4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Kακά τα ψέματα


Τεύχος «ασφαλής οδήγηση» αυτόν το μήνα κι αν οι συνθήκες δε διαφοροποιηθούν
αιφνιδιαστικά, προβλέπεται και αντίστοιχο εξώφυλλο.
Σε χαμηλούς τόνους όπως το κάναμε πάντα. Με προσεκτικά βήματα, λίγα λόγια
και πολύ επίπονη δουλειά του συντακτικού μας επιτελείου και όχι μόνο. Σε
αρκετές περιπτώσεις μάλιστα συνεργάστηκαν όλα τα τμήματα της εταιρίας και
το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό παρά το χαρακτηριστικό μας αυθορμητισμό και
τον έντονο συναισθηματισμό που χαρακτηρίζει συνήθως τις εκτός προγράμματος
προσπάθειές μας. Το κυριότερο, ακολουθούν οι βασικοί μας συνεργάτες, ενώ
όσοι δεν μπορούν και είναι εκτός κλίματος, μένουν μόνοι τους εκτός, και
συνεχίζουμε οι υπόλοιποι.
Με την ευκαιρία, καμία σχέση το σχόλιο με τη διακοπή συνεργασίας μας με το
Γιάννη Μπαζαίο, που εργάστηκε μαζί μας τα επτά τελευταία χρόνια.
Απλά, σκεπτόμενος «φωναχτά», πυροβολώντας και μαχόμενος με το πληκτρολόγιο
του Power Book της Macintosh, «ταξίδεψα» μέχρι τα Κιούρκα στην εκδήλωση για
την Πάναφον και μέχρι την Ανάβυσσο στην εκδήλωση που κάναμε από κοινού με
τον ANT1 και πέρα από δεοντολογία και ευγένειες, η προσπάθεια και η
προσφορά ελάχιστων από τους νεαρούς μας συνεργάτες, ίσως δεν ήταν
αντίστοιχη.

Με τη σειρά λοιπόν και το οδοιπορικό ξεκίνησε από τα Κιούρκα για να
τελειώσει επί ιταλικού εδάφους και μάλιστα κάτω από τις ιδανικές συνθήκες
στο Φιοράνο παρακαλώ, λίγα μέτρα από το Μαρανέλο, στο σπίτι της Φεράρι. Όλα
αυτά λίγες ώρες πριν από την καταστροφή των «κόκκινων» στην Αγγλία και ενώ
όλοι οι ιταλιάνοι οικοδεσπότες μας δεν έκρυβαν την αισιοδοξία τους.

Για την F355 F1 διαβάσετε τη σχετική γνωριμία, αν βέβαια ο Σ.Κ. την
περιλάβει στην ύλη και δεν την παραπέμψει.
Στην Ιταλία και νωρίτερα στις εκδηλώσεις με την Αλφα Ρομέο στα Κιούρκα και
στο Βαράνο και με τη Σάαμπ στη Λάρισα μας δόθηκε η ευκαιρία να
διαπιστώσουμε ακόμη μία φορά ότι η Ελλάδα δεν είναι η Αθήνα.

Στο Φιοράνο γνωρίσαμε το Νικόλα Τομπάζη, τον έλληνα τεχνικό που ασχολείται
με τη Φεράρι-F1 του 1998 και διαπιστώσαμε ότι παντού υπάρχουν Αλλοι Έλληνες
με ικανότητες, μόρφωση, ταλέντο, διάθεση για 14ωρη εργασία και όλα αυτά με
μηδέν κομπασμό.
Απόλυτα προσγειωμένοι και ταγμένοι 100% σε αυτό που κάνουν. Να είσαι καλά,
Νικόλα, και υπόσχομαι περισσότερα αισιόδοξα μηνύματα... (εντάξει, μετά τις
διακοπές, είπαμε, θα πάμε, μήπως και πάει...).

