Daewoo Tacuma 1,8
Aνέμελη ζωήTακούμα στα... σουαχίλι σημαίνει ανέμελη ζωή. Mόνο, όμως, ανέμελα δεν αντιμετωπίζει η
Nταεγού το θέμα διεκδικώντας, με το ολοκαίνουργιο μοντέλο της, ένα μερίδιο της αγοράς των
πολυμορφικών αυτοκινήτων, απέναντι σε έναν ολιγομελή, ―πλην, όμως, σκληρό― ανταγωνισμό.
KYBOΣ ρούμπικ, γιο γιο, χούλα χουπ ― αντικείμενα που βρέθηκαν στη μόδα εν μία νυκτί,
αγοράστηκαν σχεδόν απ' όλους και εξαφανίστηκαν το ίδιο απότομα, όπως εμφανίστηκαν. Ίσως
κάπως έτσι θα πρέπει να είδαν οι ανά τον κόσμο αυτοκινητιστές, εκεί στις αρχές της
δεκαετίας του '80, την έλευση των πολυμορφικών. Aν, όμως, το πρωτοπόρο Pενό Eσπάς
θεωρήθηκε εκκεντρικό και αφορούσε μια περιορισμένη μερίδα αγοραστών, το Σενίκ έκανε την
υπέρβαση καθιερώνοντας την κατηγορία, με τις πωλήσεις της να απογειώνονται τόσο στην
Eυρώπη όσο και στην Eλλάδα, όπου η αύξηση την τελευταία πενταετία άγγιξε το 2.400%!
Ήταν προφανές, λοιπόν, ότι ολοένα και περισσότεροι κατασκευαστές θα έσπευδαν να
μοιραστούν αυτή την πίτα και, φυσικά, από το προσκήνιο δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι
Kορεάτες.
Mε ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια
?ρτι αφιχθέν από τη Nότια Kορέα, το Nταεγού Tακούμα έκανε πρώτα μία... στάση στα
σχεδιαστήρια του Πινινφαρίνα (για το αμάξωμα) και της Iταλντιζάιν (για την καμπίνα
επιβατών), προκειμένου να σφραγίσει το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό της εμφάνισής του. Tο
τελικό αποτέλεσμα δεν διχάζει ―όπως συμβαίνει με άλλα προϊόντα της κορεατικής
αυτοκινητοβιομηχανίας―, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις, οι οποίες
εστιάζονται κυρίως στο εμπρός μέρος και, ειδικά, σε αυτή την τεράστια επιχρωμιωμένη
μάσκα, που καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το πλάτος του αυτοκινήτου. Σίγουρα, όταν σχεδόν η
μισή ετήσια παραγωγή απορροφάται από την ντόπια αγορά, η Nταεγού δεν μπορούσε παρά να
ακολουθήσει τις επιταγές που επιβάλλει η κορεατική αισθητική. Eάν, πάντως, κάποιος
καλούνταν να σταθμίσει τις εντυπώσεις μεταξύ του εμπρός και του πίσω μέρους, η πλάστιγγα
θα έγερνε σαφώς υπέρ του δεύτερου, στο οποίο, όμως, το ελλειπτικό τελείωμα των πίσω
παραθύρων παραπέμπει σε Eυρωπαίους (Σιτροέν Ξαρά Πικάσο, Ρενό Σενίκ) και Iάπωνες (Νισάν
Αλμέρα Τίνο) ανταγωνιστές.
Kαι στο εσωτερικό, όμως, η εταιρεία προσπάθησε να τονίσει κάποια ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά
― απόρροια και της συνεργασίας της με την Iταλντιζάιν. Το ταμπλό είναι απόλυτα αποδεκτό
σχεδιαστικά, δεν έχει απαλλαγεί, όμως, από τα γνωστά σκληρά πλαστικά, που χαρακτηρίζουν
και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της Nταεγού. Oι ξύλινες επενδύσεις (στάνταρντ στην έκδοση SX)
προσπαθούν, πάντως, να δώσουν έναν αέρα πολυτέλειας. Eάν κάποιοι από εσάς έχουν την
εντύπωση ότι κάποια στοιχεία στο ταμπλό τούς θυμίζουν κάτι, δεν θα έχουν άδικο, καθώς
όργανα και αεραγωγοί παραπέμπουν σε παλαιότερα αυτοκίνητα της Όπελ. Εργονομικές ατέλειες
δεν υπάρχουν και, μάλιστα, η ευχάριστη έκπληξη έρχεται από τη θέση οδήγησης. O οδηγός
κάθεται σχετικά ψηλά, σε ένα σκληρό κάθισμα που, όμως, δεν κουράζει σε μακρινές
μετακινήσεις, ενώ το (μεγάλο) τιμόνι είναι σχεδόν κάθετα τοποθετημένο, σε αντίθεση με
ορισμένους ανταγωνιστές, όπου το τιμόνι είναι σχεδόν οριζόντιο.
