Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Aναβάσεων, 1ος γύρος, Aνάβαση Pιτσώνας
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΑΒΑΣΕΩΝΑΝΑΒΑΣΗ ΡΙΤΣΩΝΑΣ: 1ος γύρος
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Π.Α.Λ.Α.Σ
PEKOP!
Νέο ρεκόρ θεατών στην πρώτη ανάβαση της χρονιάς, αλλά και εντυπωσιακός
χρόνος του Λεωνίδα Κύρκου που κέρδισε άνετα παρά την παρουσία ακόμη τριών
Φορντ Έσκορτ! Ίδιο αυτοκίνητο οδηγεί και ο Βαγγέλης Αρβανιτάκης που κέρδισε
την κατηγορία N, ενώ άστραψαν και βρόντηξαν οι διεκδικητές των κλάσεων,
όπως οι νέοι και ώριμοι συμμετέχοντες στο Τροφέο της Φίατ.
Θεαματικότερος όλων; O Σπύρος Τζαβίδας με την κίντρινη M3!
κείμενο: Σταύρος Τσαντζαλής
φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος, Θάνος Ηλιόπουλος
«Εσκορτ-μανία» και στο πρωτάθλημα κατηγορίας A. Ήταν δύο, ενίοτε τρεις,
προέκυψαν τέσσερις. Ταχύτερος, απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού ο Λεωνίδας
Κύρκος. Εκνευρισμένος το Σάββατο έκανε λάθη που έδωσαν ελπίδες στο
συναγωνισμό. Την Κυριακή μόνο ο Νίκος Αγγλούπας παρακολούθησε το ρυθμό του
νικητή. Τέταρτος ο Γιώργος Καϊτατζής, είπε «καλημέρα» γκρουπ A και 7άρι
κιβώτιο με έναν κινητήρα που δεν απέδιδε τα μέγιστα.
Πείσμα, νεύρο και ταχύτητα ήταν το τρίπτυχο που χαρακτηρίζει την επίδοση
του Γιάννη Μαρπίνη. Παρόντων των Τέο (Πεταλίδης) με το Αβίν Κλειό κιτ καρ
και του Παύλου Αλέπη με το Jamex-Γκολφ, ο πρωταθλητής ήξερε ότι δεν
υπάρχουν περιθώρια. Έβαλε το κεφάλι κάτω, πυροβόλησε και κέρδισε
εντυπωσιάζοντας και τον πλέον αυστηρό.
O Σπάρταλης! H υποδοχή και ο ενθουσιασμός των θεατών τα λέει όλα σε σχέση
με την προσπάθεια του ευτραφή οδηγού που ζει, βασιλεύει και τα βουνά
κυριεύει με το διαχρονικό Πεζό Ραλί γκρουπ A. Τη νίκη τού άλλοτε «μικρού»
δεν μπορεί να μετριάσει η εγκατάλειψη του Στράτη Φωτεινέλη με το προσεγμένο
Σουίφτ.
Σπύρος Τζαβίδας-ΒΜW M3! O συνδυασμός των θεατών. O Σπύρος Τσινιβίδης τού
άλλοτε, ο Γιώργος Αγγελίδης τού σημερινού Πρωταθλήματος Ράλι. Μπράβο
μαέστρο, και ποιος ασχολείται με πεζά αποτελέσματα. Για το θεατή, ρε γ?!
Ευρωπαϊκό χρώμα με την κλάση 2.000 της κατηγορίας N, που εξελίσσεται σε
υπόθεση Ρενό Κλειώ Ουίλιαμς. Αρχοντας στο πηδάλιο ο Γιάννης Πανουργιάς,
Φινλανδός σε ήθος, σε ύφος και σε στιλ (ψυχρός εκτελεστής) δεν άφησε
περιθώρια στους αντιπάλους του που προσπάθησαν φιλότιμα. Πάντως, στο μέλλον
όλα μπορούν να συμβούν. Απλά, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα που μετράει,
αλλά και το πώς αυτό επιτυγχάνεται...
Υπόθεση Πεζό ήταν και παραμένει η μικρή κλάση της κατηγορίας N.
«Καλυτερότερος» ο κυπελλούχος Ηλίας Βρυώνης (106 R), αλλά ήταν ορισμένα
περάσματα του Αλέκου Κατζούρη με το 205 Ραλί που συζητήθηκαν από ειδικούς
και μη...
