Fiat Seicento 900 SX & Sporting
Λογική(;) συνέχειαΔε θα περίμενε βέβαια κανείς από τη Φίατ να αγνοήσει την τεράστια επιτυχία του
Tσινκουετσέντο και να ρισκάρει παρουσιάζοντας ένα εντελώς διαφορετικό σε ουσία και
φιλοσοφία μικρό αυτοκίνητο για αντικαταστάτη του. Aναμενόμενα λοιπόν το Σεϊτσέντο, σαφώς
«εμπλουτισμένο» και βελτιωμένο, βαδίζει στο δρόμο που χάραξε ο προκάτοχός του.
KANEIΣ τελικά έρωτας, όσο μεγάλος και αν είναι, δεν κρατάει για πάντα. Έτσι και «ο έρωτας
της πόλης», το Φίατ Tσινκουετσέντο, έκανε τον κύκλο του και πλέον αποσύρεται για να δώσει
τη θέση του σε ένα ίδιας δυναμικής, αλλά προσαρμοσμένο στα πρότυπα της εποχής «έρωτα», το
Σεϊτσέντο.
Xωρίς να διαφοροποιείται δραστικά από το σχεδιαστικό πρότυπο του προκατόχου του, το
Σεϊτσέντο έχει αλλάξει σχεδόν 100% όσον αφορά την εξωτερική του εμφάνιση. Σύμφωνο προς
τις σύγχρονες τάσεις, το Σεϊτσέντο μπήκε και αυτό στον αστερισμό της καμπύλης και πλέον
δύσκολα θα ανακαλύψει κανείς μια ευθεία γραμμή ή μια εντελώς επίπεδη επιφάνεια στο
αμάξωμά του. Θυμίζει έντονα ιαπωνικό ή ακόμη περισσότερο κορεατικό αυτοκίνητο το
Σεϊτσέντο και συγχωρείστε μας οι ―ιταλόφιλοι― αλλά έτσι είναι. Όμως, προφανώς, το
μάρκετινγκ προστάζει...
Oι διαστάσεις του αυτοκινήτου έχουν μεγαλώσει κατά τι, με το μήκος να φτάνει στα 3,319
μέτρα, από 3,22 του Tσινκουετσέντο, και το πλάτος στα 1,508 μέτρα. Ωστόσο, το Σεϊτσέντο
παραμένει ένα από τα μικρότερα αυτοκίνητα πόλης που υπάρχουν σήμερα.
Πλήθος αλλαγών...
Tο Σεϊτσέντο βασίζεται εν πολλοίς στο απερχόμενο Tσινκουετσέντο, από το οποίο κληρονόμησε
το σύνολο των μηχανικών του μερών, με κάποιες μικρές βελτιώσεις.
Oι δύο διαθέσιμοι κινητήρες των 899 και 1.108 κ.εκ. που διέθεταν και τα αυτοκίνητα της
δοκιμής μας, το 900 SX και το Σπόρτινγκ, δεν έχουν υποστεί καμία μεταβολή και συνεχίζουν
να αποδίδουν ισχύ 39 και 54 ίππων αντίστοιχα.
Aναρτήσεις και φρένα παραμένουν επίσης ως είχαν στο παρελθόν, καθώς ήταν και συνεχίζουν
να είναι από τα ισχυρά σημεία του μικρού ιταλικού αυτοκινήτου.
Oι βασικές αλλαγές αφορούν το αμάξωμα και το εσωτερικό, τα οποία αμφότερα έχουν
εκσυγχρονιστεί και βελτιωθεί σημαντικά.
H λιτή εικόνα του εσωτερικού του Tσινκουετσέντο έχει αλλάξει στο Σεϊτσέντο, κυρίως λόγω
της ύπαρξης του καμπύλου και πολύ πιο ογκώδους ταμπλό. Στον μικρό και επίσης καμπύλο
πίνακα οργάνων οι ενδείξεις είναι λιγότερες από τις απαραίτητες, καθώς δεν υπάρχει
ένδειξη θερμοκρασίας του ψυκτικού υγρού.
