Ανεφοδιασμός
Διασημότερος του Πάπα!Το είπε ―ή καλύτερα το διέπραξε― ο πατέρας του Σουμάχερ, Ρoλφ, λίγο μετά το θρίαμβο του γιου του. Μια δικαιολογημένη υπερβολή από τον πατέρα, ο οποίος έβλεπε το παιδί του πέντε χρόνια να παλεύει, με όλες του τις δυνάμεις, για να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου.
Μόνο ρόδινη δεν ήταν η περίοδος αυτή για τον Σουμάχερ. Αμφισβητήθηκε, κατακρίθηκε, δέχτηκε αναρίθμητες επιθέσεις από το βρετανικό, αλλά και τον ιταλικό Τύπο, έφτασε δύο φορές στην πηγή και έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο, τραυματίστηκε, αλλά, παράλληλα, μεγάλωσε κιόλας σιγά σιγά, άρχισε να αλλάζει, να γλυκαίνει ως άνθρωπος και ως χαρακτήρας. Ο Σουμάχερ, που παρακολουθήσαμε φέτος, σε τίποτα δεν θυμίζει το αλαζονικό «καλόπαιδο» που κατακτούσε τον τίτλο το '94. Και όσοι τον θυμόντουσαν από παλιά, δεν πίστευαν στα μάτια τους, βλέποντάς τον να ξεσπάει σε λυγμούς μετά τη νίκη του στη Μόντσα.
Έχουμε ξαναγράψει ότι βασικά στοιχεία στο χαρακτήρα ενός πρωταθλητή είναι αυτά που οι «καλοί» παιδαγωγοί καταπολεμούν με κάθε τρόπο. Eγωισμός, υπέρμετρη φιλοδοξία, αίσθηση ανικανοποίητου, αναλγησία. Μέρα με τη μέρα, όμως, μετά το περσινό ατύχημα και τον τραυματισμό του, αυτά τα στοιχεία άρχισαν να ατονούν, να σβήσουν από τη συμπεριφορά του Σουμάχερ. Δηλώσεις, όπως «ευχαριστώ τη γυναίκα μου, που μου στάθηκε τόσο πολύ, γιατί σε αυτήν οφείλω την επιστροφή μου στους αγώνες», δύσκολα θα τις περίμενε κανείς από τον Σουμάχερ. Ο Γερμανός άλλαξε οπτική γωνία, άλλαξε συμπεριφορά μέσα και έξω από την πίστα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση του απέναντι στον Μπαρικέλο, που απέχει παρασάγγας από την αυταρχική συμπεριφορά του απέναντι στον Ερβάιν.
Οι μηχανικοί του έχουν να λένε για το μοναδικό του τρόπο να εξηγεί-περιγράφει όσα συμβαίνουν στο μονοθέσιο, και το πόσο ξεκάθαρο είναι στο μυαλό του το τί ακριβώς χρειάζεται. «Η ταχύτητά του στη βροχή και οι αντιδράσεις του υπό συνθήκες πίεσης» είναι, σύμφωνα με τον Ρος Μπράουν, τα μεγαλύτερά του πλεονεκτήματα. «Δεν φοβάται την υποστροφή», απαντούσε ο Ερβάιν, όταν τον ρωτούσαν τί είναι αυτό που κάνει τον Σουμάχερ να ξεχωρίζει οδηγικά. Είναι και η σταθερότητά του, θα προσθέταμε εμείς, αλλά ελάχιστη αξία έχει η γνώμη μας μπροστά στο τί πιστεύουν εκατομμύρια Γερμανοί, Ιταλοί, Βραζιλιάνοι, Έλληνες (440.000 θυσίασαν τον πρωινό τους ύπνο) και άλλοι οπαδοί της Φεράρι σε όλο τον κόσμο, που έπαθαν ντελίριο με το πέσιμο της καρό σημαίας. Είναι γνωστό ότι η Φεράρι είναι η ομάδα με τους περισσότερους φιλάθλους σε όλο το αθλητικό στερέωμα. Αλλά αυτό που συνέβη την Κυριακή, μετά την κατάκτηση του τίτλου, δύσκολα μπορεί να το συλλάβει ο νους. Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές συζητήθηκε εκείνη την ημέρα το θέμα «η Φεράρι πήρε πρωτάθλημα», και προσπαθήστε να βρείτε ένα άλλο πρόσφατο γεγονός αθλητικό ή ακόμη και πολιτικό ή κοινωνικό, που να απασχόλησε τόσους ανθρώπους ταυτοχρόνως, παρότι δεν επηρέαζε άμεσα ή έμμεσα τη ζωή τους.
