Tρύφων Σωτηρόπουλος

Μαύρο

Ξεκίνησα τη μέρα μου, ανοίγοντας τον υπολογιστή μου για να διαβάσω τα μηνύματα και τις
πρώτες ειδήσεις της ημέρας. Ύστερα από αρκετή προσπάθεια ?και όντας εξοικειωμένος με
τέτοιες «αναποδιές»? τον έβαλα μπροστά μόνο και μόνο για να διαπιστώσω ότι δε λειτουργεί
η σύνδεσή μου με τον τοπικό οργανισμό τηλεπικοινωνιών. Φεύγω από το σπίτι ελαφρά
εκνευρισμένος, αφού δεν μπόρεσα να πάρω ένα επείγον μήνυμα, και προετοιμασμένος να
αντιμετωπίσω το κυκλοφοριακό χάος.
Φτάνω στο γραφείο και η κάρτα ελέγχου εισερχομένων έχει απομαγνητιστεί, οπότε περιμένω
κάποιον συνάδελφο να μου ανοίξει. Καταπίνω τον εκνευρισμό μου μέχρι τη στιγμή που φθάνω
στο γραφείο και διαπιστώνω ότι ούτε αυτός δουλεύει. Και όταν κατάφερα να τον κάνω να
δουλέψει, ανακοινώθηκε πως το κεντρικό σύστημα, στο οποίο όλοι οι εργαζόμενοι αποθήκευαν
την εργασία τους, έχει υποστεί βλάβη και θα είναι διαθέσιμο μετά το μεσημέρι. Η βλάβη
οφείλεται σε πτώση του ρεύματος το προηγούμενο βράδυ και είχε διάφορες καταστρεπτικές
συνέπειες: τα fax που κανονικά θα έφευγαν την προηγούμενη νύχτα έμειναν στη μέση, τα
μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ?που με τόση αδημονία περιμένω? δεν έχουν παραληφθεί
ακόμα. Η επαναφορά των συστημάτων σε καλή λειτουργία θα πάρει μερικές ώρες, μας λένε οι
υπεύθυνοι. Βγαίνω από το γραφείο για μια γρήγορη επίσκεψη στην τράπεζα. Οι ατέλειωτες
ουρές στα ταμεία με κάνουν να απορήσω. Ευτυχώς, εγώ έχω κάρτα και μπορώ να χρησιμοποιήσω
τα ATMs. Πλην όμως, φευ! μόλις έφθασα μπροστά τους, κατάλαβα γιατί οι ουρές είναι τόσο
μεγάλες. «Προσωρινά Εκτός λειτουργίας» λέει η κόλλα χαρτί που έχουν κολλήσει οι υπάλληλοι
της τράπεζας. Ο λόγος; H χθεσινή εκτεταμένη διακοπή ρεύματος απορρύθμισε τα συστήματα της
τράπεζας, όπως και κάθε τι ηλεκτρικό/ηλεκτρονικό στην περιοχή.
Αρχίζω να αναρωτιέμαι για το πόσο εξαρτιέμαι από την καλή λειτουργία συστημάτων, επί των
οποίων δεν έχω κανένα έλεγχο. Σκέφτομαι ?ή καλύτερα, νιώθω? πόσο άσχημη, σχεδόν αφόρητη,
γίνεται η ζωή μου έτσι και όλα αυτά τα ηλεκτρονικά συστήματα, που «υπό κανονικάς
συνθήκας» λειτουργούν, αποφασίσουν να μη λειτουργήσουν. Για οποιονδήποτε λόγο και χωρίς
να δίνουν λόγο.

?σπρο

Ανοίγω τη συσκευή πρόσβασης στο δίκτυο τη στιγμή που βάζω μπρος το αυτοκίνητό μου. Στην
οθόνη εμφανίζονται τα τελευταία νέα, με μορφή και σε σειρά που έχω προεπιλέξει.
Ταυτόχρονα δέχομαι και τα μηνύματα ηλεκτρονικού και φωνητικού ταχυδρομείου, που μου
εμφανίζονται σε ένα ενοποιημένο περιβάλλον και καταταγμένα κατά προτεραιότητα. Έτσι είναι
εύκολο να διακρίνω ένα σημαντικό μήνυμα, που περίμενα από χθες και δε γνώριζα αν θα
σταλεί με φωνή ή με κείμενο. Ξεκινώ τη διαδρομή προς το γραφείο ?είναι μια από τις
σπάνιες μέρες που δεν τηλεεργάζομαι? αφήνοντας το υπολογιστικό σύστημα του αυτοκινήτου,
βασιζόμενο στις πληροφορίες που παίρνει από το σύστημα της τροχαίας, να επιλέξει την πιο
σύντομη, από πλευράς κυκλοφοριακού φόρτου, διαδρομή. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής έχω
την ευκαιρία να διεκπεραιώσω μερικές καθημερινές υποχρεώσεις: να στείλω κάποιο κείμενο
που είχα γράψει, να κλείσω εισιτήρια για ένα αθλητικό γεγονός, που θέλω να παρακολουθήσω
μαζί με την οικογένειά μου. Τα χρήματα θα αφαιρεθούν από ένα «ηλεκτρονικό πορτοφόλι» που
βρίσκεται ενσωματωμένο στην «έξυπνη κάρτα», που χρησιμοποιώ για να έχω πρόσβαση στις
διάφορες βάσεις πληροφοριών. Φθάνοντας στο γραφείο, μπαίνω στο λογαριασμό της τράπεζας
και μεταφέρω το απαραίτητο χρηματικό ποσό για τα έξοδα της ημέρας. Τα εισιτήρια κόστισαν
λίγο περισσότερο από ό,τι είχα υπολογίσει, γιατί, όπως φαινόταν στο διάγραμμα του
σταδίου, θα ήταν πολύ ωραιότερα αν είχαμε καλύτερες θέσεις.
Μπαίνω στο γραφείο, ευχαριστώντας νοερά τους ανθρώπους που ανέπτυξαν την τεχνολογία για
να μπορούμε να έχουμε αδιάλειπτη παροχή των υπηρεσιών των νέων τεχνολογιών. Ακόμα θυμάμαι
το μαρτύριο της πρωινής κυκλοφορίας και των «προβλέψεων» που έπρεπε να κάνω για να
γλυτώσω μερικά λεπτά οδήγησης.

Υ.Γ. Τις πρώτες μέρες της νέας χιλιετίας, μέσα στην οποία οι νέες τεχνολογίες θα αλλάξουν
ριζικά τις διαδικασίες της καθημερινής ζωής, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς αν τα πράγματα
θα είναι «μαύρα» ή «άσπρα».