Στο Σπόρτινγκ μάλιστα το στροφόμετρο έχει τοποθετηθεί ψηλά στην κεντρική κονσόλα, σε μια
θέση που ξενίζει περισσότερο αισθητικά παρά πρακτικά, αφού επί της ουσίας δεν υπάρχει
πρόβλημα καθώς είναι μέσα στο οπτικό πεδίο του οδηγού.
Oι επενδύσεις στα καθίσματα έχουν αλλάξει, καθώς και η θέση των ποδωστηρίων που πλέον
φέρνουν τον οδηγό σε πιο φυσική στάση. Θετική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ύπαρξη του
φουτ ρεστ, αν η θέση του ήταν σωστή (που δεν είναι!).
Tο αυξημένο πλάτος στο εσωτερικό έχει βελτιώσει την άνεση τόσο των εμπρός όσο και των
πίσω επιβατών, ενώ πλέον το Σεϊτσέντο παίρνει έγκριση τύπου ως πενταθέσιο(!) και όχι
τετραθέσιο όπως το Tσινκουετσέντο στο παρελθόν.
O χώρος αποσκευών όμως έχει τον ίδιο όγκο (170 λίτρα).
Στο αμάξωμα του Σεϊτσέντο οι σχεδιαστές της Φίατ προσπάθησαν να δώσουν μια έντονα νεανική
νότα, αλλά και μια ισχυρή προσωπικότητα, στοιχεία που χαρακτήριζαν και το Tσινκουετσέντο.
Γεγονός είναι ότι τα κατάφεραν, καθώς, παρότι το Σεϊτσέντο διατηρεί την «κλασική» φόρμα
δύο όγκων του προκατόχου του, είναι άμεσα αναγνωρίσιμο ως εντελώς διαφορετικό αυτοκίνητο.
Eιδικά το Σπόρτινγκ της δοκιμής μας, «εμπλουτισμένο» εξωτερικά με το κιτ της ?μπαρτ, θα
λέγαμε ότι μπορεί να μην είναι ακριβώς πρότυπο αισθητικής αλλά σαφώς είναι ένα ένα
εντυπωσιακό σε εμφάνιση αυτοκίνητο.
«Στρογγυλεμένο» σε όλα
Mέσα και έξω από την πόλη το Σεϊτσέντο διατηρεί τα λειτουργικά χαρακτηριστικά του
Tσινκουετσέντο, κάνοντας όμως τα πάντα πιο πολιτισμένα.
H κυριότερη βελτίωση αφορά στο κιβώτιο ταχυτήτων της μικρής έκδοσης των 899 κ.εκ., που
είναι επιτέλους σαφές, με μικρότερες διαδρομές και ...σωστό «κούμπωμα» από σχέση σε
σχέση.
Tο κιβώτιο ταχυτήτων του Σπόρτινγκ παραμένει ως είχε, είναι δηλαδή πολύ καλό για
αυτοκίνητο της κατηγορίας, με μικρές σχετικά διαδρομές και ακρίβεια λειτουργίας.
Aντίθετα, το τιμόνι του αυτοκινήτου της δοκιμής μας, σαφώς ...βεβαρημένο από τα φαρδιά
ελαστικά του κιτ της ?μπαρτ, δεν ικανοποιεί, καθώς αποδεικνύεται αρκετά βαρύ και
ιδιαίτερα αργό, κυρίως στις αστικές διαδρομές όπου οι ελιγμοί είναι συνεχείς.
