Κώστας Λακαφώσης
O «θάνατος» του 0-100!Η εποχή που ολόκληρη η προσπάθειά μας για ακριβείς μετρήσεις (αλλά και το ενδιαφέρον των
αναγνωστών) περιοριζόταν στο «0-100» και στην τελική ταχύτητα, έχει περάσει προ πολλού.
Σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να μετρήσουμε οποιαδήποτε παράμετρο κίνησης σε πραγματικά
οποιοδήποτε όχημα, από επιβατικό αυτοκίνητο μέχρι χωμάτινο αγωνιστικό, μέχρι? αεροπλάνο,
πλοίο, ή το συρμό του Μετρό! Παράλληλα, δίνουμε όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα, όχι στο
«πόσο», αλλά στο «πώς» και «γιατί».
Τελευταίο μας «εργαλείο-παιχνίδι» το εξελιγμένο ραντάρ μέτρησης ταχύτητας με
χαρακτηριστικό του τη μεγάλη ταχύτητα μετρήσεων (30 ανά δευτερόλεπτο) και τη δυνατότητα
σύνδεσης με υπολογιστή για τη δημιουργία διαγραμμάτων ταχύτητας-απόστασης-χρόνου. Πέρα
από τη μεγαλύτερη ταχύτητα μετρήσεων, η βασική αρχή λειτουργίας είναι παρόμοια με το
αντίστοιχο (αντιπαθητικό) μηχάνημα της Τροχαίας και βασίζεται στο φαινόμενο Ντόπλερ,
βάσει του οποίου μετράται η καθυστέρηση στην επιστροφή των ραδιοκυμάτων μικροκυματικής
περιοχής (στους 34 γιγάκυκλους) από την ανάκλαση στο κινητό αντικείμενο. Για απόλυτη
ακρίβεια, το όχημα πρέπει να κινείται σε ευθεία γραμμή από ή προς το ραντάρ, όμως και
μικρές γωνίες στον άξονα της κίνησης είναι αποδεκτές, όταν στόχος μας είναι η σύγκριση
π.χ. ανάμεσα σε αγωνιστικά αυτοκίνητα πάνω στην ίδια στροφή, με μοναδικό πλέον περιορισμό
να κάνουμε όλες τις μετρήσεις μας ακριβώς από την ίδια θέση. Με το καινούργιο μας όργανο
μέτρησης υψηλής ακριβείας, έχουμε φυσικά τη δυνατότητα να μετρήσουμε οτιδήποτε άλλο ήδη
μετράμε με τα όργανα που τοποθετούμε μέσα στο αυτοκίνητο, όπως π.χ. επιταχύνσεις από
στάση, φρενάρισμα ή τελική ταχύτητα. Σε έρημο δρόμο χωρίς άλλα αυτοκίνητα, η μέγιστη
απόσταση μέτρησης εύκολα ξεπερνά τα 1.000 μέτρα, ενώ μπορεί υπό ιδανικές συνθήκες να
φτάσει μέχρι και τα 2,5 χιλιόμετρα! Η πραγματική αξία του συστήματος βρίσκεται, όμως,
στις μετρήσεις που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον να γίνουν (π.χ. σε πολύ κακό χωματόδρομο, στο
νερό ή στον αέρα), αλλά κυρίως στο γεγονός ότι δεν χρειάζεται πλέον να βρισκόμαστε μέσα
στο αυτοκίνητο (αλλά ούτε και να έχουμε την άδεια του οδηγού!) Έχετε απορία πόσο πιάνει ο
Κάνκουνεν στην κατηφόρα της Κινέτας; Εύκολο, και μάλιστα με τη μεγάλη οθόνη μπορούν να το
δουν όλοι όσοι θα βρίσκονται εκεί. Θέλετε μήπως να μάθετε πόσο 0-100 έχει το Μιτσουμπίσι
του Μάκινεν; Ακόμα πιο εύκολο: στήνουμε το ραντάρ πίσω από την εκκίνηση μιας Eιδικής του
Ακρόπολις και καταγράφουμε ό,τι θέλουμε. Έχετε αμφιβολίες και πιστεύετε ότι όλα τα
αυτοκίνητα του Ενιαίου δεν είναι ίδια; Ούτε καν χρειάζεται να τα ζητήσουμε για δοκιμή, τα
μετράμε απ? έξω κατά τη διάρκεια του αγώνα?
Στείλτε μας τις απορίες σας. Χαρά μας να καταφέρουμε να απαντήσουμε, τεκμηριωμένα πλέον
και χωρίς καμία αμφιβολία!
Καλά όλα αυτά..
