Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1:4ος, 5ος & 6ος γύρος, GP M. Bρετανίας, Iσπανίας, Eυρώπης
Έστω και αργά τα κατάφερε...Τον Φεβρουάριο του 96, ο Σουμάχερ, ερχόμενος στη Φεράρι, υποσχέθηκε να βγάλει την ομάδα
από το αδιέξοδο. Έλεγε, τότε, ότι οι κόκκινοι έπρεπε να αλλάξουν νοοτροπία και οργάνωση
και έθετε ως χρονικό ορίζοντα τα 3 χρόνια. Τελικά, άργησε λίγο, αλλά το κατόρθωσε. Η
Φεράρι επέστρεψε στη φυσική της θέση.
Κείμενο: Τάκης Πουρναράκης
Φωτ: Reporter Images/ Νίκος Μήτσουρας
«Οι αλλαγές των κανονισμών μάς επηρέασαν περισσότερο απ? ό,τι τη Φεράρι. Κόστισαν περίπου
0.2'' στο γύρο, με ρυθμίσεις δοκιμών και θα χρειαστούμε τουλάχιστον 3 αγώνες για να
φτάσουμε εκεί που ήμασταν». Tάδε έφη Ρον Ντένις προσπαθώντας να δικαιολογήσει την απόδοση
της ΜΡ4/15. Ο Βρετανός αναφέρεται στους περιορισμούς που επέβαλε η FIA από το
Σίλβερστοουν και αφορούν στον αριθμό των παραμέτρων που χρησιμοποιούνται στην κεντρική
μονάδα ελέγχου του κινητήρα. Οι εν λόγω αλλαγές επηρέασαν, σύμφωνα με το συνιδιοκτήτη της
Μακλάρεν, την κατανάλωση και την ευκολία οδήγησης του μονοθεσίου.
Έτσι κι αλλιώς, κατά την προσωπική μας άποψη, γεγονός παραμένει ότι το μονοθέσιο της
Φεράρι είναι αυτήν τη στιγμή κορυφαίο, αλλά η διαφορά από την ΜΡ4/15 είναι πολύ μικρή και
εύκολα μπορεί να καλυφθεί από αγώνα σε αγώνα, ανάλογα με την προσπάθεια και την έμπνευση
των μηχανικών. Αυτό που δεν καλύπτεται, όμως, και δεν αλλάζει είναι η αναμφισβήτητη
οδηγική υπεροχή του Μίκαελ Σουμάχερ, που σε κάθε περίπτωση κάνει τη διαφορά. Και στους
έξι αγώνες ώς τώρα, ο Σούμι έχει πάρει βαθμούς. Στους τέσσερις, μάλιστα, ανέβηκε στο
ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ενίοτε με απαιτητικό τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στιγμή
που άρχισε να ψιλοβρέχει στο Νίρμπουργκρινγκ. Ξαφνικά, νόμιζες ότι με κάποιο «μαγικό» ο
σκηνοθέτης μάς έδειχνε σε αργή κίνηση όλους τους άλλους και σε κανονική τον Σουμάχερ. Και
έτσι ήταν στην πραγματικότητα, μόνο που δεν οφειλόταν στο σκηνοθέτη. Ο Σούμι χόρευε στη
βρεγμένη πίστα, τη στιγμή που οι υπόλοιποι δυσκολεύονταν να προσανατολιστούν.
Προσοχή! Δεν υποτιμάμε την προσπάθεια των Χάκινεν, Κούλθαρντ και Μπαρικέλο. Απλώς,
σκιαγραφούμε τη διαφορά που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στα «χέρια» και την ψυχή του
Γερμανού.
Aπό κει και πέρα, με δυο σχεδόν ισοδύναμα μονοθέσια όλα μπορούν να συμβούν και αυτό
αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα. Χάκινεν, Κούλθαρντ, Μπαρικέλο και Σουμάχερ έχουν
βρεθεί μέχρι τώρα στην πρώτη θέση της εκκίνησης και όλοι, εκτός του Μπαρικέλο, έχουν
ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Αυτές οι εναλλαγές συντηρούν το ενδιαφέρον και τους δείκτες θεαματικότητας και ευτυχώς
που υπάρχουν, για να καλύπτουν εν μέρει το χάος, που επικρατεί από εκεί και κάτω.
Στερεότυπο θέμα συζήτησης αποτελεί η αναζήτηση της τρίτης ομάδας πίσω από τις δύο
πρωταγωνίστριες, σε συνδυασμό, βέβαια, με τα συνεχή βήματα προόδου που σημειώνουν όλοι.
