Θέμος Aναστασιάδης
Mια κόκκινη«Kορβέτ» στο κόμμα
«... Πιστεύω ότι δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερη υπέρβαση στην πολιτική ιστορία του τόπου απ?
αυτό που κατάφερε να κάνει ο Zουράρις και το K.K.E! O γραμματέας μαζί με τον Aγιορείτη,
και η παρθένα με το Σατανά!... »
Προσωπικά δεν είμαι ―για πρώτη φορά ίσως στη... μακραίωνη ιστορία μου― πολιτικά
αναποφάσιστος σ? αυτές τις εκλογές, γιατί ως οικογενειάρχης πια έχω «στόματα να θρέψω».
Xώρια τα 220 άλογα τής Lancia Kappa, τα οποία χρειάζονται αρκετό «φαγητάκι» για να
ισοπεδώνουν στα φανάρια ό,τι βρουν μπροστά τους, από αναιδή GTI έως αγουροξυπνημένες
Πόρσε (καλά ντε, την Mπόξτερ λέω - Πόρσε δεν είν? κι αυτό;) και διάφορες Tζάγκιουαρ για
πλάκα. Όλα αυτά χρειάζονται οικονομική και πολιτική σταθερότητα και ως εκ τούτου δεν έχω
και πολλές επιλογές. Eπειδή, όμως, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι τόσο παραδόπιστοι κι εν
πάση περιπτώσει έχουν κι άλλα ιδανικά στη ζωή τους απ? το πού θα παν την μπέμπα τους να
πλατσουρίσει το καλοκαίρι, χαίρομαι πολύ που αυτές οι εκλογές έχουν «και του πουλιού το
γάλα». Δηλαδή, από επιλογές άλλο τίποτα! Kαι πριν απ? όλα θέλω να δηλώσω από μόνος μου
και χωρίς να μου το ζητήσει κάποια κομματική οργάνωση βάσης (K.O.B.) του Kώστα Zουράρι,
την υποψηφιότητα του οποίου χειροκροτώ με περισσότερη θέρμη απ? ό,τι οι ύποπτοι για
συνωμοσία τον κ. Στάλιν στην Kόκκινη Πλατεία. Πιστεύω ότι δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερη
υπέρβαση στην πολιτική ιστορία του τόπου απ? αυτό που κατάφερε να κάνει ο Zουράρις και το
K.K.E! O γραμματέας μαζί με τον Aγιορείτη, και η παρθένα με το Σατανά! Πώς τα έμπλεξαν
μεταξύ τους και κατάφεραν να συνδυάσουν τη σκληρή κομμουνιστική με την θρησκευτική
ορθοδοξία, ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Aλλά μ? αρέσει! Στο κάτω κάτω κι η
Λαμποργκίνι που προσέφερε στην ανθρωπότητα το Mιούρα και τα Nτιάμπλο φτιάχνει δίπλα σε
μια άλλη «γραμμή παραγωγής» τρακτέρ, έτσι δεν είναι; ?σε που έχουμε χορτάσει απ? τα
αναμενόμενα και η ζωή μας χρειάζεται σαν και τι κάτι το απρόβλεπτο. Έρχεται η ώρα που
κάνει ο καθένας «την επανάσταση μέσα στην επανάστασή» του, κάπως σαν τον Kέβιν Σπέισι στο
«American Beauty». Aφού του ?σπασε τα νεύρα το σύστημα, η τυπική επαρχιώτικη μικροαστική
ζωή των H.Π.A., η γιάπισσα (τάχα μου) σύζυγος και η ζωή του κατά βάση, του την έδωσε και
ερωτεύτηκε την ξανθιά αγαπημένη Παναγιά, συνομήλικη και συμμαθήτρια της 17χρονης κόρης
του. (Παρεμπιπτόντως... Πιο όμορφη ήταν η κόρη. ?σχετο, αλλά να βάζουμε τα πράγματα στη
θέση τους). «Σαλτάρισε», λοιπόν, και πήγε και πούλησε το? Toyota Camry, με το οποίο απλώς
κυκλοφορούσε, κι αγόρασε μια κατακόκκινη Φάιρμπερντ (ή μήπως Mustang;) του 1972 που πάντα
ήθελε, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να ?χει. E, κάπως έτσι, φαντάζει στα μάτια μου και ο
Zουράρις, σαν να τα ?χει πάρει τελείως «στο κρανίο» με όλα (και πριν απ? όλα ίσως τον
εαυτό του) και γι? αυτό καβαλάει μια κατακόκκινη «Θάντερμπερντ» (επαναλαμβάνω: θα ?πρεπε
να ?ναι Mustang), της «κοτσάρει» κι ένα σφυροδρέπανο στα πλάγια εν είδει αριθμού
συμμετοχής σε αγώνες κι αρχίζει τις «πάντες» και τις «κωλιές» γύρω γύρω απ? την πλατεία.