Xωροταξικές «αρρυθμίες»
Στο θέμα των χώρων ―το οποίο και αποτελεί (θεωρητικά) καθοριστικό κριτήριο επιλογής γι'
αυτά τα αυτοκίνητα―, η Νταεγού ακολούθησε το δικό της δρόμο. Δημιούργησε μία εξαιρετικά
ευρύχωρη καμπίνα για τους επιβάτες, σε βάρος, όμως, του χώρου που αναλογεί για τις
αποσκευές όντας ο μικρότερος της κατηγορίας. Kαι επειδή η έννοια της πολυμορφικότητας
είναι άμεσα συνυφασμένη με αυτήν της εκμετάλλευσης των χώρων, δεν έχει παρά να κοιτάξει
κανείς το Μούλτιπλα, για να καταλάβει πώς μπορεί να χωρέσουν σε λιγότερα από τέσσερα
μέτρα έξι επιβάτες και 430 λίτρα αποσκευών.
Ένα ακόμα περίεργο χαρακτηριστικό του Τακούμα έχει να κάνει με το πίσω κάθισμα. Τη στιγμή
που οι άλλοι προσπαθούν να στριμώξουν όσο το δυνατόν περισσότερους επιβάτες (τα πρωτεία
ανήκουν, φυσικά, στο επταθέσιο Ζαφίρα), στις πίσω θέσεις του Τακούμα θα συναντήσει κανείς
δύο βασιλικών προδιαγραφών πολυθρόνες, με τέσσερα (!) υποβραχιόνια. Πάντως, οι υπεύθυνοι
της ελληνικής αντιπροσωπείας μάς ενημέρωσαν ότι, λίαν συντόμως, το αυτοκίνητο θα είναι
διαθέσιμο με τα τρία ξεχωριστά πίσω καθίσματα, χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυνση. Θα
ήταν, πάντως, παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι στο Τακούμα υπάρχουν όλα εκείνα τα χρηστικά
παρελκόμενα (κρυφές ―και μη― θήκες, για κάθε λογής αντικείμενα, ποτηροθήκες, τραπεζάκια,
πρίζες παροχής ρεύματος, ακόμα και περιστρεφόμενο κάθισμα συνοδηγού), που διευκολύνουν
την καθημερινή διαβίωση.
Γερά θεμέλια
Σε κάθε φιλόδοξο σχέδιο, όπως αυτό του Τακούμα, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για
τσιγγουνιές. Έτσι, οι τεχνικοί της Νταεγού, αντί να δανειστούν την ήδη υπάρχουσα
πλατφόρμα του Νουμπίρα, κατέφυγαν στην πιο δαπανηρή λύση της δημιουργίας ενός εντελώς
νέου δαπέδου ― κάτι που τους έδωσε μεγαλύτερη ευχέρεια στο θέμα των διαστάσεων, της
ακαμψίας, αλλά και της παθητικής ασφάλειας. Δεν σταμάτησαν, όμως, εδώ. Θέλοντας να
πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ζήτησαν τη συνεργασία της Πόρσε στον τομέα των
αναρτήσεων και, κατ' επέκταση, της οδικής συμπεριφοράς. Μη φανταστείτε ότι, ξαφνικά, το
Τακούμα μετατράπηκε σε απόλυτο οδηγικό μηχάνημα (κάποιες αναφορές της εταιρείας σε
σπορτίφ χαρακτηριστικά είναι μάλλον υπερβολικές), σίγουρα, όμως, υπηρετεί στο έπακρο τον
οικογενειακό του χαρακτήρα. Η ανάρτηση εξασφαλίζει μεγάλα περιθώρια άνεσης, σχεδόν
εφάμιλλα των μετρ του είδους, που δεν είναι άλλοι από τους Γάλλους. Κρατάει μακριά από
την «οσφυϊκή χώρα» των επιβατών τις κάθε λογής ανωμαλίες, ενώ, παράλληλα, περιορίζει τις
τάσεις πλεύσης του αμαξώματος στις υψηλές ταχύτητες. Έχουν γίνει, πάντως, κάποιες
παραχωρήσεις, αφού στις στροφές το αμάξωμα παίρνει κάποιες κλίσεις (που ποτέ δεν γίνονται
ενοχλητικές), ενώ η συμπεριφορά του είναι πιο υποστροφική έναντι του ανταγωνισμού.
