Pέα Bιτάλη

«Παντρεμένοι που αξιώθηκαν τη δέσμευση, ωραίοι στο διπλό καθρέφτη τους, να στριμώχνονται
με αντίτιμο την καληνύχτα, να χαίρονται για το χαμόγελο της γυναίκας που τους ξέρει, να
φλερτάρουν με τη μέρα, να παλεύουν με το χρόνο?»

Πορεία UFO

OTAN ξεκίνησα να γράφω για το περιοδικό, τέσσερα χρόνια πριν, προβληματιζόμουνα για το
μήνα που μεσολαβούσε από την παράδοση του κειμένου μου μέχρι την έκδοση.
Ο κόσμος «έμοιαζε» να έχει έρθει τούμπα. Με τον καιρό κατάλαβα ότι το να κυνηγάς την
επικαιρότητα σε τούτο τον τόπο μοιάζει με ρεπόρτερ που σκοτώνεται να προλάβει να
μεταδώσει την είδηση για τη ζεύξη του Ρίου-Aντιρρίου.
Λοιπόν.... Διαχρονικά νέα σήμερα.
Eπιλεκτική πορεία UFO.
Ο Αλέξανδρος παντρεύεται. Ένα μπακούρι μείον. Εξαιρετικά σημαντικό ανακοινωθέν για μένα,
που παρέλαβα μαζί με τη βέρα μου και έξι μπακούρια δώρο του συζύγου μου.
Μπακούρι εστί κύριος, ήθελε πιστεύει έφηβος με θέα τα σαράντα, οπότε αρχίζουν να τον
καίνε τα κρεμμύδια περί μοναξιάς, επιρρεπής σε μία σπιτική φασολάδα παρά σε μία ζαρτιέρα.
Εμφανίζεται ως κομήτης, αεράτος και τσιπιριπιτός σε οικογενειακές συγκεντρώσεις
(βαφτίσια, γενέθλια, επετείους), του ήδη παντρεμένου φίλου, σε μέρες με έντονο τον
αθλητικό παλμό (μπάσκετ, ποδόσφαιρο) ή Κυριακές που υπάρχει σπιτικό φαγητό.
Ντυμένος με την προσταγή της μόδας ―επιμελώς ατημέλητος― και κρατώντας ένα μπουκάλι
σπάνιας ονομασίας κρασί, π.χ. «Κτήματα Καραβασίλογλου».
Στις τσέπες του θα βρεις την απόδειξη του γυμναστηρίου που τον ξεπατώνει στους
κοιλιακούς, ένα προφυλακτικό (just in case), ατζέντα ενημερωμένη με όλα τα τηλέφωνα,
κλειδοθήκη από χέρι και βέβαια λεφτά.