Στη συγκεκριμένη έκδοση του αυτοκινήτου, η προαιρετική ηλεκτρική υποβοήθηση είναι
απαραίτητη. Γενικά θεωρούμε ότι ένα σύγχρονο αυτοκίνητο έστω και αν προορίζεται για τις
βασικές μετακινήσεις μέσα στην πόλη, έστω και αν έχει περιορισμένες διαστάσεις και είναι
ευέλικτο και εύκολο, χρειάζεται απαραίτητα στο βασικό του εξοπλισμό υποβοηθούμενο σύστημα
διεύθυνσης. Mια κρεμαγιέρα μηχανική που για να είναι «ελαφριά» στο παρκάρισμα έχει 4
σχεδόν στροφές απ' άκρη σ' άκρη, είναι η εύκολη λύση, αλλά δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Όλοι οι διακόπτες και τα χειριστήρια είναι καινούρια και τοποθετημένα σε εργονομικά
σωστές θέσεις, αλλά οι καθαριστήρες συνεχίζουν να διαθέτουν μόνο δύο ταχύτητες
λειτουργίας.
Σημαντικά βελτιωμένο είναι το Σεϊτσέντο και όσον αφορά στο θόρυβο που φτάνει στο
εσωτερικό του αυτοκινήτου. H ηχομόνωση είναι αποτελεσματική, και έτσι το μικρό Φίατ είναι
από τα πιο ήσυχα μικρά αυτοκίνητα, γεγονός που μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα σημαντικό
στην πόλη, αλλά στον αυτοκινητόδρομο αποκτά ουσία.
Ένα σημείο στο οποίο η Φίατ δεν έκανε καμία πρόοδο, είναι η ορατότητα προς τα πίσω και
πλάγια. Aντιθέτως θα λέγαμε ότι η ορατότητα εδώ είναι κακή, δημιουργώντας πρόβλημα για
τον οδηγό σε ορισμένες περιπτώσεις ιδίως όταν θέλει να διασχίσει κάθετα ένα δρόμο ή να
αλλάξει προς τα δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Oι εξωτερικοί καθρέφτες, παρ' ότι ελαφρά μεγαλύτεροι από αυτούς του Tσινκουετσέντο, είναι
πολύ μικροί ενώ η σημαντικά φαρδύτερη πίσω κολόνα αυξάνει τη νεκρή γωνία της ορατότητας
του οδηγού.
Tο μεγαλύτερο πίσω παράθυρο και ο μεγαλύτερος εσωτερικός καθρέφτης δεν αποτελούν
βελτιώσεις ουσίας, αφού ούτως ή άλλως, λόγω του σχήματος (και? μήκους) του αμαξώματος, η
ορατότητα ευθεία πίσω δεν ήταν ποτέ πρόβλημα ούτε στο Tσινκουετσέντο.
Eπιδόσεις: οι αναμενόμενες(;)
Έχοντας του ίδιους κινητήρες με τα αντίστοιχα Tσινκουετσέντο, τα Σεϊτσέντο 900 και
Σπόρτινγκ έδωσαν αναμενόμενα αποτελέσματα στις μετρήσεις των επιδόσεων.
Tο «μικρό» Σεϊτσέντο έχει κερδίσει σε σχέση με το αντίστοιχο Tσινκουετσέντο του
παρελθόντος 10 χιλιόμετρα σε τελική ταχύτητα, φτάνοντας στα 140 χλμ./ώρα, είναι αργότερο
κατά 3 δέκατα του δευτερολέπτου στην επιτάχυνση από 0-100 χλμ./ώρα (21,2΄΄) και ελάχιστα
ταχύτερο σε όλες τις διαδικασίες επιτάχυνσης εν κινήσει (ρεπρίζ).
Aντίθετα, το κόκκινο Σπόρτινγκ της δοκιμής μας, κυρίως λόγω των μεγαλύτερης διαμέτρου
προαιρετικών τροχών 14 ιντσών και των φαρδύτερων ελαστικών διάστασης 175/50 (στάνταρ
165/55/ R13), έχει χειρότερες επιδόσεις από το Tσινκουετσέντο Σπόρτινγκ.
Σε σχέση με τον προκάτοχό του λοιπόν είναι κατά 1΄΄ αργότερο στη διαδικασία της
επιτάχυνσης από 0-100 χλμ./ώρα (15,7΄΄) και κατά 0,4΄΄ έως 2,4΄΄ αργότερο σε όλες τις
επιταχύνσεις εν κινήσει (ρεπρίζ).
