Special Stage

SPECIAL STAGE

της Πόπης Παπαμιχαήλ

Ατομικά ρεκόρ!

Ένα ακόμα Ράλι Ακρόπολις πέρασε στην ιστορία και αυτό που κατά γενική
ομολογία έκανε την καλύτερη εντύπωση ?σε συμμετέχοντες, αλλά και στα ΜΜΕ?
ήταν οι θεατές που γέμισαν τα βουνά. Σίγουρα έσπασαν «ρεκόρ συμμετοχής»,
αφού ήταν πολύ περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Όμως τι γίνεται όλος αυτός
ο ενθουσιώδης κόσμος στους υπόλοιπους αγώνες του Πανελληνίου Πρωταθλήματος
Ράλι;
Οι παλιότεροι θα θυμούνται τις ειδικές διαδρομές των σημαντικότερων
ελληνικών αγώνων να γεμίζουν και σταδιακά χρόνο με το χρόνο να ελαττώνονται
σημαντικά.
Τότε βέβαια η δομή του πρωταθλήματος ήταν διαφορετική, το πρωτάθλημα
περιλάμβανε και ασφάλτινα ράλι και φυσικά το κόστος ήταν χαμηλότερο για τα
πληρώματα αλλά για τους θεατές!
Όταν το κόστος για να συμμετάσχει με αξιοπρέπεια ένας οδηγός στο πρωτάθλημα
υπερ-πολλαπλασιάστηκε, τότε η παρουσία χορηγού έγινε κάτι παραπάνω από
απαραίτητη. H δομή του πρωταθλήματος άλλαξε ριζικά (δύο ξεχωριστά αμιγή
πρωταθλήματα ένα για άσφαλτο και ένα για χώμα) και μαζί και η νοοτροπία των
αγωνιζομένων. Τα γρήγορα περάσματα και το θέαμα πήγαν περίπατο και τη θέση
τους πήραν η βαθμοθηρία και ο σίγουρος τερματισμός, για να ευχαριστηθεί ο
χορηγός. Όσο για την ευχαρίστηση των ταλαίπωρων που ανέβαιναν στα βουνά τα
Σαββατοκύριακα για να δουν αγώνες, πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Το αποτέλεσμα
αυτών των αλλαγών ήταν οι θεατές να «εκλείψουν» και μαζί με αυτούς οι
«σοβαροί» υποστηρικτές, αφού δεν υπήρχε πλέον κόσμος για να προβάλλουν τα
προϊόντα τους. Τα πρώτα μηνύματα αισιοδοξίας φάνηκαν με τη μεταστροφή των
εταιριών αυτοκινήτου προς τους αγώνες υποστηρίζοντας οργανωμένα
πρωταθλήματα μέσα στο κύριο πρωτάθλημα, με αυτοκίνητα μικρού σχετικά
κόστους που αποτελούσαν τον κορμό των αγώνων.
Έτσι εμφανίστηκε το πρώτο Στάρλετ Καπ και αγκαλιάστηκε από τους
αγωνιζομένους. Σταδιακά μπήκαν στο χορό η Φίατ με το Τσινκουετσέντο Τροφέο
και φέτος η Νισάν με το Μίκρα Τσάλεντζ. O ανταγωνισμός των οδηγών με ίδια
αυτοκίνητα δημιούργησε νέα ενδιαφέροντα στους θεατές που δε φεύγουν ούτε
πάνε για τους τρεις πρώτους οδηγούς με τα «τέρατα», αλλά μένουν για να δουν
και να συγκρίνουν τα περάσματα δίχως αύριο της πλειονότητας των οδηγών των
«τσάλεντζ» και των «καπ». Ίσως αυτό να είναι το αντίδοτο στο υψηλό κόστος
και στους τίτλους δίχως αντίκρυσμα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η σταδιακή αύξηση των θεατών άρχισε από τα ασφάλτινα
ράλι και αυτό γιατί οι οδηγοί που συμμετέχουν «πάνε αέρα» με στόχο τα
«ατομικά τους ρεκόρ» οδηγώντας ?οι πιο συντηρητικοί στα όρια τους? ενώ οι
περισσότεροι ξεπερνούν τους εαυτούς τους από αγώνα σε αγώνα.
Δεν αναφερόμαστε στα τέλεια περάσματα οδηγών με ιδανικές γραμμές, όπως του
Αλιφέρη με το Κλειώ ή του Κόρακα με το Σιβίκ, αλλά στους οδηγούς που
προσπαθούν και οδηγούν στο όριο των δυνατοτήτων τους και όχι των ορίων
αυτοκινήτου τους. Αυτό είναι εμφανές στα ασφάλτινα ράλι και το
σημαντικότερο: οι θεατές νιώθουν ότι δεν τους κοροϊδεύουν, εκτιμούν την
προσπάθεια και ανταμείβουν τους αγωνιζομένους με τον καλύτερο τρόπο, δηλαδή
με την παρουσία τους στους αγώνες. Αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται και στα
χωμάτινα ράλι κυρίως από τους οδηγούς που συμμετέχουν στο Μίκρα Τσάλεντζ
και στο Στάρλετ Καπ (ουσιαστικά με ίδια αυτοκίνητα) και αποτελούν τη βάση
των αγώνων. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους με στόχο το αντίστοιχο προκηρυχθέν
τρόπαιο, αλλά και με το βλέμμα στραμμένο στην αντίστοιχη κατηγορία ή κλάση
του ΠΠΡ.
Σίγουρα στο φετινό πρωτάθλημα δε θα δούμε τον κόσμο του Ακρόπολις να
γεμίζει τις ειδικές διαδρομές στο Ράλι Ερμής, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο
αριθμός των θεατών των ελληνικών αγώνων έχει πλέον, χρόνο με το χρόνο,
ανοδικές τάσεις._ΠΠ

