Vive la France...
Oι Γάλλοι επιστρέφουν 15 χρόνια μετά και κάνουν το 2 στα 2, δίνοντας στο Πεζό 206 και τον Φινλανδό Μάρκους Γκρέινχολμ την ευκαιρία να πανηγυρίσουν την επικράτησή τους απέναντι στα λογικά φαβορί. Τα εύσημα σφράγισαν δύο εκπληκτικές εμφανίσεις του διδύμου σε Αυστραλία και Βρετανία.Φωτογραφίες: Reporter – Images, Race Access
Στη Bρετανία η νίκη ήταν μονόδρομος για τον Μπερνς: έπρεπε να κερδίσει, με τον Γκρέινχολμ εκτός βαθμών, για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Η τρίτη συνεχόμενη εντός έδρας νίκη δεν φάνταζε δύσκολη για τον Βρετανό, αλλά η όλη προσπάθεια ήθελε κάτι παραπάνω από τύχη και δυνατότητες. Τύχη που έδειξε να εγκαταλείπει τον οδηγό του Σουμπαρού στη δεύτερη κιόλας ειδική. Μια μικροέξοδος, λόγω της πίεσης, λένε πολλοί, στράβωσε την ανάρτηση του Ιμπρέζα και στοίχισε σχεδόν ένα λεπτό στο πλήρωμα, αφού υπολείπονταν δύο ειδικές πριν φτάσουν στο σέρβις παρκ. Δυστυχώς, οι ομόσταυλοι, Κάνκουνεν και Σόλμπεργκ, έδειξαν αδύναμοι να βοηθήσουν, αφού ο Γκρέινχολμ τελείωσε την πρώτη μέρα άνετα δεύτερος, πίσω από τον Κόλιν ΜακPέι. Αντίθετα, Ντελεκούρ και Πανιζί βρίσκονταν στα όρια της 6άδας, έτοιμοι να χαρίσουν τη θέση τους στον Φινλανδό, αν κάτι τον καθυστερούσε.
Με τον ΜακPέι και το Φόκους σε ένα δικό τους αγώνα, ο Μπερνς δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο από το να κυνηγά τον Γκρέινχολμ, ελπίζοντας ότι ο καταιγιστικός ρυθμός του Σκότου οδηγού της Φορντ δεν μπορούσε να έχει διάρκεια. Tο Σουμπαρού, όμως, δεν άργησε να βρεθεί μπροστά, όταν ένα τουμπάρισμα στη 12η ειδική, εξαιτίας μιας λακκούβας, έσπασε το ψυγείο του Φόκους και οδήγησε σε μία ακόμη εγκατάλειψη τον θεαματικό οδηγό. Ο Μπερνς, οδηγώντας εκπληκτικά, είχε καταφέρει να καλύψει τη διαφορά που τον χώριζε από την κορυφή, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. ΄Ολα ήταν πλέον στα χέρια του Γκρέινχολμ. Ο οδηγός της Πεζό έδειξε φοβερή ωριμότητα στο τρίτο σκέλος, άφησε τη διαφορά του από τον Μάκινεν να ροκανιστεί, ειδική με ειδική, βλέποντας μπροστά του μόνο τον τίτλο. Κατάφερε μάλιστα να μην παρασυρθεί από το ρυθμό των Βρετανών στη χώρα τους, παρόλο που στην αρχή έδειξε ότι το παρακάνει στο κυνήγι της δεύτερης θέσης, από τη στιγμή που μία έκτη του αρκούσε. Ποιος μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος για το τί μπορεί να γίνει στην επόμενη ειδική της βρετανικής υπαίθρου. Αποδείχτηκε ότι η προσπάθειά του στο πρώτο μισό του αγώνα ήταν να εξασφαλίσει μια διαφορά που θα του επέτρεπε να κόψει ρυθμό στο τέλος, όπως και έκανε. Δεν είναι παράλογο να πει κάποιος ότι, χωρίς το άγχος του τίτλου, ο Γκρέινχολμ θα ήταν ο μόνος ικανός να κυνηγήσει τους παίζοντες εντός έδρας Bρετανούς.