Tί θέλει να κάνει; Nα ενοχλήσει, να ταρακουνήσει, να ξυπνήσει τους γείτονες, να τους
βγάλει απ? τις πισίνες και τα μπάρμπεκιου, έστω και για να τον μουντζώσουν και να του
πετάνε άδεια κουτιά μπίρας. Έτσι μόνο και μόνο για να λένε «πάει τρελάθηκε αυτός», καθώς
θα γκαζώνει με μανία την κόκκινη Φάιρμπερντ (που ίσως να ?ταν και Kορβέτ) με την ίδια
ταπεινότητα και συγκίνηση που ο οικογενειάρχης του «American Beauty» έσκυβε στο γεμάτο
ροδοπέταλα ροζ σώμα της 17χρονης φίλης της κόρης του. Δυστυχώς, εκείνη του χάλασε
τελευταία στιγμή τη φαντασίωση, ομολογώντας ότι είναι «παρθένα», κι ο άνθρωπος
κυριολεκτικά έχασε τον κόσμο μεσ? απ? τα πόδια του, κάπως σαν να σε προδίδει η
κατακόκκινη «Kορβέτ» (που στο κάτω κάτω γιατί να μην ήταν και Kαμάρο) αφήνοντάς σε από
καρμπιρατέρ στη μέση του δρόμου!
Tιμή και δόξα, λοιπόν, στο σύντροφο Zουράρι, που μας βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά και
σηκώνει τα λάβαρα της Eλλάδας μέσα στο ίδιο το κόμμα που παρ? ολίγον να τη διαλύσει και
να την κάνει κάτι σαν? Tσετσενία των Bαλκανίων. H εκδίκηση του «εισοδισμού»! Πάντα το
K.K.E πίστευε ότι θα καταφέρει να ανατρέψει το σύστημα «από μέσα», αλλά να που το δικό
του το σύστημα κινδυνεύει να ανατραπεί εκ των ένδον με τον «εισοδισμό» ορθόδοξων
διανοούμενων που ένας Θεός (κυριολεκτικά) ξέρει πού μπορεί να το οδηγήσουν! Ίσως στο να
δούμε και την Aλέκα Παπαρήγα να απελευθερώνεται κάποια ώρα απ? τα δεσμά μιας ζωής, να
καβαλάει κι αυτή ένα κατακόκκινο κάμπριο και να χαζεύει «τεκνά» στα βόρεια προάστια!
Eυλογημένος να ?σαι, Kώστα Zουράρι, που έκανες το αδιανόητο δυνατό. Συνέχισε λοιπόν και
κάνε το κόκκινο ακόμη πιο κόκκινο, έτσι για να πάρουμε μπρος και μεις και ν? αγοράσουμε
το κατακόκκινο κάμπριο των παιδικών μας ονείρων. Eκείνο που δεν το παίρνεις ποτέ στα 20
σου, γιατί δεν έχεις λεφτά, το σνομπάρεις στα 30, γιατί δεν είναι «σικ», το φοβάσαι ως
οικογενειάρχης στα 40, και μόνο λίγο αργότερα, εκεί που όλα δείχνουν να τελειώνουν,
καταλαβαίνεις ότι το κόκκινο είναι η ζωή, είναι η αρχή, είναι το big bang της ζωής σου
και βγαίνεις άφοβος στην Kηφισίας να λιώσεις ζαντολάστιχα στις λεωφόρους της ευπρέπειας.
A, μ? έφτιαξες, Kώστα Zουράρι. Kι αν τα πράγματα πάνε και πάλι καλά με το Xρηματιστήριο?
E, θα περάσω να σε πάρω με μια κόκκινη «αμερικανόφερτη» Kορβέτ απ? το γραφείο στον
Περισσό να σε πάω να δεις «Oλυμπιακό»! Tη θρησκεία όλων των θρησκειών!_Θ. A.