λεζάντες
Το Στάρλετ καπ και το Μίκρα Τσάλεντζ έδωσαν το φιλί της ζωής στους
χωμάτινους αγώνες στηρίζοντας το ελληνικό πρωτάθλημα. Μακάρι να
ακολουθήσουν και άλλες εταιρίες το παράδειγμα της Τογιότα και της Νισάν.

H αύξηση των θεατών στα ασφάλτινα ράλι δεν είναι τυχαία. Οι οδηγοί που
συμμετέχουν «πάνε αέρα» οδηγώντας στα όρια των δυνατοτήτων τους.

Δεν ξεχνώ!

Το Ράλι Κύπρου ψάχνει να βρει χορηγό, και οι «βαπτισμένοι ειρηνιστές»
αγνοούν την ύπαρξή του και την ευκαιρία να προβάλλουν την Κύπρο μέσα από
τον αγώνα που μετρά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Όχι, δε λέμε να γίνει
εκμετάλλευση του ράλι για ένταση, μίση και πάθη. Οι αγώνες ενώνουν τους
λαούς, δεν τους χωρίζουν. Και το Ράλι Κύπρου θα έπρεπε στη συνείδηση όλων
μας να είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός αγώνας, γιατί αντιπροσωπεύει την
προσπάθεια του κυπριακού λαού να θυμίσει ότι ευημερεί κόντρα σε όσους
δημιουργούν αντίθετες εντυπώσεις.
ΠΡΕΠΕΙ το Κυπριακό κράτος να ενισχύσει με κάθε τρόπο τον κυπριακό αγώνα.
Μακάρι να βοηθούσαν και ελληνικές κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες. Δυστυχώς
όμως αγνοούν γενικότερα το χώρο και μένουν μακριά και από αυτό το Ράλι
Ακρόπολις.
Υπάρχει καλύτερος και ειρηνικότερος τρόπος από την υποστήριξη σύγχρονων
αγώνων, όπως είναι τα ράλι, που προβάλουν με τον καλύτερο τρόπο τη
διοργανώτρια χώρα;
Λέτε να είναι ηλίθιοι οι Τούρκοι που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να προβάλλουν
το δικό τους αγώνα και να τον εντάξουν στο ΠΠΡ. Δε θα πρέπει κάποτε να
βγάλουμε τις παρωπίδες και να δούμε μακρύτερα; Δεν υπάρχει ούτε ένας
κρατικός φορέας να ενισχύσει το Κυπριακό Ράλι βλέποντάς το από διαφορετική
γωνία για να μη χαθεί σκληρή δουλειά τόσων ετών;
Αξίζει τον κόπο και πρέπει να ενισχυθεί η πολύ καλή μέχρι τώρα προσπάθεια
των οργανωτών κόντρα σε όσους ευελπιστούν στο αντίθετο._Π.Π.