Τα οποία είναι, ουσιαστικά, τεράστια άλματα προς τα πίσω. Οι υπόλοιπες 9 ομάδες βράζουν
στο ίδιο καζάνι της ανυπαρξίας. Κάποιος πρέπει να είναι 5ος στη σειρά εκκίνησης και
κάποιος πρέπει να είναι τελευταίος. Γι? αυτό υπάρχουν οι Ουίλιαμς και οι Μινάρντι. Αλλά,
μέχρι εκεί. Κατά την άποψή μας, η 3η ομάδα που θα παίξει ρόλο αουτσάιντερ, αλλά και
ρυθμιστή, όπως πέρυσι η Τζόρνταν, δεν υπάρχει. Ή, τουλάχιστον, δεν έχει φανεί μέχρι τώρα.
Από εξηγήσεις και δικαιολογίες, βέβαια, άλλο τίποτα. Ο Έντι Τζόρνταν ισχυρίζεται ότι η
Χόντα δεν του δίνει καλούς κινητήρες, ο Φρανκ Ουίλιαμς ψάχνεται ανάμεσα σε Μοντόγια και
Βιλνέβ, λες και φταίει ο Ραλφ και ο Τζένσον για τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Χέρμπερτ και
Βουρτζ είναι υπ? ατμόν, ο Ερβάιν ταλαιπωρεί εαυτόν και αλλήλους και η BAR έχει αποδειχτεί
μια πρώτης τάξης παγίδα για τον Βιλνέβ. Οι γνωρίζοντες, μάλιστα, επιμένουν ότι μετά την
αποχώρηση του Πόλοκ είναι θέμα χρόνου και η δική του. Στην Προστ δεν μπορούν ούτε να
ζυγίσουν σωστά το μονοθέσιό τους, πόσο μάλλον να το ρυθμίσουν, και φυσιολογικά
περιορίζονται μαζί με τη Ζάουμπερ και τη Μινάρντι σε ένα δικό τους πεδίο αντιπαράθεσης.
Αφήσαμε τελευταίες τις ?ροους, καθότι επανειλημμένα έχουμε τονίσει ότι διακρίνουμε μια
δυναμική που ίσως... Aν και όταν βρουν, βέβαια, την απαραίτητη σταθερότητα.
Ώς τότε, ας ελπίσουμε ότι τα παιχνίδια της τύχης και του καιρού θα συνεχιστούν προς
όφελος του φιλοθεάμονος κοινού, καθότι, όπως έχουμε ξαναγράψει, το τελικό αποτέλεσμα
είναι λίγο ώς πολύ προβλεπόμενο. Αν έχετε χρήματα, ποντάρετε στο κόκκινο. Τ. Π
Ο Σουμάχερ και οι άλλοι...
Mέχρι το 10ο γύρο ο αγώνας εξελισσόταν προβλέψιμα, με τον Xάκινεν να διατηρεί την πρώτη
θέση, που κέρδισε εκκινώντας εκπληκτικά. Η βροχή έδωσε το έναυσμα για να αρχίσει την
παράσταση ο Σουμάχερ, που έδειχνε να ανυπομονεί πίσω από τον Xάκινεν. Με απίστευτη
σιγουριά στη βρεγμένη πίστα ο Γερμανός συνέχισε να φρενάρει... έναν αιώνα μετά και όταν
ξεπερνούσε τα όρια της φυσικής ( Σημ: Βρίσκονταν συνεχώς έξω από τα όρια της λογικής), με
άνεση κατάφερνε να μαζέψει... τα ασυμμάζευτα, λες και δεν οδηγούσε άνθρωπος, αλλά ένα
ανώτερο ον. Πριν βιαστείτε να χαρακτηρίσετε υπερβολικά τα γραφόμενά μας, θυμηθείτε το
πέρασμά του στον 46ο γύρο από το τελευταίο «S» (Σημ: Το Veedol S, που μπορείτε να δείτε
στο διπλανό σχεδιάγραμμα).
