Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Tαχύτητας, 1ος γύρος, Tρίπολη
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣΤΡΙΠΟΛΗ,1ος γύρος
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Π.Α.Λ.Α.Σ.
Νεύρο και πείσμα...
...χαρακτήρισε τους νικητές των ομάδων και κλάσεων, στον πρώτο αγώνα της
χρονιάς στο αεροδρόμιο της Τρίπολης.
Οι μάχες που έδωσαν έκαναν πολλές φορές τους θεατές να σηκωθούν στις μύτες
των ποδιών, σε αντίθεση με τους οδηγούς που δε «σήκωσαν πόδι» σε όλο τον
αγώνα.
Κείμενο: Σταύρος Τσαντζαλής
Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος
Με τέτοιο συμπαραστάτη πώς να μην κερδίσει ο Γιώργος Μαγκλιβέρας. Εδώ λίγο
πριν από την εκκίνηση με το γιο του.
Ο μόνος αντίπαλος του Σπύρου Τζαβίδα είναι ο χρόνος. Πάντως προσπαθεί όσο
μπορεί με την κίτρινη M3 να προσφέρει θέαμα στους θεατές.
Λάβετε θέσεις και? όλα για το θέαμα, σε έναν «υπεραγώνα» χωρίς βαθμολογικό
άγχος με οδηγούς τους 20 ταχύτερους της ημέρας ανεξαρτήτου κλάσης. Ήταν μια
έξυπνη πρωτοβουλία της ΠΑΛΑΣ με σκοπό να κρατηθεί το ενδιαφέρον των θεατών
μέχρι το τέλος. Για την ιστορία, νικητής της εκδήλωσης ήταν ο Γιώργος
Καϊτατζής.
Κλάση 2000 κατηγορίας N: Ευρωπαϊκός συναγωνισμός με νικητή το νεαρό Γιάννη
Πανουργιά με Ρενό Κλειό.
O μικρός δεν αγχώνεται και δημιουργεί είτε οδηγεί την κούρσα είτε είναι
δεύτερος. Ακολουθεί πιστά τις γραμμές του, οδηγεί γρήγορα και ψύχραιμα και
η πρώτη θέση έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο. Στην Τρίπολη, μαζί με το
Σωκράτη Πανώριο και τον πολύ καλό Παναγιώτη Καμπύλη, που τοποθέτησε το
Γκολφ ανάμεσα «στις Κλειώ», έκαναν τον καλύτερο αγώνα της ημέρας.
Ανθρωπος της ημέρας ο Γιώργος Καϊτατζής, (στη φωτ. με το Νίκο Αγγλούπα).
Ξεκίνησε με εξωτερική μπαταρία και τιμωρήθηκε με πιτ στοπ 10??, ενώ ήταν
δεύτερος, αφού είχε προσπεράσει «θρασύτατα» το Νικόλα Περατινό. Μετά την
«τιμωρία» του ξαναμπήκε στη μάχη για την πρώτη θέση που κρατούσε ο Νίκος
Αγγλούπας. Τελικά, σε συνδυασμό και με τον πληγωμένο κινητήρα του Αγγλούπα
τερμάτισε πρώτος περνώντας διά πυρός και σιδήρου, αλλά ακυρώθηκε για την
αρχική παρατυπία της εκκίνησης.
O Νικόλας Περατινός σημείωσε το δεύτερο χρόνο στις δοκιμές και στον αγώνα
οδήγησε ήρεμα χωρίς εξάρσεις. H τύχη έγυρε προς τη μεριά του, όταν ο Νίκος
Αγγλούπας αντιμετώπισε πρόβλημα με το τούρμπο και ο Καϊτατζής «ακυρώθηκε»
μετά το τέλος του αγώνα.
Ξεκίνησε πρώτος ο Βαγγέλης Αρβανιτάκης και τερμάτισε πρώτος. Όμως τα
πράγματα δεν ήταν τόσο απλά, αφού οι εναλλαγές στην πρώτη θέση ήταν το
κύριο χαρακτηριστικό του αγώνα. Ηλιόπουλος, Κέμα (!) και Αρβανιτάκης
δοκίμασαν τα πάντα, ώστε να μείνουν στην κορυφή. Ακόμη μία φορά δεν έλειψαν
οι «επαφές» και οι «μικρο-έξοδοι» μεταξύ του Ηλιόπουλου και του Αρβανιτάκη.
