Nέο Fiat Punto 80 - Sporting
Πολίτες της Ευρώπης«Ποια είναι καλύτερα, τα ιταλικά ή τα γερμανικά αυτοκίνητα;» ήταν μια κλασική πλέον
ερώτηση με την οποία συχνά ερχόμασταν αντιμέτωποι στο πρόσφατο παρελθόν. «Μήπως τα
γιαπωνέζικα, που δε σπάνε, δε χαλάνε;» πρόσθετε πάντα κάποιος, για να μπερδέψει ακόμα
περισσότερο το δίλημμα? Σήμερα, τα ερωτήματα αυτού του τύπου είναι πλέον... γραφικά και
αντιμετωπίζονται με συγκαταβατικό χαμόγελο, αφού η «εθνική ταυτότητα» έχει εξαφανιστεί
και όλοι (με πιο πρόσφατο παράδειγμα το Γιάρις της Τογιότα) συγκλίνουν στο «ευρωπαϊκό
αυτοκίνητο» που προσπαθεί να συνδυάσει ιταλική σβελτάδα, γαλλικό «πάτημα» και γερμανική
ποιότητα.
ΑΠO TO 1993, οπότε είχε παρουσιαστεί, μέχρι και το 1999, που αντικαθίσταται με το
επόμενης γενιάς μοντέλο (που όμως σοφά φέρει το ίδιο επιτυχημένο όνομα), το Φίατ Πούντο
είναι ένα από τα αυτοκίνητα που οι συνάδελφοι του μέλλοντος θα αναφέρουν ως «κλασικά»,
όπως σήμερα αναφέρουμε την Αλφασούντ, το Φίατ 127 ή το πρώτο Γκολφ. Ήταν το αυτοκίνητο
που «τόλμησε» το πρωτοποριακό σχήμα, τα κατακόρυφα πίσω φωτιστικά σώματα αλλά και την
προέκταση των διαστάσεων προς τα πάνω, ώστε με την όρθια τοποθέτηση των καθισμάτων να
γίνει και η μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση εσωτερικού χώρου. Το πρώτο Πούντο αρχικά
αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη, πολλοί πίστεψαν ότι το σχήμα του αμαξώματος δε θα «πιάσει»
στην αγορά, ενώ αρκετοί επίσης θεώρησαν ότι θα είναι ένα ακόμα παράδειγμα αυτοκινήτου που
προκαλεί αναταραχή με την εμφάνισή του αλλά ήδη την επόμενη χρονιά θα έχει «γεράσει». Η
καλύτερη δικαίωση έρχεται σήμερα, έξι χρόνια αργότερα, με το Πούντο να πουλάει ακόμα καλά
σε όλη την Ευρώπη και την αντικατάστασή του να φαίνεται έως και πρόωρη!
Η ευχρηστία, η πρακτικότητα και οι πολύ καλοί εσωτερικοί χώροι ήταν και παραμένουν από τα
βασικά προσόντα του αυτοκινήτου και μοναδικό ίσως σημείο που είχε αρχίσει να μένει πίσω
σε σχέση με το συναγωνισμό, ήταν η σχετικά «φθηνή» και παρωχημένη εικόνα του εσωτερικού.
Έτσι, η προσπάθεια για επανασχεδιασμό ξεκίνησε από μέσα προς τα έξω, ενώ στην πορεία
έγιναν και ουσιαστικές αλλαγές στα μηχανικά μέρη, χωρίς όμως να αλλοιωθεί η γνωστή
ταυτότητα που χαρακτηρίζει το μικρομεσαίο Φίατ.
