Daewoo Lanos
ΕΜΠΡΟΣ BHMA TAXY!
Με το Λάνος η Νταεγού εγκαινιάζει την καινούρια γκάμα της ?στο άμεσο μέλλον
θα ακολουθήσουν και δύο άλλα νέα μοντέλα? με την οποία θα προσπαθήσει να
καθιερωθεί ως ανεξάρτητος κατασκευαστής στην πάντα δύσκολη ευρωπαϊκή αλλά
και στην παγκόσμια αγορά γενικότερα.
ΟΙ ΚΟΡΕΑΤΕΣ κατασκευαστές δεν ανήκουν στα χαρακτηριστικά παραδείγματα
αυτοκινητοβιομηχανιών, καθώς αποτελούν μέλη κονσόρτιουμ με ποικίλες
δραστηριότητες, οι οποίες επεκτείνονται από τα ηλεκτρονικά και την
κλωστοϋφαντουργία μέχρι τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία.
Έτσι, ήταν απόλυτα λογικό, για την ανάπτυξη των κλάδων αυτοκινήτων, να
καταφύγουν σε συνεργασίες και μεταφορά τεχνολογίας, και η Νταεγού βέβαια
δεν αποτέλεσε την εξαίρεση.
Στα πρώτα βήματά της συνεργάστηκε στενά με την Τζένεραλ Μότορς,
κατασκευάζοντας μοντέλα της κατόπιν αδείας και με κάποιες αισθητικές
επεμβάσεις.
Από το 1992 όμως και μετά οι δρόμοι της αμερικάνικης εταιρίας χώρισαν από
αυτούς των Κορεατών και οι τελευταίοι συνέχισαν μόνοι τη φιλόδοξη πορεία
τους στο συγκεκριμένο χώρο.
Και λέμε φιλόδοξη γιατί η Νταεγού, ο τρίτος σε μέγεθος κατασκευαστής της
χώρας αυτής της Απω Ανατολής, μέχρι το έτος 2000 στοχεύει να
συμπεριλαμβάνεται στους δέκα μεγαλύτερους κατασκευαστές οχημάτων του
κόσμου, με ετήσια παραγωγή 2,5 εκατομμυρίων μονάδων.
Η νέα εποχή
Το Λάνος είναι το πρώτο μοντέλο της ανανεωμένης γκάμας της Νταεγού και
ενσωματώνει τεχνογνωσία από τα κέντρα Έρευνας και Εξέλιξης της κορεάτικης
εταιρίας στην Ευρώπη, αλλά και από ανεξάρτητους οίκους.
Πιο συγκεκριμένα, οι Κορεάτες αξιοποίησαν τα κέντρα τους Ε&Ε στο Γουόρθινγκ
της Μεγάλης Βρετανίας (που η Νταεγού αγόρασε το 1993 από την I.A.D., την
εταιρία που ανάμεσα στα άλλα ήταν υπεύθυνη για το σχεδιασμό του MX-5 της
Μάζντα) και στη Γερμανία, ο κύριος τομέας του οποίου είναι οι κινητήρες.
Παράλληλα, για την εξωτερική εμφάνιση του Λάνος συνεργάστηκαν με την
Ιταλντιζάιν του γνωστού Τζορτζέτο Τζουτζάρο με αποτέλεσμα ένα σχήμα καθόλα
σύγχρονο από αισθητική άποψη.
Αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρωτότυπο, καθώς όλο και κάτι...
θυμίζει, εντούτοις διαθέτει κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα, όπως τη μάσκα που
καθιερώνει σε όλα τα νέα μοντέλα της η Νταεγού (με οπτική συνέχεια και στο
καπό), αλλά και τους μεγάλους προβολείς.
Οι εξωτερικές διαστάσεις της τετράθυρης έκδοσης της δοκιμής μας (μήκος 4,24
μέτρα περίπου και μεταξόνιο 2,52 μέτρων) ?θα υπάρξουν ακόμα τρίθυρες και
πεντάθυρες με κινητήρες 1,3, 1,5 και ενδεχομένως 1,6 λίτρων? τοποθετούν το
Λάνος στα πλαίσια της μικρο-μεσαίας κατηγορίας, κάτι που ισχύει και για
τους διαθέσιμους χώρους του.
