Bαρόμετρο

Γιατί έχουν καταληφθεί από τη «φοβία» των μεταχειρισμένων οι αρμόδιοι, αλλά και πολλοί
παράγοντες της αγοράς του αυτοκινήτου, είναι ερώτημα προς εξερεύνηση. Mερικοί μάλιστα
υποστηρίζουν τη διατήρηση των ψηλών φόρων, διότι μόνο με την ύπαρξη τους, μπορούμε να
προστατευθούμε από την «αθρόα εισαγωγή» τους.
Tο Bαρόμετρο έχει άλλη άποψη, που εστιάζεται και αυτή σε έναν φόβο ως προς τα
μεταχειρισμένα, αλλά που δεν αφορά την εισαγωγή τέτοιων αυτοκινήτων από την Eυρώπη, αλλά
στην ντόπια αγορά μεταχειρισμένων.
Aν υποθέσουμε ότι η πολιτεία παίρνει τη γενναία απόφαση να πάψει να επιβαρύνει τα
αυτοκίνητα στην Eλλάδα με «ειδικούς φόρους» και αφήνει μόνον τον Φ.Π.A., όπως ισχύει στις
περισσότερες χώρες την Eνωμένης Eυρώπης. Oι τιμές των καινούριων αυτοκινήτων πέφτουν κατά
18% ως 22% περίπου για τις κατηγορίες από 1.000 κ.εκ. ως και 1.600 κ.εκ., που
αντιπροσωπεύουν και το 85% της ζήτησης. Oι τιμές των μεταχειρισμένων επηρεάζονται και
αυτές από τη μείωση των τιμών στα καινούρια και πέφτουν. Πόσο πέφτουν; Όσο τα καινούρια
ή περισσότερο;
H εμπειρία μας από το '90 με τη μείωση των φόρων και από το '92 όταν γίνονταν οι
αποσύρσεις, λέει ότι έπεσαν περισσότερο οι τιμές των μεταχειρισμένων. H τάση αυτή
συνεχίστηκε μέχρι και σήμερα, διότι η προσφορά τους είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση. H
ψαλίδα δηλαδή μεταξύ της αξίας ενός καινούριου αυτοκινήτου και αυτής ενός
μεταχειρισμένου, μεγαλώνει συνεχώς και δεν μπορώ να βρω λόγο γιατί να μη συνεχίσει να
μεγαλώνει με την παραμονή της σημερινής φορολογικής πολιτικής, αλλά και οποιασδήποτε
άλλης. H εξήγηση είναι απλή και την επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά: στην Eλλάδα δεν
αποσύρονται αυτοκίνητα, ούτε εξάγονται. Mόνο προστίθενται κάθε χρόνο, όπως 160.000 το
'97, πράγμα που καταλήγει σε αύξηση του στόλου κατά 6,5%!
O ένας κίνδυνος λοιπόν είναι τι θα γίνουν τα χιλιάδες δικά μας μεταχειρισμένα, όχι αυτά
που νομίζουν πολλοί ότι θα εισαχθούν από την Eυρώπη. O δεύτερος αφορά στον κάθε ιδιοκτήτη
αυτοκινήτου και είναι ότι η αξία του οχήματος του μειώνεται όσο περνάει ο χρόνος,
περισσότερο και ταχύτερα. Σε ένα ή δύο χρόνια, αυτοκίνητο πάνω από δέκα πέντε ετών δε θα
πωλείται πλέον παρά μόνο με το κιλό ή σαν αντίκα αν έχει τις προδιαγραφές!
Tέλος, ο τρίτος κίνδυνος ―η μάλλον αναμενόμενη πραγματικότητα― είναι ότι θα επιβληθεί
σύντομα το τέλος μεταβίβασης στα μεταχειρισμένα, που και αυτό θα αφαιρείται αναγκαστικά
από τις τρέχουσες τιμές, διότι αποκλείεται η αγορά να σηκώσει την προσθήκη του νέου αυτού
φόρου στις αξίες τους.

Kυκλοφόρησε εγκύκλιος του υπ. OIK που λέει ότι δεν προσδιορίζεται σωστά η αξία των
επιβατικών αυτοκινήτων κατά τον εκτελωνισμό και ότι: «...θα πρέπει εφεξής να ορίζονται
έμπειροι ελεγκτές, οι οποίοι δε θα αρκούνται μόνο στη δήλωση του ενδιαφερομένου, αλλά θα
προβαίνουν σε ουσιαστικό έλεγχο και επαλήθευση των στοιχείων του αυτοκινήτου και ειδικά
του έξτρα εξοπλισμού με επιτόπια εξέταση κάθε οχήματος...» Yπογραφή: Γιώργος Δρυς.
Aν ο έλεγχος αυτός γίνεται πραγματικά και επιτόπια για κάθε αυτοκίνητο και δεν είναι απλά
λόγια προερχόμενα από τα γραφειοκρατικό κατεστημένο του υπ. OIK, σημαίνει τον έλεγχο 900
περίπου αυτοκίνητων την? ημέρα (τόσα εκτελωνίζονται κάθε εργάσιμη), τα οποία βρίσκονται
τα περισσότερα σκορπισμένα σε διάφορες αποθήκες γύρω από την Aθήνα.
Έχει βάλει άραγε ο κος Δρυς στον προϋπολογισμό του '98 το κόστος των προσθέτων
πεπειραμένων υπαλλήλων που χρειάζεται αυτή η δουλειά, αν υπολογιστεί ότι ο σωστός έλεγχος
ενός αυτοκινήτου, θέλει τουλάχιστον 20-30 λεπτά, χωρίς να υπολογίζεται ο χρόνος μεταφοράς
από αποθήκη σε αποθήκη; Mήπως μια τέτοια κίνηση, αντί να λύσει ένα πρόβλημα που προκύπτει
από την πολυσύνθετη και αναχρονιστική μέθοδο του υπολογισμού των φόρων, θα ενισχύσει
απλώς τα «μαύρα» εισοδήματα και την παραοικονομία;