Απόλυτος κυρίαρχος του ενιαίου ήταν ο Δημήτρης Μιχελακάκης. Οδηγώντας «σαν
σε γραμμές τρένου» δεν έχασε την ηρεμία του, ακόμα και όταν ο Αμερικάνος
πέρασε μπροστά, διεκδικώντας τη νίκη με πείσμα και τεχνική πιλότου
μαχητικού. Όταν ο Μιχελακάκης ξαναπέρασε μπροστά έκανε το 1-2 δίνοντας και
το στίγμα για το τι μέλλει γενέσθαι στη συνέχεια του Πρωταθλήματος.
Αξιοσημείωτη ήταν και η επίδοση του νεαρού Στέλιου Χαλδαίου που ξεκίνησε
από την έβδομη θέση και τερμάτισε τρίτος.
..από το Κόκπιτ
του Ανδρέα Βαλετόπουλου
F3
Απευθυνόμενος στους αναγνώστες των 4T, πρώτη φορά, νιώθεις όπως λίγο πριν
από την εκκίνηση κάθε αγώνα. Ήρεμος και νηφάλιος εγκεφαλικά, ανήσυχος και
φορτισμένος συναισθηματικά. Μια απώτερη και κρυφή επιθυμία μου υλοποιείται,
οπότε έχεις την απαραίτητη έμπνευση και ενέργεια για την ολοκλήρωσή της.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ,
Πιλότος FORMULA 3, νίκες 3 και κάτοχος του ρεκόρ ταχύτερου γύρου στην
Τρίπολη.
Αυτά είναι τα στοιχεία του υπογράφοντα και φιλοξενούμενου του περιοδικού
όλη τη χρονιά.
Οι αγώνες τύπου Formula 3 γίνονται με σασί χρονολογίας μέχρι και 1992 και
με λάστιχα ενιαίου τύπου, ώστε ?ει δυνατόν? να μείνει το κόστος σε χαμηλά
επίπεδα. Φέτος το πρωτάθλημα της F3 έχει επτά αγώνες και για την ανακήρυξη
του πρωταθλητή προσμετρούν όλοι.
H έναρξη του Πρωταθλήματος βρίσκει το «grid» της F3 μόνο με εννέα
συμμετοχές, λίγες συγκριτικά με τις 14 περσινές. Αισθητή η απουσία των αφων
Μοσχού-Χαλκιόπουλου, καθώς και του Κώστα Κυρίτση. Όμως έχουμε την είσοδο
στην F3 δύο νέων οδηγών από το χώρο του καρτ, των Παπαφιλίππου και
Χατζημπιλαδέρη. O Νίκος Κρητικός επίσης από το χώρο του Καρτ θα συμμετάσχει
σε ορισμένους αγώνες. O Γιώργος Καμιτσάκης θα τρέξει στο ιταλικό Πρωτάθλημα
«Federale» με αυτοκίνητα F3 σασί 95-96 με ενιαίο μοτέρ και ανάρτηση, ενώ
επανεμφανίζεται ο Κώστας Λαζαράκης.
Για το 1997 το λάστιχό του προκρίθηκε από το διαγωνισμό της ΕΘΕΑ, είναι της
εταιρίας Μπρίτζεστοουν.
Την Παρασκευή λοιπόν φορέσαμε τα καινούρια μας παπούτσια και βγήκαμε για
δοκιμές. Μόνο που τα αυτοκίνητα είχαν άλλη γνώμη και κάθε φορά που θέλαμε
να στρίψουμε, αυτά ήθελαν να πάνε ευθεία, στη δε δική μας επιμονή να
στρίψουμε, τα αυτοκίνητα σφύριζαν. Πρέπει να έχουν περάσει πολλά χρόνια που
αγωνιστικό F3 σφυρίζει στρίβοντας.
