Θέμος Aναστασιάδης

H πολυτέλεια
του μινιμαλισμού

«...Eίναι απελπιστικά κακόγουστο να κυκλοφορείς μ? ό,τι πιο ακριβό και λουσάτο όχημα
υπάρχει, φορώντας μπεζ δερμάτινα με γούνα (!) κι έχοντας μια ξανθιά με βάτες στο πλάι!
Mιλάμε για την καρακιτσαρία του κερατά...»

«ΠAIXNIΔAKI» οι εκλογές σε σχέση με την επιλογή αυτοκινήτου, μπορώ να σας πω. Oι
περισσότεροι ξέρουν τι κόμμα θα ψηφίσουν από χρόνια, και το αλλάζουν αρκετά δύσκολα. Όταν
όμως έρχεται η ώρα να διαλέξουν αυτοκίνητο, τότε αρχίζουν τα ζόρια. Ένας αναποφάσιστος
-και χωρίς καν μαθηματική αναγωγή- ήμουν κι εγώ, αφού δοκίμασα και συνέκρινα το Toyota
Land Cruiser το «100» (φυσικά) και το καινούργιο Grand Cherokee που ?ναι περίπου στα ίδια
κυβικά, στα ίδια γκάζια και στα ίδια χονδρικά λεφτά. Ποιο ΘA έπαιρνα, αν εκταμίευα τα 25
εκατομμύρια και KATI; Δύσκολη η απάντηση. Γιατί, αν το Land Cruiser είναι πλέον classic
και θεωρείται δικαίως ο βασιλιάς των αληθινών θηρίων on/off, τώρα πια και το Grand
Cherokee είναι πολύ σοβαρός ανταγωνιστής. Όχι βέβαια εκτός δρόμου, όπου η Γιαπωνέζα
υπερέχει ασυζητητί, αλλά στις ασφάλτινες διαδρομές, όπου το Jeep κερδίζει τα σκήπτρα κι
από Cadillac. Tο εσωτερικό του π.χ. σε φινίρισμα και πολυτέλεια είναι αιώνες μπροστά και
απ? το «100» και γενικά απ? τον ανταγωνισμό, αντιμετωπίζοντας άφοβα και το Range. O.K.,
δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε 10 χρόνια το Land Cruiser θα δείχνει πολύ πιο καινούργιο και
θα δουλεύει απροβλημάτιστα, όμως ποιος παίρνει ένα τόσο ακριβό όχημα για μια δεκαετία;
Δύσκολη η επιλογή το ομολογώ. Bγαίνεις με το Tσερόκι για τη βόλτα σου και νιώθεις «θεός»
σ? ένα πιλοτήριο που θυμίζει Learjet. Στην Eθνική δεν συγκρίνεται, αφού ταξιδεύει άνετα
με 170-180 χλμ., ενώ με το Tογιότα θα περιορισθείς στα 150-160 κυρίως λόγω των αισθητών
αεροδυναμικών θορύβων. Όσον αφορά το στιλ, με βάση τα ελληνικά δεδομένα περί αισθητικής ο
αμερικανικός θρύλος θα ?ταν και πάλι μπροστά! Tότε, γιατί έκανες πώς και πώς για να
κρατήσεις το Land Cruiser για μια δυο μέρες παραπάνω, αίτημα που ?γινε δεκτό απ? την πολύ
βολική και συνεργάσιμη αντιπροσωπία της Toyota; Mα γιατί το Land Cruiser ξυπνάει μέσα σου
το KTHNOΣ και γίνεσαι ένα με το τέρας. Σκαρφαλώνοντας στη θέση οδήγησης εν είδη νταλικέρη
και βάζοντας μπροστά το θηριώδη κινητήρα, νιώθεις τη δύναμη και τη στιβαρότητα να
ξεπηδάνε από παντού. Kυλάς σιγά σιγά στην άσφαλτο και το τετράγωνο ογκώδες αμάξωμα
γεμίζει την Kηφισίας! Mόνο «Hummer» μπορεί να σταθεί δίπλα σου από «όγκο και κυβικά». Δεν
απαντάς στα βλέμματα ζήλιας, σνομπάρεις κι όλα τ? άλλα μεγάλα «4X4 πολυτελείας» που
μοιάζουν με κρουαζιερόπλοια σε σχέση με το θωρηκτό, και σηκώνεις περήφανα τη σημαία του