? αλλά για τον απλό ιδιώτη ή το χαμηλού προϋπολογισμού αγωνιζόμενο, η λύση για την
αξιολόγηση μιας μετατροπής ή βελτίωσης παραμένει το χρονόμετρο χειρός. Η συνταγή είναι
απλή και πολύ παλιά, αφού τη χρησιμοποιούσαν οι έμπειροι βελτιωτές από τη δεκαετία του
?70, θέλει όμως προσοχή στη λεπτομέρεια: χρειαζόμαστε μια ευθεία, κατά προτίμηση σε ένα
σχετικά ήσυχο σημείο κάποιας εθνικής οδού, η οποία είναι σημαντικό να είναι ανηφορική,
έτσι ώστε να φαίνονται καλύτερα οι διαφορές, αλλά και να παίζει συγκριτικά μικρότερο ρόλο
η διεύθυνση του ανέμου. Σημαδεύουμε ένα συγκεκριμένο σημείο για την εκκίνηση και
φροντίζουμε να ξεκινάμε πάντα από εκεί, ξεκινώντας ταυτόχρονα και το χρονόμετρο, για να
χρονομετρήσουμε την επιτάχυνση από στάση μέχρι το σημείο του «τερματισμού», επίσης
σταθερό και δεδομένο για όλες τις δοκιμές μας. Όσο μεγαλύτερη η απόσταση, τόσο καλύτερα
φαίνονται οι διαφορές (υπολογίστε τουλάχιστον 500 μέτρα ανηφορικής ευθείας για μια
αξιόπιστη μέτρηση). Η συμβουλή μας: στην εκκίνηση, φροντίστε να αφήνετε το συμπλέκτη από
λίγες (αλλά πάντα τις ίδιες ακριβώς) στροφές, π.χ. 2.000 σ.α.λ., και έπειτα επιταχύνετε
«πάση δυνάμει». Η άγρια εκκίνηση, εκτός από το ότι ταλαιπωρεί χωρίς λόγο τα λάστιχα και
το σύστημα μετάδοσης, επιπλέον αφαιρεί από την ακρίβεια της μέτρησης, αφού προσθέτει έναν
ακόμα παράγοντα (το σπινάρισμα) που επηρεάζει το αποτέλεσμα. Όσο για την ακρίβεια της
μεθόδου, αρκεί απλώς να πούμε ότι, αν η διαφορά είναι τόσο μικρή που να έχουμε αμφιβολία
αν την «πιάσαμε» σωστά, τότε η βελτίωση μάλλον δεν αξίζει τον κόπο.
Ήμασταν στην πίστα της Ντεϊτόνα, στη Φλόριντα των ΗΠΑ, για την παρουσίαση του νέου
ελαστικού P-Zero Rosso της Πιρέλι, όταν κατά τη διάρκεια της δοκιμής φρεναρίσματος σε
βρεγμένο δρόμο, ακούσαμε ξαφνικά ένα απίστευτα γνώριμο βουητό. Ηλίαση; Παραισθήσεις;
Είναι δυνατόν; Τί δουλειά έχει ένα PZL στην άλλη άκρη του κόσμου; Το μικρό χαμηλοπτέρυγο
ελικοφόρο, δίπλα (ή? κάτω) από τα φτερά του οποίου ο υπογράφων πέρασε το σύνολο σχεδόν
της στρατιωτικής του θητείας, είναι ένα πολύ πιο ικανό και χρήσιμο αεροσκάφος απ? ό,τι
προδίδει η μάλλον πρωτόγονη όψη του. Κατασκευάζεται στην Πολωνία, αλλά όπως διαπιστώσαμε
και από το ταξίδι μας στην Αμερική, βρίσκεται σε χρήση όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε
ολόκληρο τον κόσμο, είτε σε ρόλο ψεκαστικού είτε σε ρόλο πυροσβεστικού. Στη χώρα μας, το
συγκεκριμένο αεροσκάφος είναι σήμερα ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία στον πόλεμο κατά των
δασικών πυρκαγιών, αν και ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του. Γιατί; Μα, απλώς, γιατί μια
φωτιά που έσβησε πριν εξαπλωθεί δεν είναι «είδηση». ?λλωστε, όταν η φωτιά εξαπλωθεί, το
PZL με τη «βόμβα νερού» των 1.000-1.500 κιλών δίνει τη θέση του στα μεγαλύτερης
χωρητικότητας CL-215 και στα άλλα εναέρια και επίγεια μέσα. Το «κόλπο» του PZL βρίσκεται
στην άμεση επέμβαση, μέσα σε λίγα λεπτά μόνο από την ειδοποίηση, ακόμα και σε δύσβατες
ορεινές περιοχές. Μοιρασμένα τους καλοκαιρινούς μήνες σε έντεκα κλιμάκια (από την
Καλαμάτα και την Τρίπολη μέχρι την Κέρκυρα και την Μυτιλήνη), τα PZL της 359 ΜΑΕΔΥ
επεμβαίνουν άμεσα με την ειδοποίηση της Πυροσβεστικής, σβήνοντας μέχρι και δέκα φωτιές
μέσα σε μια μέρα (!), προλαβαίνοντας τις πιο πολλές φορές τη φωτιά πριν ακόμα προλάβει να
γίνει θέμα στις ειδήσεις!