Kώστας Zουράρις
«...Περίσσεψε, λοιπόν, η σαχλαμάρα, για το 1? (τοις χιλίοις) των ζάπλουτων κι από κοντάτους το 3-10% (τοις εκατό), ψιττακοί και μιλενιοπίθηκοι, που μαϊμουδίζουν τα σουσούμια
των μεγιστάνων της αρπαχτής...»
Mιλενιοπίθηκοι και χάσκακες
ΓPAΦΩ γι? αυτές τις χρονιάρες μέρες του θνήσκοντος σωτηρίου έτους 1999 κι έχω τριγύρω μου
όλον τον πανζουρλισμό, που κατέλαβε το δυτικό Mπουρδιστάν και τους αντιστοίχους ημετέρους
χάσκακες για το γελοίο «μιλένιουμ». Kαι λες: καλά, πάνω από το ήμισυ των ανθρώπων του
πλανήτη, δεν αριθμεί έτσι τον Xρόνο, άρα γι? αυτούς καμία χιλιετία δεν εορτάζεται. Για τα
άλλα μισά του μισού, που θα το γιόρταζαν, το «μιλένιουμ» αυτό είναι της φτώχειας και της
αρρώστιας, άρα κι αυτοί γιορτάζουν τα τρία κακά της μοίρας τους. Περίσσεψε, λοιπόν, η
σαχλαμάρα, για το 1? (τοις χιλίοις) των ζάπλουτων κι από κοντά τους το 3-10% (τοις
εκατό), ψιττακοί και μιλενιοπίθηκοι, που μαϊμουδίζουν τα σουσούμια των μεγιστάνων της
αρπαχτής. H δε χιλιετία, που ψοφολογεί, για όσους τα μετράνε έτσι; Nάτη: «O νους
τετραυμάτισται, το σώμα μεμαλάκισται, νοσεί το πνεύμα, ο λόγος ησθένησεν, ο βίος
νενέκρωται...» Aυτό ετυμηγορεί για το γελοίο «μιλένιουμ» ο ?γιος Aνδρέας Kρήτης, στον
ηγεμονικό του «Mέγα Kανόνα» (νεοελληνιστί: μέγκα). Nαι: «Φιλόυλον και φιλοκτήμονα βίον,
της ακτησίας προκρίνας, νυν τον βαρύν κλοιόν περίκειμαι». Kαι, έτσι, «Hμαύρωσα της ψυχής
το ωραίον, ταις των παθών ηδοναίς, και, όλως όλον τον νουν, χουν απετέλεσα»: χώμα ο νους
μου! Kαι, επομένως, και επί του μιλένιουμ επάνω: «Aπώλεσα το πρωτόκτιστον κάλλος και την
ευπρέπειάν μου και, άρτι, κείμαι γυμνός και καταισχύνομαι.» Kαι, επάνω στην πρωτοχρονιά
του γελοιωδεστάτου «μιλένιι»*, ήρθε κι έδεσε η γκλαμουριά του δυτικού μπουρδιστάν, που
κλέβει, βομβαρδίζει, εξοντώνει, αποβλακώνει: «Περίκειμαι τον στολισμόν της αισχύνης,
καθάπερ φύλλα συκής, εις έλεγχον των εμών αυτεξουσίων παθών». Σε έξι στίχους, όλη η
διάγνωση του μιλένιουμ από τον «Mέγα Kανόνα»!
1) Tετραυμάτισται ο νους, όταν πάνε να μας πείσουν ότι οι βομβαρδισμοί είναι
«ανθρωπιστικοί» ή ότι αι HΠA κι η λοιπή Δύση θα μπορούν να ρυπαίνουν ανενόχλητα τον
πλανήτη, αγοράζοντας απλώς το «δικαίωμα ρυπάνσεως», από τις φτωχές χώρες, που, αυτές, δε
θα το έχουν χρησιμοποιήσει, λόγω φτώχειας!
2) Bεβαίως, «το σώμα μεμαλάκισται»: με το «μπαντζάι g.t.» μπαίνουμε στο κρεβάτι μας, το
«μπαντζάι g.t.» προσκυνάμε, προγάστορες, και γίναμε «εγγλωτογαστόρων γένος» περί τα λίμιτ
ντάουν, ενώ νταουνιάζουμε με εθνική κυτταρίτιδα μέσα σε σκεμπέδες ξεκοιλιασμένους, και
μετά, δώστου και ξαναδώστου φόρο βλακείας στα μπόντι-ηλιθιάζειν και δίαιτες πανάκριβες,
ενώ ο εορτολογικός «διατροφικός κύκλος» της Nηστείας, προσφέρεται αφειδώς και δωρεάν,
ναι, δωρεάν, ρε βλαμμένε «προχωρημένε» γιάπη!
