Nίκος Mάργαρης
ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΑ«Θεωρώ περιττό να τονίσω ότι ο λόγος του Μάρλον Μπράντο περί του
περιβάλλοντος ήταν γεμάτος αφόρητες κοινοτοπίες. Ιδιαίτερα κάτι ιστορίες
και κοτέτσια και αλεπούδες που ενθουσίασαν ακόμη και σοβαρούς ?κατά
τεκμήριο?? πολιτικούς συντάκτες?»
Δίπτυχο
ΕΦΘΑΣΑ στη Θεσσαλονίκη Σάββατο πρωί για μια πιεστική σειρά εργασιών. Από
μια σύσκεψη της επιστημονικής επιτροπής για το Πανευρωπαϊκό Οικολογικό
Συνέδριο, που θα γίνει το ?99 στη Χαλκιδική, μέχρι την εγγραφή εκπομπών για
την ET-3. O κ. Κάγκας, που φροντίζει τα πάντα, είχε κανονίσει να έχω στη
διάθεσή μου ένα Ford KA που παραχώρησε η τοπική αντιπροσωπεία.
Είχα δει το KA αρκετές φορές στο δρόμο. Κάτι φυσικό, μια και το
μεταμοντέρνο «σουλούπι» του είναι αδύνατον να μη σου τραβήξει την προσοχή.
Μάλιστα, έκανα και γλωσσικά ευρήματα του είδους ΚΑ-ταπληκτικό.
Το δικό μου ήταν κα-τακόκκινο και όπως το είδα να έρχεται μου θύμισε
μαρουδίτσα ή ?το ίδιο είναι? πασχαλίτσα.
Κάθισα λοιπόν στη θέση του οδηγού τραγουδώντας το «πέτα-πέτα μαρουδίτσα να
πας στα χίλια πρόβατα...», και ξεκίνησα από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης
προς την πόλη. Ευτυχώς, είχα περάσει σώος μέσα από αυτό το γιαπί. Στο
οποίο, αν δεν πρόσεχες, είτε μπορεί να σου τρυπούσε κανένας «μάστορας» την
πατούσα με το κομπρεσέρ είτε να σου κάψουν το τριχωτό της κεφαλής τα
αναμμένα ρινίσματα του σιδήρου όπως έπεφταν από την οροφή την ώρα που
τρόχιζε ο άλλος μάστορας. Ευτυχώς, σαν από θαύμα, στις αρχές του Ιουλίου
που ξαναπήγα σχεδόν το είχαν τελειώσει.
Οι έλληνες και ξένοι συνάδελφοι που συνάντησα στο Πανεπιστήμιο μαζεύτηκαν
γύρω από το KA. Οι χαρακτηρισμοί ικανοποιητικότατοι, μόνο που όλοι
συμφωνήσαμε ότι είναι αυτοκίνητο που αξίζει να το έχει ένα νέο παιδί. Το
οδήγησα από Σάββατο μέχρι Τετάρτη μέσα στην πόλη. H μόνη κάπως μακρινή
βόλτα που έκανα ήταν μέχρι το Χορτιάτη.
Οι εντυπώσεις ικανοποιητικές, και όχι μόνο από τη συμπεριφορά του στο
δρόμο. Από το «διαστημικό ρολόι» μέχρι το «ψυχεδελικό» καντράν και το
εντυπωσιακό ?τόσο στη φόρμα όσο και στην απόδοση? ραδιόφωνο το KA σε
παραπέμπει στο μέλλον.