Το κλείσιμο του 2000 έδειξε, με τον καλύτερο τρόπο, ότι έχουν μέλλον τα ράλι και το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Προς τιμή όλων, δεν υπήρξαν κινήσεις στρατηγικής που θα τραυμάτιζαν το θεσμό. Προς τιμή του, ο Μπερνς ζήτησε από τους θερμοκέφαλους οπαδούς του να αφήσουν τη μάχη να κριθεί στις ειδικές, αποφεύγοντας ενέργειες όπως αυτή που στέρησε το '95 τον τίτλο από τον Σάινθ. Εύγε!
Πρώτη, δοκιμαστική σύμφωνα με τον ίδιο και τους Γάλλους, επαφή του Μάρκους Γκρέινχολμ με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ο Φινλανδός ρούκι κατάφερε τα μέγιστα. Με μία νίκη και μία στρατηγική δεύτερη θέση στους δύο τελευταίους αγώνες της χρονιάς κατάφερε να εξασφαλίσει για την Πεζό τους δύο τίτλους, ξαναφέρνοντάς την στην κορυφή μετά από 15 ολόκληρα χρόνια. Τί παραπάνω να ζητήσει κανείς;
Χωρίς βαθμολογικό άγχος, οι ΜακPέι-Γκριστ έκαναν τα δικά τους στα βρετανικά δάση, καταφέρνοντας να προηγηθούν σχεδόν από τη αρχή. Για ακόμη μία φορά, όμως, το παράκαναν, τούμπαραν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, αφού είχε σπάσει το ψυγείο του Φόκους. Δυστυχώς, παρότι ήταν ανάμεσα στα φαβορί, δεν πάντρεψαν την αδιαμφισβήτητη ταχύτητά τους με την απαραίτητη σοβαρότητα, χάνοντας έναν τίτλο που πολλοί πιστεύουν ότι τους ανήκε.
Παρ' όλη την ατυχία στη 2η κιόλας ειδική, οι Μπερνς-Ρέιντ έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να διεκδικήσουν τον τίτλο μέχρι και την τελευταία ειδική: κάλυψαν τη διαφορά τού ενός λεπτού και κέρδισαν τον αγώνα. Δυστυχώς, όμως, γι' αυτούς και την Σουμπαρού, ήταν αργά, αφού η διαφορά των 9 βαθμών που είχαν από τον Γκρέινχολμ δεν μπορούσε να καλυφθεί.
Όταν καταφέρνεις να τερματίσεις 7ος και να κάνεις δεύτερους χρόνους στις ειδικές με μία ιδιωτική Κορόλα, τότε σίγουρα αξίζεις ένα εργοστασιακό μπάκετ. Ο λόγος για ―ποιον άλλον;― τον Εσθονό Μάρτιν που κατάφερε, ακόμη μία φορά, να εντυπωσιάσει, δείχνοντας ότι η Σουμπαρού δεν έκανε λάθος να του εμπιστευθεί ένα Ιμπρέζα για το 2001.
'Οσο και να ξεπέσει... Ο Μάκινεν απέδειξε ότι η εμφάνιση στην Αυστραλία δεν ήταν τυχαία, παρόλο τον αποκλεισμό. Στη Bρετανία ο Φινλανδός πολυπρωταθλητής κατάφερε να ξεπεράσει, ακόμη μία φορά, το μειονέκτημα της απόδοσης του γερασμένου πλέον Μιτσουμπίσι και να κερδίσει μία άξια 3η θέση, απειλώντας μάλιστα τον συμπατριώτη του Γκρέινχολμ την τελευταία ημέρα.
Ο τίτλος της κατηγορίας Ν (μόνο για οδηγούς) ήταν ανοιχτός για κάθε πρόβλεψη, αφού Στολ και Τρέγιες ήρθαν στη Βρετανία με 1 βαθμό διαφορά. Ο Αυστριακός, όμως, μπήκε από την αρχή εμπρός και δεν άφησε περιθώρια στον Ουρουγουανό, κύριαρχο μέχρι πέρσι της κατηγορίας, να αντιδράσει. Προβλήματα την τρίτη ημέρα, μάλιστα, τον έριξαν πολύ πίσω στη γενική κατάταξη.
'Εδωσαν μαθήματα ευγενούς άμιλλας οι δύο πρωταγωνιστές, με πρώτο και καλύτερο τον Μπερνς, που ζήτησε από τους συμπατριώτες του να αφήσουν να κριθεί το πρωτάθλημα μέσα στις ειδικές.