Στα Κιούρκα, στην πίστα του Γιώργη Καμιτσάκη και του Κώστα Μιχαλόπουλου
(παλιόφιλοι και οι δύο, σχεδόν συγγενής ο δεύτερος, που τον «κατέστρεψα» σε
ένα δημαρχείο στα μέσα της περασμένης δεκαετίας), περάσαμε πολλές ώρες τον
περασμένο μήνα...
Ξεκινήσαμε με το διαγωνισμό που στήσαμε, έτσι με την τρέλα μας, για την
τρέλα μας με το Σπύρο Κάγκα και το Νίκο Ταγκούλη της Φίατ-Αλφα. Χιλιάδες οι
αιτήσεις συμμετοχής, βγήκαν τα μάτια του Σπύρου και των συνεργατών μας,
ώστε να επιλέξουμε τα 40 καλύτερα βιογραφικά-απαντήσεις.

Στην πίστα επιστρατεύσαμε ακόμη έναν παλιόφιλο. Τον κύριο Δημήτρη
Μιχελακάκη, ενώ το ρόλο τους σοβαρά και παραγωγικά έπαιξαν εκτός από τον
Σ.Κ. (για μας είναι μονόδρομος), ο Γιάννης Σκουφής και ο Θοδωρής Τσίκας.
Κύριοι εντός, εκτός και επί τα αυτά...
Μέσα από διαδικασία με έντονο το συναισθηματικό στοιχείο, τη διαίσθηση και
οπωσδήποτε το πώς αντιδρά ο καθένας υπό ψυχολογική φόρτιση, πέρα από το πώς
στρίβει, επιλέξαμε 13 νέους και 2 κυρίες που ταξίδεψαν μαζί μας στο Βαράνο
για την παρακολούθηση της σχολής ασφαλούς οδήγησης που διαθέτει η Αλφα και
διευθύνει ο Αντρέα ντε Ανταμιτς.
H διαδικασία επιλογής από κάποιους με ομολογουμένως ικανοποιητικά οδηγικά
προσόντα (δεν ήταν το πρώτο ζητούμενο...) αμφισβητήθηκε και μάλιστα με
διάφορους τρόπους.
Δε θα περάσουμε σε λεπτομέρειες ούτε σε δημοσιοσχεσίτικες απαντήσεις ούτε
βέβαια στο αγενέστατο και εκτός πνεύματος των 4T «έτσι μας άρεσε», αν και
πολλές φορές σε πρώτο πρόσωπο το σκέφτεσαι.. Ανθρωπος είσαι, δικαιούσαι
ενδόμυχα, την όποια αντίδραση...
Το ότι κάναμε πολύ καλή δουλειά και ότι καταφέραμε να επιλέξουμε ένα
ομοιογενές σύνολο υψηλού επιπέδου το διαπίστωσε και ο πλέον αυστηρός κριτής
στην Ιταλία.
Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου και στο περιθώριο, τις ώρες της ανάπαυσης,
οπότε συμμετέχοντες επιλεγμένοι και οι δικοί μας άνθρωποι (οι άνθρωποι των
Τεχνικών Εκδόσεων και οι συνήθεις ύποπτοι, ο Κωστής Στεφανής και ο Δημήτρης
Μιχελακάκης) σε συνδυασμό με τους προσκεκλημένους μας έγιναν ένα και έζησαν
την εμπειρία αυτή κάτω από ιδανικές συνθήκες και σε επίπεδο προσωπικών
σχέσεων.
Δεν εννοούμε ότι δεν υπήρχαν παιδιά ικανά επίσης να προσαρμοστούν, αλλά
όταν δεν ξέρεις να χάνεις και αφορίζεις-απορρίπτεις με ελαφριά καρδιά τις
όποιες επιλογές, δεν είσαι καλός στο παιχνίδι, οπότε κάπου «θα έμενες έξω»
από την όμορφη παρέα των Ελλήνων που κοσμούσε για τέσσερις ημέρες το
Βαράνο.

