Nίκος Mάργαρης

"...αν υπάρχουν οι κατάλληλες εικόνες (όχι γράμματα, γιατί δεν προλαβαίνει να τα
διαβάσει) με τόξα κατευθύνσεων, τα οποία δείχνουν κοκορέτσια, σπληνάντερα, τσανάκες με
γιαούρτια ή δέντρα με μήλα (για κλέψιμο), θα ηρεμήσει και θα οδηγεί κανονικά..."

Τροφοσημάνσεις!

ΠAPATHPΩ αυτές τις μέρες στην Εθνική Οδό και στο λεγόμενο επαρχιακό δίκτυο, οι
περισσότεροι οδηγοί να πηγαίνουν στην κυριολεξία κατά διαόλου ή έστω κατά παραδείσου.
Γέμισε, λοιπόν, ο δρόμος από «προσκυνητάρια», που μας υπενθυμίζουν μετακομίσεις σε
Αιωνίας Μονάς, όπου δεν υπάρχει λύπη, στεναγμός και τροχαία. Σκέφτομαι στ? αλήθεια ότι με
το ρυθμό των τροχαίων ατυχημάτων που έχουμε, σε λίγα χρόνια η Εθνική Οδός θα έχει γεμίσει
προσκυνητάρια. Οπότε φαντάζεται κανείς το χουνέρι, που θα πάθει ο αρχαιολόγος του
μέλλοντος, που θα κάνει ανασκαφή και θα βρει ένα «νεκρόδρομο» από την Πάτρα στην Αθήνα
και από εκεί σε Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη!
Συνεχώς ακούω να μιλούν κατά τεκμήριο σοβαρά άτομα, στην ίδια βάση:
-Πήγα στη Θεσσαλονίκη σε έξι ώρες!
-Τι λες βρε θηρίο;
Το αν -το θηρίο- κέρδισε μια ώρα χωρίς να βιάζεται ή χωρίς να έχει δουλειά είναι μια άλλη
ιστορία. Πρόσφατα ξεκίνησα από Αθήνα για Γρεβενά. Στο ΚΑΤ (Νοσοκομείο Ατυχημάτων) βλέπεις
έκπληκτος τους Aθηναίους οδηγούς να κλείνουν (στην έξοδο προς την Κηφισίας) τα
ασθενοφόρα! Παραπέρα, στη διασταύρωση για Χαλκίδα μετά τα πρώτα διόδια, δύο οδηγοί
έτρεχαν του σκοτωμού και πέρασαν χωρίς να στρίψουν. ?ρχισαν, σαν να μη συμβαίνει τίποτε,
να πηγαίνουν (στην Εθνική οδό!) με την όπισθεν. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιος άλλος
βιαστικός να τους κοπανήσει και να φτάσει στη Θεσσαλονίκη σε έξι μέρες! Είναι, άραγε,
αιτία για τα δυστυχήματα η μεγάλη ταχύτητα ή η μικρή νοημοσύνη; Στα δεύτερα διόδια στα
αγγλικά λέει ότι έχει υποχρεωτική στάση και στα ελληνικά «περάστε ελεύθερα»! Από την άλλη
ήταν αδύνατον στο παρελθόν να κατανοήσω το λόγο, για τον οποίο κυκλοφορούν τόσα πολλά
φορτηγά στους δρόμους, μεταφέροντας μαρμάρινους ογκόλιθους. Όμως, στο τελευταίο ταξίδι,
συνειδητοποίησα ότι με τόσους νεκρούς σε τροχαία, θα υπάρχει μεγάλη ζήτηση για μαρμάρινες
ταφόπλακες.
Τα παραπάνω τα έχουμε συζητήσει αρκετές φορές. Μόνο που ουδέποτε λάβαμε υπόψη το
συνδυασμό των τροχαίων ατυχημάτων με το «περιδρόμιασμα». Πριν από χρόνια είχαμε πάει
εκδρομή με παρέα σε παραθαλάσσιο «γραφικό» οικισμό της Αττικής. Όπως γίνεται συνήθως σε