Για να περάσει τον Ντινίζ, που δικαιολογημένα δεν τον βλέπει πίσω του, καθυστερεί το
φρενάρισμα πέρα από κάθε όριο. Ξακρίζει για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει όλο το πλάτος
της πίστας και ο πίσω δεξιά τροχός της Φεράρι ακουμπάει την άσπρη πλαστική γραμμή, που
οριοθετεί το οδόστρωμα. Το πίσω μέρος ξεκολλάει απότομα πάνω στο φρενάρισμα και εκεί που,
για οποιονδήποτε άλλον, το τετακέ θα ήταν το λιγότερο κακό, ο Σουμάχερ προλαβαίνει να
διορθώσει χρησιμοποιώντας μάλιστα το γλίστρημα της Φεράρι, για να πλασαριστεί στη στροφή
με τρόπο, που θα ζήλευε ακόμη και ο Μάκινεν. Και βέβαια, χρειάζεται αρκετή ώρα στο βίντεο
για να καταλάβεις τι ακριβώς έκανε. Για τους λάτρεις της λεπτομέρειας, πρόκειται για το
ίδιο ακριβώς σημείο που ο Σούμι πήρε την πρώτη θέση περνώντας σαν σταματημένο τον Χάκινεν
(φωτ.), για να παραμείνει εκεί ώς το πέσιμο της καρό σημαίας.
Με τρία ραϊσμένα πλευρά
Η βροχή έκρινε το νικητή των κατατακτήριων δοκιμών, καθώς άφησε μόνο 5 λεπτά περιθώριο,
που ίσα ίσα έφτανε για μια καλή προσπάθεια. Και αυτό από 14:25 έως 14:30. Πριν, η πίστα
δεν είχε στεγνώσει καλά και μετά ξανάρχισε να ψιχαλίζει, οπότε ήταν αδύνατο να βελτιωθούν
οι χρόνοι. Τον ταχύτερο χρόνο εκείνο το 5λεπτο σημείωσε ο Κούλθαρντ παίρνοντας την 9η
«πολ ποζίσιον» στην καριέρα του και την πρώτη από το GP του Kαναδά το 1998. Και όλα αυτά,
δεκαοχτώ μέρες μετά το αεροπορικό ατύχημα που είχε και το οποίο τον άφησε με 3 πλευρά
ραϊσμένα. «Μόνο με τους πιλότους μαχητικών αεροσκαφών πρέπει να συγκρίνουμε αυτούς τους
ανθρώπους», έλεγε μετά το ατύχημα ο νευροχειρουργός και επικεφαλής του ιατρικού τμήματος
της F1 Σιντ Ουότκινς, «καθώς είναι εξοικοιωμένοι με τον κίνδυνο και ψυχολογικά έτοιμοι να
ξεπεράσουν πολύ γρηγορότερα απ? ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι οποιοδήποτε ατύχημα». Οι
επιδόσεις του Κούλθαρντ στους δύο τελευταίους αγώνες επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Συγχαρητήρια από το Γερμανό πρωθυπουργό Γκέρχαρντ Σρέντερ στον Mίκαελ Σουμάχερ.
Ό,τι απέμεινε από την Oυίλιαμς του P. Σουμάχερ, μετά την καραμπόλα που προκάλεσε ο
Eρβάιν. Tο έτερο θύμα του φλεγματικού Iρλανδού ήταν ο Γιος Φερστάπεν.
προσοχή φωτ. από ζελατίνα με πορτοκαλί μονοθέσιο
Έδωσε τον πρώτο βαθμό στην ?ροους, ύστερα από έναν καταπληκτικό αγώνα ο Πέντρο ντε λα
Pόσα.
Η Minardi εξελίσσει ένα κιβώτιο ταχυτήτων (φωτ.), το περίβλημα του οποίου είναι
κατασκευασμένο από κράμα τιτανίου. Tόσο στο Mοντμελό όσο και στο Nίρμπουργκρινγκ το
κιβώτιο χρησιμοποιήθηκε μόνο στο μοθέσιο του Mατσακάνε και η διαφορά του από το συμβατικό
έγκειται στη μείωση του βάρους.
Aπό το 95 είχε να κερδίσει ο Σουμάχερ στο Νίρμπουργκρινγκ και από το ?85 η Φεράρι. Ήταν η
39η νίκη σε 134 αγώνες για το Γερμανό και η πρώτη του με Φεράρι μπροστά στους
συμπατριώτες του. Οι οποίοι ξεπερνούσαν τις 120.000, αψήφησαν το κρύο και τη βροχή,
σνόμπαραν τις Μερτσέντες και BMW και έπαθαν ντελίριο, όταν ο Σούμι τούς αφιέρωσε τη νίκη
του.
