Mercedes ML 320
Ιχνηλάτης
H Στουτγάρδη παρουσιάζει την M-Class και... «εισβάλλει» στην κατηγορία των
Οχημάτων Πολλαπλών Χρήσεων (Sports Utility Vehicles) αναζητώντας τα ίχνη
μιας νέας εποχής στην συνεχώς αναπτυσσόμενη, σε παγκόσμια κλίμακα, αγορά
αυτοκινήτων του είδους.
Κείμενο-Φωτογραφίες: Παναγιώτης Τριτάρης
AYTH τη φορά η Μερτσέντες πήγε πολύ μακριά. Συνολικά 14 απο-προσγειώσεις
και πάνω από 40 ώρες σε αεροπλάνα και αεροδρόμια, χρειάστηκαν για να
φτάσουμε στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, όπου θα συναντούσαμε την M-Class.
Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, στην πόλη Τασκαλούζα, η Μερτσέντες,
ακολουθώντας το παράδειγμα της BMW, έχτισε ένα ολοκαίνουριο εργοστάσιο, στο
οποίο θα παράγεται η «πρώτη» αυτή διαφορετική Μερτσέντες.
Πρώτη; Όχι βέβαια. Δε μας διέφυγε η ύπαρξη του G-Wagen, που τόσα χρόνια
συντηρούσε την εικόνα της εταιρίας στην κατηγορία και αποτέλεσε το πιο...
πολυοδηγημένο τζιπ στη χώρα μας (βλέπε Ελληνικός Στρατός).
Απλώς, η Μερτσέντες, ανταποκρινόμενη στις επιταγές των καιρών για
δημιουργία πολιτισμένων οχημάτων πολλαπλών χρήσεων, αποφάσισε να διαχωρίσει
τη θέση της από το παρελθόν με μια πρόταση εξ ολοκλήρου νέα.
Γερμανικό εμβατήριο
Ένα από τα «κρίσιμα» σημεία για τα αυτοκίνητα αυτής της νέας μόδας (ή
ανάγκης, αν θέλετε), αφορά τον εξωτερικό τους σχεδιασμό. Το αποτέλεσμα
δικαιώνει πλήρως τις επιλογές της σχεδιαστικής ομάδας των Γερμανών.
Κρατώντας αποστάσεις από τον τετράγωνο χρηστικό όγκο του G-Wagen, αλλά και
από την αμερικάνικη υπερπροσφορά εξεζητημένων λύσεων, η M-Class καταφέρνει
να έχει προσωπικότητα και να ξεχωρίζει αμέσως.
Με σωστή αναλογία των εντός και εκτός δρόμου γραμμών, δεν παραλείπει να
διατηρεί τα οικογενειακά χαρακτηριστικά της εταιρίας. Από τη μάσκα με τις
γνωστές γρίλιες ως το αστέρι και τα φωτιστικά σώματα (κάτι μεταξύ SLK και
SL), όλα καθιστούν σαφές προς κάθε κατεύθυνση πως βρισκόμαστε μπροστά σε
μία πραγματική Μερτσέντες.
Πάντως, εκεί που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την καταγωγή του
αυτοκινήτου είναι στο εσωτερικό του, όπου η αίσθηση είναι κάτι περισσότερο
από οικεία. Οι ελάχιστες διαφοροποιήσεις δε στέκονται ικανές να αλλοιώσουν
την «πατροπαράδοτη» εικόνα. Τα όργανα και τα χειριστήρια είναι τα γνωστά
και βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση με τα επιβατικά, ενώ η ποιότητα
κατασκευής και η πληρότητα του εξοπλισμού «παίζουν» χωρίς αντίπαλο.
H αναφορά μας σε επιμέρους στοιχεία θα ήταν μάλλον άσκοπη. «Μια
-οποιαδήποτε- Μερτσέντες με ψηλή θέση οδήγησης» ήταν το σχόλιο που
ακούστηκε από παντού και αυτό τα λέει όλα.
Μοναδικές μας παρατηρήσεις οι περιορισμένες θέσεις για μικροαντικείμενα και
η απουσία κάποιων «πολυμορφικών στιγμών», που σίγουρα θα τόνιζαν ακόμα
περισσότερο την αναμφισβήτητη δυναμική του σχεδίου.
Αφήνοντας κατά μέρος το σχεδιασμό του αυτοκινήτου και προχωρώντας στη
μηχανολογική του συγκρότηση, θα παρατηρήσουμε πως οι Γερμανοί είχαν αρκετά
«κέφια» όταν αποφάσισαν ν? ασχοληθούν με την M-Class. Απ? όπου και να το
προσεγγίσεις, δύσκολα θα βρεις κάτι που να προκαλέσει δυσμενή σχόλια.