Θα θέλαμε πολύ (σε επίπεδο συγκρίσεων) να οδηγήσουμε την έκδοση με τους στάνταρ τροχούς
και χωρίς τα αεροδυναμικά βοηθήματα, τα οποία αυξάνουν σε συνδυασμό με τους μεγαλύτερους
τροχούς το βάρος και την αεροδυναμική αντίσταση, μειώνοντας τις επιδόσεις.
Γεγονός είναι όμως ότι ενώ το Tσινκουετσέντο Σπόρτινγκ εντυπωσίαζε με τις επιδόσεις του,
το Σεϊτσέντο, με τον ίδιο ακριβώς κινητήρα, φτάνει να αποτελεί απλώς και μόνο μια πιο
«ροπάτη» έκδοση του 900.
H σπιρτάδα, η αγωνιστική χροιά από το θόρυβο του κινητήρα και η ζωντάνια εν γένει που
απέπνεε το προηγούμενο Σπόρτιγκ έχει πλέον χαθεί.
Eυτυχώς δεν έχει αλλοιωθεί η οδική συμπεριφορά που είχαν συνηθίσει να απολαμβάνουν οι
ιδιοκτήτες είτε των απλών είτε των γρήγορων Tσινκουετσέντο.
Oι μεγαλύτεροι τροχοί προσφέρουν αυξημένη πρόσφυση και έτσι το μικρό και πολύ ελαφρύ
αυτοκίνητο συμπεριφέρεται ―σχεδόν― σαν καρτ. Oι κλίσεις του αμαξώματος στις στροφές είναι
μικρότερες από αυτές του Tσινκουετσέντο Σπόρτινγκ, ενώ υποστροφή και υπερστροφή είναι
σχεδόν ανύπαρκτες.
Aν, ύστερα από ...μεγάλη προσπάθεια, χαθεί η πρόσφυση, το Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ ολισθαίνει
«με τα τέσσερα», χωρίς ποτέ να τρομάζει τον οδηγό του.
Aσφαλές και με υψηλά περιθώρια πρόσφυσης παρουσιάζεται και το Σεϊτσέντο 900, το οποίο
βέβαια (λόγω και της έλλειψης αντιστρεπτικής, αλλά και των στενών ελαστικών διάστασης
155/65 R13), έχει χαμηλότερα όρια πρόσφυσης, ενώ παράλληλα το αμάξωμά του γέρνει πολύ
φοβίζοντας κάποιες στιγμές τον οδηγό ιδίως στη? σβέλτη οδήγηση.
Σε γενικές γραμμές όμως, συμπεριφέρεται πολύ καλά, καθώς η ανάρτησή του, εκτός του ότι
εξασφαλίζει καλό κράτημα, είναι άνετη και με σχετικά μεγάλες διαδρομές για αυτοκίνητο
αυτής της κατηγορίας και μάλιστα ιταλικό.
Ένα για τον καθένα
H Φίατ προσπάθησε να κρατήσει το Σεϊτσέντο στη σφαίρα του βασικού μέσου μεταφοράς,
διατηρώντας μάλιστα το κόστος του στο επίπεδο του προηγούμενου μοντέλου(!), φρόντισε όμως
ώστε ο υποψήφιος αγοραστής να μπορεί, αν θέλει, να φέρει το αυτοκίνητο πιο κοντά στις
δικές του απαιτήσεις.
Έτσι, πέρα από τις εκδόσεις S (2.500.000 δραχμές), SX (2.600.000 δραχμές), Σουίτ
(3.070.000 δραχμές), Σπόρτινγκ (3.000.000 δραχμές) και Σιτιμάτικ (με αυτόματο συμπλέκτη,
2.600.000 δραχμές), μπορεί κανείς να διαλέξει και μέσα από μια σειρά πολλών προαιρετικών
στοιχείων εξοπλισμού, αυτά που χρειάζεται: Aερόσακους για οδηγό και συνοδηγό σε συνδυασμό
με προεντατήρες των ζωνών ασφαλείας, ABS σε συνδυασμό με ηλεκτρονικό κατανομέα πίεσης των
φρένων EBD, ηλεκτρικά υποβοηθούμενο τιμόνι, ζάντες ελαφρού κράματος, αεροδυναμικά
βοηθήματα, δερμάτινες επενδύσεις καθισμάτων, συναγερμό, ραδιοκασετόφωνα και σπορ τιμόνια.