Το βράδυ της Παρασκευής βρήκε τους πιλότους να συζητούν την αλλαγή
σχεδίασης της πίστας σε δύο παράλληλες ευθείες με υποχρεωτικό όριο
ταχύτητας σε αμφότερες τις στροφές και χωρίς όριο στις ευθείες! Οι δε «team
managers» προσπαθούσαν να φανταστούν πώς στήνεται ένα σασί 92 σχεδίασης
«flat bottom» με λάστιχα φτιαγμένα για σασί 97 σχεδίαση «step bottom».
Βλέπετε, η F3 ακολουθεί τα χνάρια της F1.
To Σάββατο στις επίσημες δοκιμές ο καιρός είχε τις κακές του. Στα ελεύθερα
δοκιμαστικά βάζουμε λοιπόν βρόχινα λάστιχα που είναι διαφορετικής
κατασκευής από τα slicks και ως διά μαγείας το αυτοκίνητο μεταμορφώνεται
από «μουλάρι» σε καθαρόαιμο ιπποδρόμου, με αποτέλεσμα χρόνο 1.06??.00 ?πολύ
καλός για τις επικρατούσες συνθήκες.
Στα επίσημα χρονομετρημένα, ο καιρός έχει γυρίσματα, στεγνώνει η πίστα,
οπότε τα slicks μπαίνουν πάλι πάνω στο αυτοκίνητο.
Τα επίσημα χρονομετρημένα δοκιμαστικά αρχίζουν, και τα 15λεπτα κυλούν
γρήγορα. Όμως το απρόβλεπτο κι αναπάντεχο είναι μέσα στην καθημερινή μας
ατζέντα φαίνεται, και από τους 15 γύρους των δοκιμαστικών οι επτά γίνονται
υπό καθεστώς κίτρινης σημαίας. Αλλη μία ελληνική πρωτιά. Πώς μπορείς να
κάνεις τον ταχύτερο γύρο με κίτρινη σημαία και με δύο-τρία αυτοκίνητα
παρκαρισμένα μέσα στην πίστα... Χάνεις ένα γύρο, διότι βλέπεις την κίτρινη,
χάνεις και τον επόμενο, για να σιγουρευτείς ότι το εμπόδιο έφυγε και η
πίστα είναι καθαρή, χάνεις τον επόμενο για να ζεστάνεις λάστιχα, και
προσπαθείς για τον καλό σου γύρο και εκεί κάπου πριν να τελειώσει ο γύρος
βλέπεις πάλι την επόμενη κίτρινη. Τυχερός pole-man, ο ταχύς κι έμπειρος
Γιώργος Μαγκλιβέρας. Δεύτερος ο B. Παπαφιλίππου (μία πολύ καλή πρώτη
εμφάνιση του νεαρού πιλότου), τρίτος και τυχερός ο υπογράφων. Θα μπορούσε
να ήταν και χειρότερα. Τέταρτος ο Γιάννης Γεωργούσης, ο οποίος οδηγούσε με
ένα πόδι (το δεύτερο? ήταν σε ανάρρωση έπειτα από ένα μικροατύχημα).
Πέμπτος ο Κώστας Λαζαράκης κι έκτη η Ισμήνη Φαμπιάτου (αμφότεροι είχαν από
μια μικροέξοδο χωρίς ζημιές). Έβδομος ο Νέστωρ «ο δυνατός» που μετά από
διετή απουσία προσπαθεί να εγκλιματισθεί. Όγδοος ο δεύτερος οδηγός της
ομάδας μας, ο Κώστας Χατζημπιλαδέρης στην πρώτη του επαφή με αυτοκίνητο
τύπου F3, υποφέροντας «λίγο» από τη μέση του, με ένατο το φυσιοθεραπευτή
μας Πάρη Τσομπάνογλου. Δυστυχώς, αν και τα χέρια του Πάρη είναι ταλαντούχα,
το στήσιμο του αυτοκινήτου του απέχει μακράν από αυτό το χαρακτηρισμό.
Κυριακή, ημέρα αγώνα και ευτυχώς λιακάδα. Πρέπει να υπήρχαν πάνω από 2.000
θεατές τη στιγμή που μπήκαμε στην πίστα για το πρωινό «warm-up» γύρω στις
10:00.