Επί της διαδικασίας και πάντα σε πρώτο πρόσωπο, πήραμε και ένα καλό μάθημα
από τους ιταλούς συναδέλφους οδηγούς αγώνων και δεν ήταν λίγες οι φορές που
αισθανθήκαμε άσχημα σε σχέση με αντίστοιχες εκδηλώσεις που υποστήριξε το
περιοδικό μας στο παρελθόν.
Μπορεί να ήσουν ή ακόμη και να είσαι (λίγο ενδιαφέρει) «χεράς» και
«οδηγάρα», να μιλάς ήρεμα και να κατέχεις το θέμα, να έχεις πείσει ακόμη
και τον ίδιο σου τον εαυτό ότι καίγεσαι για την ασφάλεια και αδιαφορείς για
την «κονόμα» και με την κάθε τρόπο προσωπική σου προβολή, να έχεις καλή
πρόθεση, να έχεις «δώσει τη ζωή σου» για την ασφάλεια (με το αζημίωτο, αλλά
είναι αποδεκτή η επαγγελματική εμπλοκή), αλλά δε φτάνει.
Απαιτούνται άλλα μέσα και άλλη εμπειρία ώστε να «συναγωνιστείς» σε προσφορά
τους νεαρούς και ώριμους συνεργάτες καθηγητές της σχολής.
Πιστεύω ότι ο νεαρός μας συνεργάτης Κ.Λ, που έχει την ευθύνη συγγραφής τους
άρθρου για το Βαράνο, να έδωσε τη σωστή διάσταση σε όλα τα επίπεδα.
Επί της ουσίας, σε σχέση με το πώς και τι διδάσκουν οι «μακαρονάδες» και
βέβαια σε σχέση με το τι «πιάνουν» και «πού σκίζουν» οι «Ελληνάρες»
αναγνώστες μας, που έβγαλαν «μάτια» με την οξυδέρκειά τους, με το επίπεδο
γνώσεών τους σε σχέση με τις τέσσερις ρόδες και ίσως, το κυριότερο, σε
σχέση με το πώς ελέγχεις στο γλιστερό με ή χωρίς ABS, με την κίνηση μπροστά
ή πίσω...
Αλλά και όχι μόνο. Στην Ιταλία δημιουργήθηκε μία εξαιρετική συντροφιά 25
ανθρώπων κι αν ο αριθμός κρίνεται μικρός, η σχέση που αναπτύχθηκε έχει
άλλες εξωπραγματικές διαστάσεις.
Μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρία ώστε να ξανασμίξουμε. H «ιταλική ομάδα» και
ορισμένα επίλεκτα στελέχη της «κυβέρνησης του chat» της Τεκλίνκ δημιουργούν
προϋποθέσεις ώστε να σημειώσουμε τώρα ή ποτέ σε σχέση με τη λέσχη των
αναγνωστών. Τα νέα μας γραφεία προσφέρονται, αν και τα αισθανόμαστε «κάπως»
μέχρι να συνηθίσουμε το νέο ύφος.
E, ναι... Αλλιώς φανταζόμουνα το τέλος μου στις Τεχνικές Εκδόσεις. Ηρεμία,
δεν υπονοούμε τίποτα. Απλά ΔΕΝ θα κάνουμε άλλη μετακόμιση, εκεί μέσα θα
παραδώσουμε...

Αλλαγή σκηνικού στα Κιούρκα και πέρα από τους κοινούς παρανομαστές, τα Μακ
και τους ανθρώπους μας (τους αγαπάμε κι ας βαριούνται ενίοτε...) η πίστα
πήρε άλλο χρώμα με την ευκαιρία των σεμιναρίων της Πάναφον.
Προηγήθηκε προφορική ενημέρωση σε ξενοδοχείο της Αθήνας. Έτσι δε γράφουν οι
αθλητικοί και οι πολιτικοί συνάδελφοι(;). Την έτρεμα τη διαδικασία της
συζήτησης. Έχασα τον ύπνο μου μόλις με ενημέρωσε ο κ. Σπυρίδων και
συνειδητοποίησα το μέγεθος της εκδήλωσης.
Τις προηγούμενες ημέρες είχα γνωρίσει δύο στελέχη της Πάναφον υψηλού
επιπέδου και ύστερα από ολιγόλεπτη συζήτηση είχα καταλάβει ότι πρόκειται
για πολύ σοβαρό εγχείρημα. Θα ήθελα να γράψω και άλλα επί προσωπικού, αλλά
άμα έχεις να κάνεις με ανθρώπους που αποφασίζουν γρήγορα και με τη μία και
με άλλους που έχουν «πετάξει» υπό πίεση, τέτοια σχόλια μπορεί και να
παρεξηγηθούν.

