Renault Espace
PETIPE...
...ευάερα και ευήλια, νεόδμητα, με θέα, πλήρως επιπλωμένα και κλιματιζόμενα
είναι ίσως η καλύτερη περιγραφή για τη νέα γενιά τόσο του Κράισλερ
Βόγιατζερ όσο και του Ρενό Εσπάς, των αυτοκινήτων που ουσιαστικά
δημιούργησαν την κλάση των πολυμορφικών.
«Αν θέλετε τις ανέσεις του σπιτιού σας τότε μείνετε σπίτι σας» έλεγε ένα
παλιό σλόγκαν της Χάρλεϊ Ντάβινσον πίσω στη δεκαετία του ?80. Φυσικά κάτι
τέτοιο ίσχυε και εξακολουθεί να ισχύει και για τα αυτοκίνητα, αλλά βέβαια
υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Μοντέλα δηλαδή που μπορούν να
μετατραπούν με την ίδια ευκολία σε κινητό καθιστικό ή σε... κινητή αποθήκη,
προσαρμοζόμενα στις εκάστοτε ανάγκες, τα οποία μάλιστα ξεκίνησαν ουσιαστικά
την καριέρα τους την ίδια χρονική περίοδο που η Χάρλεϊ λάνσαρε το παραπάνω
σλόγκαν.
Σήμερα, σχεδόν 15 χρόνια μετά, έχει σημειωθεί κυριολεκτικά... πληθυσμιακή
έκρηξη στη συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά μεταξύ των πρωταγωνιστών
εξακολουθούν χωρίς καμία αμφιβολία να περιλαμβάνονται οι διάδοχοι των
πρωτοπόρων, του Βόγιατζερ της Κράισλερ και του Εσπάς της Ρενό, στην πιο
πρόσφατη μάλιστα έκδοσή τους.
Πιο συγκεκριμένα η τρίτη κατά σειρά γενιά του γαλλικού πολυμορφικού και η
δεύτερη του αμερικάνικου εμφανίζονται σαφώς πιο εξελιγμένες σε σχέση με
τους προκατόχους τους -έχουν να παρουσιάσουν αρκετές καινοτομίες- αλλά και
με αρκετές διαφορές μεταξύ τους.
Κοινό τους στοιχείο πάντως -πέρα από τις όποιες δυνατότητες διαρρύθμισης
του χώρου στο εσωτερικό τους- οι δίλιτροι κινητήρες, που και στις δύο
περιπτώσεις αποτελούν τη βάση της γκάμας.
Επιβεβλημένες αισθητικές αλλαγές
Όπως είπαμε η κατακόρυφη αύξηση του πλήθους των πολυμορφικών
(δειγματοληπτικά αναφέρουμε τα... τετράδυμα των γκρουπ της PSA και της
Φίατ, τα... τρίδυμα της Φορντ και του γκρουπ της VW, αλλά και τις προτάσεις
των ιαπώνων κατασκευαστών) επέβαλε για τους δύο πρωτοπόρους της κλάσης τόσο
την οπτική όσο και τη λειτουργική ανανέωση. Παράλληλα βέβαια δεν πρέπει να
ξεχνάμε ότι και για τα δύο (στην περίπτωση του Κράισλερ αυτό ήταν πιο
εμφανές) τα χρόνια είχαν περάσει.
Έτσι λοιπόν οι σχεδιαστές της αμερικάνικης εταιρίας αποστασιοποιήθηκαν
πλήρως από την εικόνα του προηγούμενου μοντέλου, που θύμιζε περισσότερο
επιβατικό βαν.
Στη νέα έκδοση του «Ταξιδευτή» -που όπως και η προηγούμενη θα
κατασκευάζεται και στο εργοστάσιο της εταιρίας στο Γκρατς της Αυστρίας-
εφάρμοσαν τη γνωστή και από τα σύγχρονα επιβατικά τους αρχή του Cab Forward
Design, με αποτέλεσμα να προκύψει ένα σχήμα προσαρμοσμένο στη σύγχρονη
εικόνα των πολυμορφικών.
H έντονη κλίση του μπροστινού παρμπρίζ, οι συρόμενες πόρτες για την
είσοδο-έξοδο των επιβατών και η γνωστή από το Στράτους, αλλά λιγότερο
τονισμένη για την περίσταση, μάσκα αποτελούν τα εξωτερικά γνωρίσματα του
Βόγιατζερ, που σαν σύνολο όμως δείχνει λιγότερο φουτουριστικό σε σχέση με
το Εσπάς.
Στην περίπτωση του τελευταίου οι Γάλλοι επέλεξαν το δρόμο της εξέλιξης και
όχι της ρήξης με το παρελθόν, όπως οι αμερικανοί συνάδελφοί τους.
Αλλωστε το σχήμα του πολυμορφικού της κρατικής γαλλικής εταιρίας, που όπως
και στο παρελθόν εξακολουθεί και τώρα να θυμίζει το επίσης γαλλικό τρένο
υψηλών ταχυτήτων TGV, κρίνεται επιτυχημένο αλλά και χαρακτηριστικό
(λειτουργεί δίκην ταυτότητας) οπότε δεν υπήρχε και λόγος ριζοσπαστικών
αλλαγών.
Με βάση τη λογική αυτή λοιπόν οι σχεδιαστές της Ρενό διατήρησαν το κλασικό
για το Εσπάς προφίλ με τα τέσσερα πλευρικά παράθυρα, αλλά πλέον το αμάξωμα
είναι αισθητά πιο στρογγυλεμένο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Βέβαια έχει διατηρηθεί και το ενιαίο οπτικά σύνολο «παρμπρίζ-καπό», η μάσκα
έχει προσαρμοστεί στη σύγχρονη οικογενειακή γραμμή της γαλλικής εταιρίας,
ενώ οι εξωτερικοί καθρέφτες είναι όπως και στο προηγούμενο μοντέλο
χαρακτηριστικοί αλλά πλέον αποτελούν ουσιαστικά ανεξάρτητο αισθητικό
στοιχείο, που ενσωματώνει και αεραγωγούς.
Και αύξηση διαστάσεων
Οι Γάλλοι δεν περιορίστηκαν μόνο σε αισθητικής φύσεως επεμβάσεις. Αύξησαν
ουσιαστικά και όλες τις διαστάσεις του πολυμορφικού τους, προκειμένου
βέβαια να μεγαλώσουν και οι χώροι στο εσωτερικό του.
Έτσι το μεταξόνιο φτάνει πλέον τα 2,70 μέτρα (από 2,58 στο παρελθόν), ενώ
το ολικό μήκος τα 4,52 μέτρα, σχεδόν 10 εκατοστά δηλαδή μεγαλύτερο σε σχέση
με το μοντέλο της δεύτερης γενιάς.
Αυξημένο είναι όμως και το ολικό μήκος του Βόγιατζερ, που πλέον φτάνει τα
4,73 μέτρα (από 4,52 στο προηγούμενο μοντέλο), ενώ σε σχέση με το γάλλο
ανταγωνιστή του το μεταξόνιό του είναι κατά 18 ολόκληρα εκατοστά
μεγαλύτερο. Μεγαλύτερο -κατά 11 εκατοστά- είναι όμως και το εσωτερικό
πλάτος του (1,92 έναντι 1,81 μέτρων).
Διαθέσιμοι χώροι: υπεροχή των Αμερικανών
Οι σαφώς μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις της πολυμορφικής πρότασης της
Κράισλερ σε σχέση με την αντίστοιχη της Ρενό έχουν, όπως είναι άλλωστε
λογικό και αναμενόμενο, επιπτώσεις στους διαθέσιμους χώρους στο εσωτερικό
τους.
Βέβαια και τα δύο αυτοκίνητα της συγκριτικής μας δοκιμής μπορούν να
μετακινήσουν μέχρι και εφτά άτομα, αλλά στο αμερικάνικο μοντέλο ο χώρος που
έχουν στη διάθεσή τους είναι μεγαλύτερος σε σχέση με το ευρωπαϊκό, πάντα με
πλήρη σύνθεση... πληρώματος. Και αυτό οφείλεται τόσο στο μεγαλύτερο
μεταξόνιο και λιγότερο στο μεγαλύτερο πλάτος.
Ειδικά το επιπλέον πλάτος στην τρίτη σειρά καθισμάτων του Βόγιατζερ, όπου
φιλοξενούνται τρεις επιβάτες και όχι δύο όπως στο Εσπάς, εξανεμίζεται λόγω
των οδηγών για τις συρόμενες εξωτερικές πόρτες, που εισέρχονται στο
εσωτερικό και η επένδυση των οποίων διαθέτει θήκες για αναψυκτικά κ.λπ.
Αντίθετα οι δύο μόνο θέσεις στη μεσαία σειρά καθισμάτων του Βόγιατζερ
διευκολύνει την πρόσβαση στην τρίτη, κίνηση που στο Εσπάς απαιτεί μια πιο
σύνθετη διαδικασία.
Αλλο σημαντικό σημείο υπεροχής του Κράισλερ είναι ο χώρος που μένει για
αποσκευές όταν οι επιβάτες είναι επτά. Στην περίπτωση αυτή η χωρητικότητα
του «πορτ-μπαγκάζ» του φτάνει τα 450 λίτρα, ενώ το αντίστοιχο του Ρενό δεν
ξεπερνά τα 275.
Εναλλακτικές δυνατότητες: υπεροχή των Γάλλων
Μπορεί λόγω διαστάσεων το Βόγιατζερ να υπερέχει σε ό,τι αφορά τους χώρους
στο εσωτερικό του, αλλά το νόμισμα «γυρίζει» σε ό,τι έχει σχέση με τις
δυνατότητες διαμόρφωσής του, όπου το Εσπάς βρίσκεται κυριολεκτικά σε δική
του κλάση.
Βέβαια και τα δύο μπορούν να διαμορφωθούν σε βαν, με την αφαίρεση όλων των
καθισμάτων, οπότε για το μεν Κράισλερ η χωρητικότητα ξεπερνά τα 4 κυβικά
μέτρα, ενώ για το Ρενό φτάνει σχεδόν τα 3.
Πέρα όμως από την μάλλον ακραία αυτή περίπτωση το Εσπάς έχει να προσφέρει
περισσότερες εναλλακτικές λύσεις, καθώς μπορεί να διαμορφωθεί από τριθέσιο
έως και επταθέσιο με προσθήκη των αντίστοιχων μεμονωμένων καθισμάτων.
Αντίθετα στο Κράισλερ υπάρχουν μονοκόμματοι «πάγκοι» για τους επιβάτες,
οπότε συνολικά οι θέσεις είναι πέντε ή εφτά.
Παράλληλα η ύπαρξη ξεχωριστών καθισμάτων στο Εσπάς δίνει τη δυνατότητα
τοποθέτησής τους σε διαφορετικές θέσεις μέσα στον υπάρχοντα χώρο, ώστε να
προκύψει η κάθε φορά ιδανική διάταξη για συνδυασμούς μεταφοράς προσώπων και
αντικειμένων, κάτι που δε γίνεται με τους «πάγκους» του Βόγιατζερ. Στο
τελευταίο δεν μπορούν να περιστραφούν ούτε τα καθίσματα οδηγού και
συνοδηγού, δυνατότητα που υπάρχει στο Ρενό, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα
είδος μετακινούμενου καθιστικού, με το ένα κάθισμα επιβατών να παίζει και
το ρόλο τραπεζιού.
H ύπαρξη ξεχωριστών καθισμάτων βέβαια συμβάλλει και στην άνεση των
επιβατών, καθώς διαθέτουν ξεχωριστά προσκέφαλα, ενσωματωμένα κατά κάποιον
τρόπο στις πλάτες, οι οποίες βέβαια ρυθμίζονται ως προς την κλίση τους, ενώ
ανεξάρτητα από τις θέσεις στο δάπεδο που θα τοποθετηθούν μπορούν να
μετακινηθούν ολόκληρα πάνω στις βάσεις «μπροστά-πίσω».
Σε σχέση με το παρελθόν πέρα από το ότι είναι πιο αναπαυτικά και προσφέρουν
καλύτερη πλευρική στήριξη αφαιρούνται (και τοποθετούνται) ευκολότερα, είναι
και πιο ελαφριά, ενώ για όλα υπάρχουν ζώνες ασφαλείας τριών σημείων.
Για τα μονοκόμματα καθίσματα του Βόγιατζερ οι ιθύνοντες της Κράισλερ
εξέλιξαν το σύστημα των Easy Out Roller Seats (Εύκολα Αφαιρούμενα Καθίσματα
σε ελεύθερη μετάφραση). Αφού λοιπόν απασφαλιστούν τα καθίσματα από τις
βάσεις τους στηρίζονται σε μηχανισμούς με ρόδες, οπότε μπορεί κανείς να τα
σύρει πάνω στους οδηγούς τους προς την πέμπτη πόρτα, που ανοίγει διάπλατα,
όπως άλλωστε και στο Εσπάς, που όμως διαθέτει χαμηλότερο κατώφλι φόρτωσης.
Από κει και πέρα όμως απαιτούνται δύο άτομα για να μπορέσουν να
απομακρυνθούν ολοκληρωτικά, καθώς το βάρος τους κάθε άλλο παρά
ευκαταφρόνητο είναι.
Ουσιαστικές οι διαφορές και στο διάκοσμο
Μπορεί η φιλοσοφία που διέπει τα δύο αυτοκίνητα της συγκριτικής μας δοκιμής
να είναι η ίδια, αλλά η προσέγγιση είναι διαφορετική. Έτσι πέρα από τις
διαφορές στις δυνατότητες διαμόρφωσης του εσωτερικού τους μεγάλες διαφορές
υπάρχουν και στον εσωτερικό διάκοσμό τους.
Οι Γάλλοι σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο προέβησαν στον τομέα αυτό σε
ριζικές αλλαγές, καθώς υιοθέτησαν και στο Εσπάς το στιλ... Τουίνγκο, με τον
πίνακα οργάνων με τα ψηφιακά όργανα τοποθετημένο στο κέντρο. Βέβαια εδώ και
λόγω του μεγάλου βάθους του ταμπλό τα όργανα είναι ευανάγνωστα, ενώ πρέπει
να σημειώσουμε την έλλειψη στροφόμετρου. H επιλογή αυτή των Γάλλων είναι
όμως μάλλον συνειδητή, καθώς αν υπήρχαν οι ενδείξεις στον πίνακα οργάνων -ο
οποίος φιλοξενεί ακόμα και την οθόνη του ηχοσυστήματος, το τηλεχειριστήριο
του οποίου είναι κυριολεκτικά... οικιακού τύπου- θα ήταν πολλές και κατά
συνέπεια δυσανάγνωστες.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι Γάλλοι στην τρίτη κατά σειρά γενιά του
Εσπάς απέφυγαν τα εργονομικά λάθη του παρελθόντος. Έτσι όλοι οι διακόπτες
και τα χειριστήρια βρίσκονται στις σωστές θέσεις, ενώ κάποια (π.χ. ο
διακόπτης για τα αλάρμ) είναι τοποθετημένα δίκην... δορυφόρου στην οροφή
μεταξύ των θέσεων οδηγού και συνοδηγού.
Στην ίδια θέση στο Βόγιατζερ υπάρχει ένας υπολογιστής ταξιδιού, αλλά και
θήκες για γυαλιά. Γενικά πάντως οι Αμερικανοί ακολούθησαν την...
πεπατημένη, καθώς το ταμπλό είναι σύγχρονο μεν αλλά συμβατικό σε σχέση με
το Εσπάς, δηλαδή με τον πλήρη πίνακα οργάνων στη... συνηθισμένη θέση
μπροστά από τον οδηγό. Ουσιαστικά εργονομικά προβλήματα δεν υπάρχουν ούτε
στο Κράισλερ, εκτός ίσως από το σύνθετο οπότε και δύσχρηστο ηχοσύστημα.
Από πλευράς εξοπλισμού και τα δύο πολυμορφικά εκτός από τις καθιερωμένες
ηλεκτρικές ευκολίες διαθέτουν συστήματα κλιματισμού -αυτό του Κράισλερ έχει
ιδιαίτερα καλή απόδοση, κάτι σημαντικό αλλά και απαραίτητο καθώς τα
παράθυρα των συρόμενων θυρών είναι σταθερά- διπλούς αερόσακους και ABS. Από
κει και πέρα η (βασική) έκδοση SE του Βόγιατζερ διαθέτει και ηλεκτρικά
ρυθμιζόμενα καθίσματα για οδηγό και συνοδηγό, ενώ ηλεκτρικά ανοίγουν και τα
πίσω φιλιστρίνια.
Χαρακτηριστικό και των δύο αυτοκινήτων -ενδεικτικό της έμφασης που έχει
δοθεί στην πρακτικότητα είναι και οι πολλές θήκες για αναψυκτικά
-«πρωταθλητής» το Βόγιατζερ- ενώ το Εσπάς διαθέτει και ένα ιδιαίτερα μεγάλο
ντουλάπι στο ταμπλό, που φιλοξενεί και το ηχοσύστημα.
Ένα άλλο γνώρισμά τους είναι όμως και η θέση οδήγησης, που θα ξενίσει όσους
μεταπηδήσουν σε αυτά από τα συμβατικά επιβατικά. Έτσι και στα δύο ο οδηγός
κάθεται ψηλά, κατοπτεύοντας το δρόμο, ενώ γενικά πρέπει να συνηθίσει τον
όγκο τους, ειδικά στο Κράισλερ που είναι και ιδιαίτερα φαρδύ.
H ορατότητα προς τα εμπρός είναι καλύτερη στο Βόγιατζερ, καθώς στο Ρενό τα
μπροστινά όρια του αμαξώματος είναι ουσιαστικά αόρατα, λόγω του ότι το καπό
αποτελεί συνέχεια του παρμπρίζ αλλά και λόγω του μεγαλύτερου βάθους του
ταμπλό. Προς τα πίσω όμως η κατάσταση αλλάζει, καθώς στο Κράισλερ αυτό που
περιορίζει την ορατότητα είναι το... δάσος των προσκέφαλων.
Δύσκολο το έργο των κινητήρων
Αν αναλογιστεί κανείς ότι το βάρος του Ρενό Εσπάς πλησιάζει τα 1.500 κιλά
και αυτό του Κράισλερ Βόγιατζερ τα 1.750 θα καταλήξει χωρίς δεύτερη σκέψη
στο συμπέρασμα ότι το έργο των δίλιτρων συνόλων που εξασφαλίζουν την κίνησή
τους κάθε άλλο παρά εύκολο είναι.
Οι Γάλλοι πάντως εξακολουθούν να επιμένουν στις δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο
και έτσι ο εγκάρσια πλέον τοποθετημένος τετρακύλινδρος αποδίδει 114 ίππους
στις 5.400 σ.α.λ. και 17,1 kgm ροπής στις 3.500 σ.α.λ.
Αντίθετα στο Βόγιατζερ χρησιμοποιείται το δίλιτρο σύνολο των Νέον και
Στράτους -τοποθετημένο και εδώ εγκάρσια- με 16 συνολικά βαλβίδες και ένα
επικεφαλής εκκεντροφόρο, που αποδίδει 133 ίππους στις 5.900 σ.α.λ. και 17,9
kgm στις 4.800 σ.α.λ., ενώ κινητήριοι τροχοί, όπως και στο Εσπάς, είναι οι
μπροστινοί.
H πράξη επιβεβαιώνει απλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο κινητήριων
συνόλων.
O αμερικάνικος τετρακύλινδρος έχει μεγαλύτερα αποθέματα ισχύος ψηλά, αλλά
πνίγεται από το μεγάλο βάρος του αμαξώματος, ενώ ο γαλλικός αποδίδει
καλύτερα στις χαμηλές και μεσαίες στροφές, κάτι λογικό και αναμενόμενο,
καθώς αφενός δεν υστερεί ουσιαστικά σε ροπή και αφετέρου αυτή εμφανίζεται
σε σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς περιστροφής.
Γενικά πάντως ο ρυθμιστικός παράγοντας είναι τελικά το βάρος, με αποτέλεσμα
παρά τη μεγαλύτερη ονομαστική ισχύ του αμερικάνικου τετρακύλινδρου το Εσπάς
να είναι ταχύτερο από το Βόγιατζερ.
Έτσι τα 100 χλμ./ώρα από στάση έρχονται σε 13,6?? για το Ρενό και σε 14,5??
για το Κράισλερ, ενώ η τελική ταχύτητα του Βόγιατζερ φτάνει τα 177 χλμ./ώρα
και του Εσπάς τα 173.
Σημαντικές διαφορές υπάρχουν και στις επιταχύνσεις εν κινήσει (ρεπρίζ). Από
τα 80 στα 110 χλμ./ώρα το γαλλικό πολυμορφικό χρειάζεται 7,5?? με 3η,
11,0?? με 4η και 15,4??, τη στιγμή που οι αντίστοιχες τιμές για το
αμερικάνικο είναι 8,2??, 14,5?? και 21,4??.
Μόνο που το Εσπάς αποδεικνύεται πιο ενεργοβόρο, καθώς κατά μέσον όρο
χρειάζεται 14,5 λίτρα αμόλυβδης για κάθε 100 χιλιόμετρα έναντι 12,6 λίτρων
του Βόγιατζερ.
Ασφαλής οδική συμπεριφορά υπό... κλίση
Αν κανείς περάσει από οποιοδήποτε συμβατικό επιβατικό σε ένα από τα δύο
πολυμορφικά της δοκιμής μας πέρα από τη θέση οδήγησης που προαναφέραμε, θα
πρέπει να συνηθίσει και τις κλίσεις στις στροφές. Στην αρχή λοιπόν σίγουρα
θα προβληματιστεί, καθώς σε κάθε περίπτωση οι κλίσεις είναι αρκετά έντονες,
λόγω των ρυθμίσεων των αναρτήσεων για χάρη της άνεσης, ενώ «ενισχύονται»
και άλλο από τις υπερυψωμένες θέσεις οδήγησης.
Στην ουσία όμως δεν τίθεται πρόβλημα, καθώς τόσο το Εσπάς όσο και το
Βόγιατζερ είναι προβλέψιμα και δεν αιφνιδιάζουν. Και στα δύο η υποστροφή
εμφανίζεται αρκετά νωρίς αλλά ελέγχεται εύκολα με τα υποβοηθούμενα
συστήματα διεύθυνσης που ικανοποιούν σε αίσθηση, ενώ ένα άλλο κοινό
γνώρισμα είναι η τάση των αμαξωμάτων τους να πλέουν πάνω στις αναρτήσεις
(πιο έντονα στο Κράισλερ).
Ένα σημείο όμως στο οποίο υπερέχει το Ρενό είναι η δυνατότητα της πίσω
ανάρτησής του -με άκαμπτο άξονα και ράβδο Πανάρ- να απορροφά τις ανωμαλίες
του οδοστρώματος, τη στιγμή που η πίσω ανάρτηση του Βόγιατζερ -άκαμπτος
άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας- αντιδρά «ξερά». Παράλληλα το
τελευταίο είναι, λόγω μεγαλύτερου όγκου, λιγότερο ευέλικτο σε στενούς
επαρχιακούς δρόμους, ενώ στις εθνικές οδούς και τα δύο είναι σταθερά, αλλά
λόγω μεγέθους και σχήματος αμαξώματος επηρεάζονται αισθητά από τον πλάγιο
άνεμο.
Στην πόλη αποδεικνύονται αρκετά ευέλικτα, αρκεί να συνηθίσει κανείς τα όρια
των αμαξωμάτων.
Από τα συστήματα πέδησης οι απαιτήσεις, λόγω βάρους, είναι αυξημένες.
Παρόλα αυτά αποδεικνύονται αρκετά αποτελεσματικά και ανθεκτικά, χωρίς
προβλήματα οπότε και χωρίς παράπονα.
ΗΠΑ - Γαλλία σημειώσατε 2
Με τις τελευταίες εκδόσεις τους τα μοντέλα που ουσιαστικά δημιούργησαν την
κατηγορία των πολυμορφικών αποδεικνύουν ότι εξακολουθούν να αποτελούν πολύ
καλές προτάσεις για όσους ενδιαφέρονται για οχήματα του είδους.
Από κει και πέρα η δική μας τελική επιλογή είναι το Ρενό Εσπάς, καθώς και
καλύτερες επιδόσεις διαθέτει και περισσότερες εναλλακτικές λύσεις προσφέρει
για τη διαμόρφωση του εσωτερικού του.
Το Βόγιατζερ -που μετά τα Νέον και Στράτους αποδεικνύει την πρόοδο της
Κράισλερ και σε μια άλλη κατηγορία, έχει να αντιπαραθέσει τους πραγματικά
τεράστιους χώρους, αλλά το μεγάλο αμάξωμα συνεπάγεται και αυξημένο βάρος με
συνέπεια ο κινητήρας του, παρότι ισχυρότερος από το γαλλικό, να αδυνατεί να
το κινήσει εξίσου γρήγορα με το Ρενό.
Όσο για την τιμή αγοράς: και τα δύο είναι πολύ καλά εξοπλισμένα, αλλά
κανένα από τα δύο δεν είναι φτηνό, καθώς το Εσπάς κοστολογείται 14.500.000
δραχμές, ενώ η βασική έκδοση SE του Βόγιατζερ (αυτή της δοκιμής μας δηλαδή)
1 εκατομμύριο λιγότερο._4Τ
Renault Espace 2.0
ΥΠΕΡ
Δυνατότητες διαμόρφωσης εσωτερικού
Ποιότητα κατασκευής
Ελαστικότητα κινητήρα
KATA
Αυξημένη κατανάλωση
Τιμή αγοράς
Chrysler Voyager 2.0 SE
ΥΠΕΡ
Χώροι για επιβάτες και αποσκευές (ως 7θέσιο)
Ποιότητα κατασκευής
Επίπεδο εξοπλισμού
KATA
Επιδόσεις
Δυνατότητες διαμόρφωσης εσωτερικού.