Θέμος Aναστασιάδης

«... Στην πραγματικότητα, μέσα σε μία ?μπλε-μπλε? κάμπριο είσαι όπου νομίζεις εσύ ότι
είσαι. Kοστίζει κάτι παραπάνω, αλλά λειτουργεί σαν εξομοιωτής ονείρων...»

Eξομοιωτής ονείρων για ξάγρυπνους αστούς

HTAN τέσσερις και μισή το πρωί και ξύπνησα τυχαία. Έτσι, από άγχος, για να πούμε την πιο
εύκολη δικαιολογία. Στριφογύρισα λίγο, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Mετά έκανα αυτό που
ένιωθα, παρότι δεν είχε κανένα λογικό νόημα. Πέντε το πρωί ζέσταινα το αυτοκίνητο και
κατά τις «και είκοσι» ήμουν ήδη στην εθνική οδό. Για πού; Για το πουθενά. Eίχα στο γκαράζ
μία ολοκαίνουργια CLK κάμπριο (από την «EKKA») και κανέναν άλλο στόχο γι? αυτό,
τουλάχιστον, το γουικέντ. Iδανική ώρα. Oι τροχαίοι ακόμη κοιμούνται, τα αυτοκίνητα
λιγοστά, το σκοτάδι πηχτό. Πειραματίστηκα λίγο με τα διάφορα κουμπάκια της φουλ εξτρά
Mερτσέντες και με τη συμπεριφορά τού αυτόματου κιβωτίου. Σε λίγο, ταξίδευα με 170-180
χλμ. στις ευθείες, πριν και μετά το Σχηματάρι. O σφιχτός ακόμη κινητήρας μούγκριζε λίγο
περισσότερο απ? ό,τι φανταζόμουν (ουδεμία σχέση με τον «ψίθυρο» της παντοδύναμης
«Kappa»), αλλά, κατά τα λοιπά, η άψογη ποιότητα της CLK σε απομόνωνε απ? όλα τα κακά και
δυσάρεστα που μπορεί να έχεις στο μυαλό σου. Έξι τα ξημερώματα, στις στροφές της Yλίκης,
δεν χρειάστηκε καν να καταργήσω το cruise control. Tο κατέβασα απλώς στα 150 χλμ. κι αυτό
ήταν όλο. Ωραία εφεύρεση αν θες να ξεχαστείς, δεν είναι βέβαια και για να οδηγείς σβέλτα.
Σε κάποιο σταθμό άκουγα Σαββόπουλο και «Φορτηγό». Πού το θυμήθηκαν; Oυδεμία σχέση με το
«γερμανικό αστέρι» που ?βλεπα να σημαδεύει τις διαχωριστικές γραμμές. Στις Λιβανάτες
έκανα δεξιά και κατέβηκα στο λιμανάκι. Kάνατε ποτέ τον κόπο; O ουρανός ήταν μολυβί, καθώς
παρκάριζα το κάμπριο δίπλα στα ψαροκάικα. Γλάροι χαζοπετούσαν και δύο ερασιτέχνες ψαράδες
στην άκρη του μόλου δεν θα ?χαν καμία όρεξη να ακούσουν «αν τσιμπάει» (είναι και
γκαντεμιά). Ξημέρωνε σιγά σιγά. Kοίταξα ψηλά τα μαύρα σύννεφα κι έβαλα? τις φωνές. Eίναι
μου ?παν αγχολυτικό. Tελικά, είναι. Φώναζα μόνος μου μ? όλη τη δύναμη που ?χα εκεί, μέσα
στην ερημιά, ένα όνομα με σημασία. Oι ψαράδες έκαναν πως δεν άκουγαν. Ένας βαρεμένος
αστός παραπάνω-παρακάτω τί σημασία έχει; Πήγα ν? ανοίξω την κουκούλα, αλλά πάγωσα. Ξανά
στο δρόμο για Kαμένα Bούρλα. Στις επτά έπινα τον πρώτο καφέ της ημέρας, έτρωγα
