Σαράντος Kαργάκος
«...Για ποια Δημοκρατία μιλάμε, αδελφοί; Tρελοκρατία, καρεκλοκρατία, ταμπελοκρατία,τεμπελοκρατία ναι. Όχι Δημοκρατία. Tρομοκρατία ναι, ληστοκρατία ναι, φαυλοκρατία,
ρυπαροκρατία ναι, μα όχι Δημοκρατία. Mη μαγαρίζουμε τ? όνομα. Aς το πούμε καλύτερα
κηφηνοκρατία...»
Eποχή ρυπαρότητας
ΔE θα την έλεγα εποχή χυδαιότητας. H χυδαιότητα έχει μια λαϊκή οσμή. Προτιμώ τη
ρυπαρότητα, διότι ο ρύπος, το σκουπίδι δηλαδή, εκφράζει εναργέστερα τη σημειολογία της
νεοελληνικής ευτέλειας. ?λλωστε αυτό ταιριάζει και με τη φιλοσοφική ενατένιση που κάνει
στον κόσμο ο βαθύς της Eφέσου φιλόσοφος, ο αγαπημένος μου Hράκλειτος: «Σάρμα εική
κεχυμένος ο κάλλιστος κόσμος (=σωρός σκουπίδια άτακτα χυμένα ο ωραιότατος κόσμος μας).
Σαν να βλέπεις τη σύγχρονη Eλλάδα τη σκουπιδοτρόφο, τη γέμουσα ρύπων αψύχων και εμψύχων.
Που δεν τολμάς να σταματήσεις σε πάρκινγκ Eθνικής Oδού και να μη σε πάρει η μπόχα. Kι
όσοι σταματούν δεν είναι για ν? αναπνεύσουν, αλλά για να? προσθέσουν! Δεν τολμάς ν?
ανοίξεις ραδιόφωνο, εφημερίδα, να δεις τηλεόραση και να μη βογκήξεις και να μη βοήσεις:
«Eδώ? βυθός»!
Tι να διαβάσεις, τι ν? ακούσεις και τι να δεις. Eυτυχώς, για τ? αφτιά βγήκαν οι
ωτοασπίδες. Όμως ρινοασπίδες και οφθαλμοασπίδες δεν υπάρχουν. Yπάρχουν μόνο οφθαλμαπάτες.
Eμείς να ?μαστε καλά κι ο τόπος να καεί. Kαι τον καίμε. Συνειδητά ή από ασυνειδησία.
Kανένα μέτρο για τη δασοπροστασία. Aσυνείδητοι οδηγοί πετάνε το τσιγάρο τους όπου δει.
Oυδείς τους ελέγχει. Γιατί στον τόπο αυτό έχουμε τόση δημοκρατία, ώστε απαγορεύεται ν?
απαγορεύεις. Δημοκρατία που εκφράζεται με μια δικτατορία όποιου μπορεί σε όποιον μπορεί.
Tρώμε τις σάρκες μας. Πουλήσαμε την Eλλάδα οικόπεδα. Mέσα σε 20 χρόνια έγιναν τόσες
πωλήσεις αγροτικών εκτάσεων όσες δεν είχαν γίνει στα προηγούμενα 100 χρόνια. Δεν έμεινε
βραχώδης παραθαλάσσια περιοχή που να μην πουληθεί. Που να μην τη φάμε?
Tα λεφτά στα κέντρα της νύχτας ρέουν Πακτωλός! Tα ναρκωτικά σπάζουν ρεκόρ. Tραγουδούσε
παλιά στα γυφτοπανηγύρια ο Zάχος: «Στην Aθήνα το χασίσι το πουλούν με την οκά, στο
Kαπαρέλι δεν υπάρχει ούτε μία τσιμπουκιά?». Tώρα δεν ξέρω τι γίνεται στο Kαπαρέλι, όμως
στις δύο πολιτιστικές μας πρωτεύουσες και στις άλλες πρωτεύουσες των νομών το χασίσι
πουλιέται με τον τόνο. H Eλλάς μεταβλήθηκε σ? έναν απέραντο τεκέ. Kαι κοντά σ? αυτά
ληστείες, κλοπές, διαφθορές. H ασέλγεια καλπάζει. Tο ελληνικό ήθος κινείται στο
μηδέν-μηδέν. Όχι στο μηδέν, μηδέν, επτά, αλλά στο μηδέν, μηδέν, μηδέν. Όσα και τα μηδέν
του καμπινέ.
Aνατριχιάζουμε γι? αυτά που ακούμε ότι γίνονται στην Oλλανδία. Eυτυχώς που υπάρχει εκεί η
ελληνική παρουσία. Έρχεται ο κ. Aνθόπουλος (νομίζω ότι είναι υφυπουργός Παιδείας) και
λέγει το ακόλουθο εύοσμο για κάποιο δικό μας άνθος στη χώρα της τουλίπας: «Έλληνας
δάσκαλος της ομογένειας στην Oλλανδία το πρωί έδινε τα φώτα του στους νεαρούς μαθητές και
το βράδυ εργαζόταν σε μαγαζί? πορνό»! Iδού παιδαγωγός ψυχαγωγός! ?φεριμ?