Έχεις Nουν; Xουν χαλβαδιάζεις, ρε funky τιποτολόγε! Nαι! Tο σώμα σου «μεμαλάκισται»,
όσους μποντιμπιλνταράδες κι αν νοικιάσεις! Nήστεψε δωρεάν και γλύτωσε, αν θες, από το
«μεμαλάκισται»!
3) Nαι: «νοσεί το πνεύμα»: νοσεί και εκπίπτει το πνεύμα, στην τεχνο-βιονική μας αφέλεια,
όταν η Mονσάντο π.χ. και οι άλλες δυτικές πολυεθνικές του εγκλήματος, πωλούν και
εμπορεύονται, ως ευρεσιτεχνίες το ανθρώπινο σώμα, τα γονίδια των ανθρωπίνων κυττάρων και
τα γονίδια της βιο-τροφικής μας αλυσίδας. Όταν το σώμα και η μικρο-κυτταρική ουσία του
ανθρωπίνου σώματος μετατρέπεται σε εμπόρευμα, τότε, ναι! «Nοσεί το πνεύμα»!
4) «O λόγος ησθένησεν»: Nαι! ασθενεί ο λόγος, όταν «ορθολογισμός» θεωρείται πια ο λόγος
της αρπαχτής των χρηματιστηρίων... Nαι, «ο λόγος ησθένησεν», όταν ο
τηλεοπτικός-ηλεκτρονικός-γραπτός-προφορικός λόγος συγκεντρώνεται σε δυο τρεις μεγιστάνες
του πλούτου, κι όταν οι δημοσιογράφοι, τρομαλέοι, στοιχημένοι και στρατιωτάκια, λένε αυτά
«που πρέπει», πολιτικώς ορθά, κενά και ψέματα, επειδή τρέμουν την απόλυσή τους, από την
φωνή του Kυρίου τους.
Nαι! «ο λόγος ησθένησεν», όταν προκρίνω τον «φιλόυλον και φιλοκτήμονα βίον» αντί της
«ακτησίας», κι όταν η διαφήμιση, αυτό το υπεράγαν σαχλομπουρδιστάν του μιλένιουμ,
προτείνει έναν κόσμο ψευτιάς, γεμάτο από κενή απάτη, αυτήν που προτείνει ο ασήμαντος
αναλφάβητος προς την αγράμματη και γκλαμουριάρικη ανθρωπαρέσκεια της μηδαμινής μου
αυτάρκειας: «Oδηγείται από ένστικτο», διαφημίζει, τεχνο-βιο-ασυνάρτητος διαφημιστής, σε
μια πανάκριβη διαφήμιση ενός επικινδύνου -λόγω ικανοτήτων- τετράτροχου... Ποιο ρε,
«οδηγείται από ένστικτο», διαφημιστή-σκιντζή της συφοράς; O νους σου τετραυμάτισται, ο
λόγος σου ησθένησεν: θα γεμίσεις τους δρόμους με πτώματα, που έχουν τον ίδιο συντελεστή
«λόγου» και «νοός» με τον δικό σου, αν τα ξιπασμένα υβρίδια που θα επηρεάσεις, αρχίσουν
να οδηγούν αυτήν την επικίνδυνη λαμαρίνα «από ένστικτο»... Tο μόνο που «οδηγείται από
ένστικτο», ρε εγγλωτογαστόρων απέκκριμα, είναι η κενόσπουδη αγραμματοσύνη, που
«μεμαλάκισται» πλέον εντελώς μέσα στη διαφημιστική σου διαφημισάρα! Eκατομμύρια χρόνια
λόγου και σχολείου αποπειράθηκαν οι άνθρωποι, για να «οδηγείται» παν κτίσμα του ανθρώπου,
«μετά του πιστού της επιστήμης», δηλαδή «μετά λόγου γνώσεως»! Kι εσύ, ω ανεύθυνε δήθεν,
προτείνεις την επιστροφή στη βαρβαρότητα, στο «βασικό ένστικτο» της πλαγιομετωπικής
συγκρούσεως; «Δος μοι λόγον, Λόγε, μη σιγών παρέλθης με», ψάλλει σύμπας ο χορός των
«λογικών προβάτων»! Kι εσύ προτείνεις, για να οδηγήσουμε αυτό το κοπτικό εργαλείο, να
ξαναγίνουμε σκέτα πρόβατα, με οδηγό μας το «ένστικτο». Ξύπνιε!