Εν τέλει τα σεμινάρια-συζήτηση πήγαν πολύ καλά. Τα δύσκολα άρχισαν και
ευτυχώς τελείωσαν καλά στην πίστα, όπου οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη
καλής λειτουργίας της πλειοψηφίας των χειριστών κινητών τηλεφώνων αυτής της
χώρας αποδείχθηκαν απαιτητικοί και με έντονη διάθεση να μάθουν τα πάντα
ακόμη και υπό πίεση.
Δε θα σχολιάσουμε το οδηγικό τους επίπεδο. Αν είναι δυνατόν!
Παντού υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί οδηγοί. Μας έκανε εντύπωση η
διάθεσή τους να γίνουν καλύτεροι οι μέτριοι, να ενημερωθούν ακόμη
περισσότερο οι απλά γνωρίζοντες και να γίνουν τέλειοι ορισμένοι
εξαιρετικοί.
Το βάρος βέβαια το επωμίστηκαν οι καλοί μας συνεργάτες. O Δημήτρης
Μιχελακάκης (ε, ναι, πάλι αυτός, τον καλό τον άσο τον κρατάς σφιχτά κι αν
αντέχει, ει δυνατόν, παντοτινά) και βέβαια ο mr Τρέκινγκ-Ελλάς Μιχάλης
Τσουκιάς. Φίλος του Σ.Κ, συνεργάτης μου την αθώα εποχή του Camel Trophy και
αναμφισβήτητα και αντικειμενικά κορυφαίος «εκτός δρόμων» άνθρωπος της
χώρας. Μαζί του ο Argi, ένας από τα χρυσά παιδιά του Κάμελ Τρόφι.
Όπλα του Δημήτρη, και όσο τον βοηθήσαμε με τον Σ.Κ., δύο Σάαμπ 900 και 9000
με τον καλό κινητήρα των 185 ίππων και των «χωμάτινων» δύο Σαν-Γιόνγκ Μούσο
2.0.
Μονόδρομος η επιλογή αυτοκινήτων από τον όμιλο Βασιλάκη (δεν έλειπαν
διάφορα Ιμπίθα και Τολέδο για ιδιαίτερα σοβαρές εργασίες, όπως η «αράχνη»),
για χίλιους διαφορετικούς λόγους.
Τόσο για τη συγγενική σχέση που μας συνδέει από τον προηγούμενο χρόνο, όσο
και για την άμεση ανταπόκρισή τους ακόμη και στο πιο παράλογο αίτημά μας.
Αμεση αντίδραση, συνέπεια και, το σοβαρότερο, η αξιοπιστία στη μεγίστη
διάσταση σε όλες τις περιπτώσεις.
«Βγήκαν έξω» τα μέταλλα σε όλα τα «πολεμικά οχήματα» του ομίλου, αλλά
κανένα πρόβλημα.
Ακόμη και όταν την επομένη της δεύτερης ημέρα του σεμιναρίου «πετάχτηκα»
στη Λάρισα για σεμινάριο οδήγησης της Σάαμπ τόσο το 900 όσο και το 9000
ανταποκρίθηκαν περίφημα και ουδείς αντιλήφθηκε την Οδύσσεια που τα είχαμε
εντάξει.
Δεν το πιστεύαμε ούτε εμείς οι ίδιοι. Μόνο τα στελέχη του τεχνικού
επιτελείου της Βακάρ χαμογελούσαν με σημασία και μας καθησύχαζαν σε κάθε
μας παρατήρηση σε σχέση με προληπτικούς ελέγχους.