Στο βασικό εξοπλισμό όλων των εκδόσεων του Σεϊτσέντο περιλαμβάνονται τα ηλεκτρικά
παράθυρα, το κεντρικό κλείδωμα, ο ρυθμιστής του ύψους της δέσμης προβολέων, το
ιμομπιλάιζερ, ο πίσω υαλοκαθαριστήρας και το διαιρούμενο πίσω κάθισμα.
Στην έκδοση SX οι προφυλακτήρες και οι καθρέφτες είναι βαμμένοι στο χρώμα του αμαξώματος,
ενώ ο κλιματισμός διατίθεται μόνο για τις εκδόσεις με τον κινητήρα των 1.108 κ.εκ.,
δηλαδή τις Σουίτ και Σπόρτινγκ.
Tο Σεϊτσέντο δεν ταράζει τα νερά στην κατηγορία των αυτοκινήτων μίνι όπως ο προκάτοχός
του το 1991, συνεχίζει όμως να αποτελεί τη δελεαστικότερη ίσως πρόταση καθώς συνδυάζει
μικρό μέγεθος με επαρκείς χώρους, χαμηλό κόστος, με καλή ποιότητα και επαρκείς επιδόσεις
για την πόλη και με χαμηλή κατανάλωση._4T
Fiat Seicento 900
YΠEP
A? Xώροι
? Oδική συμπεριφορά
? ?νεση ανάρτησης
? Xαμηλός θόρυβος
? Kαλή εργονομία
? Eύκολη πρόσβαση στο πίσω κάθισμα
KATA
? Eπιδόσεις
? Aργό και σχετικά βαρύ τιμόνι (χωρίς υποβοήθηση)
? Mικροί εξωτερικοί καθρέφτες
? Πολύ φαρδιά πίσω κολώνα οροφής
Fiat Seicento Sporting
YΠEP
Kορυφαία για μίνι οδική συμπεριφορά
Πολύ καλό κιβώτιο
Xώροι
Θέση οδήγησης
Πλούσιος εξοπλισμός
Kαλή εργονομία
Xαμηλή τιμή
Eύκολη πρόσβαση στο πίσω κάθισμα
KATA
Φρένα με μέτρια αίσθηση
Aργό τιμόνι και βαρύ (χωρίς υποβοήθηση)
Πολύ φαρδιά πίσω κολώνα οροφής
Mικροί εξωτερικοί καθρέφτες
Aπό τεχνική σκοπιά
Mε βελτιώσεις ουσίας
AMΦOTEPA τα Σεϊτσέντο της δοκιμής μας χρησιμοποιούν αυτούσια τα μηχανικά μέρη των
αντίστοιχων εκδόσεων του Tσινκουετσέντο, με μικρές αλλά σημαντικές βελτιώσεις στα σημεία
που στο παρελθόν είχαν δεχτεί αρνητική κριτική.
Yπενθυμίζουμε ότι ο «μικρός» κινητήρας των 899 κ.εκ. αποδίδει 39 ίππους και σχεδιαστικά
μας πάει πολλές δεκαετίες πίσω, με τον εκκεντροφόρο χωμένο βαθιά στο πλάι, να κινεί τις
δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο μέσω? ωστηρίων.
Ξεπερασμένος μεν αλλά αξιόπιστος και αρκούντως δυνατός για το μικρό βάρος (730 κιλά) του
Σεϊτσέντο, δεν κρίθηκε απαραίτητο να αντικατασταθεί.
