4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Aγώνες πίστας: Σιρκουί Σέμπρινγκ

ΞΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΙΣΤΑΣ
12ΩΡΟ ΣΙΡΚΟΥΪ ΣΕΜΠΡΙΝΓΚ
ΜΑΪΑΜΙ-Η.Π.Α.

Σαν Τατόι...

Εδώ, σε εμάς, στην Ελλάδα, ταλαιπωρούν τους αγωνιζόμενους με
απραγματοποίητες υποσχέσεις δίνοντας τροφή στα όνειρα για ξαναζωντάνεμα του
φημισμένου σιρκουί.
Στις ΗΠΑ, ενεργούν διαφορετικά και διατηρούν ζωντανό το θρύλο. Το παλιό
αεροδρόμιο ζούσε και ζει μεγάλες δόξες. Φέτος, κυμάτισε και η Ελληνική
σημαία.
O Μανώλης Μοσχούς, ο νεαρός έλληνας πρωταθλητής άφησε πίσω του τη μιζέρια
της Τρίπολης και συμμετείχε στον 12ωρο αγώνα με μία Πόρσε 911 RSR.

Κείμενο: Π. Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: Sutton motorsportImages/Tilghman, αρχείο 4T.

OTAN άλλοτε πρότειναν στο Γιώργο Μοσχού, στον καλύτερο (Σ.Χ.: μακράν!)
έλληνα οδηγό αγώνων όλων των εποχών να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
αντοχής με πρωτότυπο της Αλφα Ρομέο, ο Γιώργος δεν το αποφάσισε. Ήξερε ότι
θα πονέσει τους δικούς του, ενώ είναι γνωστό ότι λατρεύει να στρίβει και να
σημειώνει χρόνους με το δικό του μοναδικό στιλ και μισεί τη «στημένη»
εμπλοκή όπου απαιτείται πλήρης αφοσίωση, ενώ είναι αδύνατον να αποφύγεις
τις ίντριγκες και την πολιτική. Είπε όχι λοιπόν στην ένταξή του στην
Αουτοντέλτα κι αν τον ρωτήστε σήμερα το πιθανότερο είναι ότι θα σας
απαντήσει πως σωστά έκανε. Θα συμπληρώσουμε ότι αν τότε ή αργότερα στη
Νισάν-Ντάτσουν σε αντίστοιχη πρόταση ο Μοσχούς είχε πει το ναι, ίσως οι
ελληνικοί αγώνες σήμερα να ήταν διαφορετικοί.
Με το Μανώλη τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. O «πιτσιρικάς» (για μας
παραμένει ο Μανωλιός, όπως τον φώναζε ο Φέρτακας), πέρα του ότι πάει άνεμο,
έχει και τη δική του άποψη για την αγωνιστική του παρουσία.
Θέλει να πάει να κάνει χωμάτινα Ράλι, η Τρίπολη δεν τον χωράει και πάντα
έψαχνε το ταξίδι στο εξωτερικό με στόχο τη βελτίωσή του και τη διάκριση
κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Στην προσπάθειά του διερευνητική ή ουσιαστική, δεν τον συνοδεύουν
αυλοκόλακες ούτε ειδικοί δημοσιογράφοι με εξειδίκευση στην «αρπακτή», όπως
αποκαλείται με άλλα λόγια η «φιλοξενία» με ανταλλάγματα.
O εγωισμός (με ό,τι αυτό σημαίνει) και η αξιοπρέπεια είναι βλέπετε σήμα
κατατεθέν της «φαμίλιας του παππού, Μπάρμπα Μανώλη».
H συμμετοχή του Μανώλη Μοσχού στο Σέμπρινγκ δεν έχει ούτε παρασκήνιο, ούτε
ειδικές συμφωνίες, ούτε χορηγούς με χρήματα κάτω από τα τραπέζια.
Στηρίχθηκε στη διαφορετική φιλοσοφία που αντιμετωπίζει ο Μανώλης τα
πράγματα, στο διακριτικό OK του Γιώργου (και της μητέρας του Δέσποινας,
βέβαια) και τέλος, στην τρέλα του Ανδρέα Στυλιανόπουλου. «Μουρλοκομείο» με
απίστευτες γνώσεις και ατέλειωτη αγάπη για την αυτοκίνηση και κυρίως, καλός
και πιστός φίλος των Μοσχού. Έκανε τα μαγικά του, ίδρυσε στο Μαϊάμι την
Kart Max Racing, βρήκε μία Πόρσε 911 RSR και εξασφάλισε τη χορηγία του
ταξιδιωτικού οργανισμού Navigator και της βιομηχανίας επεξεργασίας
συνθετικών υλών Vesy A.E.
Το αυτοκίνητο, που αποδείχθηκε κατώτερο των προσδοκιών της ομάδας, μαζί με
τον έλληνα πιλότο μοιράστηκαν οι Λουδοβίκο Μάνφρεντ, Αλέν Ναντάλ, Πατρίκ
Κορνάζ και Ρον Ζίτσα.
Όπως σημείωσε ο έλληνας πρωταθλητής, που οδήγησε σε μεγάλο μέρος του αγώνα,
η εμπειρία ήταν μοναδική. Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, κατάφεραν
να τερματίσουν, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό αφού τους δόθηκε η ευκαιρία να
οδηγήσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες με έντονο συναγωνισμό.
Είναι σαφές ότι ο «μικρός» θέλει να επιστρέψει κάτω από ακόμη καλύτερες
συνθήκες και βέβαια, ποιος μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό ώστε να κάνει
τα πάντα για μια ελληνική παρουσία με χρυσές προοπτικές, σε δύσκολο διεθνές
επίπεδο._Π.Π.