Στη Λάρισα με περίμενε ακόμη μία ευχάριστη έκπληξη. Δεν αναφέρομαι ούτε στη
σχεδιασμένη, αλλά καθυστερημένη ανακαίνιση του κορυφαίου ξενοδοχείου της
πόλης ούτε στη γνωστή πλέον στους πιστούς της στήλης φιλοξενία της
οικογένειας Αρσένη που έχει την ευθύνη εκπροσώπησης του ομίλου στη
Θεσσαλική πρωτεύουσα, αλλά στην ποιότητα και στο υψηλό επίπεδο των ανθρώπων
που συμμετείχαν στο διήμερο σεμινάριο.
Σύμφωνοι, αρκετοί είναι αναγνώστες μας χρησιμοποιούν Σάαμπ 9000 Έκοπάουερ
και αυτά λένε πολλά.
Οι ίδιοι ξέρουν γιατί έχουν αγοράσει τις εκδόσεις των 150 ίππων, όπως
άλλωστε ο φίλος μου ?πλέον? ο Γιάννης Αρσένης, ξέρει γιατί τους τα πούλησε.
Προσπερνάει με ασφάλεια, δεν καίει, δε ρυπαίνει, είναι και προβλέψιμο
εξηγούσαν προσθέτοντας όπως γράψατε τότε εσείς ή ο κ. Καββαθάς, ή ο Πάνος,
ή ο Σπύρος, ή απλά οι 4T.
Είναι όμορφο να διαπιστώνεις ότι διαμορφώνεις την άποψη του καταναλωτή στη
σωστή κατεύθυνση και ακόμη να επιβεβαιώνεις ότι στην πλειοψηφία τους όσοι
διαθέτουν αυτοκίνητα με προσωπικότητα έχουν και αυτοί οι ίδιοι υγιή άποψη
για τη ζωή γενικώς και για την αυτοκίνηση ειδικώς. O γιατρός που έγινε
φίλος μας στο πρώτο πεντάλεπτο ήξερε γιατί αγόρασε κάμπριο με «όλα τα
γκάζια», ενώ ο παλιός παραδοσιακός αναγνώστης από τη Λαμία πήρε κάμπριο με
130 ίππους συνειδητά και για να έχει λιγότερες στρεβλώσεις, αφού με ένα
κάμπριο θέλεις να ηρεμείς.
O γιατρός πάλι θέλει να πυροβολεί, να ξεφεύγει και να περνάει όμορφα με τη
συντροφιά του 18χρονου παιδιού του.
Αμφότεροι συνειδητοποιημένοι. Ό,τι καλύτερο για μας που διαπιστώνουμε
ευκαιρίας δοθείσης ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο.
Ό,τι καλύτερο και για τη Βακάρ που σε χαμηλούς τόνους, σεμνά και με
χαρακτηριστική ευγένεια δίνει αυτό το κάτι παραπάνω που δικαιούνται όσοι
την εμπιστεύονται και επενδύουν στην προσωπικότητα και στην αξιοπιστία των
μοντέλων τους.
Μας ταιριάζει αυτός ο ρόλος και είναι μία εμπλοκή μας που την
αντιμετωπίζουμε με κέφι και συνέπεια ακόμη και όταν η πίεση είναι αφόρητη.
Αλλωστε, ουσιαστικά τα Σάαμπ δεν έχουν απευθείας αντίπαλο και σου δίνεται η
ευκαιρία ώστε να πεις το κάτι παραπάνω χωρίς να δοκιμάζεται το κύρος σου.
Τυπικά ανταγωνίζονται. Στην ουσία όμως ο ταγμένος στη σουηδική μάρκα δεν
κοιτάει σε ξένα μπαλκόνια και σε σκάλες ούτε από τα χαμηλά προς τα ψηλά
ώστε να έχει καλύτερη θέα... Δεν έχει λόγους για να το κάνει.