Νέα αμαξώματα
Το νέο Πούντο έχει βαριά κληρονομιά στην πλάτη του και σίγουρα ήταν πραγματικά δύσκολο
για τους σχεδιαστές να καταφέρουν να εμφανίσουν μια φρέσκια ιδέα που να μην απογοήτευε σε
σχέση με την επιτυχία της πρώτης γενιάς. Το «κόλπο» όμως και αυτή τη φορά ήταν
επιτυχημένο και ήλθε από εκεί που δεν το περίμενε κανείς: μιλάμε φυσικά για την
πραγματικά έξυπνη ιδέα της σαφούς διαφοροποίησης τρίθυρου και πεντάθυρου αμαξώματος, έτσι
που να διατηρούνται κάποια βασικά χαρακτηριστικά της οικογενείας, αλλά οι διαφορές από
την άλλη πλευρά να ξεχωρίζουν σαφώς τις δύο εκδόσεις.
Η τρίθυρη έχει ξεκάθαρο νεανικό και σπορτίφ χαρακτήρα, και οι περισσότεροι θα
χαρακτηρίσουν το σχήμα όμορφο και μοντέρνο. Από την άλλη, η πεντάθυρη έκδοση φέρνει στο
μυαλό μια σμίκρυνση του κλασικού μικρομεσαίου οικογενειακού της προηγούμενης δεκαετίας,
του Φίατ Τίπο, και οι διαφορές στον μπροστινό προφυλακτήρα και στο «κόψιμο» της πέμπτης
πόρτας δίνουν ένα πιο συντηρητικό σχήμα και ένα αυτοκίνητο που είναι σχεδιασμένο με
πρακτικά και όχι αισθητικά κριτήρια. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το πεντάθυρο Πούντο
είναι άσχημο αυτοκίνητο, απλώς ότι δεν έχει τις ξεχωριστές γραμμές και τις όμορφες
λεπτομέρειες (κυρίως στην πίσω πόρτα και τα πίσω φωτιστικά σώματα) του τρίθυρου.
Υπενθυμίζουμε ότι τα δύο αυτοκίνητα ξεχωρίζουν σαφώς, όχι μόνο όταν τα δει κανείς από
πίσω ή από το πλάι, αλλά και από εμπρός, με τον εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό των
αεραγωγών στον μπροστινό προφυλακτήρα που δίνουν «επιθετική» όψη στην τρίθυρη έκδοση και
«οικογενειακή» στο πεντάθυρο. Αυτή η λεπτομέρεια αναφέρεται σαν μια ακόμα απόδειξη της
πραγματικά σκληρής και λεπτομερούς δουλειάς των Iταλών σχεδιαστών, που δεν άφησαν τίποτα
στην τύχη του.
Κινητήρες - επιδόσεις
Ο κινητήρας που χρησιμοποιεί το νέο Πούντο 80 (ή, κατά την ιταλική ονομασία, Πούντο 1,2
16V) είναι ο γνωστός 16βάλβιδος των 1.242 κ.εκ. που στην προηγούμενη έκδοση του Πούντο
απέδιδε 86 ίππους και προσέφερε πραγματικά πολύ καλές επιδόσεις, δεδομένου μάλιστα και
του μικρού κυβισμού (σε σχέση πάντα με τα 1400άρια της αγοράς). Δυστυχώς, στη σημερινή
του έκδοση, που δηλώνει 80 ίππους, ο κινητήρας αυτός έχει χάσει ένα μέρος από την απόδοσή
του ?προφανώς στο βωμό της ικανοποίησης νέων, αυστηρότερων κανονισμών εκπομπών
καυσαερίου?, με αποτέλεσμα οι επιδόσεις του αυτοκινήτου να έχουν πέσει και πάλι στα
επίπεδα των επιδόσεων του 8βάλβιδου Πούντο 75 της πρώτης γενιάς. Με απόλυτα κριτήρια, οι
επιδόσεις δεν είναι κακές, ειδικά αν κρίνει κανείς με τα μέτρα ενός αυτοκινήτου «1200 και
κάτι», αν όμως έχει κανείς ως μέτρο σύγκρισης την προηγούμενη έκδοση με τον ίδιο
κινητήρα, φυσιολογικά απογοητεύεται. Δεδομένης και της συγκράτησης του βάρους στα επίπεδα
του παλαιότερου μοντέλου, δεν υπάρχει άλλωστε η δικαιολογία του μεγαλύτερου βάρους, και
μένουν μόνο οι μακρύτερες σχέσεις του κιβωτίου του νέου Πούντο να επιβαρύνουν θεωρητικά
(και πρακτικά) τη σβελτάδα του. Πάντως, το νέο Πούντο 80 φτάνει τα 100 χλμ./ώρα από στάση
σε 13.1 δλ. και το χιλιόμετρο σε 34.9 δλ., εκεί που το παλιό Πούντο 75 με τον οκταβάλβιδο
κινητήρα χρειαζόταν 12.8 και 34.9 δλ. αντίστοιχα για τις ίδιες δοκιμασίες, και φυσικά οι
επιδόσεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τα 11.7 και 33.5 δλ. αντίστοιχα του προηγούμενης
γενιάς Πούντο 85 16V, που ήταν ομοίως ταχύτερο και σε όλες τις ρεπρίζ.