Αναβρασμός, τελευταίες οδηγίες και αγωνία για το εάν το νέο στήσιμο θα
είναι πιο σωστό από το χθεσινό. Πράγματι, με μία μικρή διόρθωση στην
μπροστινή αεροτομή κερδίζουμε 1?? σε σχέση με την pole position του
Σαββάτου.
Αισιοδοξία λοιπόν για τον αγώνα και αυτοπεποίθηση. Με το κόκκινο φως οι
στροφές και οι παλμοί ανεβαίνουν κατακόρυφα, και με το πράσινο, το γκάζι
στο πάτωμα και η αδρεναλίνη στα ύψη. H πολύ καλή εκκίνηση επιτρέπει στο να
μη χαθεί η επαφή με την κορυφή και στον έβδομο γύρο περνάω πρώτος στην
είσοδο της K7. Αμέσως δημιουργείται διαφορά 2?? έως 4?? από τον δεύτερο, το
Γ. Μαγκλιβέρα. Γυρίζουμε πολύ γρήγορα και στα μισά του αγώνα έχουμε περίπου
20?? πίσω μας τον τρίτο. Κάπου εκεί όμως ο κινητήρας αρχίζει να κάνει
διακοπές μην έχοντας αρκετό ρεύμα από την μπαταρία και σύντομα ο Γιώργος
Μαγκλιβέρας περνάει μπροστά και κερδίζει τον αγώνα!
Ευτυχώς, η διαφορά από τον τρίτο Βασίλη Παπαφιλίππου είναι μεγάλη, (περίπου
18??) και έτσι τελικά δε χάνεται η δεύτερη θέση. H διαφορά των 2?? τη
στιγμή του τερματισμού προδίδει τα συμβούλια και τους υπολογισμούς στα πιτ
από τα μέλη των δύο ομάδων. Ενδιαφέρον είχε και η μάχη μεταξύ Παπαφιλίππου
και Φαμπιάτου που στοίχισε στην Ισμήνη ένα τετ-α-κε και την περιόρισε στην
πέμπτη θέση. O Κώστας Λαζαράκης ήταν τρίτος ένα διάστημα και θα διατηρούσε
τη θέση αυτή μέχρι το τέλος, αν δε συναντούσε πρόβλημα με τα ηλεκτρικά, με
αποτέλεσμα να χάσει και αυτός μια θέση και να τερματίσει τέταρτος. Καιρός
να αλλάξει προμηθευτή μπαταριών.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ως Έλληνες είμαστε φύσει αισιόδοξοι άνθρωποι, γι? αυτό ελπίζουμε ότι κάποια
μέρα θα έχουμε και Αλυτάρχη, ο οποίος να ξέρει να διευθύνει αγώνα και
δοκιμές, θα έχουμε και κριτές στις στροφές, οι οποίοι κατά τη διάρκεια των
δοκιμών δε θα πιάνουν κουβεντούλα και θα ξεχνούν να βγάζουν την κίτρινη ή
να τραβήξουν από το «πέρασμα» τα λάστιχα ή την κορίνα, αλλά θα έχουμε και
μια τουαλέτα καθαρή για να δείξουμε τον πολιτισμό μας και, κυρίως, θα
σεβόμαστε τους αγωνιζόμενους που πληρώνουν για όλα.
Ελπίζουμε ότι τελικά ο χώρος θα αποκτήσει ηγεσία υπεύθυνη και ικανή να
πάρει μία απόφαση τη σωστή στιγμή.
Αλλωστε, για όλα αυτά δε χρειάζεται να έχουμε πίστα για να γίνουν σωστά.
Και το αεροδρόμιο της Τρίπολης φτάνει.
Λατρεύουμε την οδήγηση του μονοθέσιου και το θεωρούμε το απόλυτο μέσο. H
ευχαρίστηση που δίνει επισκιάζει τα προβλήματα. Τα μονοθέσια είναι η
μέγιστη πρόκληση για οδηγούς και για τεχνικούς, αφού το ποθητό αποτέλεσμα
είναι προϊόν συνεργασίας και κατανόησης μεταξύ οδηγού και μηχανικού - team
manager.
Αυτά προς το παρόν. O πρώτος αγώνας του ?97 είναι παρελθόν,
προετοιμαζόμαστε για τον δεύτερο και ελπίζουμε...._