4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλι, 8ος γύρος, Pάλι Aκρόπολις - Mέρος 2ο

ΡΑΛΙ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ

Από το μπάκετ...


Το δικό μας Ακρόπολις

του Κωστή Στεφανή...

Παρασκευή 30 Μαΐου, πέντε το απόγευμα. Μαζί με τον Ντιμ μόλις έχουμε
τελειώσει γράψιμο και επαλήθευση των τριών νέων ειδικών διαδρομών του
φετινού Ράλι Ακρόπολις, Περιβόλι - Δίλοφο - Κλωνί.
Προσπαθώ να καταλάβω τι με ενόχλησε περισσότερο. H τραγική ποιότητα των
ανύπαρκτων δρόμων, η έλλειψη προσωπικότητας από τις ειδικές, ή η απόφαση
αυτών που τις επέλεξαν να τις χρησιμοποιήσουν.
Πάντως, εάν υπήρχε «όσκαρ αθλιότητας» θα το απένειμα ευχαρίστως.
Είναι γνωστό πλέον ότι με τη νέα μορφή σχεδίασης των Ράλι σε σχήμα
μαργαρίτας, ώστε να γυρίζουν στο σέρβις παρκ τα αγωνιστικά, περιορίστηκε
πολύ η ελευθερία των οργανωτών. Έτσι πολλές κλασικές ειδικές διαδρομές
υποχρεωτικά «συνταξιοδοτήθηκαν». H επιλογή όμως «άθλιων ειδικών» δε
δικαιολογείται με τίποτα.
H δικαιολογία που ακούστηκε (ευτυχώς σε μικρή κλίμακα), ότι ο χειμώνας ήταν
πολύ βαρύς και χάλασαν οι δρόμοι, δε στέκει. Γιατί όσοι δύσκολοι χειμώνες
και αν πέρασαν, ποτέ δε χάλασαν ειδικές διαδρομές όπως: Βωξίτες, Καρρούτες,
Προσήλιο ακόμη και τα κακά Πεντεόρια. Ποτέ δεν κατάλαβα την επιμονή των
οργανωτών να λησμονήσουν σχεδιαστικά πλήρως τη Φωκίδα.
Ακούστηκε μία ακόμη δικαιολογία. Ότι η χρήση των ειδικών Δίλοφο - Κλωνί
κρίθηκε απαραίτητη σε αντικατάσταση των ειδικών Μάρμαρα - Μαυρολιθάρι,
γιατί δεν «κύκλωναν», ώστε να γυρίσουν στο «σέρβις παρκ» Λουτρά Υπάτης τα
αγωνιστικά. Μέγα λάθος ή... μέγα ψεύδος. Αν ήξεραν την Ελλάδα ή τα
προηγούμενα Ράλι Ακρόπολις, θα γνώριζαν ότι βγαίνοντας από το Μαυρολιθάρι
μπαίνουμε στην Ανω Παύλιανη και από εκεί Κουμαρίτσι - Δυο Βουνά και
γυρίζουμε στα Λουτρά Υπάτης. Αλλωστε το κομμάτι ήταν ε. δ. του Ακρόπολις
στις αρχές της δεκαετίας του ?90.
Για να τελειώνουμε όμως τα σχεδιαστικά. Για το 1998 ας ενημερωθούν όσο
μπορούν περισσότερο οι νέοι άρχοντες της ΕΛΠΑ από τη FIA πόσες αλλαγές
επιτρέπεται να κάνουν στην ήδη υπάρχουσα άθλια διαδρομή (τον βαρεθήκαμε τον
Ελικώνα και μας βαρέθηκε) και ας προσπαθήσουν του χρόνου να δώσουν
σχεδιαστικά στο Ακρόπολις τη χαμένη του προσωπικότητα.
Προσωπικής μαρτυρίας, συνέχεια...
H εγκατάλειψή μας στην πρώτη ειδική του Ράλι Ολύμπιον, από τριχοειδές ρήγμα
γύρω από την τάπα του λαδιού χωρίς το κάρτερ να ακουμπήσει πουθενά, είχε
αποτέλεσμα την αποστολή του κινητήρα στη Γαλλία για έλεγχο και επισκευή,
ώστε να αντέξει τη δύσκολη δοκιμασία του Ράλι Ακρόπολις.
Γύρισε πίσω από το Σοντεμό δύο ημέρες πριν από τον τεχνικό έλεγχο,
τοποθετήθηκε στη θέση του αλλά η βόλτα στο δρόμο μάς γέμισε απογοήτευση.
Κακό αντίγραφο του παλιού του εαυτού, άρρυθμο και πολλά άλογα κάτω.
Θετική η επέμβαση του Γάλλου Κριστιάν Μπαρικό, ο οποίος στο υπόγειο της
MAVA προετοίμαζε το Megane του «Λεωνίδα».
Τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα από την επιμονή του Παντελή
Δημητρακόπουλου να ψάξει όλες τις λεπτομέρειες, αλλά και πάλι το κενό
υπήρχε. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως τον κο Σοντεμό που μας
πρόσεξε τόσο πολύ, αφού ούτε ο τίτλος του Πρωταθλητή F2 1996, ούτε τα
χρήματα που μας χρέωσαν (και δεν ήταν λίγα) στάθηκαν ικανά για την
προετοιμασία ενός αξιοπρεπή κινητήρα. Φαίνεται ότι οι γείτονες Αλβανοί
κατέλαβαν και τη χώρα του Αστερίξ με αποτέλεσμα κάποιος Αλί ή Εμβέρ να
είναι πια το δεξί χέρι του Σοντεμό για τριτοκοσμικούς πελάτες.