Ας σημειωθεί ότι οι επιδόσεις που αναφέρονται είναι αυτές που μετρήθηκαν με το «ελαφρύ»
τρίθυρο μοντέλο με χαμηλά επίπεδα εξοπλισμού και κυρίως με την κανονική διάσταση
ελαστικών (175/60-14), αφού το Πούντο Σπόρτινγκ με τα 15άρια(!) λάστιχα που «φορούσε»
(σαν έξτρα) το αυτοκίνητο της δοκιμής μας ήταν ακόμα πιό αργό, με 13.2 δλ. για τα 100
χλμ./ώρα και 35.2 δλ. για το χιλιόμετρο από στάση. Όμως, η βασική μας αντίρρηση στην
έκδοση Σπόρτινγκ βρίσκεται στην κλιμάκωση του εξατάχυτου χειροκίνητου κιβωτίου, που έχει
τόσο μακριές σχέσεις που στην ουσία αχρηστεύουν οποιοδήποτε πλεονέκτημα μπορεί να δίνει η
ύπαρξη ενός κιβωτίου με μία σχέση παραπάνω. Παίρνοντας τις προηγούμενες εκδόσεις του
Πούντο σαν μέτρο σύγκρισης, παρατηρούμε ότι το εξατάχυτο κιβώτιο του νέου Σπόρτινγκ έχει
κλιμάκωση παραπλήσια με το πεντατάχυτο Πούντο 75 και έχει επιπλέον μία έκτη σχέση τόσο
μακριά που στην ουσία χρησιμοποιείται μόνο στην Εθνική Oδό, και μάλιστα μόνο όταν το
αυτοκίνητο έχει ήδη μαζέψει αρκετή φόρα. Όσοι είχαν οδηγήσει το σβέλτο και διασκεδαστικό
Πούντο 55 6Speed της προηγούμενης γενιάς, θα απογοητευτούν από το σημερινό «εξάρι», και
μένει μόνο να δούμε μήπως η επιλογή έχει γίνει συνειδητά ώστε να προωθήσει την έκδοση
Speedgear σαν την πιο σβέλτη και διασκεδαστική - απορία που θα μας λυθεί με τη σχετική
δοκιμή στο επόμενο τεύχος.