GP Iσπανίας
Στο ίδιο έργο θεατές
O λόγος φυσικά για το αποτέλεσμα του Ισπανικού GP, καθώς οι ΜακΛάρεν πέτυχαν το απόλυτο
για 3η συνεχή χρονιά σε έναν απρόβλεπτο αγώνα. Μεγάλος άτυχος και χαμένος ο Μίκαελ
Σουμάχερ, καθώς δύο λάθη στα πιτ του κόστισαν τη νίκη. Τα παιχνίδια της τυφλής θεάς
ευνοούσαν ώς τώρα τον Σουμάχερ, όμως ήρθε η στιγμή να συμβεί και το αντίθετο διά
χειρός... Φεντερίκο Ουγκατσόνι. Πρόκειται για τον άνθρωπο που στέκεται μπροστά από το
μονοθέσιο κρατώντας μία ταμπέλα, την οποία σηκώνει, όταν τελειώσει ο ανεφοδιασμός,
δίνοντας σήμα στον πιλότο να φύγει. Aυτός λοιπόν σήκωσε εσφαλμένα την ταμπέλα, προτού
ολοκληρωθεί ο ανεφοδιασμός, και ο Σουμάχερ έφυγε πατώντας όμως το πόδι τού αρχιμηχανικού
Νάιτζελ Στίπνι που κρατούσε το στόμιο της αντλίας. Ο Στίπνι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με
σπασμένο αστράγαλο και το στόμιο της αντλίας στράβωσε. Aυτή ήταν και η αρχή του τέλους,
καθώς ο δεύτερος ανεφοδιασμός του Σουμάχερ με τον αντικαταστάτη του Στίπνι διήρκησε 17,5
δεύτερα, δίνοντας στον Xάκινεν την ευκαιρία να περάσει στην πρώτη θέση. Στη συνέχεια, το
πίσω αριστερό λάστιχο του Σουμάχερ άρχισε να χάνει αέρα, με αποτέλεσμα ο Γερμανός να
υποκύψει στην πίεση, αρχικά του Kούλθαρντ και στη συνέχεια των Mπαρικέλο και P. Σουμάχερ.
Έτσι, μετά την τρίτη αναγκαστική επίσκεψή του στα πιτ, περιορίστηκε τελικά στην πέμπτη
θέση.
GP Βρετανίας
Πού κρίθηκε ο αγώνας...
Στην εκκίνηση. Aφού η επιτυχία ή όχι της στρατηγικής που έχει καταστρώσει ο κάθε οδηγός,
κρίνεται εν πολλοίς από τη θέση του στο τέλος του πρώτου γύρου. Eκεί, λοιπόν, ο Μίκαελ
Σουμάχερ έχασε κάθε ελπίδα για την τέταρτη συνεχόμενη νίκη. Ξεκίνησε από την 5η θέση και
προς στιγμήν κατάφερε να φθάσει δίπλα στον Χάκινεν, αλλά ταυτοχρόνως πάτησε εκτός πίστας.
Το βρεγμένο γρασίδι (έβρεχε καταρρακτωδώς για δύο εβδομάδες και μέχρι το Σάββατο το πρωί)
ανάγκασε τον Γερμανό να σηκώσει το πόδι του από το γκάζι, οπότε αμέσως οι Μπάτον, Βιλνέβ
και Ρ. Σουμάχερ βρέθηκαν μπροστά του. Από την 8η θέση πια, ο Σουμάχερ περιορίστηκε σε
έναν αγώνα τακτικής, κέρδισε τρεις θέσεις, όταν οι Μπαρικέλο, Φρέντσεν και Βιλνέβ
εγκατέλειψαν λόγω μηχανικών προβλημάτων, και έπειτα άλλες δύο κάνοντας μόνο ένα πιτ στοπ
(οι δύο Ουίλιαμς ήταν σε τακτική δύο πιτ στοπ). O Μπαρικέλο ξεκίνησε από την πρώτη θέση,
την οποία διατήρησε μέχρι το μέσο του αγώνα, όμως το όνειρο της πολυπόθητης πρωτιάς
έσβησε, όταν τον πρόδωσαν τα υδραυλικά της Φεράρι. O Kούλθαρντ δεν έχασε την ευκαιρία να
τον προσπεράσει εντυπωσιακά από την εξωτερική στη στροφή «Stowe» και να πάρει έτσι, για
2η συνεχή χρονιά, τη νίκη στον αγώνα της πατρίδας του, με τον Xάκινεν στη δεύτερη θέση να
συμπληρώνει το θρίαμβο των ΜακΛάρεν.