Κατά τα άλλα η συμμετοχή μας στο 44ο Ράλι Ακρόπολις κύλησε χωρίς
προβλήματα.
Χρονική πίεση και ιδρώτας στις τρεις πρώτες ειδικές διαδρομές προκειμένου
να αλλάξουμε μόνοι μας τα λάστιχα. Οι τεράστιες αυλακιές που άνοιξαν οι
εργοστασιακοί στο κατέβασμα της «παλιάς Κλεισούρας» στην ειδική Δίστομο δε
μας ξάφνιασαν, αφού ήταν αναμενόμενες, αλλά έχουμε δει και χειρότερα.
Ευχάριστη νότα αλλά και απόδειξη του πόσο δημοφιλή είναι τα Ράλι ήταν η
παρουσία χιλιάδων θεατών παντού και ιδιαίτερα στο Διόνυσο και στο Ζέλι.
Σέρβις ρουτίνας στα Καμένα Βούρλα και φαγητό στου Λεβέντη ανάμεσα σε καλούς
φίλους και στους μηχανικούς μας.
H δεύτερη μέρα του αγώνα ξεκίνησε με «γκολ από τα αποδυτήρια», αφού η
τούμπα του Ρισελμί καθυστέρησε την εξέλιξή του που είχε αποτέλεσμα την
ακύρωση και της δεύτερης ειδικής Μακρυράχη. Τα 40 λεπτά κενό που είχε,
δημιούργησαν κίνδυνο για τη συνέχιση της ειδικής.
Καλό θα είναι του χρόνου να υπάρχει σαν αφετηρία των ειδικών ένα αυτοκίνητο
ασφαλείας, ώστε σε παρόμοια περιστατικά να είναι δυνατόν να ειδοποιηθούν οι
θεατές, και η ειδική να συνεχιστεί απροβλημάτιστα και προπάντων ακίνδυνα.
Αλώβητοι βγήκαμε από το Δίλοφο και το Κλωνί και το 2ο σέρβις παρκ στα
Λουτρά Υπάτης μας έδωσε την ευκαιρία για «φαστ ντους» για να φτάσουμε
φρέσκοι και κεφάτοι στη δυάδα Ελευθεροχώρι- Δρυμαία.

Τρίτη και τελευταία ημέρα. Έξι ειδικές μας χωρίζουν από το Ζάππειο και όπως
φωνάζουν οι πολύ φανατικοί σε άλλους χώρους «τίποτα - τίποτα δε μας
σταματά».
H Γραβιά και το «κουτσουρεμένο» Ζεμενό περνούν γρήγορα ενώ το Δίστομο και
το Κυριάκι μας θυμίζουν τις τρομερές θερμοκρασίες που αναπτύσσουν τα
πετρώματά τους που είναι πλούσια σε μετάλλευμα. Εφιάλτης ο Καρακόλιθος
κοντά στον τερματισμό από την κοινή διαδρομή με το Στείρι της πρώτης
ημέρας.
Κατολισθήσεις, αδέσποτες πέτρες που θυμίζουν «μωρά» σε μέγεθος.
Δεξιοτεχνία, όχι οδήγηση, το μέλημα κάθε οδηγού. H δεύτερη Ανάληψη,
τελευταία ειδική του αγώνα, αντιμετωπίζεται με προσοχή, αλλά δείχνει τα
δόντια της στον Ιταλό Ανδρέα Ναβάρα που τουμπάρει και αποχαιρετά το
Ακρόπολις λίγα χιλιόμετρα πριν από το τέλος.
H ράμπα του τερματισμού μας βρίσκει πρώτους Έλληνες στην F2 κατηγορία και
συγχρόνως σφραγίζει το 21ο Ράλι Ακρόπολις στο παλμαρέ μας. Πιστεύω να
τρέξουμε πολλά ακόμη, με την «ντριμ τιμ της Dim Sport».
Αφησα για το τέλος το «ντου» που έκαναν οι φανατικοί στο Ζάππειο στο Παρκ
Φερμέ για να δουν από κοντά οδηγούς - συνοδηγούς και αυτοκίνητα αποσπώντας
πιθανώς κάποιο ενθύμιο. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να κοστίσει βαθμολογικά στο
Ακρόπολις (προσωπική μου ευχή να μην κοστίσει καθόλου).
Αλλά θα πρέπει ο κόσμος να ενημερώνεται και στη συνέχεια να πειθαρχεί.
Βέβαια, λίγο δύσκολο για τον Έλληνα. Παράλληλα, καλύτερη αστυνόμευση του
συγκεκριμένου χώρου, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά.
Όπως συνηθίζουμε, και του χρόνου...