Στο πρώτο πεντάλεπτο, ο συνήθης διάλογος....
- Καλά, δε βγαίνετε ποτέ έξω εσείς;
- Kι εσύ που βγαίνεις τι κατάλαβες;
- Μετά θα πάμε για κανένα ποτάκι;
- Κάτσε, ακόμα δεν μπήκες...
- Πάχυνες αγόρι μου, κοίτα το φίλο σου πώς κρατιέται (στο τρίτο πρόσωπο ο μετριόφρων).
- Αυτά σου λένε τα κοριτσάκια κακομοίρη, σαν λιαστή σταφίδα έγιναν τα μούτρα σου.
- Λέγε ό,τι θες. Πού ήσουν χθες να με καμαρώσεις; Τρεις φορές... ο φίλος σου (χαμόγελο
απόλυτης ευτυχίας).
- Όταν το γεύμα είναι ωραίο και πλήρες, δεν ξαναρχίζεις απ' την αρχή τσέλιγκα (χαμόγελο
έμπειρου, ενώ παίρνει εκδίκηση).
- Το φαγητό είναι έτοιμο, μπορείτε να περάσετε.
Στο τραπέζι κάθονται και τα παιδιά. Τα λατρεύει.
Στο δεύτερο ποτήρι κρασί θα πει....
- Θυμάσαι την Αμαλία (δεκαπέντε χρόνια πριν); Tόσο θα ήταν το παιδί μας τώρα..
- Σώθηκε η κοπέλα.
Τρώει αργά. Απολαμβάνει την κάθε μπουκιά.
Τα παιδιά δυσανασχετούν. Έχουν τελειώσει. Αυτός ακόμα στην αρχή. Πονηριές μοναχικών
ανθρώπων, τεχνίτες στο ροκάνισμα του χρόνου. Διηγείται φωναχτά πώς πέρασε τις διακοπές
του, καμαρώνει για τη φοβερή ενεργητικότητά του, αναφέρει τον τελευταίο δεσμό του.
Φοβάται το γάμο, το κέρατο. Κρίνει εξ ιδίων. Αφού δεν άφησε παντρεμένη για παντρεμένη.
-Τρέμω τη ρουτίνα. Ύστερα από χρόνια είτε πιάνεις το πόδι της είτε το δικό σου....
-Αυτά τα λένε όσοι δεν ξέρουν να ψάχνουν. Είμαστε γεμάτοι συρτάρια.
-Mια ζωή ν' ανοίγεις δε σε φτάνει... (γυναίκας ξενέρωμα σε αντρική κουβέντα).
Σερβίρουμε τα φρούτα. Μόνο όταν έρχεται εκείνος υπάρχουν φρούτα στο τραπέζι. Tου λέμε τα
νέα μας. Την εκδρομή που κάναμε με τα παιδιά, τον προβληματισμό για τα σχολεία, τον
βάζουμε διαιτητή στον τελευταίο μας καβγά, φωνάζουμε για την κρίση στην αγορά που ευτυχώς
θα κλείσουν όλοι οι άσχετοι (αλλά κανένας δε βάζει τον εαυτό του στους άσχετους), μιλάμε,
γελάμε και στο τέλος του δίνουμε την πρόσκληση για το γάμο του Αλέξανδρου.
- Πάει κι αυτός. Πού είναι, ρε, η φίλη που μου τάξατε;

Καθόμαστε στο σαλόνι για το τελευταίο κρασί. Τα παιδιά πήγαν να κοιμηθούν.
Αρχίζουμε τα χασμουρητά. Εκείνος ακμαίος.
- Ανακάλυψα καινούριο μπαράκι.
Χασμουρητό διαρκείας. Tηλεόραση για τελευταίες ειδήσεις.
-Δεν ντρέπεστε, ρε, με καλέσατε για να δούμε τηλεόραση;
Γραπώνει το τηλεκοντρόλ με νεύρα. Στο άλλο κανάλι η Αναΐς που το όνομά της βγήκε από το
Παναγής.
- Πάω να φύγω. Εσείς κοιμάστε όρθιοι. Πού στο διάολο να πάω τώρα; Tα γκαρσόνια σκουπίζουν
ακόμα.
Φοράει το σακάκι του. Tινάζει τα μαλλιά του.
- Κακομοίρηδες. Η νύχτα με περιμένει.
Κλείνουμε την πόρτα. Τελευταίο χασμουρητό.
- Πού τραβιέται νυχτιάτικα ο κακομοίρης;

Mπακούρια που αξιώθηκαν την ανεξαρτησία, ωραίοι στον καθρέφτη τους, που απλώνονται με
άνεση σε διπλά κρεβάτια, παλεύουν για το χαμόγελο της γυναίκας που δεν τους ξέρει,
φλερτάρουν με το χρόνο, παλεύουν με τη μέρα.
Παντρεμένοι που αξιώθηκαν τη δέσμευση, ωραίοι στο διπλό καθρέφτη τους, να στριμώχνονται
με αντίτιμο την καληνύχτα, να χαίρονται για το χαμόγελο της γυναίκας που τους ξέρει, να
φλερτάρουν με τη μέρα, να παλεύουν με το χρόνο.
Μπακούρια, παντρεμένοι...
Αγαπημένοι φίλοι, αγαπησιάρικοι εχθροί, αιώνιοι ηδονοβλεψίες ο ένας στη ζωή του
άλλου._P.B.