Kώστας Λακαφώσης
Forza Italia!Μια σύντομη επαφή με τη 16βάλβιδη Δελτόνα και μια εντελώς «ψαρωμένη» με την παλιά
Iντεγκράλε του Κ.Κ., λίγο πριν πουληθεί σε κάποιον τυχερό για να αντικατασταθεί από τη
16βάλβιδη, μας άφησαν με αρκετές απορίες για το τετράθυρο ιταλικό καθαρόαιμο.
Από τότε υπήρχε η «εκκρεμότητα» για μια ακόμα επαφή, δεν είχε υπάρξει όμως ούτε η
ευκαιρία, αλλά ούτε και η αφορμή. Τις ευκαιρίες συνήθως τις φτιάχνεις μόνος σου, συχνά
όμως χρειάζεται και κάποια αφορμή που για την περίπτωση (πέρυσι το καλοκαίρι) ήταν η
αναμενόμενη άφιξη του ?ουντι S3 (βλέπε 4T 2/00). «Τετρακίνητο χάτσμπακ με 200+ άλογα, σαν
Ιντεγκράλε θα είναι», ήταν η πρώτη σκέψη. Ήδη όμως, η σύντομη γνωριμία με την έκδοση Α3
Turbo Quattro των 180 ίππων μας είχε μετριάσει τον ενθουσιασμό, αφού παρά την ίδια ισχύ,
το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν είχε τίποτα απολύτως από την 8βάλβιδη Δελτόνα, που είχαμε
για λίγο οδηγήσει. Η κορυφαία έκδοση S3 αποδείχθηκε σαφώς καλύτερη σε επίπεδο συνολικών
ικανοτήτων, αλλά και οδηγικής απόλαυσης. Γυρίσαμε όμως από τις Σέρρες με την προηγούμενη
απορία να μας προβληματίζει ακόμα περισσότερο: τι σχέση έχει το σημερινό S3 με τη Λάντσια
Ιντεγκράλε, τη βασίλισσα του δρόμου της περασμένης δεκαετίας;
Πολύ μεγάλη, αλλά και πολύ μικρή, ανάλογα με την οπτική γωνία που θα διαλέξει κανείς.
Εμείς πάντως, έχοντας από χρόνια το απωθημένο, πετύχαμε τον Κ.Κ. σε μια στιγμή αδυναμίας
και του αποσπάσαμε τα κλειδιά (έχει και μια Φούλβια Κουπέ φυλαγμένη στο υπόγειο, αλλά
αυτό θα είναι θέμα επόμενου πρότζεκτ!). Με τον Β.Γ. παραπλεύρως να συμπληρώνει με τις
φωτογραφικές του μηχανές το άλλοθι, ο γκαραζιέρης του Φέρις Μπιούλερ (ποιος; κουίζ!)
ξεκίνησε για το Λαύριο, με στόχο (και καλά?) να φωτογραφίσει τα καινούργια γραφεία που
ετοιμάζουν οι Τεχνικές Εκδόσεις στον πανέμορφο χώρο του Τεχνολογικού Πάρκου Λαυρίου (μέσα
στις παλιές εγκαταστάσεις της Γαλλικής Εταιρίας) και να φωτογραφίσει και τη Λάντσια για
το αφιέρωμα στα καλύτερα αυτοκίνητα της 30ετίας.
Έχοντας καιρό να χρησιμοποιήσει την οικογενειακή ?λφα 33, η σπονδυλική στήλη του
υπογράφοντος είχε ξεχάσει το mode «ιταλοπήθικος», αυτό που απαιτεί κοντά πόδια, μακριά
χέρια και ολίγη σκολίωση για τη σωστή ευθυγράμμιση. Η πλάτη του Ρεκάρο ανεβοκατέβηκε
αρκετές φορές σε μια προσπάθεια εξεύρεσης του ιδανικού, το οποίο μάλλον δεν βρέθηκε ποτέ,
απλώς? συνηθίσαμε. ?λλωστε, το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο εξαιρετικό πραγματικά κάθισμα,
αλλά στη γωνία και στην απόσταση που βρίσκεται τοποθετημένο το μικρό δερμάτινο τιμόνι της
Μόμο. Το μοναδικό άλλο «πρόβλημα», ο κλιματισμός με τα μάλλον αστεία χειριστήρια και την
αντίστοιχου επιπέδου απόδοση. «Όποιος θέλει την ανεσούλα του, ας πάρει χιουντάι κουπέ»,
αναφωνήσαμε, όμως, εν χορώ με τον Β.Γ. στην πρώτη κιόλας στροφή του παραλιακού δρόμου. Οι
λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία, ούτε και είναι το ζητούμενο να αναλύσουμε πόσο «γυρίζει»
στα φρένα πριν από τη στροφή, πώς ντριφτάρει ελαφρά με τα τέσσερα στο πάτημα του γκαζιού,
ή (κυρίως) πόσο ακριβές και ζωντανό είναι το σύστημα διεύθυνσης είτε στο κράτημα, αλλά
είτε και στο γλίστρημα. Το σύνολο είναι αυτό που μένει, και η διαφορά δεν βρίσκεται στην
ποσότητα, αλλά στην ποιότητα. Όταν πάρεις φόρα και στρίψεις μια γρήγορη, ανοιχτή στροφή
με 3η ή 4η ταχύτητα, με το ?ουντι S3 θα αναφωνήσεις «πωπώ, πώς έστριψε!», μένοντας
έκπληκτος από την εξαιρετική ενεργητική ασφάλεια και τα πολύ μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης.