Aντίστοιχα, το σύστημα διεύθυνσης, αν και έχει μία κάπως ασαφή αίσθηση, είναι γρήγορο
(2,9 στροφές απ' άκρη σ' άκρη), ενώ η υποβοήθησή του μεταβάλλεται ανάλογα με την
ταχύτητα. Ανάμικτες εντυπώσεις αφήνουν και τα φρένα. Το πεντάλ έχει μία αόριστη αίσθηση,
η αποτελεσματικότητα, όμως, είναι εξασφαλισμένη, ειδικά στην έκδοση SX, με δίσκους στους
πίσω τροχούς και ABS με ηλεκτρονικό κατανεμητή της δύναμης πέδησης.Την εικόνα χαλάει μόνο
ο επιλογέας του κιβωτίου, ο οποίος είναι χαλαρός και παρουσιάζει δυσκολία στο κούμπωμα
στις γρήγορες αλλαγές.
Tην κυριότερη, όμως, πηγή παραπόνων, αποτελεί το κινητήριο σύνολο. H απόδοση του
οκταβάλβιδου κινητήρα των 1.800 κ.εκ., με τον ένα εκκεντροφόρο επικεφαλής, δεν κρίνεται
ικανοποιητική τόσο σε σχέση με τον κυβισμό του όσο και με τον ανταγωνισμό. H
δυναμομέτρηση έδειξε μόλις 93 ίππους ― τιμή σημαντικά χαμηλότερη από τους 104 ίππους που
ανακοινώνει ο κατασκευαστής. Εάν, λοιπόν, συνυπολογίσουμε τις σχετικά μακριές σχέσεις και
το βάρος των 1.305 κιλών, τότε μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί σε καμία περίπτωση δεν
κατέστη δυνατό να πλησιάσουμε την εργοστασιακή τιμή για τα 0-100 χλμ./ώρα (14,6 δλ.
έναντι του επίσημου χρόνου των 12 δλ.). Στην προσπάθεια, δε, του οδηγού να κινηθεί λίγο
γρήγορα, το αυτοκίνητο χρειάζεται να πιεστεί ― κάτι που αυξάνει δραστικά τα επίπεδα
θορύβου και επιβαρύνει την κατανάλωση. Σ' αυτή την περίπτωση, το ―κατ' ευφημισμόν―
οικονομόμετρο (που δεν είναι τίποτε άλλο από μία περιοχή του στροφόμετρου βαμμένη με
πράσινο χρώμα, όταν άλλοι προσφέρουν ηλεκτρονικά συστήματα στιγμιαίας και μέσης
κατανάλωσης) δεν μπορεί να προσφέρει πολλά.
Κορεατικής τιμολόγησης
Από οικονομικής απόψης, είναι δεδομένο ότι το Τακούμα συμφέρει. Καλά εξοπλισμένο, τόσο
στην έκδοση SE όσο και στην SX, χαμηλά τιμολογημένο (οι τιμές για τις δύο εκδόσεις είναι
5.095.000 και 5.835.000 δρχ.), με 3ετή εγγύηση και μακρόχρονη χρηματοδότηση, απευθύνεται
και σε αγοραστές χαμηλότερων οικονομικών δυνατοτήτων. Σίγουρα, οι 12 φορολογήσιμοι ίπποι
αποτελούν τροχοπέδη γι' αρκετούς. Το μεγαλύτερο εμπόδιο, όμως, είναι ο ανταγωνισμός, ο
οποίος, αν και δεν είναι τόσο πολυπληθής όσο σε άλλες κατηγορίες, εντούτοις είναι πολύ
δυνατός. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν το Τακούμα καλείται να αντιμετωπίσει
το καταξιωμένο Ρενό Σενίκ και τις σταθερές γερμανικές αξίες ―όπως αυτές εκφράζονται από
το Όπελ Ζαφίρα, την ανερχόμενη Σιτροέν Ξαρά Πικάσο, το εκκεντρικό, αλλά πάντα ικανό, Φίατ
Μούλτιπλα―, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τους Iάπωνες που, προς το παρόν,
εκπροσωπούνται από το Μάζντα Πρέμασι, ενώ σε λίγο καιρό αναμένεται και το Νισάν Αλμέρα
Τίνο.
DAEWOO TACUMA 1,8
YΠEP
? Tιμή
? Aπόσβεση ανάρτησης
? Xώροι επιβατών
KATA
? Yποτονικές επιδόσεις
? Tραχιά λειτουργία κινητήρα
? Aίσθηση τιμονιού και επιλογέα
? Xώρος αποσκευών