Τεχνικές αλλαγές
Πέρα από τους κινητήρες, οι δύο πιο αξιοσημείωτες τεχνικές αλλαγές των νέων Πούντο σε
σχέση με την προηγούμενη γενιά του μοντέλου εντοπίζονται στο σύστημα υποβοήθησης του
τιμονιού καθώς και στη διαφορετική πίσω ανάρτηση. Έτσι, στη θέση της συμβατικής
υδραυλικής υποβοήθησης, χρησιμοποιείται ένα σύστημα με έναν ηλεκτροκινητήρα ο οποίος
ενεργεί (μέσω γραναζωτού μειωτήρα) πάνω στον άξονα του τιμονιού, υποβοηθώντας την κίνηση
των χεριών του οδηγού πριν ακόμα την κλασική, μηχανική κρεμαγιέρα. Επίσης, αντί για τους
υστερούντες βραχίονες με χαρακτηριστικά παθητικής τετραδιεύθυνσης του προηγούμενου
μοντέλου, η Φίατ επιστρέφει στη λύση του ημιάκαμπτου άξονα, λύση ιδιαίτερα αγαπητή στους
Γερμανούς κατασκευαστές, που και η ίδια χρησιμοποιούσε παλαιότερα στο Ούνο.
Οι αλλαγές αυτές, έστω κι αν φυσιολογικά «πλασάρονται» σαν τεχνολογικές καινοτομίες και
βελτιώσεις, στην πραγματικότητα μάλλον είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας μείωσης του
συνολικού κόστους παραγωγής, έτσι ώστε να δοθεί περισσότερο βάρος στην ποιότητα των
υλικών στο εσωτερικό και στο γενικότερο μοντέρνο σχεδιασμό του αυτοκινήτου. Οι άνθρωποι
της ιταλικής εταιρίας γνωρίζουν ότι πέρα από το δικό τους πιστό κοινό, τα τελευταία
χρόνια έχουν αρχίσει να πουλάνε αυτοκίνητα και στην ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά, όπου όμως
για να συνεχίσουν την επιτυχημένη πορεία τους δεν πρέπει να χάσουν το πλεονέκτημα των
ανταγωνιστικών τιμών. Με την ποιότητα κατασκευής, όμως, να βελτιώνεται συνεχώς σε όλα τα
αυτοκίνητα της αγοράς, δε συγχωρούνται πλέον τα «ιταλικά» πταίσματα του παρελθόντος,
οπότε το προϊόν πρέπει οπωσδήποτε να είναι και αναβαθμισμένο ποιοτικά. Για να επιτευχθούν
ταυτόχρονα όλα αυτά, οι σχεδιαστές?μηχανικοί της Φίατ ανέλαβαν το πραγματικά δύσκολο έργο
της περικοπής του κόστους παραγωγής, χωρίς όμως (τουλάχιστον όσο αυτό είναι δυνατόν) να
γίνουν υποχωρήσεις στο αποτέλεσμα που τελικά θα κληθεί να οδηγήσει ο αγοραστής στο δρόμο.
Πόσο το πέτυχαν; Εξαρτάται από την αυστηρότητα με την οποία θα κρίνει κανείς, καθώς και
από το μέτρο σύγκρισης που έχει σημείο αναφοράς. Αν κάποιος αγοράσει Πούντο για πρώτη
φορά δεν πιστεύουμε ότι θα εντοπίσει επί της ουσίας κάποιο μειονέκτημα, ούτε και θα
ενοχληθεί από την αίσθηση του ηλεκτρικά υποβοηθούμενου τιμονιού, ενώ ούτε καν θα
παρατηρήσει τη «φλυαρία» του ημιάκαμπτου άξονα στις ελαφριές ανωμαλίες του οδοστρώματος.
Συνολικά, το νέο Πούντο είναι ένα σωστά σχεδιασμένο και φτιαγμένο μικρό αυτοκίνητο και
μόνον οι κάτοχοι προηγούμενης γενιάς Πούντο θα μπορέσουν να εντοπίσουν τα μικρά βήματα
προς τα πίσω που έχουν γίνει σε κάποια σημεία. Μπορεί συνολικά η σημασία της διαφοράς
αυτής να μην είναι τόσο μεγάλη που να επηρεάσει την τελική επιλογή, δε χρειάζεται όμως
ιδιαίτερη οδηγική εμπειρία για να διαπιστώσεις ότι το υδραυλικό τιμόνι του προηγούμενου
Πούντο είχε καλύτερη αίσθηση από το ηλεκτρικό του νέου μοντέλου, όπως επίσης το ότι η
παλιά πίσω ανάρτηση με τους υστερούντες βραχίονες προσέφερε μεγαλύτερη ακρίβεια και
κατευθυντικότητα, αλλά και λίγο πιο «ρυθμίσιμη» οδική συμπεριφορά όταν ο οδηγός αποφάσιζε
να οδηγήσει σε γρήγορους ρυθμούς.