τέτοιες περιπτώσεις, όλοι ξεχύθηκαν για οτιδήποτε έχει σχέση με το φαγητό. Αρχίσαμε από
το δρόμο:
-Αυτός ο φούρνος έχει νόστιμο χωριάτικο!
Λίγο παρακάτω νέα στάση.
-Δύο λεπτά μόνο! Φέρε μια τσανάκα γιαούρτι.
Μόλις φτάσαμε στρωθήκαμε για «ένα ουζάκι». Εκείνος που νόμιζε (υπάρχει πάντα ένας τέτοιος
σε όλες τις παρέες) ότι είχε το γενικό πρόσταγμα, τις περισσότερες γνώσεις και την
κατάλληλη μαγκιά, έκλεισε το μάτι στο βρομερό μαγαζάτορα:
-Ξέρεις εσύ!
Σε λίγο πετάχτηκε πάνω ένας άλλος.
-Εδώ έχει ωραίο χταπόδι.
Φτάσαμε σε ένα ψαράδικο, στο οποίο απέξω υπήρχε διαδήλωση των πελατών, που αγόραζαν τα
πάντα σπρωχνόμενοι πάνω στις ψαροκασέλες. Περίμενα με άλλους στην «ομάδα του χταποδιού».
Όταν κατάφερα να φτάσω στον πωλητή, ρώτησα: «Τι σημαίνει το μικρό κάπα (κ) δίπλα στην
τιμή;» «Κατεψυγμένο!»
Είχαμε χάσει το μισό πρωινό, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο για να πάρουμε κατεψυγμένο
χταπόδι. Το οποίο ήταν νόστιμο σ? αυτό το κατάστημα, επειδή ο ιδιοκτήτης, μετά την
απόψυξη, του έκανε την κατάλληλη επεξεργασία -χτύπημα για να μαλακώσει- στο πλυντήριο των
ρούχων!
Για πολλά χρόνια είμαι αναγκασμένος (στο πλαίσιο του «Τράβα με κι ας κλαίω» ...) να
ταξιδεύω συνεχώς σε όλο τον κόσμο. Πουθενά δεν υπάρχει τέτοιος συνδυασμός γεωγραφίας με
ξεκοίλιασμα. Η «τροφογεωγραφία» σ? όλο της το μεγαλείο.
Σπάνια άκουσα κάποιον Συνέλληνα να δηλώνει.
-Εκεί έχει εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.
Μόλις ρωτήσεις «περάσατε από τα Χανιά;» παίρνεις την απάντηση «βέβαια, είχε μία φασολάδα!
Στις Μηλιές του Πηλίου, τα καραβάνια των επισκεπτών, αραιά και πού, περνούν την πόρτα της
βιβλιοθήκης του ?νθιμου Γαζή. Όμως, ο ένας πατάει τον άλλο για να πάρει το τυρόψωμο
(όντως νόστιμο!) στο φούρνο του φίλου Κόρμπα. Σκέφτομαι αλήθεια ότι ευκολότερα θα
κινείται ο Nεοέλληνας με το αυτοκίνητο και θα κάνει λιγότερα δυστυχήματα, αν
αντικατασταθούν οι γνωστές πινακίδες της σήμανσης των δρόμων. Τι νόημα έχει για τον
οδηγό, που οδηγεί και το μυαλό του είναι στη γαρδούμπα, η πινακίδα η οποία δείχνει
μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους ή και ονόματα χωριών; Ενώ, αν υπάρχουν οι κατάλληλες
εικόνες (όχι γράμματα, γιατί δεν προλαβαίνει να τα διαβάσει) με τόξα κατευθύνσεων, τα
οποία δείχνουν κοκορέτσια, σπληνάντερα, τσανάκες με γιαούρτια ή δέντρα με μήλα (για
κλέψιμο), θα ηρεμήσει και θα οδηγεί κανονικά._N.M.