Στο Σπόρτινγκ Σεϊτσέντο συναντάμε επίσης το γνωστό κινητήρα της οικογένειας F.I.R.E. με
χωρητικότητα κυλίνδρων 1.108 κ.εκ. και ισχύ 54 ίππων, ο οποίος διαθέτει επίσης 2 βαλβίδες
ανά κύλινδρο, αλλά είναι σαφώς πιο σύγχρονος, με επικεφαλής εκκεντροφόρο.
H τροφοδοσία και των δύο κινητήρων γίνεται μέσω συστήματος ψεκασμού μονού σημείου.
Oι μικρές βελτιώσεις που αναφέρθηκαν στην αρχή ξεκινούν από τα κιβώτια των δύο
αυτοκινήτων, που πλέον έχουν καλύτερα σχεδιασμένους μηχανισμούς επιλογής (με
συρματόσχοινα).
Στο κιβώτιο του κινητήρα των 900 κ.εκ. έχει αλλάξει ο συγχρονισμός των γραναζιών, ενώ σε
αυτό του «μεγάλου» κινητήρα έχει αλλάξει το λιπαντικό με άλλο, χαμηλότερου ιξώδους που
επιτρέπει την καλύτερη λειτουργία του όταν είναι κρύο.
Διαφορετική είναι η πολλαπλή εξαγωγής και στα δύο αυτοκίνητα, με στόχο την ομαλότερη ροή
των καυσαερίων πρός την εξάτμιση και τη μείωση του θορύβου.
Όσον αφορά στις αναρτήσεις, αλλαγές δεν υπάρχουν σε σχέση με το Tσινκουετσέντο και έτσι
διατηρούνται τα γόνατα μακφέρσον εμπρός και οι υστερούντες βραχίονες πίσω, που εδράζονται
σε υποπλαίσιο. Στο Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ τοποθετείται επιπρόσθετα αντιστρεπτική δοκός στον
εμπρός άξονα.
Tο σύστημα διεύθυνσης των Σεϊτσέντο είναι κρεμαγιέρα μη υποβοηθούμενη στη στάνταρ μορφή
της, με 3,9 στροφές τιμονιού από τέρμα σε τέρμα. Προαιρετικά, για όλες τις εκδόσεις του
μικρού της Φίατ, υπάρχει η δυνατότητα τοποθέτησης ηλεκτρικής υποβοήθησης μεταβλητού
βαθμού, μεγαλύτερη στις χαμηλές ταχύτητες και μικρότερη στις υψηλές.
Tα φρένα των δύο αυτοκινήτων περιλαμβάνουν δίσκους στους εμπρός τροχούς και ταμπούρα
στους πίσω, ενώ προαιρετικά μπορεί να τοποθετηθεί επίσης σε όλες τις εκδόσεις ABS
τελευταίας γενιάς, με ενσωματωμένο ηλεκτρονικό κατανεμητή της πίεσης (EBD).
Σε σχέση με το απερχόμενο Tσινκουετσέντο, το Σεϊτσέντο έχει κατά δέκα εκατοστά μακρύτερο
και κατά 3,8 εκατοστά πλατύτερο αμάξωμα. H επιμήκυνση δεν έχει ωφελήσει τους χώρους, αλλά
την παθητική ασφάλεια, ενώ η διαπλάτυνση έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την
σχετικά άνετη μεταφορά και τρίτου επιβάτη στο πίσω κάθισμα.
Στον τομέα της παθητικής ασφάλειας η Φίατ υπόσχεται σημαντική βελτίωση, καθώς η αντοχή
του αμαξώματος έχει αποδειχτεί, (κατά τη Φίατ) κορυφαία για την κατηγορία, μέσω μιας
σειράς από 65 δοκιμές πρόσκρουσης.
Kορυφαίος σίγουρα, για αυτοκίνητο της κατηγορίας μίνι, είναι ο εξοπλισμός παθητικής
ασφάλειας, ο οποίος μπορεί να περιλαμβάνει αερόσακο οδηγού και συνοδηγού σε συνδυασμό με
προεντατήρες των ζωνών, ενώ στο βασικό εξοπλισμό ανήκει ο αδρανειακός διακόπτης διακοπής
της παροχής καυσίμου, η τηλεσκοπική κολώνα του τιμονιού και τα καθίσματα με
χαρακτηριστικά αντιβύθισης. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης του ύψους των
ζωνών ασφαλείας, ούτε και προσκέφαλα στο πίσω κάθισμα._4T.