Με Σάαμπ 9000 Τούρμπο κάναμε και τον πρώτο μας αναγνωριστικό γύρο στο
αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων που ανήκει στο Χρήστο Αναστασιάδη.
Καλός φίλος από την αθώα περίοδο εμπλοκής με τους 2Τροχούς. O ίδιος κάθε
φορά υπενθυμίζει/θυμίζει ότι πάντα ήμουν περισσότερο τετράτροχος, αλλά δεν
είναι της στιγμής.
Γνωρίζαμε από καιρό την προσπάθειά του, όπως γνωρίζω πολύ καλά το πείσμα
που τον διακρίνει. Γνωρίζω όμως ακόμη καλά πόσο περήφανος άνθρωπος είναι
και ότι μισεί τις δημόσιες σχέσεις, οπότε ήμουν σκεπτικός για την
ολοκλήρωση της προσπάθειας.
Όταν μας κάλεσε στα άτυπα εγκαίνια ψιθύρισα μόνον:
«τόπε και τόκανε ο π..!». Τα επίσημα εγκαίνια με τους αγώνες ενιαίου και F3
δεν τα παρακολούθησα ζωντανά, αλλά μόνο μέσα από το κινητό σε συνεχή
σύνδεση με τον Κ.Λ. και το Νικόλα Γενεράλη.
Για τον αγώνα διαβάστε το σχόλιο του κ. Πρωτό. Θα μείνω στην παραφιλολογία
ειδικών(;) «καραγκιοζαραίων» που συνδέεται με την ποιότητα της πίστας και
το πετυχημένο του εγχειρήματος.
Δεν τίθεται θέμα λύπης, ούτε θυμού. Ξεκαρδίζομαι!

Καλημέρα. Φίλες και φίλοι με τετράτροχα, ή με δίτροχα, παράγοντες ή
δημοσιογραφάκια.
Ξυπνήστε... H Ελλάδα έχει πίστα, έχει αυτοκινητοδρόμιο, έχει επιτέλους το
περιφραγμένο χωράφι που όλοι ονειρευόμαστε και πάντα κάποιον άλλον
περιμέναμε να το κάνει επιζητώντας την από ψηλά επιφοίτηση. Τώρα η πίστα
είναι γεγονός και όσοι δε θέλουν να το καταλάβουν, περαστικά!
H Ελλάδα έχει πίστα κι αν οι Έλληνες Πατρέζε, Πικέ, Μπιάτζι, Κανταλόρα και
λοιποί χεράδες δε βολεύονται, κανένα πρόβλημα.
Ας είναι καλά τα 106 του Λεγάκη, τα 500ρακια του Τάγκου, τα Αρόζα του Παπ,
τα Μίκρα του Κελέα, τα Στάρλετ του Πρέζε, τα βεσπάκια του Χατζημίχου
(παράλειψή μας η προσφορά του στο Ακρόπολις, όπως και η προσφορά του Galaxy
FM που έγραψε ιστορία) και βέβαια ΟΛΑ τα ειδικά περιοδικά.
Εσείς στην Τρίπολη, δεν τρέχει τίποτα όπως λέει και το τραγούδι της κυρίας
Σαρρή. Εσείς οι όποιοι καβαλημένοι-αντιδραστικοί, δεν είσαστε και τίποτα το
σημαντικό.
Δεν ανεβάζει την ελληνική κοινωνία η παρουσία σας ούτε σώζει ζωές. Ούτε
βάζει τα «πιτσιρίκια» να σκέπτονται και να δουλεύουν σκληρά.
«Με τα χίλια» εμείς θα στηρίξουμε την πίστα των Μεγάρων ακόμη κι αν μας
απαγορευτεί η είσοδος. Αναγνωρίζουμε ότι πέθανε η εποχή της αθωότητας, αλλά
έχουμε ακόμη κάτι μέσα μας που δε μας επιτρέπει να τα βλέπουμε όλα μέσα από
τους νόμους του μάρκετινγκ, της αρπαχτής και της πολιτικής.

Με το τελευταίο συνδέεται άμεσα η επιστολή διαμαρτυρίας που έλαβα σε
προσωπικό επίπεδο από το δεύτερο βοηθό αλυτάρχη του Ράλι Ακρόπολις. Αν
έχετε την υπομονή και την όρεξη, διαβάστε την επιστολή του (και το δικό μας
σχόλιο) στις σελίδων των Διαλόγων και θα καταλάβετε ακόμη περισσότερα.