Από την άλλη, συνεχώς σκεφτόμουν τη σωστή παρατήρηση των συναδέλφων μου:
«Αυτό το αυτοκίνητο είναι για νέους». Μήπως όμως είναι κατάλληλο και για
«πουρά» ?όπως εγώ? που νεάζουν;
Από τη στιγμή που κάνω κρίσεις ως μη ειδικός για αυτοκίνητα μπορώ να κρίνω
τους πάντες. Είμαι βέβαιος, λοιπόν, ότι ουδέποτε θα πέρασε από το μυαλό του
κ. Κούρκουλου ή της κ. Λάτση να προτείνουν τη διοργάνωση παράστασης στο
Ηρώδειο με αρχαία τραγωδία στην οποία να πρωταγωνιστούσε ο μακαρίτης
Κουστό. Είναι προφανές ότι όλοι θεωρούσαν τον πλοίαρχο Κουστό ως ειδικό σε
θέματα ωκεανογραφίας, περιβάλλοντος και οικολογίας.
Από την άλλη, γιατί τότε σκέφτηκαν να καλέσουν τον Μάρλον Μπράντο να
μιλήσει για οικολογία; Όλοι γνωρίζουν ότι ο διάσημος ηθοποιός δεν έγινε
γνωστός ανά την υδρόγειο για τις επιδόσεις του στο χώρο της Οικολογίας,
αλλά για το τεράστιο υποκριτικό ταλέντο και τη μνημειώδη ερμηνεία ρόλων.
Παρόλα αυτά αναρίθμητοι «γνωστοί Αθηναίοι» και υπουργοί παρακολούθησαν την
ομιλία του περίπου εκστατικοί. Μάλιστα, δύο αξιόλογοι υπουργοί, οι κύριοι
Λαλιώτης και Βενιζέλος, προλόγισαν την ομιλία του με λόγια που θα ταίριαζαν
στους επιστήμονες που πρώτοι ανακάλυψαν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και
την τρύπα του όζοντος.
Θεωρώ περιττό να τονίσω ότι ο λόγος του Μάρλον Μπράντο περί του
περιβάλλοντος ήταν γεμάτος αφόρητες κοινοτοπίες. Ιδιαίτερα κάτι ιστορίες
και κοτέτσια και αλεπούδες που ενθουσίασαν ακόμη και σοβαρούς ?κατά
τεκμήριο...? πολιτικούς συντάκτες.
Πριν, όμως, προτείνω στον κ. Κούρκουλο να μου επιτρέψει ν? ανεβάσω τραγωδία
στην Επίδαυρο ?αφού ο Μάρλον Μπράντο μου πήρε το αντικείμενο? ας μου
επιτραπεί στο σημείο αυτό να γίνω ρατσιστής και να σας αναφέρω μια παλιά
ιστορία. Όταν, το 1978, πρωτοπήγα στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής και πρώτος
διευθυντής της νεοσύστατης (τότε) Έδρας της Οικολογίας, είχα λάβει μέρος
στην πρόσκληση για μια ομιλία προς τους φοιτητές της Φυσικομαθηματικής
Σχολής του μακαρίτη Γιάννη Τσαρούχη. Τον οποίο θαύμαζα και θαυμάζω. Ακόμη
και για την οικολογική του δράση. Αρκεί να διαβάσεις ένα άρθρο του για τις
αναδασώσεις (υπάρχει και στο τελευταίο του βιβλίο του οποίου... ξέχασα τον
τίτλο) ή να κατανοήσεις σωστά την έκφραση που χρησιμοποίησε κάποτε:
«Ελληνικός Δρυμός είναι τα ελληνικά βράχια». Όπως και να έχει το πράγμα, ο
Τσαρούχης, επειδή σιχαινόταν τ? αεροπλάνα, ταξίδευε όταν μπορούσε με το
τρένο. Έτσι πήγα να τον υποδεχθώ στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης.
Μόλις κατέβηκε και αφού συστηθήκαμε, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και από
αριστερά μέχρι δεξιά. Τότε ήμουνα ούτε λίγο ούτε πολύ 118 κιλά! Όσο μπόι
τόσο φάρδος! Με ύφος σκανδαλιάρικο η πρώτη του παρατήρηση μετά το «χαίρω
πολύ» ήταν: «Οικολόγος και χονδρούλης;»._Ν.Μ.