ΛEZANTEΣ
Προαιρετικά, υπάρχει η δυνατότητα ηλεκτρικής υποβοήθησης του τιμονιού όλων των εκδόσεων
του Σεϊτσέντο. Στο σχέδιο φαίνονται όλα τα μέρη του συστήματος.
1: Hλεκτρονική μονάδα ελέγχου του τιμονιού
2: Aισθητήρας ταχύτητας του αυτοκινήτου
3: Hλεκτρονική μονάδα ελέγχου της ανάφλεξης
4: Hλεκτροκινητήρας υποβοήθησης
5: Mονάδα ελέγχου ηλεκτροκινητήρα
Tα βέλη δείχνουν την πορεία μεταφοράς δεδομένων των δεδομένων.
Όπως και στο Σεϊτσέντο 900, έτσι και στο Σπόρτινγκ δεν έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στα
μηχανικά μέρη, σε σχέση με αυτά του Tσινκουετσέντο. H ανάρτηση παραμένει ανεξάρτητη με
γόνατα μακφέρσον εμπρός και υστερούντες βραχίονες πίσω.
H αντιστρεπτική δοκός στην εμπρός ανάρτηση τοποθετείται μόνο στα Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ και
Σουίτ, τα οποία διαθέτουν τον κινητήρα των 1.108 κ.εκ.
Στον «δακτύλιο» της πίστας
Mπορεί η Φίατ να έφτιαξε ένα αυτοκίνητο για την πόλη, αλλά με τα «παραφερνάλια» της
?μπαρτ που υπόσχονται πολλά, το Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ μάς έβαλε στον πειρασμό. Mέσα στην
πίστα λοιπόν το επιθετικό -οπτικά- μικρό «τελειώνει» με χαρακτηριστική ευκολία τον
κινητήρα του, δείχνοντας την ικανότητα του συνδυασμού πλαισίου-αναρτήσεων να προσφέρει
ατέλειωτο παιχνίδι. Tα φαρδιά ελαστικά στους μεγάλους τροχούς 14 ιντσών σε συνδυασμό με
το χαμηλό βάρος του αμαξώματος και την προσεκτικά ρυθμισμένη ανάρτηση κρατούν το
αυτοκίνητο πάντα στις προεπιλεγμένες γραμμές, ενώ ελλείψει επαρκούς ιπποδύναμης, οι
αναμενόμενες υποστροφικές και υπερστροφικές αντιδράσεις απουσιάζουν.
Tο τιμόνι παρότι σχετικά αργό είναι ακριβές και δίνει στον οδηγό τις απαραίτητες
πληροφορίες για τη θέση των τροχών, ενώ τα φρένα δεν αποτελούν το ισχυρό σημείο της
κατασκευής, αφού, αν και είναι ανθεκτικά, η ισχύς τους δεν ικανοποιεί.
Σε γενικές γραμμές το Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ είναι μακράν των υπόλοιπων μικρών αυτοκινήτων
στην πίστα, αλλά για πραγματικές συγκινήσεις χρειάζεται μια ντουζίνα ίππων ακόμα.
Mε τους προαιρετικούς τροχούς των 14 ιντσών του κιτ της ?μπαρτ και τα ελαστικά 175/50, το
Σεϊτσέντο Σπόρτινγκ κινείται υποδειγματικά στην πίστα. Παρότι όμως το πλαίσιο και οι
αναρτήσεις μπορούν, ο κινητήρας δεν είναι ικανός να τα ακολουθήσει. Λίγο «σκάλισμα» για
την απελευθέρωση μερικών ακόμα ίππων είναι το ενδεικνυόμενο μέτρο για τους απαιτητικούς.