MME: Aλέξης Σπανίδης
"...Διευθυντές ειδήσεων αναμένουν με αγωνία την έλευση του καινούριου «τέρατος» που θαβιάσει, σκοτώσει, κατατεμαχίσει την υπομονή μας, και στο ενδιάμεσο προσκαλούν για μια
ακόμη φορά τον κύριο Ευάγγελο Γιαννόπουλο μήπως και γίνει μελέ (όπως λένε στη
ποδοσφαιρική διάλεκτο)..."
Ο επιμένων (και τολμών) νικά
Η «μιντιακή» χρονιά βρίσκεται περίπου στο μέσον της και μάλλον επιβεβαιώνονται όσοι
πιστεύουν ότι διανύουμε μια μεταβατική περίοδο, όπου πληθαίνουν οι ενδείξεις κάποιων
αλλαγών. Για ένα μετρήσιμο μέρος του κοινού, φαίνεται πως η ανοχή του στην υποβάθμιση της
ποιότητας εξαντλείται, με αποτέλεσμα αυτοί οι χρήστες των επικοινωνιακών προϊόντων να
αναζητούν εναλλακτικές προτάσεις για την ενημέρωση και την ψυχαγωγία τους. Οι ικανότητες,
η επιμονή και η τόλμη των άξιων επαγγελματιών του χώρου βρίσκουν και πάλι αντίκρισμα στις
ανάγκες του κοινού, ενώ οι σταυροφόροι της «εμπορικότητας», της τυποποίησης και των
πολύμορφων διαπλοκών, συναντούν τις πρώτες ουσιαστικές δυσκολίες τους. Χαρακτηριστικά
παραδείγματα της δυναμικής που αναπτύσσεται συναντάμε και στις δύο αυτές κατηγορίες
λειτουργών των Μ.Μ.Ε.. Ανάμεσα στους πρώτους σίγουρα συγκαταλέγονται: Παύλος Τσίμας,
Aλέξης Παπαχελάς, Τάσος Τέλογλου - εκπομπή «Μαύρο κουτί» (Mega, Τετάρτη 23.00). Κάθε
βδομάδα, οι τρεις αυτοί δημοσιογράφοι αποκαθιστούν τις έννοιες και τη σημασία της
Ενημέρωσης και του Ρεπορτάζ. Η θεματολογία, η διαπραγμάτευσή της, η χρήση λόγου και
εικόνας, υπηρετούν αποτελεσματικά τον προφανή, αλλά ξεχασμένο στόχο κάθε ενημερωτικής
εκπομπής. Τη στοιχειώδη δηλ. διεύρυνση των γνωστικών μας οριζόντων, μέσα από την έγκυρη
παρουσίαση θεμάτων, που ενδιαφέρουν ουσιαστικά τον πολίτη. Το «Μαύρο κουτί» συνεχίζει το
τηλεοπτικό ρεπορτάζ από εκεί που το άφησαν οι «Ρεπόρτερς», στις αρχές της δεκαετίας του
?80. Κι αν είναι λυπηρό ότι μεσολάβησαν είκοσι περίπου χρόνια για να αποκατασταθεί το
κύρος της Δημοσιογραφικής Έρευνας στην τηλεόραση, αποτελεί αισιόδοξο γεγονός η θετική
αντιμετώπιση, που το κοινό επιφύλαξε στη συγκεκριμένη εκπομπή. Τα ποσοστά τηλεθέασης,
ιδιαίτερα μεταξύ των δύσκολων νεανικών ηλικιών, δικαιώνουν απόλυτα την προσπάθεια των
τριών δημοσιογράφων.
Γιώργος Γραμματικάκης, Φώτος Λαμπρινός - εκπομπή «Αναζητώντας τη Βερενίκη» (ΕΤ 1, Τρίτη
22.30). Ακόμη και για τα δεδομένα της «σοβαρής» κρατικής τηλεόρασης, η παραγωγή μιας
ελληνικής σειράς με αντικείμενο την εκλαϊκευμένη παρουσίαση σύνθετων επιστημονικών
θεμάτων, δεν μπορεί να θεωρηθεί εύκολο εγχείρημα. Οι βασικοί ωστόσο συνεργάτες της
εκπομπής επιβεβαίωσαν έμπρακτα πως η γνώση, το ήθος και η σκληρή προσπάθεια δεν έχουν
εθνικότητα, αφού κατέληξαν σ? ένα αποτέλεσμα ισάξιο προς τις καλές ξένες παραγωγές του
είδους.
Οι συντελεστές της τηλεοπτικής σειράς «Η ζωή που δεν έζησα» (Mega, Δευτέρα 22.15) Η ζώνη
prime time (21.00-24.00) είναι ίσως το ανταγωνιστικότερο περιβάλλον της τηλεόρασης, με
συνέπεια την αποφυγή ανάληψης οποιουδήποτε ρίσκου και την επίμονη αναπαραγωγή όλων των
στερεοτύπων, που φαίνονται ακόμη να δουλεύουν. Η σειρά λοιπόν αυτή αποτέλεσε ευχάριστη
έκπληξη, εφόσον παρά τη χρήση του θεματικού κλισέ «ερωτικές περιπλοκές», τόλμησε να
αναδείξει την καθοριστική σημασία των βασικών παραμέτρων, που πρέπει να χαρακτηρίζουν μια
δραματοποιημένη σειρά: Εξέλιξη/ανατροπές της πλοκής και όχι επανάληψη/ανακύκλωση των
ίδιων καταστάσεων.
