4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Αγώνες Hλιακών Aυτοκινήτων

WORLD SOLAR CHALLENGE

ΚΟΝΤΡΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ TON ΗΛΙΟ
της Elizabeth Walton

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ηλιακών Αυτοκινήτων έγινε αυτή τη φορά στην
Αυστραλία, κάτω από αντίξοες συνθήκες. H τελική κατάταξη βρήκε στην πρώτη
θέση την ομάδα της Χόντα.

ΜΠΟΡΕΙ τα ηλιακά αυτοκίνητα να μην αποτελούν ακόμα τις ιδανικές λύσεις για
τις καθημερινές μας μετακινήσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η εξέλιξή τους
έχει σταματήσει. Αντίθετα, συνεχίζεται ακολουθώντας μάλιστα και έναν από
τους πιο πρόσφορους τρόπους στην ιστορία της αυτοκίνησης, τους αγώνες.
Το Παγκόσμιο Ηλιακό Πρωτάθλημα (World Solar Challenge) αποτελεί τη
μεγαλύτερη αντιπαράθεση ηλιακών αυτοκινήτων και πραγματοποιήθηκε το
Νοέμβριο του 1996 στην Αυστραλία.
Οι συμμετοχές στον αγώνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές, και στον
κατάλογο των συμμετεχόντων φιγουράριζαν πανεπιστήμια, ερευνητικά εργαστήρια
αλλά και αυτοκινητοβιομηχανίες, ενώ βέβαια αποτελούσε μια πρώτης τάξεως
ευκαιρία για τους διαγωνιζόμενους να παρουσιάσουν ό,τι πιο νέο υπάρχει στο
χώρο (ιδιαίτερα στις ηλιακές κυψέλες, που μετατρέπουν το ηλιακό φως σε
ηλεκτρική ενέργεια).
Σήμερα η απόδοση της μετατροπής της ηλιακής σε ηλεκτρική ενέργεια φτάνει
μέχρι και το 24%, ενώ η χρήση νέων συσσωρευτών βοηθά σημαντικά στον
περιορισμό του βάρους των αυτοκινήτων αυτών.
Στη διαδρομή από το Ντάρβιν (στα βόρεια της πέμπτης ηπείρου) μέχρι την
Αδελαΐδα (στα νότια) οι διαγωνιζόμενοι είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την
τεχνολογική πρόκληση για μέγιστη εκμετάλλευση του ήλιου, αλλά και το
εχθρικό φυσικό περιβάλλον. Οι κακοτράχαλοι δρόμοι της Αυστραλίας αποτελούν
κίνδυνο για τους τροχούς των συμβατικών επιβατικών, πόσο μάλλον για τους
ντελικάτους τροχούς ενός πανάλαφρου αυτοκινήτου που κινείται με τη βοήθεια
του ήλιου, ενώ οι συνθήκες στην έρημο είναι φυσικά τελείως διαφορετικές από
αυτές των ερευνητικών εργαστηρίων στα οποία σχεδιάστηκαν τα αυτοκίνητα
αυτά.
Το βάρος λοιπόν των σχεδιαστών δόθηκε λοιπόν μοιραία στη χρήση έξυπνων
συστημάτων μετάδοσης κίνησης και διεύθυνσης. Για παράδειγμα, η χρήση
αλυσίδων για τη μετάδοση της κίνησης στους τροχούς εγκαταλείφθηκε από
όλους, και οι κινητήρες ενσωματώθηκαν στις πλήμνες. Η διάταξη των τροχών
έγινε με τέτοιον τρόπο, ώστε τα αυτοκίνητα να κινούνται ακόμα και με τρεις
τροχούς, σε περίπτωση που ένας από τους πίσω δεν αντέξει.
Η απόσταση που είχαν να διανύσουν τα οχήματα ήταν 3.100 χιλιόμετρα, και από
τους 46 συμμετέχοντες οι 34 κατάφεραν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της
ερήμου και να δουν τη σημαία του τερματισμού.
Πρώτη και με διαφορά η ομάδα της Χόντα, με το Honda Dream να έχει διασχίσει
την απόσταση μέσα σε 33,5 ώρες, με μέση ταχύτητα 89,78 χλμ/ ώρα, επίδοση
που αποτελεί ρεκόρ για τα αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας.
Ο κοινός όμως στόχος επετεύχθη, και δεν είναι άλλος από την απόδειξη, με
τον καλύτερο δυνατό τρόπο, της ύπαρξης μια «καθαρής» και οικολογικής
αυτοκίνησης, η οποία χρησιμοποιεί τη βασικότερη μορφή ενέργειας, την
ηλιακή._

ΥΓ.: Είναι προφανές ότι η χρήση ηλιακών αυτοκινήτων θα ήταν ιδανική για μια
χώρα σαν και τη δική μας που λούζεται στο φως σχεδόν όλο το χρόνο, είναι
όμως εξίσου προφανές ότι τέτοιες προοπτικές βρίσκονται τόσο μακριά από την
ελληνική πραγματικότητα όσο και? η Αυστραλία.
Αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία..._4Τ