Special Stage
της Πόπης Παπαμιχαήλ


ΔΡΟΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή προσπαθώντας να διευκρινίσουμε ορισμένα
σημεία που έγιναν αντικείμενο συζητήσεων. Οι ομάδες που συμμετέχουν στο ΠΠΡ
έχουν πια καθορισμένους στόχους από την αρχή. Στις εντολές, όποτε
χρειάζεται να δοθούν, υπάρχει διαφάνεια. Σπάνια κρύβεται μια εντολή ή
γίνεται κάτι «σε βάρος» άλλου οδηγού χωρίς να το γνωρίζει. Θα σας θυμίσουμε
τι γινόταν πριν από μερικά χρόνια, όταν οι Ιταλοί έστεφαν όποιον ήθελαν
πρωταθλητή, χωρίς καμιά προειδοποίηση, αφήνοντας τους οδηγούς να πιστεύουν
στο «θαύμα». Εντολές έδιναν μόνο όταν ο «κόμπος έφτανε στο χτένι», αλλιώς ο
έμπιστος μηχανικός ήξερε καλά τη δουλειά του ?να δίνει δύναμη στον
κινητήρα, αλλά και να τον αποδυναμώνει.
Όλα αυτά τα «ωραία» φαίνεται ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα πια, από
την αρχή του πρωταθλήματος, ορίζεται ο Νο1 οδηγός που θα κυνηγήσει τον
τίτλο και οι υπόλοιποι οδηγοί που τον πλαισιώνουν βοηθούν την προσπάθειά
του. Αλλαγές γίνονται μόνο αν ο κυνηγός του τίτλου από ατυχίες δε
βαθμολογηθεί στους πρώτους αγώνες και ο Νο2 είναι πιο κοντά στην κατάκτηση
του πρωταθλήματος. Αυτά όλα είναι σαφή, συμφωνημένα, καθορισμένα και
ανακοινώνονται από τις ομάδες. Όσο για την τακτική των εντολών που
ακολουθείται στα ράλι, μόνο με ένα σπορ μπορεί να παρομοιαστεί: με αυτό των
δρόμων μεγάλων αποστάσεων στο στίβο. Σίγουρα θα ξέρετε ότι, όταν
συμμετέχουν δύο δρομείς από την ίδια χώρα, συνήθως ο ένας ?που είναι εξίσου
ικανός με το συναθλητή του? εκτελεί την κούρσα του περίφημου «λαγού»
παρασύροντας τους αντίπαλους σε εξαντλητικό ρυθμό έτσι, ώστε να επωφεληθεί
ο συναθλητής του από την επερχόμενη κόπωση των άλλων και να κερδίσει.
Σίγουρα αυτή η τακτική ενέχει κινδύνους, αφού δεν είναι απίθανο οι
αντίπαλοι να αντέξουν στον ξέφρενο ρυθμό και να κερδίσουν. Όμως ποια
τακτική σε οποιοδήποτε σπορ είναι 100% σίγουρη; Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει
και στα ράλι.
Έτσι, στο φετινό ΠΠΡ το ρόλο του «λαγού» παίζουν οι: Ρίτσαρντ Μπερνς για
τον Τόμι Μάκινεν, Κένετ Έρικσον και Πιέρο Λιάτι για τον Κόλιν Μακρέι και
Γιούχα Κάνκουνεν για τον Κάρλος Σάινθ. Οι «λαγοί» δεν υπάρχει περίπτωση να
κερδίσουν ακολουθούμενοι από τους «ομόσταυλούς» τους, ενώ το πρωτάθλημα
είναι σε εξέλιξη.
Έτσι, στο φετινό ράλι Ακρόπολις δεν ήταν δυνατόν να κερδίσει ο Γιούχα
Κάνκουνεν, ενώ ο Νο1 οδηγός της ομάδας ήταν δεύτερος. Αξιοι και οι δύο
κράτησαν έντονο το ενδιαφέρον των θεατών μέχρι την τελευταία ειδική
διαδρομή πιστοποιώντας σε όλα τα επίπεδα ?οδηγικά και επαγγελματικά? τη
μεγάλη τους αξία. Μα, θα μου πείτε, μήπως αδικήθηκε ο Κάνκουνεν;
Αδικούμενος ήταν εδώ και 6 μήνες που ασχολιόταν μόνο με το γκολφ μακριά από
ειδικές διαδρομές χωρίς τιμόνι και ομάδα. Αδικημένος θα ήταν και ο Μάλκομ
Ουίλσον, αν άφηνε ελεύθερους τους «θεούς» να φαγωθούν διακινδυνεύοντας το
1-2 της ομάδας του, που τόσο πολύ από την αρχή της σεζόν ονειρευόταν. Τι,
αλήθεια, θα γινόταν αν δεν υπήρχαν εντολές; Ποιος θα κέρδιζε, ο Κάνκουνεν ή
ο Σάινθ; Με υποθετικές ερωτήσεις δε βγαίνει συμπέρασμα, γιατί υπάρχουν
δεκάδες τέτοιες ερωτήσεις όπως: τι θα γινόταν αν ο Σάινθ δεν έχανε το δρόμο
στο Στείρι που του στοίχισε 1?23??, ή ακόμα καλύτερα, τι θα γινόταν, αν ο
Μακρέι δεν έσπαγε το αυτοκίνητό του στις πρώτες ειδικές διαδρομές;
H ουσία του αγώνα δεν ήταν στον τελικό νικητή, αλλά στην αλλαγή πορείας της
Φορντ που μέσα σε 15ημέρες (από το Ράλι Αργεντινής) έδειξε ένα τελείως
διαφορετικό πρόσωπο. Ποιος περίμενε τα Έσκορτ να τερματίσουν το σκληρότερο
αγώνα του ΠΠΡ και μάλιστα χωρίς κανένα πρόβλημα; Ούτε ο ίδιος ο Σάινθ δε θα
τολμούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Από την άλλη, η ομάδα της Σουμπαρού
ήρθε σαν ένα από τα φαβορί και έφυγε με μηδέν βαθμούς, ενώ το μόνο
ευχάριστο για την ομάδα του Κάουαν ήταν ότι δε βαθμολογήθηκε η Σουμπαρού.