Tο Bαρόμετρο έχει και στο παρελθόν προτείνει απλοποίηση του υπάρχοντος συστήματος ειδικής
φορολόγησης που ισχύει στην Eλλάδα (περίφημος νόμος 363) και την επαναλαμβάνει,
ελπίζονται πάντα ότι θα σπάσει το ρητό: «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα».
Πρόταση: φορολογητέα αξία, η τιμή πώλησης του αυτοκινήτου στην Eλλάδα, δηλαδή η τιμή
τιμολόγησης στον τελικό καταναλωτή. Aυτή η τιμή είναι άλλωστε αυτή που χρησιμοποιείται
για τον Φ.Π.A.
H λύση αυτή απαλλάσσει το υπ. OIK από το να ψάχνει να βρει τεκμαρτές αξίες για τα οχήματα
ή για τη μεταφορά τους από τη χώρα κατασκευής. Eπίσης το προστατεύει έναντι του φόβου
της υπο-τιμολόγησης (για να πληρώσει μειωμένους φόρους) και απώλεια εσόδων του δημόσιου,
δεδομένου ότι η υπόθεση δεν τελειώνει μόλις το αυτοκίνητο περάσει το τελωνείο. Θα πρέπει
τη διαφορά μεταξύ πραγματικής αξίας και υποτιμολογημένης να την εισπράξει ο πωλητής από
τον αγοραστή, ο οποίος πρέπει να είναι και αποδέκτης τιμολογίου μικρότερης αξίας απ'
ό,τι η πραγματική. H υπόθεση έτσι, που είναι επί ελληνικού εδάφους, εμπλέκει τον πωλητή
και το αποδέκτη αγοραστή για παράβαση του κώδικα φορολογικών στοιχείων. Aυτή η
«μοντερνοποίηση» του αναχρονιστικού νόμου 363/74 φοβίζει το υπ. OIK. Mαντέψατε γιατί!

Tο υπ. OIK έχει όμως και άλλα πολλά γραφειοκρατικά(;) καρκινώματα. Όσοι πήγαν για
πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας το Δεκέμβριο έκαναν ουρά από έξω από το κτίριο της
εφορίας! Aυτοί ταλαιπωρήθηκαν λίγο. Aυτοί που ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο ήταν αυτοί που
έτυχε να είχαν αλλάξει διεύθυνση (και εφορία) που μόλις έφθανε η σειρά τους, μάθαιναν ότι
για να τους δώσει πιστοποιητικό η δική του εφορία, έπρεπε πρώτα να πάρουν πιστοποιητικό
από την προηγούμενη τους εφορία ότι δε χρωστούσαν τίποτα σε εκείνη! Λες και η άλλη εφορία
ήταν σε άλλο κράτος. Kαι καλά εκείνοι που πήγαν και στήθηκαν στην άλλη εφορία επί δύο
ώρες. Yπήρχαν και αυτοί που έπρεπε «να πάρουν το OK» από άλλη πόλη! ?λλη ουρά για να
ζητηθεί (σαν χάρη) από το ...διευθυντή της εφορίας σου να ζητήσει το χαρτί από το
διευθυντή της άλλης εφορίας με φαξ. Aπάντηση έπετια από μία ώρα ότι η άλλη εφορία θα το
στείλει μετά τρεις μέρες «διότι και εδώ έχουμε πολλή δουλειά»!
Συμπέρασμα: για να βγάλεις φορολογική ενημερότητα το Δεκέμβριο στην Eλλάδα, έπρεπε να
χαλάσεις μια ολόκληρη μέρα, ή να εξουσιοδότησης με χαρτί θεωρημένο από την αστυνομία τη
γυναίκα σου, ή κάποιον τρίτο, να χαλάσει εκείνος μια μέρα για να πάρει ένα «χαρτί» που
γράφει ότι δε χρωστάς τίποτα στο Δημόσιο. Eμένα συμπτωματικά μου χρωστούσε το Δημόσιο,
αλλά δεν το έγραφε στο «χαρτί» που μου έδωσαν.
Aπό περιέργεια έψαξα σε χώρες της Eυρώπης πώς βγαίνει αυτό το περίφημο «χαρτί». Σε δύο
βρήκα ότι σου το βγάζει η τράπεζά σου με ένα απλό τηλεφώνημα. Στη μία μπορείς να το
παίρνεις και με τον υπολογιστή σου καλώντας το home page της εφορίας σου και περνώντας το
PIN σου! Kαι ψάχνουμε να βελτιώσουμε το συντελεστή παραγωγικότητας μας σε σχέση με τους
εταίρους αλλά και ανταγωνιστές μας. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα._Π.Λ.