Aντί επιλόγου μια εικόνα: Ο νεαρός Ιταλός δίπλα στη γιγαντοοθόνη, στο Μαρανέλο, να φωνάζει με όση δύναμη του είχε απομείνει «campioni, campioni…».
Η επιστροφή του άσου
Ερχόμενος στη Φεράρι, το '96, ο Σούμι έφερε μαζί του τον άσο ως πρωταθλητής. Πέντε χρόνια αργότερα, τον ξαναφέρνει, όντας πια ο πολυνίκης πιλότος στην ιστορία της ομάδας με 24 νίκες. Ο Σουμάχερ από τους 76 αγώνες, που έχει εκκινήσει με Φεράρι, έχει κερδίσει τους 24 (32%), σε άλλους 20 ανέβηκε στο βάθρο, ενώ, συνολικά, βαθμολογήθηκε στους 53 από τους 75 (70,7%!). Μόλις σε 3 αγώνες έχει τερματίσει εκτός βαθμολογούμενης εξάδας, ενώ έχει εγκαταλείψει σε 19 (3 από κινητήρα, 8 από έξοδο-σύγκρουση και 8 από μηχανικό πρόβλημα). Επίσης, στους 21 από τους 75 αγώνες έχει εκκινήσει από την πρώτη θέση.
Νέα πίστας
Προσοχή υπάρχει πίνακας με ομάδες πιλότους κινητήρες λάστιχα
Το 2001
Ο Μπέρνι Έκλεστον θα συνεχίσει να έχει την πλειοψηφία των μετοχών και, κατά συνέπεια, τον έλεγχο της F1, ακόμη και αν ο συνασπισμός κατασκευαστών (Ντάιμλερ-Κράισλερ, Φίατ, Ρενό και Τογιότα) κατορθώσει να αγοράσει από το γερμανικό ΕΜΤV τις μετοχές που κατέχει. Θυμίζουμε ότι ο Έκλεστον είχε παραχωρήσει, στην αρχή του χρόνου, το 50% των προσωπικών του μετοχών στο γερμανικό εκδοτικό κολοσσό.
DTM: Πρωταθλητής ο Σνάιντερ
Μια 2η και μια 4η θέση στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Νίρμπουργκρινγκ, ήταν αρκετές για να εξασφαλίσει ο Μπερν Σνάιντερ το δεύτερο τίτλο του στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού. Ο Σνάιντερ, ο οποίος οδηγεί Μερτσέντες, με διαφορά 44 βαθμών από τον Ρόιτερ ―ο οποίος ήταν ο νικητής στο διπλό αγώνα στο Νίρμπουργκρινγκ―, έχει εξασφαλίσει και μαθηματικά τον τίτλο, καθώς στον τελευταίο διπλό αγώνα του Πρωταθλήματος (29/10 Χοκενχάιμ) το μέγιστο των βαθμών είναι 40. Ο Σνάιντερ, πρωταθλητής και το '95 ―την τελευταία χρονιά του «αληθινού» DTM―, δήλωσε ότι στόχος του είναι να κατακτήσει και άλλους τίτλους με τη Μερτσέντες.
CART: Φεράν ή Φερνάντεζ
Τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές είναι ήδη γνωστό (Φοντάνα 29/10) ποιος στέφθηκε πρωταθλητής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς, στο Surfer's Paradise, ο Φερνάντεζ εκμεταλλεύτηκε τη σύγκρουση του Μοντόγια με τον Ζιλ ντε Φεράν, και κατάφερε από την 17η θέση να βρεθεί στην κορυφή και να πάρει τη νίκη. Έτσι, πλησίασε τον πρωτοπόρο Ζιλ ντε Φεράν στους 5 βαθμούς ―153 έναντι 148― και οι δύο τους πήγαν, με «ανοιχούς» λογαριασμούς, στο μεγάλο τελικό.