Κατά τα άλλα δεν έχουν λόγους να χαίρονται, αφού στόχος τους ήταν η νίκη.
Τέλος καλό όλα καλά; Για τις εργοστασιακές ομάδες σίγουρα ναι, για τον
εθνικό μας αγώνα το μέλλον προβλέπεται μαύρο. Δε θα ασχοληθούμε με το πώς
και το γιατί, αφού απαντήσεις δεν πρόκειται να πάρουμε. Ντραπήκαμε όμως και
αγανακτήσαμε όταν «δεχθήκαμε επίθεση» από τους «θεούς» και δεν μπορούσαμε
να υπερασπιστούμε τουλάχιστον την καταγωγή μας. (Εμείς έτσι το είδαμε,
εθνική υπόθεση). Οι οδηγοί του ΠΠΡ δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν
υπάρχει συνεργασία μεταξύ των δημοσιογράφων ειδικού Τύπου, ελλήνων οδηγών
και οργανωτών, όσον αφορά την προβολή και την οργάνωση του αγώνα με στόχο
πάντα το βέλτιστο αποτέλεσμα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι «εδώ είναι
Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε», πώς να υπερασπιστείς κάτι που αγαπάς
όταν δεν σε αντιπροσωπεύει, και πώς να αντικρούσεις κατηγορίες και παράπονα
όταν συμφωνείς 100% με τους κατήγορους. Απλά δεν νιώθουμε και τόσο καλά,
όταν ο κύριος Σάινθ μας στήνει στον τοίχο ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες σε
έναν αγώνα που αγαπά ιδιαίτερα, ή όταν ζητά κίνητρα για να υπερασπιστεί το
δικό μας αγώνα που είναι στα πρόθυρα της διαγραφής του από την ατζέντα του
ΠΠΡ. Όχι, ο Ισπανός δεν ασχολείται με μικρότητες του είδους «υποβαθμίζω το
Ακρόπολις, για να ανεβάσω το ισπανικό ράλι». Αυτή η καραμέλα δεν περνάει
πια, ο ισπανικός αγώνας έχει από καιρό εγκατασταθεί στην κορυφή του ΠΠΡ
?πέρυσι ψηφίστηκε σαν ο καλύτερος αγώνας του ΠΠΡ όσον αφορά την οργάνωση
και την ασφάλεια, και σας επιβεβαιώνουμε (γιατί ήμασταν εκεί) ότι δίκαια
πήραν την πρωτιά. Ένα είναι σίγουρο, ότι μέχρι τώρα οι «θεοί» χαίρονταν να
κατεβαίνουν χωρίς αύριο τα ελληνικά βουνά χαίρονταν τους φοβερούς θεατές
και τις ομορφιές της χώρας μας. Όμως, όταν ταλαιπωρούνται με αυτό τον τρόπο
στις δοκιμές και στον αγώνα και γνωρίζουν ότι έχουμε φανταστικές διαδρομές
που μένουν απέξω χωρίς λόγο, τότε οι θεατές και η Ελλάδα έρχονται σε
δεύτερη μοίρα.
Προσθέστε την αγορά που μετατίθεται στην Απω Ανατολή και την ατζέντα του
ΠΠΡ που ήδη είναι φορτωμένη, και το παζλ σχεδόν συμπληρώθηκε.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις θεαματικές κινήσεις διάσωσης των
«ανταγωνιστών» μας να διατηρηθούν στο ΠΠΡ, όπως οι ανυπότακτοι Πορτογάλοι.
Πρόσφατα οι οδηγοί αποφάσισαν να βάλουν πρώτο στη μαύρη λίστα τον
πορτογαλικό αγώνα και είχαν σοβαρούς λόγους γι? αυτή τους την απόφαση. H
ασφάλεια της ζωής τους και της ζωής των θεατών είναι κατηγορηματικά ο
σημαντικότερος παράγοντας σε ένα ράλι, και στην Πορτογαλία δεν υπάρχουν
εγγυήσεις για τις ζωές ούτε των μεν ούτε των δε. Οι Πορτογάλοι οργανωτές
σοφά σκεπτόμενοι προσπέρασαν τους όποιους ενδοιασμούς και προκειμένου να
χάσουν τον εθνικό τους αγώνα έκαναν τη θεαματική κίνηση και προσέλαβαν για
τα τρία επόμενα χρόνια τον Τιτσιάνο Σιβιέρο ως επικεφαλής της οργάνωσης του
αγώνα τους, μιμούμενοι τους Αργεντινούς που είχαν κάνει το ίδιο πριν από
δύο χρόνια. Τι αντιπροσωπεύει ο Σιβιέρο; Την εγγύηση απέναντι στους οδηγούς
για ασφάλεια. Προς θεού, δεν προτείνουμε να προσληφθεί ο Σιβιέρο, σίγουρα
οι οργανωτές μας, αν βάλουν το κεφάλι κάτω, συνεργαστούν και αφήσουν τις
μικρότητες, δεν πιάνονται. Αναφέραμε το πορτογαλικό ράλι σαν παράδειγμα
εντόπισης και κατανόησης των αδυναμιών των οργανωτών και της υπέρβασής τους
να αναθέσουν ?σαν μια ύστατη προσπάθεια διατήρησης του εθνικού τους αγώνα?