Σέμπρινγκ
Το 12ωρο σιρκουί αποκαλείται «Αμερικάνικο Λε Μαν» και θεωρείται από τους
πλέον επίπονους αγώνες στην Αμερική και όχι μόνον. H ιστορία του ξεκινά από
το 1950 όταν στη μέχρι τότε αεροπορική βάση των B-17, φιλοξενήθηκε ο πρώτος
αγώνας αντοχής με ιδρυτή και δημιουργό τον Αλεκ Ούλμαν. Τρία χρόνια
αργότερα, η FIA συμπεριέλαβε τον αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Κατασκευαστών. Τότε οι καλύτεροι οδηγοί συμμετείχαν σε αγώνες στην Κούβα,
στις Μπαχάμες και στο Σέμπρινγκ. Μάλιστα στη λίστα των νικητών του αγώνα,
φιγουράρουν τα ονόματα των Μανουέλ Φάντζιο, Φιλ Χιλ και Μάριο Αντρέτι.
Στο Σέμπρινγκ συμμετέχουν δύο κατηγορίες αυτοκινήτων: παραγωγής και
ελεύθερης κατασκευής. Οι προδιαγραφές για τη μεγάλη κατηγορία, Sportscars
είναι η εξής: αγωνιστικά αυτοκίνητα με ανοικτό κόκπιτ και ατμοσφαιρικούς
κινητήρες. Το βάρος καθορίζεται σε σχέση με τον κυλινδρισμό του κινητήρα.
Ανάμεσα στους κατασκευαστές κινητήρων περιλαμβάνονται οι: Φεράρι, Σεβρολέτ,
Μάζντα, Φορντ, Μπιούικ, Ολντσμομπάιλ και BMW. Ενώ στους κατασκευαστές των
σασί περιλαμβάνονται οι Κούτζου, Φεράρι, Ρίλεϊ-Σκοτ και Χοκ. Τα πρωτότυπα
σημειώνουν μ.ω.τ. στο γύρο μεταξύ 176-192 χιλ./ώρα. H μέγιστη ταχύτητα
πλησιάζει τα 320 χιλ./ώρα. H κατηγορία των αυτοκινήτων παραγωγής διαιρείται
σε τρεις κατηγορίες: τα GTS1, GTS2 και GTS3. Στην πρώτη κατηγορία GTS1
περιλαμβάνονται αυτοκίνητα παραγωγής με σωληνωτά σασί και κινητήρες πάνω
από 3 λίτρα με πολύ υψηλό ποσοστό μετατροπής. H μέγιστη ταχύτητα φτάνει τα
290 χιλ./ώρα, ενώ η μ.ω.τ στο γύρο φτάνει τα175 χιλ./ώρα. Οι κυριότεροι
κατασκευαστές που συμμετέχουν σε αυτήν την κατηγορία είναι: Πόρσε (911),
Σεβρολέτ (Καμάρο), Ολντσμομπίλ (Αόρα) και το εξωτικό Πάνοζ.
Μια νέα κατηγορία είναι η GTS2 που περιλαμβάνει εξωτικά μοντέλα που ούτως ή
αλλως τρέχουν στην κλάση GT της FIA και οι κυριότεροι κατασκευαστές που
συμμετέχουν είναι οι: Πόρσε Τούρμπο και Σαλίν Μάσταγκ. Είναι γρήγορα όσο
και τα GTS1 και η μέγιστη ταχύτητα ξεπερνάει τα 270 χλμ./ώρα.
Στην κατηγορία GTS3 βασίζεται και αυτή σε αυτοκίνητα παραγωγής, αλλά με
κινητήρες κάτω των τριών λίτρων.
Για να συμμετάσχει μια ομάδα στον αγώνα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον δύο
οδηγούς για κάθε αυτοκίνητο. Κάθε οδηγός μπορεί να οδηγήσει δύο αυτοκίνητα
αλλά βαθμολογείται με αυτό που πήρε εκκίνηση. Επίσης κάθε οδηγός δεν
επιτρέπεται να οδηγήσει περισσότερο από 4 συνεχείς ώρες ή να οδηγήσει
συνολικά περισσότερο από 10 ώρες. Τα αυτοκίνητα ξεκινούν με τη σειρά που
έχουν καταταγεί στις δοκιμές, ανεξαρτήτου κλάσης. Οι συμμετέχοντες πέρα από
τη δόξα (για τους ειδικούς το κύρος του αγώνα είναι αντίστοιχο του Λε Μαν
και της Ντεϊτόνα), στοχεύουν και σε οικονομική ενίσχυση αφού είναι γνωστή η
ευαισθησία των Αμερικανών σε κάθε είδους πριμ.