Οι σχεδιαστές της Ιταλντιζάιν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα άνετο
εσωτερικό, στο οποίο τέσσερις και ενίοτε πέντε επιβάτες θα μπορέσουν να
μετακινηθούν με άνεση. Όσοι κάθονται στο πίσω κάθισμα έχουν αρκετό «αέρα»,
τόσο για τα πόδια όσο και για τα κεφάλια τους, ακόμα και αν μπροστά
μετακινούνται άτομα με σωματική διάπλαση άνω του μετρίου.
Δεν τα κατάφεραν όμως εξίσου καλά στο χώρο αποσκευών, η χωρητικότητα του
οποίου μόλις που ξεπερνά τα 322 λίτρα, τιμή από τις μικρότερες της
κατηγορίας, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και από το συγκριτικό τεστ που
διαβάσατε σε προηγούμενες σελίδες. Πάντως, θετικό είναι το ότι το πίσω
κάθισμα διπλώνει και μάλιστα ασύμμετρα, ώστε να μπορούν να γίνουν
συνδυασμοί μεταφοράς προσώπων και αντικειμένων.
Αλλαγές και στο εσωτερικό
Το εσωτερικό του Λάνος είναι βέβαια τελείως καινούριο, κάτι αναμενόμενο
άλλωστε καθώς πρόκειται και για ένα εντελώς νέο και φιλόδοξο μοντέλο. Τα
υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι αρκετά καλής ποιότητας (σαφώς
αναβαθμισμένο στον τομέα αυτόν όπως άλλωστε και στο φινίρισμα σε σχέση με
τον προκάτοχό του Νέξια) αλλά σε καμία περίπτωση ο διάκοσμος δε δημιουργεί
κάποια αίσθηση πολυτέλειας, γεγονός που οφείλεται και στην άφθονη χρήση
(σκληρού) πλαστικού.
Το ταμπλό διαθέτει έντονες καμπύλες και γενικά η αισθητική του είναι
προσαρμοσμένη στις σύγχρονες επιταγές, χωρίς όμως να διαθέτει και κάποια
ιδιαιτερότητα.
H εργονομία ακολουθεί τα δοκιμασμένα πρότυπα που πρώτοι καθιέρωσαν οι
Ιάπωνες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποιο ουσιώδες πρόβλημα. Απλά, δε
μας άρεσε η θέση για τους διακόπτες των ηλεκτρικών παραθύρων, που είναι
τοποθετημένοι χαμηλά στην κεντρική κονσόλα δίπλα από το χειρόφρενο, ενώ
μικρό σχετικά είναι και το εύρος ρύθμισης του τιμονιού ως προς το ύψος,
καθώς από κάποιο σημείο και κάτω η θέση του γίνεται σχεδόν οριζόντια,
θυμίζοντας στο σημείο αυτό το παρελθόν της κορεάτικης εταιρείας. Παράλληλα
η στεφάνη του τιμονιού είναι και κάπως «άγρια» στην αφή.
Πάντως ο οδηγός δε θα δυσκολευτεί ουσιαστικά να βρει τη θέση οδήγησης που
του ταιριάζει, καθώς και το κάθισμά του ρυθμίζεται ως προς το ύψος, ενώ
καλή είναι και η ορατότητά του προς όλες τις κατευθύνσεις.
Εκτός από τα ηλεκτρικά παράθυρα που προαναφέραμε ο εξοπλισμός του
αυτοκινήτου που είχαμε στη διάθεσή μας περιλάμβανε και ηλεκτρομαγνητικές
κλειδαριές, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους εξωτερικούς καθρέφτες, υποβοηθούμενο
σύστημα διεύθυνσης, αερόσακους για οδηγό και συνοδηγό, αλλά και σύστημα
κλιματισμού με καλή απόδοση.
Ένας παλιός γνώριμος?
...έχει αναλάβει την κίνηση της βασικής έκδοσης του Λάνος και δεν είναι
βέβαια άλλος από τον 8βάλβιδο κινητήρα των 1.349 κ.εκ. της Τζένεραλ Μότορς
που κινούσε και το Νέξια. Βέβαια για την περίσταση έχει υποστεί τόσες
βελτιώσεις από τους μηχανικούς του Κέντρου Έρευνας και Εξέλιξης της Νταεγού
στη Γερμανία (όσες «χρειάζεται» για να μην εμφανίζεται πουθενά... το όνομα
της αμερικανικής εταιρίας), αλλά με το πρώτο πάτημα του γκαζιού οι
καταβολές του γίνονται άμεσα αντιληπτές.
Αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «ξεπερασμένος», αφού έχει υποστεί
σημαντικές βελτιώσεις στην εισαγωγή και τις εκπομπές ρύπων, εντούτοις
έρχεται σε αντίθεση με τη σύγχρονη εικόνα του υπολοίπου αυτοκινήτου: είναι
θορυβώδης και τραχύς στη λειτουργία του, ενώ γενικά δεν αρέσκεται στις
ψηλές στροφές.
H ισχύς του φτάνει τους 75 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και η μέγιστη ροπή του
τα 11,5 kgm στις 3.400 σ.α.λ, τιμές που κυμαίνονται στο μέσο όρο της
κατηγορίας.
Στην πράξη όμως δυσκολεύεται αρκετά για να κινήσει το όχι ιδιαίτερα βαρύ
τετράθυρο αμάξωμα, με αποτέλεσμα τα 100 χλμ/ώρα από στάση να μην
επιτυγχάνονται σε λιγότερα από 14,9?? και η τελική του ταχύτητα να μην
ξεπερνά αντίστοιχα τα 162 χλμ./ώρα, τιμές σαφώς κάτω από το μέσο όρο για
την κατηγορία.
Σε αντίστοιχα επίπεδα κυμαίνονται και οι επιταχύνσεις εν κινήσει: για να
επιταχύνει από τα 80 στα 110 χλμ./ώρα με τετάρτη στο κιβώτιο, δηλαδή για
αυτοκίνητο της κατηγορίας μια τυπική διαδικασία προσπέρασης, το
μικρο-μεσαίο Νταεγού χρειάζεται 13,7??.
Έτσι, ο οδηγός του είναι αναγκασμένος να καταφεύγει συχνά στον αργό και
ασαφή επιλογέα, η αίσθηση του οποίου θυμίζει παλαιότερα μοντέλα της Όπελ,
για να διατηρεί τις στροφές του κινητήρα ψηλά. Τότε όμως, όπως είπαμε, ο
κινητήρας γίνεται ακόμα πιο θορυβώδης και τραχύς στη λειτουργία του, ενώ
την κατάσταση δε βοηθά και η κλιμάκωση του πεντατάχυτου κιβώτιο.
Μοιραία λοιπόν ο κινητήρας πιέζεται, γεγονός με άμεσο αντίκτυπο στην
κατανάλωση, η οποία κατά μέσο όρο κυμαίνεται στα 10,5 λίτρα για κάθε 100
χιλιόμετρα, ενώ αυξάνεται κι άλλο αν χρησιμοποιείται συνεχώς ο κλιματισμός.
Αυτοκίνητο που προσφέρει ικανοποίηση...
Σύμφωνα με τις συνήθειες των λαών της Απω Ανατολής γενικά και των Κορεατών
ειδικά, το όνομα του νέου Νταεγού έχει και μία... βαθύτερη έννοια, σημαίνει
«το αυτοκίνητο που προσφέρει ικανοποίηση».
Σε ό,τι αφορά την οδική συμπεριφορά του Λάνος η? ελεύθερη μετάφραση του
ονόματός του δεν απεικονίζει πλήρως την ισχύουσα κατάσταση. Μπορεί οι
Κορεάτες σε συνδυασμό με τους μηχανικούς της Πόρσε που βοήθησαν στην
εξέλιξη των αναρτήσεων (μπροστά υπάρχουν γόνατα Μακφέρσον και πίσω
ημιάκαμπτος άξονας) να εξάλειψαν τις αδυναμίες των προσθιοκίνητων της
πρώτης γενιάς που χαρακτήριζαν την οδική συμπεριφορά του Νέξια, αλλά σε
καμία περίπτωση το νέο Νταεγού δεν ενθουσιάζει στον τομέα αυτόν. Η
υποστροφή κάνει αρκετά έντονη την παρουσία της, οι κλίσεις στις στροφές
είναι αρκετά έντονες, ενώ τα κορεάτικης προέλευσης ελαστικά δεν πείθουν με
την απόδοσή τους. Παράλληλα και το υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης δεν
ικανοποιεί απόλυτα με την αίσθηση και την ακρίβειά του, κάτι που ισχύει και
για τα φρένα, που σε «καθημερινούς» ρυθμούς μπορεί να μην προβληματίζουν,
χάνουν όμως μεγάλο μέρος από την αποτελεσματικότητά τους στη σκληρή χρήση.
