Kώστας Kαββαθάς

«?Hλικιωμένοι που κραυγάζουν ...παιδικά συνθήματα. Mετρίου αναστήματος άρρενες, και
γυναίκες με ξανθά μαλλιά με μαύρες ρίζες, ζητούν να μονιμοποιηθούν οι "συμβασιούχοι",
διαφορετικά θα κάψουν το υπουργείο, θα βγάλουν τα απορριμματοφόρα, θα συγκρουσθούν με τα
MAT?»

Έτη φωτός

Στη Στουτγάρδη...

ΔIABAZΩ: «..Tο "πράσινο" άναψε και χωρίς να κάνει τον παραμικρό θόρυβο το λεωφορείο
επιταχύνει απ? το φανάρι στο κέντρο του Mανχάιμ... O παρατηρητής θα σκεπτόταν ότι
κινείται με ηλεκτρισμό, αλλά το νέο λεωφορείο από τα εργαστήρια έρευνας και εξέλιξης της
Nτάιμλερ Mπεντς δεν έχει συσσωρευτές ούτε καν συλλέκτη που ακουμπάει σε ηλεκτροφόρα
σύρματα όπως τα τρόλεϊ. Στο πίσω μέρος βρίσκεται μία μοναδική πηγή ενέργειας: η κυψέλη
καυσίμου, που μπορεί να παράγει την ισχύ που χρειάζεται το λεωφορείο χωρίς τη βοήθεια από
άλλες πηγές ενέργειας κι αυτό με μηδενική ρύπανση, καθόλου θόρυβο, αποδοτικότητα καλύτερη
και από πετρελαιοκινητήρα και ελάχιστα κινούμενα μέρη?»
Tι είναι πάλι αυτό; H πραγματοποίηση του ονείρου του Mηχανικού; H απάντηση στις προσευχές
των «οικολόγων;». H συνωμοσία των πολυεθνικών για να πλήξουν τα «παλικάρια» που
«αγωνίζονται» για τη διατήρηση της? επετηρίδας;
Tίποτα τόσο δραματικό. Aπλά το NEBUS (New Electric Bus) είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς
των ερευνητών της γερμανικής εταιρίας πάνω σε μια ανακάλυψη (1839) του Bρετανού φυσικού
σερ Γουίλιαμ Pόμπερτ Γκρόουβ. O καλός επιστήμων γνώριζε ότι κάτω από «κανονικές» συνθήκες
το υδρογόνο και το οξυγόνο αντιδρούν με μάλλον ...εκρηκτικό τρόπο. Aν όμως κατάφερνε να
ελέγξει την ηλεκτροχημική ενέργεια της αντίδρασης και να την αποθηκεύσει σ? ένα
συσσωρευτή, τότε θα είχε? ηλεκτρισμό με τον οποίο θα μπορούσε να κινήσει, ας πούμε, ένα
λεωφορείο!
Aυτό ακριβώς έκαναν και οι τεχνικοί της γερμανικής εταιρίας, όταν πρώτη φορά το 1994
παρουσίασαν το NECAR (New Electric Car).
Λόγω της πολυπλοκότητας του συστήματος, αλλά ίσως και λόγω της πολιτικής που ακολουθούσαν
(και ακολουθούν) οι πετρελαϊκές εταιρίες, η ανακάλυψη του Γκρόουβ ξεχάστηκε ή, καλύτερα,
χρησιμοποιήθηκε για τελείως ειδικούς λόγους, όπως για παράδειγμα για παραγωγή ενέργειας
στα πλοία των διαστημικών αποστολών.
Oύτως είχαν τα πράγματα, μέχρι που διάφοροι κατασκευαστές (με πρώτη την BMW) άρχισαν να
παρουσιάζουν σχέδια και ολοκληρωμένα οχήματα με κυψέλες καυσίμου. Xωρίς το παραμικρό
«ντου-ντου», χωρίς «αγωνιστικές» κινητοποιήσεις και συμπλοκές με τα MAT, Γερμανοί και
Kαναδοί (Ballard Power Systems) επιστήμονες έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά, και το πρώτο
αστικό λεωφορείο, που, όταν κινείται δε ρυπαίνει KAΘOΛOY το περιβάλλον, έγινε
πραγματικότητα.
Kαι να ήταν μόνο το NEBUS... Oι (επιμελείς) αναγνώστες θα έχουν διαβάσει τα άρθρα μας για
τα Duo-Bus 405GTD, λεωφορεία που όταν κινούνται στην πόλη παίρνουν ενέργεια από εναέρια
ηλεκτροφόρα σύρματα (όπως τα δικά μας τρόλεϊ), αλλά όταν κινούνται στα προάστια θέτουν σε
λειτουργία (με το πάτημα ενός κουμπιού) έναν «καθαρό» πετρελαιοκινητήρα.
Διαβάζω: «...στο Mανχάιμ και στο Έσεν στη Γερμανία και στην Aδελαΐδα στην Aυστραλία,
λεωφορεία με "τρολέδες" κινούνται σε ειδικές λωρίδες με ταχύτητες που ξεπερνούν τα ...100
χιλιόμετρα την ώρα!?»
Aν μέχρι εδώ σας έδωσα την εντύπωση ότι «αύριο» οι πόλεις είναι δυνατόν να γεμίσουν με
λεωφορεία που κινούνται με κυψέλες καυσίμου, συγχωρέστε με! H εφαρμογή λειτουργεί, αλλά
ας μην την εξαγγείλουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι της Aθήνας.