Η πορεία αυτής της σειράς αποτελεί μια ακόμη απόδειξη, πως οι έννοιες της Ποιότητας και
της Εμπορικότητας είναι ασυμβίβαστες μόνο για κείνους, που δε διαθέτουν την απαιτούμενη
επαγγελματική επάρκεια για να τις συνδυάσουν.
Η ομάδα του 94.4 «Εν Λευκώ». Παρά την αρχή της στήλης να αποφεύγει τις αναφορές στις
επιτυχίες των ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ, θα ήταν άδικο να μην επισημανθεί το διαφορετικό στίγμα
και η θετική υποδοχή του κοινού στο νέο εγχείρημα του Κ. Καββαθά. Αν και για πολλούς ο
χώρος της ιδιωτικής ραδιοφωνίας έμοιαζε σήμερα κορεσμένος, τα πρώτα βήματα του 94.4 και
οι αντιδράσεις των ακροατών, πείθουν πως οι εναλλακτικές προτάσεις για ενημέρωση και
ψυχαγωγία έχουν ιστορία, ταυτότητα και δυναμική. Την περίοδο που διαπιστώνονται οι
παραπάνω θετικές εξελίξεις, οι συντηρητές του αναχρονισμού επιμένουν στην υποτίμηση της
νοημοσύνης μας. Δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν στα βαθυστόχαστα άρθρα τους τη «νέα
επικοινωνιακή πολιτική» των συμβούλων του: o Κώστας Σημίτης θα παίρνει πάνω του τη θετική
εικόνα, κρατώντας για τον εαυτό του τις εξαγγελίες των όποιων δημοφιλών μέτρων, ενώ θ?
αφήνει για τους υπουργούς του τις ανακοινώσεις των δυσάρεστων αποφάσεων που έχουν
πολιτικό κόστος! Oικονομικός ρεπόρτερ ραδιοφωνικού σταθμού, αντικαθιστώντας -έκτακτα-
ασθενούντα συνάδελφό του, προπηλακίζει από αέρος τον εκπρόσωπο των καταληψιών μαθητών:
εγώ πάντως Γαβρήλο δε σε πάω. Δε μου αρέσει ούτε ο τρόπος σου, ούτε το ξεπερασμένο
στιλάκι που εκφράζεις κ.λπ. Τηλεοπτικοί παραγωγοί και υπεύθυνοι καναλιών επιχειρούν να
αποσβέσουν τις επενδύσεις τους, «ξεχειλώνοντας» για μια ακόμη φορά τις δυο-τρεις σειρές
που πήγαν καλά στο πρώτο τρίμηνο, αντί να εντάξουν στο πρόγραμμά τους νέες. Διευθυντές
ειδήσεων αναμένουν με αγωνία την έλευση του καινούριου «τέρατος» που θα βιάσει, σκοτώσει,
κατατεμαχίσει την υπομονή μας, και στο ενδιάμεσο προσκαλούν για μια ακόμη φορά τον κύριο
Ευάγγελο Γιαννόπουλο μήπως και γίνει μελέ (όπως λένε στη ποδοσφαιρική διάλεκτο).
Η έκβαση αυτής της αναμέτρησης, ο αγώνας ανάμεσα στους «καλούς» και στους «κακούς» έχει
διαιτητή. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα κρίνουμε το νικητή. Μπορούμε να στείλουμε το δικό
μας μήνυμα, να πάρουμε τη νίκη στα σημεία. Όπως το πέτυχαν κάποιοι πολίτες, που η
αυθόρμητη αντίδρασή τους οδήγησε σε μια μικρή μεν αλλαγή, αλλά με μεγάλη συμβολική
σημασία. Αναφέρομαι στο «ψυχαγωγικό» σόου ΜΠΡΑΒΟ, στη διάρκεια του οποίου παιζόταν ένα
παιχνίδι με το κοινό, που βρισκόταν στο σπίτι του. Ένας επώνυμος φιλοξενούμενος και η
οικοδέσποινα της εκπομπής, στις δέκα περίπου το βράδυ, καλούσαν έναν τυχαίο τηλεφωνικό
αριθμό και χωρίς να δηλώσουν την ταυτότητά τους ζητούσαν από τον καλούμενο να εντοπίσει
την προέλευση του τηλεφωνήματος. Αν εκείνος παρακολουθούσε -όπως αναμενόταν- το ΜΠΡΑΒΟ,
κέρδιζε ένα «μεγάλο δώρο». Δυστυχώς όμως για τους εμπνευστές αυτής της ιδέας, τον
τελευταίο καιρό πύκνωσαν ανησυχητικά τα κρούσματα πολιτών, οι οποίοι όχι μόνο δεν
παρακολουθούσαν την εκπομπή, αλλά έβριζαν σκαιότατα τους ενοχλητικούς φαρσέρ που τάραζαν
την οικογενειακή τους γαλήνη. Το παιχνίδι, λοιπόν, άλλαξε κανόνες, και τώρα για να
νικήσει ο τυχερός νοικοκύρης δε χρειάζεται πια να βλέπει το σόου. Αρκεί για ένα λεπτό να
μην κλείσει το τηλέφωνο και να μη λούσει τους εισβολείς με βαριά κοσμητικά επίθετα!
Γνωρίζω ελάχιστα για την πυγμαχία, αλλά πιστεύω πως στη Σημειολογία των media, πρόκειται
για μια καθαρή νίκη στα σημεία, που επιβεβαιώνει τόσο την αξία των αντιδράσεων του
κοινού, όσο και τη δυναμική των αλλαγών που έρχονται._A.Σ.