Ακόμα και η ύπαρξη ξεχωριστού σασί, που εκ πρώτης όψεως φαντάζει
λύση-επιλογή από το παρελθόν, καταφέρνει να περνά απαρατήρητη, αφήνοντας να
βγουν προς τα έξω μόνο τα θετικά αυτής της διάταξης, όπως η στιβαρότητα και
η αξιοπιστία στη μακρόχρονη χρήση.
Περνώντας στον κινητήρα, η M-Class ακολουθεί προς το παρόν το μονόδρομο που
δεν είναι άλλος από τον V6 των 3,2 λίτρων με τους 218 ίππους στις 5.600
σ.α.λ. και τα 31,4 kgm ροπής στις 3.000 σ.α.λ.
Από το φθινόπωρο του ?98, όταν το αυτοκίνητο θ? αρχίσει να πωλείται και
στην Ευρώπη, θα προστεθεί και εκείνος των 2,3 λίτρων.
Τα καλά και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα νέα όμως έρχονται από το δίπτυχο
αναρτήσεις-μετάδοση. Οι πρώτες αποτελούν ένα από τα τεχνολογικά σημεία
αιχμής της M-Class, αφού το γερμανικό αυτοκίνητο είναι από τα ελάχιστα SUV
οχήματα με ανεξάρτητες αναρτήσεις εμπρός-πίσω.
Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν διπλά ψαλίδια και στα τέσσερα άκρα με
αντιστρεπτικές δοκούς, ενώ αξίζει ν? αναφερθεί ότι τμήματα των αναρτήσεων
είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο.
H μετάδοση είναι το δεύτερο highlight της M-Class. Εκτός από το πολύ
αξιόπιστο και λειτουργικό σύστημα συνεχούς μετάδοσης της κίνησης και στους
τέσσερις τροχούς, η Μερτσέντες εξοπλίζει το αυτοκίνητό της μ? ένα νέο
σύστημα αντισπιναρίσματος και στους 4 τροχούς.
Χάρη λοιπόν στο 4ETS, όπως το ονομάζει, η M-Class δεν έχει την ανάγκη
διαφορικών περιορισμένης ολίσθησης, αφού το σύστημα είναι σε θέση να
«ξεκολλήσει» το όχημα, ακόμα και όταν μόνο ένας τροχός έχει πρόσφυση.
Το κιβώτιο είναι το γνωστό ηλεκτρονικά ελεγχόμενο αυτόματο των επιβατικών
της εταιρίας. Με τη χρήση μάλιστα ενός διακόπτη στο ταμπλό, μπορούν να
επιλεγούν οι κοντές σχέσεις και να καταστήσουν το αυτοκίνητο πραγματικά
άτρωτο. Σ? αυτή δε την περίπτωση υπάρχει διαφορετικό πρόγραμμα, ώστε οι
αλλαγές να γίνονται όσο το δυνατόν πιο ομαλά.
Κλείνουμε την αναφορά μας με τα φρένα (4 δίσκοι με ABS) και το σύστημα
διεύθυνσης που είναι μια αρκετά γρήγορη κρεμαγιέρα.
Alabama blues
Όπως και να ?χει, ένα ταξίδι στην Αμερική είναι μια πραγματικά ξεχωριστή
εμπειρία. Ένα ταξίδι όμως στη -μετά τον τυφώνα- Αλαμπάμα, μπορεί ν?
αποδειχτεί πολύ δύσκολη υπόθεση.
Τροπικές καταιγίδες, ζέστη και ανυπόφορη υγρασία, μαζί με τους κατά τόπους
ποικιλώνυμους προστάτες της A.M. του Ορίου Ταχύτητας, είναι στοιχεία ικανά
να οδηγήσουν οποιαδήποτε δημοσιογραφική αποστολή στα πρόθυρα της
κατάρρευσης.
Όμως η M-Class δε δυσκολεύτηκε καθόλου να αποτελέσει όχι μόνο ένα
πραγματικό αντίδοτο σ? αυτήν την κατάσταση, αλλά και μια σαφή ένδειξη για
το επίπεδο που έχει φθάσει η σύγχρονη αυτοκινητοβιομηχανία. Ας πάρουμε όμως
τα πράγματα από την αρχή.
Όσο η αμερικάνικη άσφαλτος και νοοτροπία μετακίνησης αποτελούν το πεδίο
δράσης του αυτοκινήτου, η M-Class δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα. Βάζεις
το -απαραίτητο τελικά- κρουζ κοντρόλ στην ταχύτητα που επιθυμείς, ρυθμίζεις
τον κλιματισμό και το ηχητικό σύστημα και... that?s all!
O 6κύλινδρος κινητήρας μόλις που «ψυθυρίζει» σ? αυτές τις ταχύτητες,
αεροδυναμικοί θόρυβοι δεν υφίστανται (πολύ καλή η δουλειά των Γερμανών για
τα δεδομένα της κατηγορίας) και όλα εξελίσσονται πάνω στο γνωστό
τρίπτυχο... «ησυχία, τάξη και ασφάλεια».
Αν οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσεις ν? αψηφήσεις το σερίφη και ν? αναζητήσεις
τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα του αυτοκινήτου (αλλά και τον δικό σου - γιατί να
το κρύψωμεν άλλωστε...) η M-Class δε θα σε διαψεύσει. Οι αναρτήσεις
δουλεύουν με πρωτόγνωρο για την κατηγορία τρόπο, χωρίς τις χαρακτηριστικές
και ενοχλητικές αναπηδήσεις των διαφόρων συστημάτων με άξονα. Οι κλίσεις
που παίρνει το αμάξωμα είναι περιορισμένες, τα φρένα στη γερμανική...
πεπατημένη, ενώ και το τιμόνι, αν και αρκετά ελαφρύ, δεν παύει στιγμή να
είναι αρκούντως σαφές.
Αποτέλεσμα όλων αυτών η συμπεριφορά της M-Class, παρά τη μεγάλη απόσταση
από το έδαφος και τα «διπρόσωπα» ελαστικά, βρίσκεται πολύ κοντά σ? εκείνη
κάθε μεγάλης Μερτσέντες.
Κι αν αυτό ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, εκείνο που σίγουρα αποτέλεσε έκπληξη
ήταν οι εκτός δρόμου δυνατότητες της κατασκευής. Αρκούσε η μικρή μας βόλτα
στην ειδικά διαμορφωμένη διαδρομή, για να μείνουμε εντυπωσιασμένοι από τις
επιδόσεις του αυτοκινήτου.
H «έξυπνη» τετρακίνηση, το κοντό κιβώτιο, οι ανεξάρτητες αναρτήσεις και
-κυρίως- το 4ETS δημιούργησαν ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό τεχνολογικό
«πακέτο».
Παρά τα «ακατάλληλα» για τη λασπωμένη περίσταση ελαστικά, η M-Class
ανταποκρίθηκε με άνεση σ? ένα μεγάλο αριθμό δύσκολων δοκιμασιών. Δοκιμασίες
που σαφώς υπερκαλύπτουν τις απαιτήσεις και του πιο ενεργού...
«Καμελτροφίστα του Σαββατοκύριακου».
New Age
Τα πράγματα είναι απλά. Σε μια κατηγορία με έντονη κινητικότητα και μεγάλες
προοπτικές η Μερτσέντες ρίχνει ένα «καλό χαρτί». Μάλιστα, δε θα ήταν μακριά
από την αλήθεια αν υποστηρίζαμε ότι σε πολλά σημεία ορίζει τους κανόνες του
παιχνιδιού για όσους στο μέλλον επιθυμήσουν να κινηθούν στην κατηγορία.
Λιγότερο πολύπλοκη και πιο πολιτισμένη από τα αντίστοιχα Τσερόκι, πιο
πειστική στην άσφαλτο και με περισσότερο κύρος από τα Ιαπωνικά, φέρνει τον
αέρα της Μερτσέντες στα Οχήματα Πολλαπλών Χρήσεων. Εκτός αυτού κατάφερε να
διατηρήσει μια ιδιαίτερα χαμηλή τιμή πώλησης (μη χαίρεστε για την άλλη όχθη
του Ατλαντικού μιλάμε - στη χώρα μας οι υπολογισμοί κάνουν λόγο για 25+
εκατομμύρια, όταν, κι αν, και εφόσον...) που την καθιστά και από αυτήν την
άποψη προσιτή στο κοινό της.
Πέρα όμως από τα ολίγον μελαγχολικά λογιστικά, αυτό που πρέπει να σημειωθεί
είναι ότι η Μερτσέντες έφτιαξε «με το καλημέρα» έναν από τους πιο
αντιπροσωπευτικούς προάγγελους της νέας εποχής οχημάτων.