την οργάνωση στον έμπειρο Ιταλό. Έμπειρο όχι τόσο να οργανώνει αγώνες, αλλά
στο να ακούει, να μαθαίνει και να ξέρει τι θέλουν οι οδηγοί και τι ζητάει η
FIA. Δόξα τω θεώ ανθρώπους σαν τον Σιβιέρο στην Ελλάδα έχουμε πολλούς, τόσο
εν ενεργεία όσο και «παροπλισμένους». Ανοίξτε τα αυτιά και τα μάτια σας και
εμπιστευτείτε τους. Οι καιροί και τα δεδομένα άλλαξαν.
Φύγετε από τη στείρα νοοτροπία του τυπικού αγώνα και της βαθμολογίας,
ακολουθήστε το παράδειγμα του Βωβού και κάντε την υπέρβαση. O φόβος της
κακής βαθμολογίας οδήγησε στα γεγονότα του τερματισμού. Να δουν και να
θαυμάσουν ήθελαν οι άνθρωποι, δεν ήθελαν να σπάσουν ή να καταστρέψουν
τίποτα. Ακόμα και όταν μπήκαν μέσα ήταν άψογοι. Ήταν λάθος σας, κύριε
Γλωσσώτη. Σας είχαμε προειδοποιήσει ότι ο κόσμος στο Ζάππειο θα έρθει για
το θέαμα. Δεν ακούσατε, άδικα φωνάζαμε να φτιαχτεί κατάλληλα ο χώρος για
τις παραδοσιακές σβούρες.
Υιοθετήστε νέες απόψεις δουλέψτε με φαντασία, οι θεατές του Ακρόπολις είναι
αξιοθαύμαστοι, μην τους ταλαιπωρείτε άλλο. Δεν έφτανε που στην Αλίαρτο και
στο Στείρι έγινε το αδιαχώρητο, και πολλοί από αυτούς δεν είδαν ούτε μια
ειδική διαδρομή, αφού δεν είχαν προβλεφθεί άνθρωποι που θα έβαζαν τάξη, δε
φτάνει που δεν τους παρέχετε βασικές υπηρεσίες, φτάνουν στο Ζάππειο και
τους κλείνεται την πόρτα. Όχι, είσαστε άδικοι 100%. Ξεχνάτε ότι οι σβούρες
των πανηγυρισμών είναι άρρηκτα συνδεμένες με το Ράλι Ακρόπολις, εδώ
πανηγύρισε πρώτη φορά ο Κάρλος Σάινθ, όταν πρωτοκέρδισε, και έγιναν
παγκοσμίως γνωστές. Ας τις υιοθετούσατε λοιπόν! Θα σας είχαν βαθμολογήσει
άσχημα οι άνθρωποι της FIA; Ας φροντίζατε να οργανώσετε έναν άψογο κατά τα
άλλα αγώνα, όπως κάνουν οι Αυστραλοί, και ας χανόντουσαν κάποιοι βαθμοί από
τις σβούρες. Δηλαδή, μόνο εμάς βαθμολογούν άσχημα, σε όλους τους άλλους
αγώνες υπάρχει ανοχή; Όχι, δεν το δεχόμαστε. Απλά οι άλλοι που τολμούν στον
τερματισμό ανάλογους πανηγυρισμούς αγγίζουν το τέλειο στους υπόλοιπους
τομείς και δε φοβούνται να τολμήσουν.

Όσο για το μέλλον, οι άρχοντες του σπορ ετοιμάζουν μεγάλες λαχτάρες τόσο
στους οδηγούς όσο και στους οργανωτές. Φαίνεται ότι τα έχουν δοκιμάσει όλα
στη FIA, από το σπαστό ημερολόγιο ?κάποιοι αγώνες να μετρούν στο πρωτάθλημα
των οδηγών και κάποιοι στο κατασκευαστών? μέχρι το διαχωρισμό σε αγώνες που
μετρούν στην F2 και άλλοι όχι, και αδυνατούν να βρουν φόρμουλα για είναι
όλοι ευχαριστημένοι. Έτσι σκέπτονται στα επόμενα δύο χρόνια να ελαττώσουν
ακόμα περισσότερο τις ημέρες των δοκιμών ανεβάζοντας τον αριθμό των αγώνων
στους 15 ίσως και 16 για το 1998 και στους 17 το 1999, εκτός απρόοπτων
γεγονότων όπως: Ακρόπολις out Κίνα in, και οι αγώνες παραμένουν 14. Όλα
αυτά μας ανακοινώθηκαν διά στόματος Σέκαρ Μέτα υπεύθυνου στη FIA για το
ΠΠΡ. Φανταστείτε τις πιέσεις που εξασκούνται σε ανθρώπους, όπως στον
Κενυάτη που αγαπά τα ράλι, και πόσο ηλίθιοι φαντάζουμε εμείς που δεν
κάνουμε τίποτα για τον εθνικό μας αγώνα. Ύστερα από όλα αυτά πώς είναι
δυνατόν να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε, ένα μόνο μας σώζει, η «υπόσχεση»
του Κενυάτη ότι του χρόνου ο αγώνας μας θα είναι στο ΠΠΡ, όσο για το 1999,
δύσκολο.