Στην Aθήνα?

BΛEΠΩ... Mια ομάδα αστυνομικών με δύο περιπολικά έχει «κλείσει» την Σταδίου στο ύψος της
Πεσμαζόγλου. Aπό τη βέσπα μου βλέπω μία ομάδα 60-70 ατόμων να ανεβαίνει αργά το δρόμο.
Kρατούν πανό που λένε «Όχι στο Mπήξε του Δείξε», «Nαι στο Δείξε του Mπήξε», και ενώ
τίποτα και κανείς δεν τους ενοχλεί εκτός από τη βουβή οργή εκατοντάδων δούλων, που
περιμένουν υπομονετικά στα αυτοκίνητά τους, στην Oμόνοια και στους γύρω δρόμους, «H
τρομοκρατία δεν θα περάσει». Σταματώ και, μαγνητισμένος από το μέγεθος της γαϊδουριάς,
της κοινωνικής αναλγησίας και του πολιτικού τίποτα, μελετώ τα πρόσωπα και τη γενικότερη
μορφή των διαμαρτυρόμενων. Hλικιωμένοι που κραυγάζουν? παιδικά συνθήματα. Mετρίου
αναστήματος άρρενες και γυναίκες με ξανθά μαλλιά με μαύρες ρίζες ζητούν να μονιμοποιηθούν
οι «συμβασιούχοι», διαφορετικά θα κάψουν το υπουργείο, θα βγάλουν τα απορριμματοφόρα, θα
συγκρουστούν με τα MAT.
Ίδια και χειρότερα στη Mητροπόλεως όπου εποχικοί, συμβασιούχοι, αναπληρωτές και μονιμάδες
συγκρούονται με την? τουρκική αστυνομία, τόσο είναι το μένος των επιτιθεμένων!
Tι ζητούν, ρωτάω ένα που φαινόταν να ξέρει. «Tην πρόσληψη 14.980 αναπληρωτών, που μαζί με
τους 72.000 μονίμους και τους 176.000 συμβασιούχους θα υπερασπιστούν το δικαίωμα στη
δουλειά», απάντησε με αγωνιστικό στόμφο.

Πίσω απ? τις συγκεντρώσεις, πορείες και διαμαρτυρίες, σαν θυμιατό στο θεό της
νεοελληνικής μπούρδας, ανεβαίνουν τα δηλητήρια που εκλύουν οι εξατμίσεις των χιλιάδων
ακινητοποιημένων οχημάτων. Ψάχνω για έναν «οικολόγο», που διαμαρτυρόμενος για το έγκλημα,
έχει αλυσοδεθεί σε μία κολόνα της ΔEH, αλλά μάταια. Tο κανάλια πάνε μόνο όταν
αλυσοδένεται στα «φουγάρα του θανάτου», έστω κι αν τα εργοστάσια καίνε φυσικό αέριο.

Aπό το 1945 μέχρι σήμερα, τις 320 από τις 365 μέρες του χρόνου, με κάθε κυβέρνηση, με
όλες τις πολιτικές (δεξιές, αριστερές, τριτοδρομικές, σοσιαλιστικές, νεοφιλελεύθερες,
μπλερικές, ατλαντικές, σταλινικές, χοτζικές, εοκικές, μααστριχτικές, αλλά και
«προοδευτικές», «συντηρητικές», πράσινες, κόκκινες, κίτρινες κ.ο.κ.) το κέντρο της Aθήνας
αναστενάζει από τις «πορείες διαμαρτυρίας» εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που
«αγωνίζονται» για το δικαίωμα να τους τρέφουν? άλλοι!
Παρά την προσπάθεια που κατέβαλα και την αναδρομή στα αρχεία, δεν κατάφερα να βρω ούτε
μία «αγωνιστική κινητοποίηση» που να απαιτεί από τους κυβερνώντες να σεβαστούν την
Παιδεία, τη Γλώσσα, την Iστορία, τα Mάρμαρα, τα Mουσεία, το Aρχιπέλαγος, το Περιβάλλον,
τη Σοβαρότητα, την Eυθύνη, την Mπέσα, το Φιλότιμο, την Aνδρεία, τους Προγόνους, τη
Θρησκεία (όλων και του καθ? ενός χωριστά), τον HellaSat, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Ίμια,
τα Λεωφορεία Yδρογόνου, την Έρευνα, την ίδια την Eλλάδα και τους σκληρά εργαζόμενους
πολίτες της.
Kαι επειδή ακόμα δεν είδα μια τέτοια κινητοποίηση, δεν κάνω καν τον κόπο να ακούσω τις
κραυγές του τσαουλιού που καταστρέφει, καίει, δέρνει και δέρνεται στο όνομα των
εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων._K.K.