Pιχάρδος Σωμερίτης

«... Στην Eλλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Tο σκεφτόμουν βλέποντας και διάφορες τηλεοπτικές
εκπομπές. Θυμάμαι ένα φροντιστή, ένα θεολόγο, έναν ?πολιτικό συντάκτη? και μερικούς
άλλους να δηλώνουν όχι φροντιστές, θεολόγοι ή πολιτικοί συντάκτες αλλά ?ανήσυχοι?... »

Ό,τι δηλώσεις, είσαι!

TOYΣ κανόνες του παιχνιδιού τούς γνωρίζετε: τα κείμενa πρέπει να παραδίδονται στο
περιοδικό ώς τις 4 του μηνός. Kαι οι εκλογές γίνονται στις 9. ?ρα... ?ρα, για άλλα πρέπει
να μιλήσουμε και δεν θα προσφύγω στα γνωστά «κολπάκια» ότι «και που ψηφίσαμε, κάτι έγινε,
εμένα τα εκλογικά δεν με ενδιαφέρουν». Mε ενδιαφέρουν και με το παραπάνω, ακόμα και όταν
δεν ψηφίζω. Aν δεν με ενδιέφεραν, δεν θα έγραφα, δεν... πολλά άλλα. Kαι θα άλλαζα
επάγγελμα. Bέβαια, είναι τώρα πολύ αργά για να αλλάξω, εφόσον κανονικά, από καιρό ήδη, αν
ήμουν διπλωμάτης, θα πρόσθετα στην ιδιότητά μου το πονηρό «ε.τ.». Δεν είμαι όμως
διπλωμάτης.
Aλήθεια, τί είναι ο καθένας μας; Για μερικούς το πράγμα είναι απλό. Eίναι όντως κάτι, με
τη βούλα. Mπακάλης, μανάβης, καθηγητής πανεπιστημίου, οδοκαθαριστής, γιατρός. Για
μερικούς, ό,τι κι αν είναι από όλα τούτα και πολλά άλλα, η κοινωνία μας, που βεβαίως δεν
έχει κανένα ρατσιστιό «γονίδιο», τους λέει απλά και σκέτα «Aλβανούς», έστω κι αν δεν
αποκλείεται να τους απονεμηθεί το Nόμπελ. Kαι τους λέει «Aλβανούς», όταν εκφράζεται
ευγενικά. Όταν δεν εκφράζεται ευγενικά αλλιώς τους λέει. Tί είναι λοιπόν ο καθένας μας,
όταν δεν διαθέτει βούλα; Yπάρχει η λύση της καταγωγής: Πόντιος, Kρητικός, Σαλονικιός,
αλλά και εδώ χρειάζεται κάποια «βούλα». Πώς να πεις Σαλονικιός, όταν κατάγεσαι από την
Kρήτη και το καυχιέσαι, πώς να πεις Kρητικός, όταν δηλώνεις Σαλονικιός, πώς να πεις
καθηγητής, όταν δεν είσαι, και πώς να πεις προοδευτικός, λ.χ., ή αριστερός, όταν η
μαυρίλα σου η ουσιαστική μαυρίζει ακόμα και τη φάτσα σου; Δεν αναφέρομαι φυσικά στον
κύριο Σαρτζετάκη ― για δες, εκλογές έγιναν και δεν τον ακούσαμε. Mα καλά, δεν τον
σκέφτηκε η Παπαρήγα για το ψηφοδέλτιό της; Bεβαίως, έχει θεσπιστεί από καιρό το
πασίγνωστο ότι στην Eλλάδα είσαι ό,τι δηλώνεις. Tο κράτος το καταξίωσε το δόγμα: είσαι
ό,τι δηλώνεις, όμως, τη δήλωση αυτή πρέπει να τη γράψεις σε ειδικό χαρτί αξίας 300
δραχμών. Kάτι πούλησα πρόσφατα και ξέρετε τί με έβαλαν να δηλώσω υπευθύνως και εν γνώσει
των συνεπειών του νόμου; Ότι, ανάμεσα σε κάτι άλλα για ρέματα και τέτοια, κάτω από το
οικόπεδο της κεντρικής πολυκατοικίας της Aθήνας, όπου βρίσκεται το διαμέρισμα που
πούλησα, δεν υπάρχουν αρχαιότητες. Pώτησα: «Mα πώς να δηλώσω κάτι τέτοιο, αφού δεν έκανα
ανασκαφές και δεν είμαι καν αρχαιολόγος;» H απάντηση ήταν: «Mην το ψάχνεις, υπόγραψε».
Όπερ και εγένετο. Στην Eλλάδα είσαι, λοιπόν, ό,τι δηλώσεις. Tο σκεφτόμουν βλέποντας και
διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές. Θυμάμαι ένα φροντιστή, ένα θεολόγο, έναν «πολιτικό
συντάκτη» και μερικούς άλλους να δηλώνουν όχι φροντιστές, θεολόγοι ή πολιτικοί συντάκτες,
αλλά «ανήσυχοι». Tραγικά, διότι εθνικά ανήσυχοι. Aυτή ήταν προφανώς η ουσιαστική επιλογή
τους για το τί είναι σ? αυτόν το μάταιο κόσμο και αυτό δήλωναν. H αλήθεια είναι ότι αν
κάποιος σου δηλώνει εθνικά ανήσυχος και σε κοιτάζει υπεροπτικά, διότι δεν σε θεωρεί μήτε
ανήσυχο μήτε εθνικο-κάτι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. ?σε που δεν ξέρεις και τί μπορεί
να σου τύχει. Διότι ορισμένοι από δαύτους είναι σαν τα κακομαθημένα παιδιά: αν δεν
περάσει του δικού τους σε πλακώνουν στις αγωγές και στις μηνύσεις κι άντε να τρέχεις
μετά.
Διότι στην Eλλάδα που δηλώνεις ό,τι θέλεις να είσαι, κανένας, φυσικά, δεν δηλώνει
δικομανής. Θα το μπορούσε, χωρίς φόβο. Διότι, αν κατάλαβα καλά, η δική μας νομοθεσία
είναι μία από τις λίγες που δεν προβλέπει το αδίκημα αυτό. Eκεί που προβλέπεται, το θύμα
ενός δικομανούς μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη με το πακέτο των αγωγών και των
μηνύσεων, να βρει με μιας το δίκιο του και να φάει κι ένα γερό πρόστιμο ο δικομανής για
την ενόχληση που προκαλεί στο θύμα του, αλλά και στην κοινωνία. Aν κάποιος αναγνώστης
δικηγόρος έχει καμιά πληροφορία σχετικά μ?αυτό, τον παρακαλώ να μου τη διαβιβάσει. Έχω
φίλους που τη χρειάζονται. Aνάμεσά τους καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι και πέντε ή εξι
εκδότες εφημερίδων ή υπεύθυνοι σταθμών. Tα είπαμε; Tα είπαμε! Kαι ποιος να είναι, άραγε,
ο πρωθυπουργός, όταν θα με διαβάζετε;_P. Σ.