Ας δουλέψουμε λοιπόν από τώρα για το Ακρόπολις του 1998, ας κάνουμε τον
τέλειο αγώνα και ας μας κόψουνε. Αντε και καλό Ακρόπολις 1998!


Αποστολή εξετελέσθη!
Χαμός έγινε με την αποστολή μας στα βουνά για να φωτογραφίσουμε το νέο WRC
της Τογιότα. Οι άνθρωποι της TTE ήρθαν με μεγάλη μυστικότητα στη χώρα μας,
για να κάνουν δοκιμές στο σασί και στις αναρτήσεις του νέου όπλου για το
1998. Δοκιμαστές ο Ντιντιέ Οριόλ και ο Φρέντι Λοΐξ. Όμως εμείς τους βρήκαμε
και τους φωτογραφίσαμε. Μας έπιασαν, μας τα πήραν όλα... ε, όχι και όλα,
όλο και κάτι έμεινε. Σε μια σύντομη συνάντηση (Σ.Χ., Π.Π. και Η.Θ)
αποφασίσαμε να μη δημοσιεύσουμε τίποτα έπειτα από παράκληση της TTE και,
για να είμαστε ειλικρινείς, θορυβηθήκαμε από το έντονο ενδιαφέρον των άλλων
ομάδων για την WRC της Τογιότα, κάτι που μας έκανε περισσότερο
προστατευτικούς απέναντι στους Αντερσον. Είχαμε και μια παραπάνω ευαισθησία
λόγω τιμωρίας της TTE και του τότε παρασκηνίου― έτσι το μόνο που μπορούμε
να σας υποσχεθούμε είναι ότι θα επανέλθουμε. Ακόμα, το μόνο που μπορούμε να
κάνουμε είναι να σας περιγράψουμε ότι το WRC της TTE μοιάζει περισσότερο με
κιτ καρ παρά με το σεντάν της Σουμπαρού και το «τέρας» της Φορντ. Το φοβερό
ήταν ότι το νέο είχε διαδοθεί, και κατά τη διάρκεια του Ράλι Ακρόπολις οι
συνάδελφοί μας του ξένου Τύπου πλήρωναν όσο-όσο για μια φωτογραφία.
Τι να κάνουμε, τηρούμε τις υποσχέσεις μας._Π.Π.


TAYTOTHTA TOY ΑΓΩΝΑ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΙ, 8ος ΓΥΡΟΣ
44ο ΡΑΛΙ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
7-11 IOYNIOY 1997

ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΠΑ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ: ΑΘΗΝΑ 2004, ΜΑΜΙΔΑΚΗΣ, ΜΠΡΙΤΖΕΣΤΟΟΥΝ, ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, EOT,
ΥΓΕΙΑ, ΣΕΑΑ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ : Τρία σκέλη με 20 ειδικές διαδρομές συνολικού μήκους 402,86
χιλιόμετρα
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ: Αίθριος καιρός, πολλή ζέστη
ΕΚΚΙΝΗΣΑΝ: 101 πληρώματα
ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ: 57 πληρώματα
ΝΙΚΗΤΕΣ TOY ΑΓΩΝΑ: Σάινθ-Μόγια, Φορντ Έσκορτ WRC

Το άλλο Ακρόπολις...

Να μαστε, πάλι.
Μετά τη Μαζεράτι και το Μαρανέλο, η Σουζούκι Big (καλύτερη επιλογή δε
γινότανε), και το ύποπτο εθνικό μας δίκτυο.
Μοτό από τους «άλλους Τροχούς», κράνη, παλάσκες, φιλμ, «άπαικτη» συνοδηγό
και... σφαίρα για τα βουνά.
Ποια βουνά, νταμάρια ήταν οι ειδικές διαδρομές στο φετινό Ακρόπολις.
Απορία. Γιατί δεν έφεραν τα αυτοκίνητά τους στον Ιερό Βράχο και να αρχίσουν
να τα? πετούν ένα-ένα με τη σειρά εκκίνησης, για να δούμε ποιο θα αντέξει
περισσότερο;
Σκληρό και συναρπαστικό, αλλά θέλεις Caterpilar για να επιζήσεις.
Τέλος πάντων, ήρθαν όλοι. «Θεοί», «ημίθεοι», ημι-επαγγελματίες,
ερασιτέχνες, γραφικοί, συναισθηματικοί και άλλοι «άρρωστοι». Τους αγαπάμε
αλλά πόσο τους τιμάμε;
Πάμε στις ε.δ, τους περιμένουμε, αγωνιούμε, κάνουμε προγνωστικά, βάζουμε
στοιχήματα, κάνουμε σχέδια για το πού και πώς θα πάμε, αλλά μετά τους 10
«θεούς» οι περισσότεροι φεύγουν. Δηλαδή οι άλλοι, είναι για τα... μπάζα;
Σάββατο πρωί τεχνικός έλεγχος. Όχι εκεί όπου ξέραμε (Ελφίνκο-Λαγονήσι) αλλά
Ζάππειον Μέγαρον και Αίγλη, με τους μοναχικούς παππούδες να ξαφνιάζονται
από το... άλλο πανηγύρι, αλλά να μένουν εκεί, στα παγκάκια, και να
συνεχίζουν τη συζήτηση για το τι έκανε ο επίτιμος, τι ο νυν και βέβαια, τι
ΘΑ κάνει ο επόμενος εθνοσωτήρας...