ΤΡΟΦΕΟ ΤΣΙΝΚΟΥΕΤΣΕΝΤΟ ?97
1ος αγώνας, Ανάβαση Ριτσώνας, 1-2 Μαρτίου
Νέο αίμα!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Επιτέλους μειώθηκε ο μέσος όρος ηλικίας των
συμμετεχόντων στο θεσμό. Έλειψαν αρκετοί, αλλά οι παρόντες ικανοποίησαν σε
όλα τα επίπεδα...
Νικητής ο Αντώνης Δραγώνας, στην πρώτη του συμμετοχή στο θεσμό της Φίατ!
κείμενο: Κώστας Λακαφώσης
φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος, Θάνος Ηλιόπουλος
Όπως σας υποσχεθήκαμε στο προηγούμενο τεύχος, η φετινή χρονιά είναι
ξεχωριστή για μας που ασχολούμαστε (και) με τους αγώνες εδώ στους 4Τ. Η
αγωνιστική μας ομάδα θα παρακολουθήσει «από μέσα» ολόκληρο το πρωτάθλημα
του Τροφέο Τσινκουετσέντο, μιας κατηγορίας που όπως όλες οι φθηνές
κατηγορίες με ενιαίο αυτοκίνητο δίνει αναλαμπή ελπίδας στους (πάσχοντες από
νέο αίμα) ελληνικούς αγώνες.
Στις χρονομετρημένες δοκιμές του Σαββάτου ο δρόμος ήταν βρεγμένος, και τα
μικρά Φιατάκια (όσα τουλάχιστον οδηγήθηκαν με μυαλό και χωρίς απότομες
κινήσεις) κατάφεραν να ανέβουν το βουνό ταχύτερα και από πολλά αυτοκίνητα
μεγαλύτερων κατηγοριών. Την Κυριακή όμως, στο στεγνό, τα πράγματα πήραν τις
πραγματικές τους διαστάσεις, και αυτό που έκανε εντύπωση σε αγωνιζόμενους
και θεατές ήταν οι πολύ κοντινοί χρόνοι: στο πρώτο σκέλος τέσσερις οδηγοί
βρίσκονταν στο ίδιο δευτερόλεπτο για τις θέσεις 3-6 και σε απόσταση βολής
από τους δύο πρώτους, ενώ παρατηρήστε ότι στα τελικά αποτελέσματα η πρώτη
πεντάδα καλύπτεται από δυόμισι μόλις δευτερόλεπτα!
Τι μας έμεινε από τον πρώτο αγώνα; Πρώτα από όλα, τα χαμόγελα που είδαμε
από όλους τους «ανταγωνιστές». Το βασικό προτέρημα της κατηγορίας: όσοι
τρέχουν είναι συμπαθείς, φιλόξενοι και χαμηλών τόνων, και ?πιστέψτε μας?
αυτό έχει σημασία, όταν διαλέγει κανείς να συμμετάσχει σε ένα πρωτάθλημα,
πρωτίστως για να κάνει το κέφι του και να μάθει να οδηγεί καλύτερα, παρά
για να αναδειχθεί ή να γνωρίσει την άμεση αναγνώριση από το «κύκλωμα».
Επιπλέον, από πλευράς αγωνιστικής, το Τσινκουετσέντο αφήνει πολύτιμα
διδάγματα, κυρίως λόγω χαμηλής ιπποδύναμης. Δεν κερδίζει αυτός που στρίβει
άφοβα παντού χωρίς να σηκώνει το πόδι από γκάζι (στην ανηφόρα όλοι λίγο
πολύ το κάνουν), κερδίζει όμως αυτός που θα κάνει τα λιγότερα σφάλματα, που
δε θα χάσει καμία αλλαγή ταχύτητας, που δε θα μπλοκάρει πουθενά τα φρένα
του και δε θα παραγλιστρήσει σε καμία φουρκέτα.
Η καλή προετοιμασία και η αυτοσυγκέντρωση ήταν πάντα απαραίτητα στοιχεία
στις αναβάσεις, με τα Τσινκουετσέντο όμως η θεωρία (και η απόλυτη ακρίβεια
στην εκτέλεσή της) εξαργυρώνεται σε χρόνους με τον πιο ακριβή και αληθοφανή
τρόπο._Κ.Λ.