουμάχερ από το
Βιλνέβ) ήξεραν ότι στα επόμενα δευτερόλεπτα θα ρισκάριζαν τη σωματική τους
ακεραιότητα. Ίσως και την ίδια τους τη ζωή!?
Όπως? προβλεπόταν από το «σενάριο», ο Σουμάχερ έστριψε δεξιά και κατηύθυνε
το δεξιό του τροχό στο αριστερό ψυγείο του αντιπάλου του.
Από τη συνέχεια θα εξαρτιόταν η τύχη πολλών δισεκατομμυρίων που θα
κατέληγαν είτε στη μία τσέπη είτε στην άλλη. Τεράστια ποσά στην Ασία, την
Ευρώπη και την Αυστραλία είχαν επενδυθεί πάνω στη νίκη του Σουμάχερ, στον
αγώνα της Χερέθ. Κι η Μαφία (διάβαζε: «μπούκηδες»?) ακριβώς αυτό ήταν που
απευχόταν!
Μετά το χτύπημα του δεξιού τροχού του Σουμάχερ πάνω στο ψυγείο του Βιλνέβ,
το επόμενο που θα συνέβαινε ήταν να περάσει ο πίσω αριστερός τροχός του
Βιλνέβ πάνω από το δεξιό τροχό του Σουμάχερ, και ό,τι ήθελε προκύψει.
Και τότε έγινε το απρόβλεπτο: ένα εγγλέζικο ψυγείο αποδείχθηκε πιο δυνατό
από ένα ιταλικό σύστημα διεύθυνσης. Μία σπασμένη μπάρα τιμονιού της Φεράρι
έκανε το δεξιό τροχό του Σουμάχερ να? «αλληθωρίσει» προς τα αριστερά,
εκτρέποντας ανάλογα και το αυτοκίνητο. O πίσω αριστερός τροχός του
(υπερτυχερού!) Βιλνέβ δεν ακούμπησε σε κανένα σημείο της Φεράρι και δεν
εγκατέλειψε ούτε μια στιγμή την άσφαλτο.
Ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Φόρμουλα-1 που έχανε το
πρωτάθλημα αυτός που προκάλεσε την? παροιμιώδη «ηθελημένη σύγκρουση στον
τελευταίο αγώνα της χρονιάς».
Και φυσικά, ουαί τοις ηττημένοις! Αν το αυτοκίνητο του Σουμάχερ επιβίωνε
από τη σύγκρουση ή αν καταστρεφόταν κι αυτό του Βιλνέβ, ο Σούμι θα ήταν
πρωταθλητής, και κανείς δε θα βρισκόταν σήμερα να τον κατηγορήσει για
«αντιαθλητική συμπεριφορά». Σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις του
παρελθόντος, ο ?υπαίτιος? Πρωταθλητής δεν κατηγορήθηκε ποτέ! (Το Ήθος που
λέγαμε?).

Λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας, ένα μήνυμα από τα πιτ έκανε τη Γιακούζα να
εξασφαλίσει ακόμα περισσότερα κέρδη από το Μεγάλο Στοίχημα. H Γουίλιαμς
ειδοποιούσε το Βιλνέβ να αφήσει τις δύο Μακλάρεν να περάσουν μπροστά. Είτε
επειδή έπρεπε να εξαργυρωθεί ένα γραμμάτιο είτε επειδή δεν έπρεπε να
διακινδυνευθεί άλλη μια «άσχημη» που θα έδινε τον τίτλο του Σουμάχερ που
περίμενε στα πιτ, τρώγοντας τα νύχια του?
Λίγες μέρες αργότερα ο Σουμάχερ «σταυρώθηκε» από αυτούς που δεν του
συγχώρησαν το γεγονός ότι αποδείχθηκε ανίκανος να προσφέρει (με
οποιονδήποτε τρόπο!?) το Πρωτάθλημα Οδηγών στη Φεράρι. Όπως και από
εκείνους που έχασαν χρήματα «ποντάροντας» επάνω του, είτε διαφημιστικά είτε
στον τζόγο.
Κι η Μάλμπορο ανακοίνωσε ότι αποσύρει το μπάτζετ της από αυτόν και τον
μεταφέρει στην ομάδα Μόντενας. Την αγωνιστική ομάδα, με άλλα λόγια, του
Κένι Ρόμπερτς που χρειάζεται κατεπειγόντως έναν πακτωλό χρημάτων για να
βελτιώσει την αξιοπιστία του στροφαλοφόρου των επαναστατικών μοτοσικλετών
του που μετέχουν στους αγώνες GP.

Με άλλα λόγια, αν δεν έσπαγε η μπάρα τιμονιού μιας Φεράρι, ο Κένι Ρόμπερτς
δε θα είχε ελπίδες να κάνει τους δικούς του στροφαλοφόρους να μη
διαλύονται. Όπως ακριβώς μια πεταλούδα που κουνά τα φτερά της στο
Παρίσι_Δ.Χ.