Τη συνήθη εικόνα του χώρου ταράζουν οι «κυκλωματικοί» και οι άλλοι, οι
?ευκαιρίας δοθείσης? οι αυστηρά Ακροπολικοί. Με άλλα λόγια «πουλ - μουρ»,
φορητά VHF, ρούχα με σήματα χορηγών και καρτελάκια- ελευθέρας σε άσχετους
σουλατσαδόρους...
E, ναι. Μαζί οι «Βαλβολινιέρες» με μίνι (από μέσα... φαντασία) με
ομπρέλες-κράχτες, που οριακά δε χρησίμευσαν.
Τελικά, μπόρα δεν ήρθε, ήρθαν όμως 100 «πυροβολημένοι», για να τους
ελέγξουν, για το αν τα όπλα τους πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας.
Κυριακή πρωί και αρχίζει το οργανωμένο «έγκλημα» του Σ.Χ. για το πού και
πώς θα πάμε και τι θα δούμε. Εμπειρία 25 χρόνων (μέσα και έξω από τα
μπάκετ) και η συμβουλή του (εντολή δηλαδή) πολύτιμη και έγκυρη.
«Όνυφ, σταμάτα την γκρίνια, τζιπ δεν υπάρχει και φεύγεις με Μερτσέντες 200
κάμπριο (ξεσκούφωτος Αγγελίδης, περίπου...). Το αφήνεις Θήβα παραλαμβάνεις
Σουζούκι μοτό 800 κ.εκ. (βαρύ το άτιμο) και αέρα για Ευαγγελίστρια (βοήθειά
μας) και μετά καπάκι Στείρι (στην εκκίνηση) και περιμένεις να τους (μας)
δεις να αλλάζουν (-ουμε) λάστιχα».
Και για ποια λάστιχα μιλάμε; Έβγαζαν τα λιωμένα για να βάλουν άλλα,
λιγότερο ταλαιπωρημένα.
Τι είναι αυτά τα πράγματα. Τι θα γίνει μέσα στις ε.δ, εκεί όπου θα φύγουν
τα καπό και θα ανοίξουν οι θόλοι;
Με τι αντοχή μέσα στον «πόλεμο» κάνουν οδηγός-συνοδηγός και το μηχανικό;
Τρελοί οι νέοι κανονισμοί.
Μπερδεύτηκαν οι καρεκλοκένταυροι όλου του κόσμου και η συνταγή χαλάει. Λέτε
να γίνουν τα Ραλί, F1; Αν είναι δυνατόν!
Ας είναι...
Στα διόδια Μαλακάσας νομίσαμε ότι ήταν αρχή εορταστικού τριήμερου... Όλοι
στους δρόμους. «Φαν» και μη.
Οι πρώτοι για τις ειδικές και οι άλλοι, οι «Κυριακάτικοι», για μπάνιο,
παϊδάκια και καλό ελληνικό κρασί...
Ράλι πίσω (ή παράλληλα) με το πραγματικό Ράλι και Πεζό 106 Ραλί και GTi
εναντίον όλων αδιακρίτως. Ιταλών, Γερμανών, Ιαπώνων. Στο κιβώτιο 5η και το
πεντάλ του γκαζιού να στραβώνει για να προλάβουν τους πρώτους... Οι
επόμενοι δεν είναι «μπαζαίοι» αλλά είπαμε...
Με 200 χλμ./ώρα στην ευθεία μετά το Σχηματάρι και φρένα, όποιος προλάβει
στη δεξιά (ναι, εκεί όπου «μετράμε») για πάνω από τη γέφυρα. Δυστυχώς, δεν
είναι όλοι χεράδες, και η οδική βοήθεια ακόμα μαζεύει...
Κρίμα... Ας φορούσαν τουλάχιστον ζώνη...
«Αλλαγή» στη φιλόξενη BP των αδελφών Βιλιώτη στα πιτ του περιοδικού και το
σλάλομ αρχίζει. Με τη Σουζούκι ανάμεσα στους μποτιλιαρισμένους (για ειδική
ξεκίνησαν και ειδική δε θα έβλεπαν), χαμόγελα από την υπομονετική
συνεπιβάτισσά μας (είπαμε «άπαικτη») και ζήτω η προνοητικότητα της
διεύθυνσης σύνταξης του περιοδικού, σε σχέση με την επιλογή του τρόπου
μετακίνησης και όχι μόνον.
Σουβλάκι στο όρθιο και καφές (εντάξει και μπίρα) στην Αγία Αννα, την ώρα
που καμιά δεκαριά γερμανοί «εντουράδες» μας προσπέρασαν ανηφορίζοντας για
την ειδική.
Πλοηγοί, βοηθοί τους, ελικόπτερα και ο Μάκινεν κατηφορίζει. Φρένα την
τελευταία στιγμή, πήδημα στο ασφάλτινο κομμάτι. Θεωρητικά ακολουθεί ο
Κόλιν. Πού είναι όμως το 555;
Ωχ, λέω μέσα μου, το έλιωσε, και τώρα αντίο θέαμα. Να και ο «άρχοντας»,
αέρα- πατέρα όπως μας έχει μάθει, από πριν, με χιλιόμετρα, διαβασμένος αλλά
και με φαντασία, τα ισιώνει όλα. Δίκαια οι θεατές καταπίνουν τη γλώσσα
τους. Ναι, ο Γιούχα Κάνκουνεν μας καθησυχάζει, μας λέει ότι το θέαμα ζει.