Βήματα προς το σωστό δρόμο
Χωρίς καμία αμφιβολία το Λάνος είναι σαφώς καλύτερο αυτοκίνητο σε σχέση με
το μοντέλο (Νέξια) που αντικαθιστά. Διαθέτει ένα σύγχρονο και αισθητικά
αποδεκτό σχήμα, αποδεκτή ποιότητα κατασκευής, αλλά και χώρους για επιβάτες
που καλύπτουν τις τυπικές μεταφορικές ανάγκες μιας οικογένειας.
Βέβαια κανείς δεν περίμενε άλματα προόδου από τους Κορεάτες της Νταεγού,
που εξακολουθούν να επιμένουν σε λύσεις, κυρίως στα μηχανικά μέρη, μάλλον
παρωχημένες. Πάντως με το νέο τους μικρο-μεσαίο μοντέλο, που στη μάχη των
πωλήσεων θα έχει να αντιπαραθέσει τον πλούσιο εξοπλισμό αλλά και τη σχετικά
χαμηλή τιμή των περίπου 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, αποδεικνύουν ότι
βρίσκονται στο σωστό δρόμο._4Τ
DAEWOO LANOS 1,3 4Θ
ΥΠΕΡ
Χώροι για επιβάτες
Πλούσιος εξοπλισμός
Τιμή αγοράς
KATA
Αυξημένη κατανάλωση
Θορυβώδης κινητήρας
Μικρό πορτ-μπαγκάζ
Τα άλλα Νταεγού
Στο άμεσο μέλλον η γκάμα της Νταεγού θα συμπληρωθεί από άλλα δύο νέα
μοντέλα, το Νουμπίρα και το Λεγκάνζα, που όπως και το Λάνος είχαμε τη
ευκαιρία να τα οδηγήσουμε στην Κορέα.
Υπεύθυνο για την εξωτερική εμφάνιση του Νουμπίρα (σημαίνει «αυτό που θα
οδηγηθεί στον κόσμο») υπεύθυνο είναι το γνωστό ιταλικό στούντιο IDEA.
Σε σχέση με το Λάνος οι γραμμές του είναι πιο συντηρητικές (χωρίς όμως αυτό
να σημαίνει ότι δεν είναι και σύγχρονες), κάτι όμως αναμενόμενο, καθώς και
από πλευράς μεγέθους (μεταξόνιο 2,57 μέτρα, ολικό μήκος από 4,25 έως 4,51
μέτρα, ανάλογα με την έκδοση) απευθύνεται σε ένα διαφορετικό κοινό, που
σαφώς δείχνει την προτίμησή του στα κλασικά αμαξώματα.
Πάντως η γκάμα περιλαμβάνει τόσο ένα πεντάθυρο λίφτμπακ όσο και ένα
στέσιον, ενώ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά παρουσιάζουν
φυσικά οι 16βάλβιδες εκδόσεις των 1.600 κ.εκ και των 106 ίππων του
Νουμπίρα, που θα διατίθενται και με αυτόματο κιβώτιο.
Για το Λεγκάνζα, που διατίθεται μόνο με κλασικό τετράθυρο αμάξωμα, η
Νταεγού κατέφυγε και πάλι στη βοήθεια της Ιταλντιζάιν και του Τζουτζάρο, ο
οποίος, κατά την εταιρία, εμπνεύστηκε από την παραδοσιακή κορεάτικη
αρχιτεκτονική.
Οι επιρροές της πηγής έμπνευσης είναι πάντως πιο έντονες στην εμφάνιση του
ταμπλό, που ναι μεν ξεχωρίζει με την αισθητική του, η οποία όμως δε γίνεται
άμεσα και από όλους αποδεκτή.
Εξωτερικά δεσπόζει η τεράστια μάσκα με το πολύ χρώμιο, που συνδυάζεται και
με μεγάλους προβολείς, ενώ στο εσωτερικό οι χώροι για τους επιβάτες είναι
άνετοι και ο εξοπλισμός πλούσιος.
Το Λεγκάνζα κινείται από δύο δίλιτρους τετρακύλινδρους με 8 και 16
βαλβίδες, που αποδίδουν 115 και 136 ίππους αντίστοιχα._Γ.Σ.