Συμπέρασμα
Συνδυάζοντας όλες τις επιμέρους παρατηρήσεις που ήδη αναφέραμε παραπάνω, εύκολα παίρνει
κανείς μια πλήρη εικόνα που παραπέμπει στο «ευρωπαϊκό αυτοκίνητο» του προλόγου. Το νέο
Πούντο, χωρίς να μας εντυπωσιάζει σε σχέση με το παλιό, από την άλλη δεν έχει κάποιο
σημείο στο οποίο υστερεί ιδιαίτερα, οπότε μπορεί να αξιοποιήσει τα αναμφισβήτητα προσόντα
του όμορφου σχήματος (ειδικά για το τρίθυρο), των πολύ καλών εσωτερικών χώρων και του
σημαντικά αναβαθμισμένου εσωτερικού, ειδικά μάλιστα όταν όλα αυτά καταφέρνουν να
συνδυάζονται με χαμηλή τιμή αγοράς. Ό,τι κι αν της καταλογίζει η αυστηρή κριτική μας,
είναι τελικά βέβαιο ότι η Φίατ έχει καταφέρει να δώσει αυτό ακριβώς που θέλει η αγορά στη
μικρομεσαία κατηγορία και δεν έχουμε καμία απολύτως αμφιβολία ότι θα γιορτάσει τα 100
χρόνια από την ίδρυσή της με «χρυσές δουλειές»._4Τ
FIAT PUNTO 80
ΥΠΕΡ
Μοντέρνο, ποιοτικό εσωτερικό
Διαφοροποίηση χαρακτήρα 3θ - 5θ
Τιμή αγοράς
ΚΑΤΑ
Απόδοση 16βάλβιδου κινητήρα
Ηλεκτρικά υποβοηθούμενο τιμόνι
Ημιάκαμπτος άξονας πίσω
FIAT PUNTO SPORTING
ΥΠΕΡ
Μοντέρνο, ποιοτικό εσωτερικό
Νεανικός χαρακτήρας
Τιμή αγοράς
ΚΑΤΑ
Απόδοση 16βάλβιδου κινητήρα
Κλιμάκωση 6τάχυτου κιβωτίου
Στην πίστα
Η τρίθυρη έκδοση του νέου Πούντο 80 ήταν και η μόνη που «φορούσε» τη στάνταρ διάσταση
ελαστικών (175/60-14), οπότε ήταν και αυτή που χρησιμοποιήθηκε στις δοκιμασίες στην πίστα
καθώς και στην αξιολόγηση της δυναμικής συμπεριφοράς του νέου αυτοκινήτου. Οι ειδικές
δοκιμασίες επιβεβαίωσαν και την αίσθηση στον ανοιχτό δρόμο, το γεγονός δηλαδή ότι το νέο
Πούντο παραμένει ένα εύχρηστο και ευκολοοδήγητο μικρό αυτοκίνητο που σχεδόν ποτέ δε
φέρνει σε δύσκολη θέση τον οδηγό του. Μοναδική παρατήρηση, η ισχυρή υποβοήθηση στα φρένα,
που προκαλεί σχετικά εύκολα το μπλοκάρισμα στο φρενάρισμα πανικού, για τα μοντέλα φυσικά
που δε διαθέτουν σύστημα ABS. Πάντως, η Φίατ χρεώνει επιπλέον το σύστημα?προστάτη στη
λογική τιμή των 220.000 δρχ., και η πρότασή μας είναι να το προτιμήσετε οπωσδήποτε.