Από τα μπάζα όμως (το παρασκήνιο και η διοίκηση αγώνων) ας περάσουμε στα...
λουλούδια, όπως εκφράστηκαν από τις κυρίες που συμμετείχαν στην επιλογή
συνοδηγού που σχεδίασε ο Αρης Σταθάκης και οργάνωσε το αγωνιστικό της ΕΛΠΑ.
Στην Ανάβυσσο συντονίστηκαν οι 4T και ο ANT1 με το αγωνιστικό της ΕΛΠΑ
(απίστευτο, αλλά τα παιδιά του Ρον και ο ίδιος ο Μανώλης Χαλιβελάκης δεν
έχουν ουσιαστικά καμία σχέση με την οργάνωση Ακρόπολις και Χαλκιδικής και
προκαλούμε πάλι τον πάντα στη μεγάλη τη χαρά υπερπρόεδρο της λέσχης και της
εθνικής επιτροπής να το διαψεύσει). Επιστρατεύτηκαν οι αγωνιστικές ομάδες
της Λάντα, της Σέατ και της Φίατ Εσπρέσο και στρωθήκαμε στη δουλειά.
Αποτελέσματα, εντυπώσεις, παραλειπόμενα, παρόντες, απόντες, χορηγοί και
υποστηρικτές σαν εταιρίες ή σαν άνθρωποι, στο σχετικό σχόλιο της Π.Π.
Εμείς θα πούμε καλό μήνα και καλές διακοπές σε όσους δυστυχείς είναι
υποχρεωμένοι να κάνουν διακοπές τον Αύγουστο σχολιάζοντας το γεγονός ότι
ήταν όλες οι κυρίες υπέροχες και επιβεβαίωσαν την άποψή μας ότι ο ρόλος
τους ταιριάζει απόλυτα, ακόμη και σήμερα, οπότε ο κορυφαίος συνοδηγός
πρέπει να έχει και τεχνικές γνώσεις.
Σίγουρα τοποθετημένες παραπλεύρως μεγαλουργούν. Αλλωστε στο δρόμο για την
τέλεια διαδρομή είναι γνωστό τι προσφέρουν και το ξέρετε ?οι κύριοι? από
πρώτο χέρι.
Σήμερα, απλά επιβεβαιώνουμε και τις δυνατότητές τους στο δεξί μπάκετ. Όσες
ήταν παρούσες, μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία (και με την κατάλληλη
απασχόληση) αποδείχθηκαν ικανές. H νικήτρια; Απλά, μια? μικρή Τόνια και
αυτό τα λέει όλα.

Τον επόμενο μήνα, αν δε γίνει τίποτα το συγκλονιστικό στους αγώνες,
περισσότερα για νέα μοντέλα. Δεν πρόκειται για τίποτα το περιθωριακό σε
σχέση με την F355F1. Απλά αυτός ο διάβολος το A3 1.8T μας έβαλε σε σκέψεις
ακόμη και σε σχέση με το Πεζό 306 GTi-16V με τις 6 ταχύτητες.
Ιερόσυλοι; Γερνάμε; Χμ, μπορεί και να είναι έτσι. Υπομονή._Στράτης
Χατζηπαναγιώτου



ΥΓ.1: Αναγνώστες μας διαμαρτύρονται τεκμηριωμένα με μία πολύ καλογραμμένη
επιστολή γιατί το Ράλι Ακρόπολις δεν πηγαίνει στην Πελοπόννησο. Καλή
ερώτηση και την κοινοποιούμε αρμοδίως...
ΥΓ. 2: Νεαρός κριτής με επιστολή του προβληματίζεται για την ποιότητα του
χώρου που υπηρετεί και μας βάζει σε σκέψεις. Αλήθεια, ποιος μαθαίνει
δεοντολογία αυτά τα νέα παιδιά που όντας μορφωμένα και με υψηλό επίπεδο δε
γνωρίζουν και δε θέλουν να μάθουν την πρακτική του γλειψίματος;