Με τη Λάντσια, θα στρίψεις το ίδιο γρήγορα (η «γριά» αντέχει ακόμα), όμως τα πάντα θα
εξελιχθούν λίγο διαφορετικά: η ουρά θα πηδήσει ελαφρά σε κάποια ανωμαλία, το τιμόνι θα
αντιδράσει λίγο και θα απαιτήσει σβέλτη μικροδιόρθωση και ο οδηγός θα αναφωνήσει στην
έξοδο της στροφής «πωπώ, πώς έστριψα!». Και αυτή ακριβώς είναι η διαφορά: η Δελτόνα σου
παρέχει όλα τα απαραίτητα, αλλά σε αφήνει να στρίψεις εσύ, μόνος σου, όσο καλά ή κακά
ξέρεις να το κάνεις. Αν δεν το κάνεις καλά, δεν θα σε «πουλήσει» απότομα σαν δύστροπο
πισωκίνητο, ούτε και θα σε στείλει στο χωράφι, απλώς θα σε τρομάξει λίγο και θα σε κάνει
να αισθανθείς ανόητος. Αν όμως το πετύχεις, αν το κάνεις καλά, τότε η ικανοποίηση είναι
τέτοια, που με πολύ λίγα αυτοκινητιστικά συναισθήματα μπορεί να συγκριθεί. Όπως, με το να
μπεις για πρώτη φορά σε μια Φεράρι 355 και να συνεννοηθείς αμέσως με τον (θεωρητικά μόνο)
δύστροπο επιλογέα με το ατσάλινο «χτένι» ή με το να περάσεις σε χωμάτινο αγώνα για πρώτη
φορά ένα «χάνεται από δεξιά τέζα και βουτάει», και να έχεις βάλει 5η από πριν και όχι
μετά? Ναι, το έχουμε φάει το τυρί και μας έχει πιάσει και η φάκα, αγαπητοί «συνάδελφοι
καριέρας». Ποτέ δεν το αρνηθήκαμε. Αξίζει όμως..
Τι σχέση έχουν τα λάστιχα με τα αυγά;
Καμία απολύτως. Είναι γεγονός ότι τα αυγά τρώγονται μόνο φρέσκα, τα λάστιχα, όμως, δεν
χρειάζεται να είναι ημερών για να έχουν καλό κράτημα. Πριν από μερικά χρόνια, σε κάποια
από τις πρώτες δοκιμές ελαστικών, είχαμε εξηγήσει τη σημασία των συμβόλων στα πλαϊνά των
ελαστικών, ανάμεσα στα οποία είναι και η ?περίφημη πλέον- ημερομηνία παραγωγής. Τα
τελευταία χρόνια, όμως, όλοι οι «ειδικοί» έχουν ανακαλύψει το δήθεν «μεγάλο μυστικό» και
τρομοκρατούν τους υποψήφιους αγοραστές, χωρίς απολύτως κανένα λόγο. Για να τελειώνει αυτό
το θέμα, λοιπόν, τα καινούργια λάστιχα μπορούν να μείνουν μέχρι και δύο χρόνια
αποθηκευμένα χωρίς κανένα πρόβλημα, και όποιος επιμένει σε παραγωγή «του τελευταίου μήνα
οπωσδήποτε» μόνο ως γραφικός μπορεί να χαρακτηριστεί.
Το αυγό που έγινε αβγό
Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ?80, μπορούμε από προσωπική εμπειρία να
επιβεβαιώσουμε ότι το αυγό ήταν ακόμα όπως το έκανε η κότα, και όχι αβγό όπως έχει γίνει
σήμερα. Θέτουμε το ερώτημα σε πιο πεφωτισμένους (και τουλάχιστον Κλασικής Παιδείας)
συναδέλφους, αφού εμείς οι αγράμματοι του Πολυτεχνείου δεν έχουμε το δικαίωμα «διά» να
ομιλούμε σε τέτοια ζητήματα. Ελπίζουμε, πάντως, να διαβάσουμε κάπου την εξήγηση: είναι
πράγματι πιο σωστό να τα απλοποιούμε όλα ή είναι απλώς ισοπεδωτική πολιτική που σε λίγα
χρόνια θα μας οδηγήσει στο ζητούμενο, να γράφουμε δηλαδή τα πάντα me latinikous
xaraktires; Πάντως, εμείς απορούμε που οι κουτόφραγκοι γράφουν polymer (πολυμερές) και
όχι polimer ή physics (Φυσική) αντί fiziks κι εμείς γράφουμε Σέξπιρ, ράλι, φιστίκι και
Βριξέλες. Μας έχουν ξεφύγει και μερικά, όπως η Νέα Ζιλανδία, η Ροσία, η Αφστραλία και η
Νέα Ιόρκι, σιγά σιγά όμως θα τα μάθουμε κι αυτά (sorry, αφτά!). Αν έχετε να σχολιάσετε
κάτι, δεχόμαστε επιστολές, e-mail, fax, απειλητικά τηλεφωνήματα, ό,τι προαιρείσθε τέλος
πάντων._K.Λ.
σ.σ. Πρώτος από όλους συμφωνώ να επιστρέψουμε στην «παλιά» γραμματική, αλλά φοβάμαι ότι
για τους νέους τα ελληνικά θα είναι... ξένη γλώσσα._K.K.