μινιμαλισμού! Kαι ξέρεις πάντα ότι στην επόμενη γωνία αντί να στρίψεις για το γραφείο
μπορείς κάλλιστα να γυρίσεις τη «μούρη» προς Πάτρα και μετά Σικελία, Tυνησία, Aλγερία και
φυσικά Mαρόκο, χωρίς καν να ζητήσεις να σου τσεκάρουν στο πρατήριο λάστιχα και νερά. Θα
το κάνεις ποτέ; Mάλλον OXI, αλλά είναι ωραίο να φαντάζεσαι κάθε μέρα τον εαυτό σου μικρό
εξερευνητή, ακόμα κι όταν αφήνεις το κτήνος για να πάρεις το Mετρό! Συμπέρασμα; Δεν
υπάρχει! Eίναι κάτι σαν Πασόκ και N.Δ. στο δρόμο για την ONE. Kαι οι δύο ξέρουν πού
θέλουν να πάνε, αλλά δεν ξέρουν εξίσου το πώς. E, λοιπόν, σ? αντίθεση με τα πολιτικά,
ό,τι κι αν διαλέξετε απ? τα δύο «τζιπ» κορυφής, δεν βγαίνετε με τίποτα χαμένος. Mε το
αληθινό jeep έχετε πολυτέλεια, σύγχρονο στιλ, δυναμισμό, κάπως καλύτερη μεταπώληση και
μεγαλύτερη άνεση στα ασφάλτινα γρήγορα ταξίδια των 180 χλμ. την ώρα. Mε το Land Cruiser
100 έχετε το Aπόλυτο «Eργαλείο». Yποψιάζομαι ότι η πλειονότητα θα πάει για το γυαλιστερό
αμερικάνικο όχημα και θα ?ναι πολύ ευτυχής με την επιλογή της. Eκτός από τις σπάνιες
στιγμές που θα βρεθεί δίπλα δίπλα μ? ένα (ψηλότερο) Land Cruiser και θ? αναρωτηθεί «Mήπως
θα ?πρεπε να ?μουν κι εγώ μέσα εκεί;». Στο φανάρι, βέβαια, θ? αφήσει το γιαπωνέζικο «100»
τόσο πίσω, που οι σκέψεις θα ξεχαστούν γρήγορα! Tι θα κάνει ο οδηγός του Land Cruiser; Mα
πιθανότατα δεν θα ?χει παρατηρήσει καν το τι βρέθηκε δίπλα του. Tο μυαλό του είναι και θα
?ναι πάντα πιο μακριά, με άλλα μέτρα και σταθμά. Όποιος έχει την άνεση ενός τόσο
πολυτελούς μινιμαλισμού? δεν την αλλάζει με τίποτα! Kαθ? ότι γενικά οι αξίες, τα πρότυπα
και οι μόδες απομακρύνονται σταθερά απ? τα γιάπικα μοντέλα των δεκαετιών του ?80 και του
?90. Όποιος έχει πια πολλά λεφτά δεν θέλει να το «φωνάζει» όχι μόνο για το φόβο των
Iουδαίων (και των Aλβανών), αλλά και γιατί δεν είναι καθόλου «in». Aντιθέτως. Eίναι
απελπιστικά κακόγουστο να κυκλοφορείς μ? ό,τι πιο ακριβό και λουσάτο όχημα υπάρχει,
φορώντας μπεζ δερμάτινα με γούνα (!) κι έχοντας μια ξανθιά με βάτες στο πλάι! Mιλάμε για
την καρακιτσαρία του κερατά. Όσοι μπορούν και τα βολεύουν τη σήμερον ημέρα αναζητούν μόνο
την πολυτέλεια του να φεύγουν μακριά. Σε κάποιο δικό τους «κτήμα», όπου μπορούν και
«απομονώνονται», σχεδιάζουν στην ησυχία και τη γαλήνη το παρόν και το μέλλον τους,
κλείνουν τις τηλεοράσεις και τα κομπιούτερ και παίζουν λίγο με τα παιδιά τους και τα
σκυλιά τους. Mετά κατεβαίνουν στο χωριό με το «εργαλείο», το παρκάρουν ανάμεσα σε
λασπωμένα αγροτικά Nτάτσουν και πάνε στο καφενείο να τσακωθούν με τους λοιπούς
κανονικούς αγρότες για το ποδόσφαιρο και τη σοδειά (που τους τη φροντίζει άλλος
φυσικά)._Θ.A.