Eυτυχώς που η Bουλή στέκεται στο? βυθό της. Tου ορίζοντα εννοώ. Aυτοί οι βουλευτές της
Aξιωματικής Aντιπολίτευσης δεν έχουν το Θεό τους! Παντρεύονται και καλοπαντρεύονται, αλλά
όπως έλεγε σε μια προπολεμική του παρλάτα ο αείμνηστος Πέτρος Kυριακός, «ψοφάνε για γυνή,
μωρ? αδελφέ μου». Δέρνουν, σκοτώνουν, ατιμάζουν, σιδηροφορούν, κουμπουροφορούν. Kαι μια
κι ο Mαβίλης ήλθε στην επικαιρότητα χάρη στη διδακτική αμάθεια του πρωθυπουργού, ας πούμε
τι του έγραψε ο Πάνος Tαγκόπουλος όταν απέτυχε στις εκλογές του 1911, λόγω κάποιων άλλων?
επιτυχιών:
«O βροντορίχτης Δίας
ερρίφθη στας κυρίας,
που τον βολεί.
Mα δε? Bουλή!»
Kάτι λείπει από τους νεοδημοκράτες. Kι αυτό είναι το? άρωμα γυναίκας! Aυτοί εννοούν τον
ποδόγυρο. Eγώ εννοώ την αιώνια Eύα, την Eξουσία. Eκεί να δείξουν χρειάζεται τον αντρισμό
τους. Tο να παίζουν το Mαβίλη τούς πέφτει πολύ. Γιατί ο Mαβίλης στα 52 χρόνια του
κατετάγη εθελοντής στους Γαριβαλδινούς και σκοτώθηκε λέγοντας: «Περίμενα πολλές τιμές σ?
αυτή τη ζωή, αλλά τιμή να πεθάνω για την Eλλάδα δεν την περίμενα?».
Tότε το θεωρούσαν τιμή να πεθάνουν για την Eλλάδα. Σήμερα προτιμάμε να πεθάνουμε την
Eλλάδα, για να ζήσουμε εμείς. Δε λογαριάζουμε τίποτα. Mας έχει κυριέψει ταμάχι. Nα φάμε.
Tο φαΐ θα μας φάει. Mια εύσαρκη Eλλάδα αντικαθιστά τη λεπτή Eλλάδα της λεπτότητας. Tον
ιωνικό κίονα αντικαθιστά νέος κίονας βαρελοειδούς ρυθμού. Mε τ? αποφάγια μας τρέφονται
3,5 εκατομμύρια αδέσποτοι σκύλοι. Mε τ? αποφάγια των σκύλων πολυτελείας μπορούν να
τραφούν 30.000 χιλιάδες προσφυγάκια δεύτερης διαλογής. Kάθε καλός Έλληνας σήμερα μπορεί
να μην κάνει παιδί, αλλά για να είναι «in», πρέπει να έχει σκυλί? ράτσας! Kαι σαν
εκσυγχρονιστής, να το παίζει και? αντιρατσιστής.
Φυσικά και δημοκρατικός. Kαι να γίνεται χαμός σ? όλο τον προοδευτικό συρφετό, ποιος θα
πάει στη δεξίωση του Xουάν και της Σοφίας. Eκεί να δεις σοσιαλιστικές υποκλίσεις και
ευρωκομουνιστικές επικύψεις. Mια ζωή ψοφάμε για δεξιώσεις. Θυμάμαι τότε που γινόταν
χαμός, ποιος θα πάει στους «γάμους του Aιώνα». H Eλενίτσα της «Kαθημερινής» είχε χολωθεί,
επειδή δεν είχε προσκληθεί. Kι είχα προσκληθεί εγώ, ένας προλετάριος φοιτητής από το
Aιγάλεω (τότε Mπαρουτάδικο), γιατί είχα βοηθήσει τη Φρειδερίκη σε κάποιο ατύχημα. Kι εγώ
πέταξα την πρόσκληση στο καλάθι των αχρήστων. Όπως πέταξα κι εκείνη που μου έστειλε
κάποτε κάποιος Πρόεδρος Δημοκρατίας να συμμετάσχω στο «ραβαΐσι» για τη δήθεν αποκατάσταση
της Δημοκρατίας, γράφοντάς του πως έπρεπε η ημέρα αυτή να κηρυχθεί ημέρα πένθους ή ημέρα
ντροπής για το «καζίκι» της Kύπρου.
Για ποια Δημοκρατία μιλάμε, αδελφοί; Tρελοκρατία, καρεκλοκρατία, ταμπελοκρατία,
τεμπελοκρατία ναι. Όχι Δημοκρατία. Tρομοκρατία ναι, ληστοκρατία ναι, φαυλοκρατία,
ρυπαροκρατία ναι, μα όχι Δημοκρατία. Mη μαγαρίζουμε τ? όνομα. Aς το πούμε καλύτερα
κηφηνοκρατία._Σ.I.K.