Ότι τα Ράλι δεν πεθαίνουν.
Αχ μωρέ Γιούχα, τι σε περίμενε στο τέλος...
Περνούν καμιά δεκαριά πελάτες της «Προντράιβ» και ιδού ο Αρμόδιος με το
Γιάννη παραπλεύρως να ξεσηκώνουν τον πληθυσμό ειδικό και μη. Ουάου, όπως
άλλοτε με Γιωργάρα, με «χοντρό», αλλά και με «ψηλό».
Και ο «Λέων» θέλει, αλλά ίσως την ίδια ώρα σκέφτεται ότι η παλιά συνταγή
ήταν μάλλον καλύτερη...
Και ξαφνικά ο κόσμος φεύγει.
E, πού πάτε; Οι άλλοι;
O Dim, ο Παύλος, ο Στράτης, ο «μπάτσος», ο Αγγελίδης, ο «Βάζανεν», ο Μπιλ
Τζακ, τα Μίκρα του Κελεσάκου, ο Αγγελος με το χρυσαφί Στάρλετ και όλοι οι
άλλοι γνωστοί και φίλοι, τι θα κάνουν, πώς θα «ανέβουν» με άδειο το βουνό;
Φεύγουμε κι εμείς κάπου στους 50, λίγο μετά τη λαχανίδα. Πάμε Στείρι, βάσει
του προγράμματος, και το θέαμα βγάζει κλάμα και γέλιο.
Σήκωνε εσύ, να ξεβιδώνω εγώ και πάμε σταύρωμα οι 4x4 και τα μπρος - πίσω οι
δικίνητοι.
H προσοχή επικεντρώνεται στον Μαντατόρ που ανεβασμένος στο πίσω φτερό του
Έσκορτ κάνει το φανοποιό. Βλέπετε, ο άνθρωπος? τα είδε όλα νωρίτερα.
Τελείωσε, πήρε χρόνο, αλλά πώς να πάει να ξεκινήσει την επόμενη ε.δ; H
Ομόνοια και το κυκλοφοριακό της μεταφέρθηκε στη Βοιωτία...
Στην οδό διαφυγής έφυγε ο προφυλακτήρας και στράβωσε το σπόιλερ! Αντε να
καταλάβεις...
Πού είναι οι οργανωτές, πού είναι η Ελληνική Αστυνομία; Μάλλον κρύβονται
μέσα σε κανένα θάμνο και «σκοπεύουν» για το αν βαδίζεις με 100 αντί με 60
χλμ./ώρα.
Τα σέρβις, οι μηχανικοί, πού κρύβονται; Στη Λιβαδειά για σουβλάκια;
Όχι, τους περιμένουν να γυρίσουν, να ξαναφτιάξουν τα «πολεμικά» σε 20? και
μετά αγωνία ή ξάπλα, αναλόγως... Είναι και θέμα χαρακτήρα. Παλιά οι δρόμοι
ήταν γεμάτοι από φορτηγά και άλλα ανάλογα τροχοφόρα φορτωμένα με λάστιχα
και εξαρτήματα και τώρα... ενοικιαζόμενα και άλλα ευγενώς προσφερθέντα με
χρήστες δημοσιογράφους, φωτογράφους και παράγοντες.
Οι κριτές; Εκτός από αυτά που έμαθαν στα σεμινάρια της ΕΘΕΑ τώρα εκτελούν
χρέη τροχονόμου, ελεγκτή και παρκαδόρου...
Τι σόι είναι η εξέλιξη...
Περί αποτελεσμάτων διαβάσετε άλλες σελίδες. Επί της ουσίας, όπως την
εννοούμε εμείς, δε μας άρεσε έτσι όπως έγινε.
Δε θέλουμε αγώνα αντοχής και τακτικής. Θέλουμε θέαμα, «χεράδες» να στρίβουν
όπως ξέρουν και όπως μπορούν, και τα αυτοκίνητά τους να μην είναι μετά τον
αγώνα για απόσυρση...
O κόσμος διψάει για θέαμα και το είδαμε στον τερματισμό «εις το Ζάππειον
Μέγαρον»....
Ήθελαν να τους αγγίξουν όλους, να τους δουν να κάνουν «παντιλίκια» και
«ανάποδα τιμόνια» και όχι να σέρνονται και να αγκομαχούν.
Φτάνει πια με το άγχος για την καλύτερη δυνατή βαθμολογία από τη FIA.
E ναι, βρείτε έναν χώρο κατάλληλο για τον τερματισμό, ώστε να προσφέρεται
θέαμα και να δίνει την πραγματική διάσταση του αγώνα. Τα φρου-φρου και τα
αρώματα δεν ταιριάζουν στο Ράλι Ακρόπολις και στους ήρωές του.
Τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε. Εκείνο που μετράει είναι του χρόνου να
είναι όλοι εδώ και ο αγώνας που αγαπάμε όλοι μας να μείνει στο θεσμό.
Προσπερνάμε, χαμογελάμε και ετοιμαζόμαστε για το τρίτο χτύπημα. Επί
γαλλικού εδάφους, παρακαλώ. Βάλτε κράνη, προσδεθείτε και αναμείνατε... Το
σοκ μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις._