Για τους διαλόγους...
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣΈνα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κάθε μήνα στους 4T
είναι αυτό που αφορά τις σελίδες των Διαλόγων. Κάθε μήνα στους 4T φθάνουν
από 150 έως 300 επιστολές που πρέπει να διαβαστούν, απαντηθούν και,
αρκετές, να δημοσιευθούν.
Πώς όμως να γίνει αυτό όταν μας στέλνετε μεγάλες επιστολές; Απλά, δε
γίνεται, με αποτέλεσμα πολλά και ενδιαφέροντα γράμματα να «μένουν έξω» και,
όταν έλθει η στιγμή να δημοσιευθούν, να είναι ανεπίκαιρα.
Γι? αυτό, μία ακόμα φορά σας παρακαλούμε: γράφετε μικρές και περιεκτικές
επιστολές, μπαίνοντας απευθείας στο θέμα.
Με τον τρόπο αυτό το γράμμα σας έχει περισσότερες πιθανότητες αφενός να
δημοσιευθεί και αφετέρου να μη δεχθεί το ...νυστέρι του υπεύθυνου για τις
σελίδες των διαλόγων.
Βοηθήστε μας λοιπόν για να σας βοηθήσουμε._4Τ
ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ (ΑΛΛΑ KAI ΜΕΛΛΟΝ)
Ιούνιος 1992, τεύχος 261. Ιούνιος 1997. Ίσως αυτό το γράμμα να γράφτηκε με
πέντε χρόνια καθυστέρηση, αλλά μπορεί τώρα να ήρθε το πλήρωμα του χρόνου .
Ανάγκη που δημιουργήθηκε από το άρθρο σας, κύριε Καββαθά, για τη «χρυσή
δεκαετία 1955-1965 των αγώνων αυτοκινήτου». Και όχι μόνο απ? αυτό, αλλά και
απ? τα συναισθήματα, που δημιουργεί η εποχή αυτή της «καθαρότητας» ανθρώπων
και αγώνων. Απ? τα συναισθήματα, που πλημμυρίζουν την ψυχή μας, όταν κατά
καιρούς αναφέρεστε σε κάθε μορφή αγώνα, τίμιου και αγνού. Από τον αγώνα της
καθημερινής ζωής, μέχρι τα «Ακρόπολις» της ζωής σας, τότε που οι αγώνες
μετουσίωναν την ψυχρή σχέση ανθρώπου-μηχανής σε όραμα ελευθερίας, αυτόνομης
φυγής, ψάξιμο των ορίων ή και ξεπέρασμα αυτών, επικοινωνίας, ανθρωπιάς,
πίστης και αφοσίωσης, θυσίας για τα όνειρα. Αξίες, που σήμερα είναι είδος
υπό εξαφάνιση.
Όχι, δεν είσαστε μόνος. Μπορεί η ηλικία να μη μας έχει δώσει τη δυνατότητα
να έχουμε ζήσει από κοντά τις συγκινήσεις και την ατμόσφαιρα της εποχής,
αλλά σας καταλαβαίνουμε και σας νιώθουμε, γιατί είσαστε ο «Μπερνάρ Καγιέ»
μας, που με τα άρθρα και τις φωτογραφίες σας (συνέβαλε σ? αυτό και ο
αξιότιμος κύριος Δήμου, που με λύπη τον αποχωριστήκαμε) κάνατε τα
αυτοκίνητα κομμάτι της ζωής μας. Μας κάνατε ανθρώπους που αγωνίζονται τον
ωραίο αγώνα και προτιμούν να ζουν «χίλιες φορές με τους ίσκιους ενός
ευγενικού παρελθόντος, παρά με τους εφιάλτες ενός ξεφτιλισμένου παρόντος»
και θέλουν να έρθουν κοντά σας, για να δουν πώς ήταν ο δικός σας κόσμος του
αυτοκινήτου.
Αρκούδης Δημήτρης
Σαλαμίνα
ΟΪΜΕ, ΟΪΜΕΝ
Έπρεπε να σχεδιάζουν την Αμυνα της χώρας οι συντάκτες των 4T.
Για να μεγαλουργήσει η Ελλάς.
Για να φάμε τους Τούρκους.
Έπρεπε να χαράζουν την εξωτερική πολιτική οι συντάκτες των 4T.
Για να βρεθεί με μιας η Τουρκία αποπαίδι.
Για να πάψουν να την χαϊδεύουν οι Αμερικάνοι.
Για να γίνει η Ελλάδα κέντρο του κόσμου.
Έπρεπε ν? αφήσουμε την εσωτερική πολιτική στους συντάκτες των 4T.
Για να γίνει η Ελλάδα η πρώτη οικονομική δύναμη.
Για να γίνει η Ελλάδα η πρώτη κοινωνική δύναμη.
Για να μας γλείφουν οι Αμερικάνοι.
Ντροπή!
Αλέκος Καψάλης
Ηλιούπολη
Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι σε τομείς όπως είναι η οικονομία, η άμυνα και η
εξωτερική πολιτική, οι συντάκτες μας θα τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από
ορισμένα από τα «λουλούδια» που πέρασαν από τα αντίστοιχα υπουργεία.
Στρέψτε λοιπόν τα βέλη σας σ? όλους εκείνους που έκαναν την Ελλάδα τον
πρώτο ζήτουλα της Ευρώπης και όχι στους δημοσιογράφους που κρίνουν (έστω
και ανεπιτυχώς, όπως λέτε) την εξουσία._4Τ
ΠΑΡΤΕ TH ΖΩΗ ΣΤΑ XEPIA ΣΑΣ
Σου γράφω αυτό το γράμμα ύστερα από αναμονή δώδεκα χρόνων. Τότε σε γνώρισα
για πρώτη φορά, μέσα από τις στήλες των 4Τροχών. Σου γράφω για να σου
διηγηθώ μια ιστορία, τη δική μου ιστορία για να είμαι πιο συγκεκριμένος.
Γεννήθηκα στη Γερμανία το 1967. O πατέρας μου Έλληνας μετανάστης, η μητέρα
μου Γερμανίδα. Με το που κλείνω τα 10 παίρνω για δώρο την είδηση του
διαζυγίου τους. H μητέρα μου αρνείται την κηδεμονία μου, με αναλαμβάνει ο
πατέρας μου, που αυθημερόν με στέλνει στους γονείς του στον Κορυδαλλό. H
αλλαγή μεγάλη βέβαια με αντίστοιχα προβλήματα σε σχολείο, αλλά και σε
επαφές με άλλους συνομήλικους, αλλά ύστερα από ένα χρόνο, τα πράγματα
φτιάχνουν. Τελειώνει το δημοτικό και αρχίζει το γυμνάσιο. Παράλληλα
μεγαλώνουν τα προβλήματα στο σπίτι, μια και το ποτό και οι περιπέτειες του
πατέρα μου δε δημιουργούν ακριβώς την οικογενειακή γαλήνη . Σε αυτή την
περίοδο οι βαθμοί στο γυμνάσιο άρχισαν να παίρνουν τον κατήφορο. Από τη μια
η κατάσταση στο σπίτι, από την άλλη οι παρέες και το γενικό κλίμα στο
γυμνάσιο Ανω Κορυδαλλού δεν καλυτέρευαν την κατάσταση. O πατέρας μου είχε
κανονίσει στο μεταξύ και το δικό μου μέλλον: «Θα πας να δουλέψεις και τα
λεφτά θα τα δίνεις σπίτι» (δηλαδή στη δικιά του τσέπη για επενδύσεις στα
Bar).
Όταν άρχισαν να λιγοστεύουν τα λεφτά οι φασαρίες αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα
οι προσπάθειές μου στο γυμνάσιο να φέρνουν όλο και λιγότερα αποτελέσματα.
Τα καλοκαίρια τα πέρναγα στον Κορυδαλλό μια και έπρεπε να δουλέψω. Από τα
χρήματά μου έπαιρνα 100 (εκατό) δραχμές για τα έξοδά μου, τα υπόλοιπα λεφτά
τα έπαιρναν οι... επενδύσεις. Με τις 100 δραχμές έπρεπε να ψωνίζω να φάω,
να ντυθώ αλλά πού και πού να βγω και έξω. Αυτά σε έναν καιρό που το απλό
φραπόγαλο κόστιζε 80 δραχμές!
Τα λεφτά μετρημένα, αλλά εκείνο το απόγευμα του ?83 αυτό το περίεργο
εξώφυλλο (το μόνο καλαίσθητο ανάμεσα σε πολλά άλλα) και το τεστ κάποιου
υπεραυτοκινήτου του συγκεκριμένου τεύχους με ανάγκασαν να μείνω άνευ
γεύματος, αλλά με κάτι εντελώς νέο στα χέρια μου. Πρώτη επαφή λοιπόν με τον
ειδικό τύπο γενικά και με τους 4T ειδικότερα. Ωραία και καλαίσθητη
παρουσίαση της ύλης, ενδιαφέροντα και ειλικρινή σχόλια και πολλές (για
τότε) φωτογραφίες. Σε μια περίεργη στήλη με το όνομα Αντίλογος τα πράγματα
άλλαζαν: αντί για τεστ υπήρχε ο κατεβατός κάποιου K.K. που γκρίνιαζε για
ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε γύρω του. Αν και χωρίς φωτογραφίες και άλλα υπέρ
, αυτό ήταν το άρθρο που έμεινε. Στο επόμενο τεύχος (που η αγορά του πάλι
σήμαινε άδεια κοιλιά) η στήλη ήταν πάλι εκεί και η γκρίνια επίσης. Δεν
έδωσα τότε μεγαλύτερη σημασία μια και όλα σωστά που έγραφε αυτός ο
περίεργος K.K., αλλά τι είχαν να κάνουν με μένα; Οι επόμενοι αντίλογοι μου
το φανέρωναν λίγο λίγο αλλά όλο και περισσότερο και κάποτε πήρα το μήνυμα:
αυτά που έγραφε, και τα εννοούσε και με αφορούσαν! «Πάρτε τη ζωή στα χέρια
σας» έγραφε και κάτι σαν... «άμα θέλεις, μπορείς». Ήταν τότε η εποχή που
τελείωνα το γυμνάσιο και έπρεπε να ακολουθήσω το δρόμο προς το εργοστάσιο
για τα υπόλοιπα 40 χρόνια. Μια και δούλευα στο ίδιο εργοστάσιο κάθε
καλοκαίρι, το ήθος και το επίπεδό μου ήταν όλα ήδη γνωστά. Θυμάμαι ακόμα το
χαμό που έγινε σπίτι όταν ανακοίνωσα ότι αντί για εργοστάσιο θα ερχόταν
λύκειο και μετά πανεπιστήμιο. Μου είχε βάλει αέρα στα μυαλά αυτός ο K.K.
και έτσι άρχιζε όχι σιγά σιγά, αλλά δυναμικά και του σκοτωμού να αλλάζει τη
ζωή μου. Στα χρόνια του λυκείου οι 4Τροχοί και ο Αντίλογος έγιναν η βίβλος
μου. Τα «πήγαινε έξω» (δίχως βέβαια ποτέ να παραγγείλω τίποτα, μια και οι
100 δραχμές την εβδομάδα έπρεπε να διαρκούν για όλα) σταμάτησαν εντελώς, οι
βαθμοί ανέβαιναν και το διάβασμα γινόταν όλο και πιο εντατικό. Από το
χαρισμένο 13 ανέβηκα ?δίκαια κερδισμένα? 16,17, 18. Την τελευταία τάξη του
λυκείου την έβγαλα με 18,5.
Οι πανελλήνιες έφτασαν, έδωσα τις εξετάσεις και... τα ?κανα θάλασσα!
Έλειπαν κάτι χιλιάδες μόρια και το θάψιμο από συγγενείς ήταν μεγάλο.
Αυτή ήταν η εποχή που γνώρισα και άλλους ανθρώπους που μου έδωσαν το
κουράγιο για μια δεύτερη προσπάθεια.
Ξανά διάβασμα μέχρι το πρωί, τη μέρα δουλειά στη Δέλτα A.E. Έφτασαν πάλι οι
εξετάσεις και τα πράγματα πήγαν καλά, τα απαραίτητα μόρια συγκεντρώθηκαν
και άρχισαν οι ενέργειες για τη μετάβαση στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.
Μια και ήθελα να σπουδάσω οικονομικά διάλεξα σαν εγκυρότερη τη Γερμανία και
όχι την Ελλάδα.
Μετάβαση λοιπόν στη Φρανκφούρτη με 300 Μάρκα στην τσέπη και αρχή της
γερμανικής περιπέτειας. Το καθημερινό πρόγραμμα ήταν πάντα το ίδιο: Από
08:15 μέχρι 18:00 παρακολούθηση των μαθημάτων και από 18:00 μέχρι 24:00
διάβασμα. Τα σαββατοκύριακα και τις αργίες τεμπέλιαζα λίγο, οπότε έπεφτε
μελέτη μόνο από 11:00 μέχρι 22:00. Το τέλος της περιπέτειας 7 εξάμηνα
αργότερα, αντί για 8 που είναι προβλεπόμενα και... 12 που κάνει ο μέσος
Γερμανός φοιτητής. Βλέπεις η Ελλάδα δεν έχει το μονοπώλιο στην τεμπελιά.
Στην ομάδα μου ήμουν στις πτυχιακές εξετάσεις ο νεότερος, όταν οι άλλοι 3
ήταν από 27 μέχρι 35!
Αυτή τη στιγμή εργάζομαι σαν σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα Management
Information Systems σε μια μεγάλη εταιρία. Είχα την τύχη λοιπόν να καταφέρω
να ενώσω τα ενδιαφέροντα με το επάγγελμά μου. Καθοδηγητής σε αυτή την
προσπάθεια, μήνα με μήνα, τα άρθρα ενός «γκρινιάρη» Έλληνα που έχει μια
παρόμοια ιστορία να επιδείξει και γι? αυτό και πιστεύω ότι καταλαβαίνει και
αυτά που θέλω να του πω και που αδυνατεί κανείς να τα γράψει.
Σε ευχαριστώ.
K.B.
Όνομα & διεύθυνση στο περιοδικό
Υ.Γ.: H νεολαία φαίνεται τελικά να είναι παντού η ίδια. Πολλοί Γερμανοί
έφηβοι έχουν ψυχολογικά προβλήματα επειδή οι μπαμπάκες τους δεν τους
αγόρασαν το Golf GTI μόλις πήραν το απολυτήριο του λυκείου (χαρισμένο είναι
έτσι κι αλλιώς), οι τεκνο-σαχλαμάρες είναι και εδώ νούμερο ένα στις
πωλήσεις και για αντίληψη κουλτούρας, πέρα από Mercedes και Goethe, δε
μιλάμε. Δεν είναι το πρόβλημα υπαρκτό μόνο στην Ελλάδα, παντού τα ίδια
είναι μια και οι παλιές αξίες απλά έχουν πάψει να υπάρχουν για τους
περισσότερους.
ZHTHMA XPONOY
Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο άρθρο του K.K. στους «4 Τροχούς» ή στο «Βήμα»,
νιώθω θλίψη και αγανάκτηση. Θλίψη γιατί τα πάντα γύρω από την Ελλάδα
δείχνουν γκρίζα και μουντά και αγανάκτηση γιατί αντί να μοιρολογείτε, δεν
προσπαθείτε να ωθήσετε τους αναγνώστες σας να «επαναστατήσουν». Να
προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο βελτιώνοντας πρώτα από όλα τον εαυτό τους
και μετά ό,τι άλλο στραβό βλέπουν.
Νίκος Θ. Λιονάκης
Loughborough-Leics
Αλήθεια; Τότε τι έχετε να πείτε για την επιστολή του αναγνώστη μας K.B. που
δημοσιεύεται πριν τη δική σας;_Κ.Κ.
ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Τις πιο ειλικρινείς μου ευχαριστίες θα ήθελα ν? απευθύνω στους «4 Τροχούς»
και τη «Γενική Ανταλλακτικών ΑΕΕ» για το δώρο που μου πρόσφεραν στα πλαίσια
του διαγωνισμού «100 Χρόνια 4 Τροχοί». H χαρά και η συγκίνησή μου έγιναν
μεγαλύτερες όταν συνειδητοποίησα πως το δώρο αυτό κέρδισα την ημέρα που το
αυτοκίνητό μου γιόρταζε τα πρώτα του γενέθλια κλείνοντας 1 χρόνο
«συμβίωσης» μαζί μου.
Βουλτσίδης Θωμάς
Αθήνα
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ Η.Π.Α.
Είμαι 21 ετών και κατοικώ στις Η.Π.Α, εδώ και τρία χρόνια λόγω σπουδών.
Παρόλα αυτά η απόσταση δε θα με σταματούσε ποτέ από το να συνεχίσω αυτό που
άρχισα εδώ και περίπου 7 χρόνια, δηλαδή κάθε μήνα να περιμένω το καινούριο
τεύχος των 4 ΤΡΟΧΩΝ με ανυπομονησία.
Νιώθω και εγώ την υποχρέωση να σας εκφράσω το σεβασμό και την εκτίμησή μου
σε εσάς και τους συνεργάτες σας, όπως και χιλιάδες άλλοι αναγνώστες όχι
μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την υδρόγειο. H προσπάθεια που γίνεται στις
«Τεχνικές Εκδόσεις» παραμένει ένα από τα λίγα φωτεινά σημεία σε αυτόν τον
τόπο και το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να συνεχίσετε να ανοίγετε μάτια
και να ξυπνάτε συνειδήσεις. Όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο, για να δούμε
επιτέλους μια αλλαγή νοοτροπίας από ορισμένους ταλαιπωρημένους
κρατικοδίαιτους που φαίνονται πια σαν φιγούρες από άλλες εποχές, όσο και αν
αρνούνται να το παραδεχθούν.
Μαργέτης Χαράλαμπος
Φοιτητής
USA
ΑΚΡΟΠΟΛΙΚΑ (I)
Αφορμή για το γράμμα μου ?το πρώτο στην εξαετή κοινή μας πορεία? αποτέλεσαν
τα απαράδεκτα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τον τερματισμό του 44ου
Ράλι Ακρόπολις στο Ζάππειο. H τηλεόραση έδειξε αρκετά από αυτά, όμως εγώ
έχω μια συνολική άποψη καθώς ήμουν εκεί από τις 6.30. Για άλλη μια φορά
αποδείχτηκε η ανικανότητά μας να κάνουμε με σωστό τρόπο κάτι το πολύ απλό.
Δυστυχώς οι άνθρωποι της Ε.Λ.Π.Α. και οι λοιποί υπεύθυνοι δεν μπόρεσαν ?ή
δεν ήθελαν? να αφουγκραστούν την ψυχολογία του θεατή που πηγαίνει στον
τερματισμό. Αντίθετα κατάφεραν να τον εξαγριώσουν, να τον εξωθήσουν στα
άκρα, με αποτέλεσμα να έχουμε τις αποδοκιμασίες, τις βρισιές, την
καταστροφή των κιγκλιδωμάτων και την κωμικοτραγική εικόνα, για αγώνα
παγκοσμίου πρωταθλήματος, με χιλιάδες θεατές να βρίσκονται μέσα στο παρκ
φερμέ και να κουμαντάρουν τους οδηγούς για το πού θα παρκάρουν. Όλα αυτά
μειώνουν το Ακρόπολις, το γελοιοποιούν και δίνουν μια ανέλπιστη βοήθεια σε
αυτούς που το υπονομεύουν και που θέλουν να το βγάλουν από το Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα Ράλι.
Σε καμιά όμως περίπτωση δεν ευθύνονται οι θεατές για όσα έγιναν. H ευθύνη
βαραίνει αποκλειστικά τους σχεδιαστές του συγκεκριμένου τελετουργικού.
Χριστόδουλος Τζούμας
Ασκούμενος Αθλητικογράφος
Καματερό
ΑΚΡΟΠΟΛΙΚΑ (II)
Θα ήθελα να αναφερθώ στην απαράδεκτη τηλεοπτική κάλυψη του 44ου Ράλι
Ακρόπολις. «ΝΤΡΟΠΗ», ίσως είναι η μόνη λέξη που να χαρακτηρίζει την
περίπτωση. ΟΛΑ τα κανάλια, ιδιωτικά και κρατικά, απλώς ανέφεραν το γεγονός
σαν τελευταία είδηση της αθλητικής τους ενημέρωσης. Μοναδική εξαίρεση ο
ANT-1, που διαφήμιζε ειδικά αφιερώματα μετά τις ειδήσεις των 12.
Δ. K. Τουλάς
Λάρισα
(III)
Είμαστε δύο φίλοι, που σπουδάσαμε και τώρα ασχολούμαστε με την αυτοκίνηση
και, συγκεκριμένα, με το motorsport. Συγκεκριμένα ο ένας τώρα «στήνει» το
formula Ford για τον αγώνα της Κυριακής, και ο άλλος διαβάζει το έγκυρο
περιοδικό Autosport. Ως νέοι με όνειρα για το σπορ στην Ελλάδα, βλέπουμε,
διαβάζουμε τη σταδιακή περιθωριοποίηση του εθνικού μας αγώνα. Τι γίνεται με
το Ράλι Ακρόπολις, επιτέλους; Γιατί είμαστε τόσο κουλοί; Τι παίζεται; Πού
είναι το ενδιαφέρον από όλους τους αρμόδιους, μαζί με εσάς, το εγκυρότερο
περιοδικό στην Ελλάδα;
Μόλις μάθαμε ότι το Ράλι Ακρόπολις δε συμπεριλαμβάνεται στο έντυπο της
Ολυμπιακής Επιτροπής (ελληνικής) για τα σημαντικότερα αθλητικά γεγονότα
στην Ελλάδα. Τι γίνεται επιτέλους; Κουραστήκατε όλοι; Πού είναι το
ενδιαφέρον; Μήπως στα GTI και στα ELX;
Νίκος Λεδάκης & Δημήτρης Τσίγκας
Λονδίνο
(IV)
Δε θα αναφερθώ στην αίγλη, τη φήμη του Ακρόπολις και την ουσιαστική προβολή
μέσω αυτού της χώρας μας. Φέτος, κατά γενική ομολογία, ήταν ένας πολύ
δύσκολος αγώνας, κακοσχεδιασμένος και με σκληρότατες διαδρομές. Επίσης κατά
τη γνώμη μου, αλλά και σύμφωνα με ρήσεις άλλων φίλων του σπορ, μάλλον δεν
ευχαριστήθηκαν τον αγώνα. Μήπως το Ακρόπολις θέλουν να γίνει ένας πριβέ
αγώνας, αποκλειστικά για λίγους; Αυτό θέλει η ΕΘΕΑ; Γνωστές είναι οι
επιταγές της Διεθνούς Ομοσπονδίας για αγώνες κομμένους και ραμμένους στα
μέτρα της, αλλά οι ιθύνοντες του σπορ στην Ελλάδα δε θα αντιδράσουν;
Κοντογιάννης Γρηγόρης
Γόννοι Λάρισας
TA ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΑ ΠΥΡΑ;
Αφορμή για την επιστολή μου στάθηκε η στήλη του N. Μάργαρη «Τα βιβλία στην
πυρά» (Αντίλογος Ιουνίου, σελ. 120).
Ώστε έτσι λοιπόν, κ. Μάργαρη! Δάσκαλοι και καθηγητές καμαρώνουμε τα παιδιά
που παίζουν ποδόσφαιρο με τα βιβλία! Πρωτότυπη θεώρηση του θέματος αλήθεια.
Απ? την οχτάχρονη παρουσία μου στο χώρο ωστόσο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω
ότι στην πλειοψηφία τους οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές αγωνίζονται, όπως
μπορούν (με το διάλογο και την πειθώ κυρίως), να αποτρέψουν τέτοιες
ενέργειες και σαφώς τις αποδοκιμάζουν. Το φαινόμενο της «πυράς» δε
συμβαίνει σε όλα τα σχολεία αλλά σε MEPIKA, και βέβαια όχι από όλα τα
παιδιά αλλά από MEPIKA. Οπωσδήποτε δεν είναι λογικό, αλλά γνωρίζετε ότι
συνέβαινε και πριν από το 1992, οπότε κάηκαν ?εσφαλμένα κατά την άποψή μου?
κάποια ερωτηματολόγια στη Μητροπόλεως...
Έρχομαι στο δεύτερο θέμα: «Γνωρίζετε το συγγραφέα του βιβλίου της Ιστορίας
σας»; ρωτάτε κ. Μάργαρη. «Όχι», απαντούν τα παιδιά. «Κι αφού δε φταίει το
κράτος, τότε φταίνε οι εκπαιδευτικοί ή το σύστημα», αποφαίνεστε. Προφανώς
δε γνωρίζετε καλά τα πράγματα. Εξηγούμαι: Τα σχολικά βιβλία σήμερα δε
γράφονται μόνο από ένα συγγραφέα, αλλά από συγγραφικές ομάδες τριών και
περισσότερων ατόμων.
Για του λόγου το αληθές κάποια τυχαία παραδείγματα:
Μαθηματικά ΣΤ' Δημοτ.: επτά άτομα (αναγράφονται τα ονόματά τους στη δεύτερη
σελίδα). Θρησκευτικά E' Δημοτ.: έξι άτομα (σελ. 5). Ιστορία Δ? Δημοτ.:
τέσσερα άτομα. Νεοελληνική γλώσσα A' Γυμνασίου: πέντε άτομα. Χημεία A'
Πολυκλ/κού Λυκείου: πέντε άτομα κ.ο.κ. Όπως βλέπετε τα παραδείγματα είναι
απ? όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Θεωρείτε λοιπόν χρήσιμο κ. Μάργαρη ν? αναγκάσουμε τα παιδιά της E' Δημοτ.
π.χ. να μάθουν απ? έξω περί τα τριάντα ονόματα των συντακτικών ομάδων των
βιβλίων τους; Θα ικανοποιηθείτε έτσι ότι δημιουργήσαμε παιδιά-θαύματα;
Ποιος είναι ο παιδαγωγικός σκοπός και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Νομίζετε
ότι τα παιδιά θα μπορέσουν να το κάνουν; Εσείς θα μπορούσατε; Δεν είναι
προτιμότερο να αναλώσουν τις δυνάμεις τους μαθαίνοντας κάποια πράγματι
χρήσιμα ονόματα ?ιστορικά, γεωγραφικά, λογοτεχνικά κ.ά.?; Θέματα δηλαδή για
τα οποία αγωνιζόμαστε όλοι μας καθημερινά.
Δεν είναι αρκετή η ήδη υπάρχουσα στείρα απομνημονευτική τάση του συστήματός
μας; Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα; H απομνημόνευση όλων των συγγραφέων των
βιβλίων των παιδιών, που λόγω πλήθους των ονομάτων είναι αδύνατη;
Τελειώνω σύντομα με την επετηρίδα. Καταδικάζεται από πολλούς συλλήβδην,
χωρίς όμως ν? ακούγεται αντιπρόταση. Μέχρι να παρουσιαστεί κάποιο σύστημα
δικαιότερο κι αξιοκρατικότερο, μην την πυροβολείτε. Δεν είναι η επετηρίδα
υπεύθυνη για τη μη απορρόφηση των εκπαιδευτικών.
Αλέξιος Τσουραπάκης
Δάσκαλος
Πάτρα
Από τη στιγμή που κάθε χρόνο στα δημόσια σχολεία που οι μ αθητές παίρνουν
δωρεάν τα σχολικά βιβλία γίνεται το «έλα να δεις» με τις φωτιές και -κατά
τον αγαπητό αναγνώστη- «φταίει το κράτος», την άλλη φορά που θα γράψω για
το κάψιμο και σκίσιμο των βιβλίων θα τα βάλω με το Διευθυντήριο των
Βρυξελλών και τα Διεθνή Μονοπώλια. Θα μου επιτρέψει, όμως, να μη ζητήσω επί
του παρόντος απαγόρευση στη χρήση της «γενικόλογης, αβάσιμης και αόριστης»
παροιμίας «μ? όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις»._Ν.Μ.
«ΕΛΕΙΠΕ TO ΠΑΞΙΜΑΔΙ»
H Τεχνική Διεύθυνση της I. E. Κοντέλλης A.E. οφείλει μία απάντηση στην
επιστολή του κ. Δ. Πατή που δημοσιεύτηκε στους 4ΤΡΟΧΟΥΣ του Μαΐου 1997.
Κατ? αρχάς μας κάνει εντύπωση το πώς ένα αυτοκινητιστικό περιοδικό τέτοιου
κύρους, με τόσο άξιους συνεργάτες στον τεχνικό τομέα, δημοσιεύει μία
τέτοιου είδους επιστολή καταλαμβάνοντας πολύτιμο χώρο μίας σελίδας. Θα το
θεωρούσαμε αυτονόητο ότι μία απάντηση από τον αρμόδιο συντάκτη του
περιοδικού προς το γράφοντα την επιστολή θα αρκούσε για να πεισθεί ο κ.
Πατής στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι ουδεμία σχέση έχει ένα παξιμάδι σε
ακρόμπαρο με τη διαδικασία εξαγωγής, επισκευής και επανατοποθέτησης ενός
κιβωτίου ταχυτήτων. Βεβαίως ευκαιρία είναι για ένα συνεργείο μιας από τις
πιο αξιόπιστες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων στην Ελλάδα, που λειτουργεί πάνω
από οκτώ δεκαετίες, εξυπηρετώντας χιλιάδες ικανοποιημένους πελάτες
συντηρώντας και επισκευάζοντας τα αυτοκίνητά τους, να διαμαρτυρηθεί έντονα
για μια «καταγγελία εγκληματικής αμέλειας των τεχνικών της» μόνο και μόνο
λόγω του ότι αρνείται ένας πελάτης να πεισθεί για την πραγματικότητα των
συμβάντων, προφανώς εξαιτίας άγνοιας του αντικειμένου και πιθανώς έμφυτης
καχυποψίας και δυσπιστίας.
Παράλληλα ο συγκεκριμένος πελάτης θα έπρεπε να απευθυνθεί στα συνεργεία
όπου το αυτοκίνητό του έκανε τα Service (αν τα έκανε όπως προβλέπει ο
κατασκευαστής). Εκεί ελέγχονται και γίνονται οι διάφορες συσφίξεις.
Οποιοσδήποτε αναγνώστης για μια συγκεκριμένη εργασία η οποία αποπερατώνεται
επιτυχώς, δεν είναι λογικό αργότερα ο ίδιος πελάτης να επιρρίπτει ευθύνες
για οτιδήποτε συμβεί στο αυτοκίνητό του άσχετο προς το μηχανικό μέρος που
επισκευάστηκε.
Θα θέλαμε σ? αυτό το σημείο μας να τονίσουμε τα εξής ενδιαφέροντα σημεία τα
οποία ο κ. Πατής δεν εκτίμησε:
1. Ενώ το αυτοκίνητο ήταν εκτός των ορίων της εγγυήσεως του κατασκευαστή
(12 μήνες με απεριόριστο αριθμό χιλιομέτρων) λόγω καλής θελήσεως και για
καλύτερη εξυπηρέτηση πελατών ο κ. Χεκιμιάν υπέδειξε με πρωτοβουλία του τη
χρέωση των 75.225 δρχ. αντί των 291.690 που ήταν η κανονική χρέωση.
2. Στο θέμα χρόνου επισκευής, το αυτοκίνητο εισήλθε στο συνεργείο το
απόγευμα της 26.11.96, το κιβώτιο ταχυτήτων ανοίχθηκε την επομένη
(27.11.96), έγινε η διάγνωση και αποφασίστηκε να προχωρήσουμε στην επισκευή
που άρχισε το επόμενο πρωί (28.11.96). H πρόβλεψη παράδοσης στον κ. Πατή
ήταν για 10 περίπου εργάσιμες ημέρες (11.12.96). Κατά τη διάρκεια αυτή
έλειψε ένα από τα 27 ανταλλακτικά που χρειάσθηκαν και αναγκαστήκαμε να το
εισάγουμε με Courier από το εξωτερικό. Το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο προς
παράδοση στις 12.12.97, δηλαδή 1 μόνο ημέρα περισσότερη από την πρόβλεψη
(παρ? όλη την καθυστέρηση του ανταλλακτικού). O κ. Πατής δεν εμφανίστηκε
στις 12.12.97 αλλά ήλθε στις 13.12.97. Τέλος, ελπίζουμε ότι η απαντητική
αυτή επιστολή θα χρησιμεύσει εκτός από την αποκατάσταση της αλήθειας του
συγκεκριμένου θέματος για την καλυτέρευση των σχέσεων πελάτου/συνεργείου
γενικότερα, που πολλές φορές είναι παρεξηγημένη.
Σ. Κοντός
Αθήνα
Το περιοδικό δημοσιεύει τις επιστολές των αναγνωστών και είναι, πιστεύουμε,
υποχρέωση των υπευθύνων των αντιπροσωπειών να απαντήσουν._4Τ
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ
Μέσα απ? αυτές τις γραμμές θα ήθελα να ευχαριστήσω, από καρδιάς, τους 4T
και την Alfa Romeo για τις αξέχαστες εμπειρίες και ανεκτίμητες γνώσεις που
μας έδωσαν, μέσα από το σεμινάριο ασφαλούς οδήγησης που διοργάνωσαν, αρχικά
στη Μαλακάσα και έπειτα στο Βαράνο της Ιταλίας. Ήταν μια καταπληκτική
εκδήλωση που έδωσε σε όσους έλαβαν μέρος αμέτρητες εμπειρίες και γνώσεις.
Επίσης ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μένα να βρεθώ και να συζητήσω με
κάποια από τα πολλά μέλη της οικογένειας των 4 Τροχών, αυτούς που ο K.K.
αποκαλεί πολύ εύστοχα «άλλους Έλληνες». Πρώτα λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ
στον Σπύρο Κάγκα, τον πρώτο που μας έβαλε στο κλίμα της εκδήλωσης στη
Μαλακάσα. Δεύτερο μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Ταγκούλη της A.R.
Και τώρα μια «μικρή» αναφορά στους ανθρώπους με τους οποίους είχα την τιμή
και την ευτυχία να συζητήσω και να γνωρίσω το τριήμερο αυτό.
Το Νικόλα Βάγγερ, για τον οποίο οι Ιταλοί στο Βαράνο είπαν ότι έχει
καταπληκτικό κοντρόλ στην πίσω κίνηση. «Μάλλον είναι Σουηδός κι όχι Έλληνας
οδηγός», έλεγαν χαρακτηριστικά. Τον Παντελή Χαραλαμπίδη. Την αεροσυνοδό μας
την Ελένη Ντόντου, you crazy driver, Ελένη (αστειεύομαι). Τον Τάκη Ζαχαρίου
που μας συγκίνησε με τα λόγια του στο τέλος του σεμιναρίου, στην αίθουσα
των διαλέξεων. Το Δημήτρη Μιχελακάκη που οι συμβουλές του στη Μαλακάσα και
το Βαράνο δείχνουν το ήθος ενός ταχύτατου οδηγού αγώνων που δείχνει το
δρόμο για το πώς πρέπει να οδηγεί κάποιος εκτός πίστας. Με λογική και
σύνεση. Το Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, έναν εκπαιδευτή οδήγησης ταχύτατο. Τυχεροί
πραγματικά όσοι πήραν δίπλωμα απ? τα χέρια σου Δημήτρη. Τον Αλέξανδρο
Βιλλιώτη-Έγκλοφ, που σίγουρα έμαθε πολλά τις τρεις μέρες από τον Giorgio
Francia. Το Γιώργο Αδάμ που στο ταξίδι γνώρισε το χαμένο συγγενή! Τι σου
είναι οι συμπτώσεις, φίλε μου! Τη Βυρωνία Πίππα που μάλλον έκαψε καρδιές
στο Βαράνο. Να ?σαι πάντα καλά, Βυρωνία! Τον Κώστα Στεφανή που μας έδειξε
ότι εκτός από κορυφαίος συνοδηγός αγώνων, είναι και από τους καλύτερους
οδηγούς. Ευχαριστούμε για τις ατέλειωτες ιστορίες από τους αγώνες. Το γιο
του Κώστα, το Μάνο, ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί. Τι θα μπορούσε να
είναι άλλωστε με τέτοιο πατέρα. Καλή πρόοδο στο σχολείο, φίλε. Το Στράτη
μας, που πάντα ήταν εκεί με τις ιστορίες και τα αστεία, με τις συμβουλές
και το χαμόγελο, με την καταπληκτική οδήγηση. Ευχαριστούμε για όλα, Στράτη.
Τον αδελφό του, το Νικόλα, με το αστείρευτο χιούμορ. Τον Αδωνη Χριστοφίδη,
το φίλο μου από την Κύπρο, έναν Κύπριο με πραγματικά ελληνική καρδιά. Τον
Πλάτωνα Καραγεώργο, που πάντα χαμογελαστός μας μιλούσε στο πούλμαν για τις
τραυματικές εμπειρίες του στις παγίδες της ελληνικής ασφάλτου.
Το γιατρό μας το Θάνο Λαϊνά που με τόση ευαισθησία μιλούσε για τα σχολικά
του χρόνια και τις παλιές Αλφα Ρομέο. Τους καταπληκτικούς φωτογράφους μας
Κώστα Λακαφώση και Θάνο Ηλιόπουλο βέβαια. Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις,
παιδιά. Την Τόνια Παυλή, που παραδέχεται ότι καπνίζει πολύ! Τον Αργύρη
Μουτσόπουλο, το στρατιωτικό μας, πάντα με μια καλή κουβέντα στο στόμα ο
Αργύρης!
Τον πιλότο μας Μπάμπη Ζαφειράκη που μας κάνει υπερήφανους πετώντας με τα
φτερά της Ολυμπιακής τα 737. Το Γιάννη Μπαλιάκο, που ήταν με το μόνιμο
χαμόγελο στο στόμα ύστερα από κάθε οδηγική άσκηση!
Το Δημήτρη Γονίδη, Έλληνα πραγματικό, και το Λοΐζο Κίζα της Panafon.
Ευχαριστώ για την όμορφη πολιτική συζήτηση (ναι! υπάρχουν και τέτοιες) που
κάναμε με τον Αδωνη το βράδυ της Πέμπτης.
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τον K.K. και τους συνεργάτες του γι? αυτά τα 20
χρόνια στα οποία βρίσκομαι πάνω στο «πλοίο» των 4 Τροχών. Μας έλειψες στο
Βαράνο K.K., αν και είχες υποσχεθεί πως θα ήσουν εκεί! Δεν πειράζει!
Πιστεύω την επόμενη φορά που όλοι εμείς θα συναντηθούμε, να βρίσκεσαι δίπλα
μας!
Γιώργος Σπηλιώτης
Δάσκαλος
Πειραιάς
ΒΟΗΘΗΣΤΕ...
Αν και φανατικός αναγνώστης σου από το 1986 και έπειτα, είναι η πρώτη φορά
που ?αναγκαστικά? γράφω στο ?μοναδικό? αγαπημένο «μας» περιοδικό και αυτό
πάνω στην απελπισία μου. Ως τελευταία μου ελπίδα λοιπόν απευθύνομαι σε
όλους τους «συν-αναγνώστες» του περιοδικού: Στις 19.7.97 εκλάπη από τη
Λευκάδα, όπου απολάμβανα τις διακοπές με τη συμβία μου, το αυτοκίνητό μας
Fiat Uno Turbo ?91 με αριθμό YIT-1268 χρώματος γκρι-ποντικί με κοτσαδόρο
και τα υπόλοιπα τυπικά χαρακτηριστικά του μοντέλου. Ιδιαίτερα χρήσιμη
λοιπόν θα είναι οποιαδήποτε πληροφορία. (Σε όποιον φίλο που θα με οδηγήσει
στο αυτοκίνητό μου ασφαλές, θα δοθεί αμοιβή).
Γεωργίου Αθανάσιος
Σέρρες
H MIMH, H ΒΑΣΙΑ, H ΤΖΟΥΛΙΑ?
Προσπαθώντας με το χιούμορ να αντιδράσω κάνω πρόταση: στο μέλλον τις
δοκιμές αυτοκινήτων να τις κάνουν αντί για τους συντάκτες των 4T η Μιμή, η
Βάσια, η Τζούλια και η Αννίτα. Εκεί να δείτε κυκλοφορίες, διαφήμιση και
επαγγελματική καταξίωση.
Πάρις Παπακώστας
Βόλος
H ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ TO ΚΑΠΝΙΣΜΑ
(λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το θέμα δημοσιεύουμε (σχεδόν)
ολόκληρη την επιστολή που ακολουθεί._4Τ)
Είναι γνωστό πλέον σε όλους μας ότι ο καρκίνος είναι μια νοσηρή κατάσταση
που τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται σαν επιδημία σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μαζί με τα καρδιαγγειακά και πνευμονικά νοσήματα δίνουν σε ολόκληρο τον
κόσμο περισσότερο από τους μισούς ετήσιους θανάτους.
Όσον αφορά τον καρκίνο, υπολογίζεται ότι τα επόμενα 20 χρόνια οι νέες
περιπτώσεις της Υφηλίου θα υπερδιπλασιαστούν, ξεπερνώντας έτσι τα
25.000.000 θύματα το χρόνο.
Κύριος αιτιολογικός παράγοντας στις παραπάνω αλλά και σε άλλες νοσηρές
καταστάσεις, ύστερα από μακρόχρονες παρατηρήσεις και μελέτες, αποδεικνύεται
να είναι το κάπνισμα προϊόντων καπνού, γεγονός που το παραδέχεται η
συντριπτική πλειοψηφία επιστημόνων και άλλων λειτουργών.
Στην Αμερική με τα αδιαφιλονίκητα στοιχεία που διαθέτει αυτή η χώρα,
αναφέρεται ότι το κάπνισμα προκαλεί κάθε χρόνο περισσότερους θανάτους απ?
ό,τι όλα μαζί: ατυχήματα, χρήση ναρκωτικών όλων των ειδών, αλκοολισμός και
το Aids.
Στις μέρες μας διαφαίνεται ότι από το κάπνισμα ωφελούνται μόνο οι
βιομηχανίες προϊόντων καπνού, οι διαφημιστικές εταιρίες και οι λαθρέμποροι.
Στην Αμερική το κάπνισμα του άλλου στοιχίζει στον κάθε πολίτη 221 δολάρια
το χρόνο. Το ίδιο αρνητικό όφελος έχει διαπιστωθεί και αναφέρθηκε για πολλά
άλλα κράτη της Υφηλίου.
Στη χώρα μας αποδεικνύεται ότι το κόστος σε χρήματα και ζωές από τη χρήση
καπνικών προϊόντων είναι μεγαλύτερο κατά πολύ από το συναλλαγματικό ή άλλου
είδους όφελος.
...
Αφορμή να γράψω αυτές τις σκέψεις ήταν τα μέχρι σήμερα δημοσιεύματα στον
Τύπο για το ελληνικό βιολογικό φίλτρο, που είδαν το φως της δημοσιότητας
από το 1995, πιο πολύ όμως το τετράμηνο του 1997. Τα δημοσιεύματα αυτά
έγιναν ένα είδος βήματος αντιπαράθεσης μεταξύ των κατασκευαστών του φίλτρου
και των άλλων.
Οι επιστήμονες κατασκευαστές του φίλτρου αρχικά υποστήριξαν ότι τούτο
κατακρατεί όλα τα βλαβερά συστατικά καύσης του τσιγάρου, σε ποσοστό 70-80%.
Το Γενικό Χημείο του Κράτους απαντά αρνητικά στις προβαλλόμενες ιδιότητες,
όπως και εργαστήρια άλλων καπνοβιομηχανιών με δικά τους φίλτρα. Επιπλέον,
αρχικά υποστηρίζεται ότι το φίλτρο δεν κατακρατούσε πίσσα και νικοτίνη.
Έτσι, στις αρχικές ανακοινώσεις των υποστηριζόντων το φίλτρο δεν αναφέρεται
αν το τσιγάρο με ή χωρίς φίλτρο προκαλεί καρκίνο, το ίδιο δε γίνεται από
μια καταχωρημένη δημοσίευση της ΣΕΚΑΠ το Μάρτιο του 1997, η οποία αποτελεί,
εμμέσως πλην σαφώς, διαφήμιση χωρίς τις εκ του νόμου επισημάνσεις.
Δε θα αντιπαραθέσω στοιχεία επιστημονικά, ούτε προσπαθώ να σύρω το χορό
μιας «επιστημονικής διαμάχης», αλλά θέλω να υπενθυμίσω τη σκληρή
πραγματικότητα, όπως φαίνεται κάθε χρόνο από τα εκατομμύρια νεκρών- θυμάτων
του τσιγάρου και των άλλων καπνικών προϊόντων.
Οι εκπρόσωποι του Αντικαρκινικού Αγώνα δε βρίζουν, όπως διατείνονται οι
εφευρέτες του νέου φίλτρου (Crash Μάρτιος 1997, σελ. 159), απορούν όμως και
θλίβονται για όσα μέχρι σήμερα συμβαίνουν στον πόλεμο του τσιγάρου όταν
μεγάλες καπνοβιομηχανίες ομολογούν τις βλαπτικές επιδράσεις του και
πληρώνουν και θα πληρώσουν στο άμεσο μέλλον περισσότερα.
Στις 7.5.97 στον Ημερήσιο Τύπο, ύστερα από μια συνέντευξη Τύπου της τριάδας
των επιστημόνων που ανακάλυψαν το νέο φίλτρο, τονίζουν τώρα ότι τούτο
κατακρατά πλέον το 90% των βλαβερών ουσιών, σε μια μάλιστα Εφημερίδα σε
περίοπτη θέση αναγράφεται ότι «το βιολογικό φίλτρο σώζει τον καπνιστή».
Στη διάλεξη όμως που έδωσε ο μετακληθείς, προφανώς, από την ομάδα των
Ελλήνων επιστημόνων ειδικός Καθηγητής W. A. Pryor, Ph. D. Boyd Professor of
Chemistry and Biochemistry από το State University Louisiana USA με θέμα:
«Οι βλαβερές επιδράσεις του καπνού του τσιγάρου στην ανάπτυξη του καρκίνου
του πνεύμονος και άλλων παθήσεων», στο Νοσοκομείο «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ»,
υποστηρίχθηκε ότι με το νέο φίλτρο ο καρκίνος αργεί να εμφανιστεί και αν
έρθει, είναι καλός καρκίνος! Στη συζήτηση που ακολούθησε τόσο ο Αμερικανός
επιστήμονας, όσο και οι Έλληνες ερευνητές, στο ερώτημά μου αν το φίλτρο
προστατεύει τον καπνιστή από καρκίνο ή καρδιοαναπνευστικά νοσήματα ή έχει
κάποια άλλη βλαπτική επίδραση, δόθηκε από ακροατηρίου η απάντηση «όχι, αλλά
οι βλαπτικές του επιδράσεις είναι πιο ήπιες».
Στο όνομα των εκατομμυρίων νεκρών από καρκίνο, εμφραγμάτων, άλλων
κυκλοφοριακών και πνευμονικών διαταραχών και άλλων παθήσεων, για τους
οποίους λειτουργώ ιατρικά, πληρώνω δε επιπλέον φόρο, ενώ μέρος των χρημάτων
τούτων θα πήγαιναν για αναπτυξιακά έργα στον τόπο τούτο, ερωτώ να μάθω μέσω
ανακοίνωσης από τον Τύπο:
? Είναι αρκετοί 6 μήνες ή 6 χρόνια έρευνας για να διαπιστωθούν στην
καθημερινή πράξη τα οφέλη από το νέο φίλτρο;
? Πότε θα αποσταλούν τα πλήρη επιστημονικά στοιχεία που ζητήθηκαν από τις
Αντικαρκινικές και Αντικαπνιστικές Οργανώσεις να τα μελετήσουν και να
αποφανθούν αιτιολογημένα;
? Προκαλεί ή όχι το κάπνισμα, με ή χωρίς φίλτρο, και ιδίως με το νέο
φίλτρο, καρκίνο στον πνεύμονα, στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα, στην
ουροδόχο κύστη, κ.λπ.;
? Προκαλεί ή όχι το κάπνισμα, με ή χωρίς φίλτρο, και ιδίως με το νέο
φίλτρο, εμφράγματα, αγγειακά επεισόδια και παθήσεις του πνεύμονα;
Περιμένω απαντήσεις, αλλά και να δω δημοσιευμένο το κείμενο τούτο, σαν
αντίλογο στο όνομα της ελευθερίας του Τύπου και του σεβασμού της
επιστημονικής γνώμης και γνώσης των άλλων, που καθημερινά μάχονται με τον
καρκίνο.
Κλείνω την επιστολή αυτή με τα λόγια του Κου P. Σωμερίτη (BHMA, σελ. A12,
26.1.97): «Να δεχθώ την ελευθερία του καθενός να αυτοκτονεί, άρα και την
ελευθερία να καπνίζει. Δε δέχομαι όμως την ελευθερία να ?αυτοκτονείς? τους
άλλους ακόμα και με αναπόδεικτες επιστημονικές ανακοινώσεις».
Δρ. N. Κορδιολής
Αθήνα
KAI ΕΙΣ ΑΛΛΟΥΣ ME ΥΓΕΙΑ
Σε λίγες μόνο γραμμές θα ήθελα για αλλαγή να σας στείλω μια επιστολή
συγχαρητηρίων και όχι παραπόνων για μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων.
Το «όνειρο», γιατί όλα τα αυτοκίνητα που αποφασίζουμε να αγοράσουμε οι
«φανατικοί του είδους» είναι όνειρα, άκουγε στο όνομα Subaru Impreza GT
4WD. Παραγγελία Δεκέμβριος ?96, υπομονή τεράστια και άφιξη Μάρτιος ?97,
μοντέλο όμως ?97 με όποιες νέες μικροεξελίξεις πρόλαβαν να φτιάξουν οι
περήφανοι εργατικοί κίτρινοι φίλοι μας.
Ύστερα από 2000 χλμ. το αυτοκίνητο παρουσίασε κάποια προβλήματα στο
Immobilizer που πρώτη φορά μπήκε σε μοντέλο ?97 και βεβαίως δεν πλήρωσα
«έξτρα» όπως οι άλλοι Ευρωπαίοι ?και μη? κατασκευαστές χρεώνουν. Έτσι
λοιπόν ξεκίνησε ένας αγώνας μεγάλος από πλευράς αντιπροσωπείας, να μου το
επιδιορθώσουν το συντομότερο δυνατόν.
Είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστο πώς ενήργησαν οι άνθρωποι της Σουμπαρού που
θυμίζει εξυπηρέτηση αυτοκινήτων της κλάσεως Ρολς Ρόις.
Οι «Ανθρωποι» με πρώτο και επικεφαλής τον κ. Μοδάκη, τεχνικό υπεύθυνο της
εταιρίας, κύριο με K κεφαλαίο και συγχρόνως γνώστη των τεχνικών μαζί με
εξαιρετικές ικανότητες δημοσίων σχέσεων....
Το πρόβλημα β