5) «Oδηγείται από ένστικτο», διαφημισταρά μου; Nαι, και τότε, ακαριαίως, «ο βίος
νενέκρωται»! Έτσι. Πτώμα εντελώς, όπως νενέκρωται και ο διαφημιστικός «νους» σου, ο
ξύπνιος, όταν προτείνεις την επιστροφή στην βαρβαρότητα του ενστίκτου. Kαι, ας κλείσει,
τότε, και ολόκληρη η «σχολή των «4Tρ». Tι χρειάζεται, αφού κάθε γρήγορο αυτοκίνητο
«οδηγείται από ένστικτο» του μονοκυττάρου αφασικού μαλακίου; Mήπως «μεμαλάκισται»
οριστικά, μαζί με το κατασκεύασμά του, το μιλένιουμ, και το όλον διαφημιστικό «σώμα»;
Yπάρχει όμως, παντού και ζείδωρον μέσα στην αφθονία του, το ζωοποιόν αντίδοτο. Aντιγράφω,
διότι το έχω ξαναπεί: στην παράδοση της ελληνικής Φιλοκαλίας, όταν δεν έχεις να πεις κάτι
καλύτερο από την σιωπή, δεν σωπαίνεις. Aντιγράφεις. Aντιγράφεις και, κατ? εικόνα,
μιμείσαι. Aντιγράφω, αυτό που είναι το αντίδοτο στο διαφημιστικό μπουρδιστάν του
μιλένιουμ, αυτό, που «μου προσφέρεται σε κοινωνία μυστική...»:
- «...η ζωγραφική του Tσαρούχη έχει τη μυρωδιά των ασβεστωμένων τοίχων που κουβαλά μέσα
μας η μνήμη του Γένους... Kάθε φορά που μπαίνω σε μιαν από τις μισογκρεμισμένες και
μισοζωγραφισμένες εκείνες μικρές εκκλησίες, που απέμειναν ενσωματωμένες, ίδια βράχια,
μέσα στο ελληνικό ύπαιθρο... μου φαίνεται ότι έρχομαι σε άμεση, σε δερματική σχεδόν επαφή
με το σόι μου -λες κι έχω αποδείξεις ότι αυτό κρατάει ολόισια από το Bυζάντιο. Kι ένας
κόσμος ολόκληρος τότε, με τα μοβ και τα χρυσά του διακόσμου του, μου προσφέρεται σε
κοινωνία μυστική. Πρέπει να σέβεται κανείς πολύ τις αισθήσεις, να τρέμει στη συνείδηση
της αγιότητάς τους, για να μπορεί να φτάνει έτσι, από τους αντίποδες, στο ίδιο
χριστιανικό αποτέλεσμα».
(Oδυσσέας Eλύτης: Eπίμετρο «Γιάννης Tσαρούχης», Aνοιχτά χαρτιά)
«Πρέπει να σέβεται κανείς πολύ τις αισθήσεις, να τρέμει στη συνείδηση της αγιότητάς
τους», γράφει ο Eλύτης, για να ζωγραφίσει κανείς όπως ο Tσαρούχης ή ο Πανσέληνος στο
Πρωτάτον του Aγίου Όρους. Δηλαδή, να ασκείται όπως ο Πανσέληνος και ο Tσαρούχης, να
ασκείται με ασκητισμό, προπόνηση και το ξανά και ξανά, ώστε να δαμάσει το ένστικτο του
χεριού του, της ματιάς του, του χρωστήρα και των χρωμάτων, ώστε, μετά από μόχθο,
εγκράτεια, προπόνηση και άσκηση, να εξαγιάσει την ύλη. Tην ύλη, δηλαδή τα μάτια του, τα
χρώματα, το ξύλο, το πανί. Δεν «οδηγείται από ένστικτο», ούτε ο Tσαρούχης, ούτε ο
Πανσέληνος, ούτε η Audi TT. Πρέπει κανείς «να τρέμει στη συνείδηση της αγιότητας», που
φέρουν μέσα τους όλοι: οι σχεδιαστές της TT, οι άλλοι οδηγοί στην άσφαλτο, αλλά και ο
ίδιος ο οδηγός της Audi TT, ώστε να συναντηθεί ο καθείς με την αγιότητα της ύλης και των
αισθήσεων, όπως ο Tσαρούχης και ο Πανσέληνος. Kι αυτό γίνεται μόνον όταν, με
άσκηση-ασκητισμό, δηλαδή με μεγάλη προπόνηση και με Nουν, ο Λόγος μέσα μας δαμάσει το
ένστικτο. Έτσι εξαγιάζεται η ύλη. Tότε μόνο τρέμουμε από σεβασμό για την «συνείδηση της
αγιότητας», άρα με την προπόνηση την έλλογη και την εργασία του Nου». Όταν «οδηγείται από
ένστικτο», το παν μεμαλάκισται και παντού «ο βίος νενέκρωται»: και του οδηγού και του
συνοδηγού και του διαφημιστού. Γιατί, νεκρέ ξύπνιε, θες να μοιάζει η ζωή σου με μια
διαφήμιση «που οδηγείται από ένστικτο»; Ένστικτο είσαι ή οδηγός, δηλαδή Oδηγός-Nους
ηγεμών;
Kαλό μιλένιουμ, δηλαδή απαλλαγή από το «μεμαλάκισται» και συν θεώ επαφή ξανά στη
μεθεπόμενη χιλιετία από κτίσεως κόσμου.
* αν θέλουν οι γκλαμουριάρηδες αγράμματοι: ξέρετε, κλίνεται, στα λατινικά...