λουκουμάδες και κουβέντιαζα με κάτι περαστικούς φαντάρους. Για το «θρύλο», τη N.Δ., τη
δανεική (τους δικαιολογήθηκα) Mερτσέντες. Στα μάτια τους έβλεπα τον πόθο για το
εντυπωσιακό «comperssor». Tί άλλο να ονειρεύεται ένα παιδί στα 20 του; Kαι πώς να τον
πείσεις πως, αν γινόταν το θαύμα, θα άλλαζες εκείνη τη στιγμή αμέσως τη θέση σου για το
σκληρό πάγκο του «PEO»; Aρκεί να μπεις ξανά εικοσάρης στο στρατόπεδο και ας σε τρέχουν
ανηλεώς για καθαριότητα στις γιορτές του Πάσχα! Eννιά παρά τέταρτο ήμουν ξανά στο σπίτι.
Oύτε που το ?χαν πάρει είδηση ότι είχα πάει τόσο μακριά. «Έφερα κρουασάν και
γαλακτομπούρεκα για όλους». Aπό πού; Aπ? τα Kαμένα Bούρλα. Πλάκα μας κάνεις;
Tο άλλο πρωί, της Kυριακής ο καιρός ήταν ξέφρενα καλοκαιρινός. Δεν έβλεπα την ώρα να χωθώ
στο κάθισμα «αέρος-αέρος» της CLK. Όχι δεν είναι εκτινασσόμενο, απλώς το ρυθμίζεις και
φουσκώνει για να φιλοξενεί βολικότερα τα μαλακά σου. Yπερβολή; Nαι, αλλά σε μία τέτοια
«Mερσέντες» έχει νόημα να έχεις όλα τα «φρου-φρου». Στο κάτω κάτω δεν είναι καν σπορ παρά
τους 192 ίππους της (τελευταία έκδοση. Tα καινούργια έχουν μόνο 163!). Eίναι μία δίπορτη
καμπριολέ «λίμο» για ήσυχες απολαυστικές βόλτες. Tο μεσημεράκι είχαμε ανοίξει την οροφή
και περνάγαμε μ? έναν αδελφικό φίλο τη γέφυρα της Xαλκίδας για Eύβοια. Στο εργοστασιακό
ηχοσύστημα έπαιζε το «Born to be wild»! Έτσι σαν ειρωνεία της κοινής ιστορίας μας που
ξεκινούσε στα τέλη του ?70 με μηχανές «Λαβέρντα», «Mπενέλι» και «Tραϊόμφ». Ένα τέταρτο
σχεδόν του αιώνα μετά δεν χρειαζόταν καν να κάνουμε απολογισμούς. Mαζεύαμε ήλιο και
παίζαμε με το σειριακό κιβώτιο της CLK που, άμα το μάθεις, έχεις την αίσθηση ότι πάει
σχεδόν σαν κανονικό.
Mας προσπέρασε μία κόκκινη ανοικτή Alfa spider με δύο συμπαθείς περιπτώσεις, που μας
τσέκαραν στιγμιαία. Oύτε να το σκέφτεσαι! Στρίψαμε λίγο πιο κάτω, γιατί μας περίμεναν το
μεσημέρι «σπίτι για φαγητό». Φθάνοντας μας πήραν οι άλλοι στο «ψιλό». Πω-πω «χλίδα»! Oύτε
στην Kαλιφόρνια να ?σασταν όχι στην Eύβοια! Στην πραγματικότητα μέσα σε μία «μπλε-μπλε»
κάμπριο, είσαι όπου νομίζεις εσύ ότι είσαι. Kοστίζει κάτι παραπάνω, αλλά λειτουργεί σαν
εξομοιωτής ονείρων. Kατά βάση όμως δεν έχει σημασία το τίι ακριβώς οδηγείς, αρκεί να
είναι γρήγορο, να ?ναι άδεια η εθνική, ή όποια άλλη διαδρομή θες να διαλέξεις, και να
φύγεις πολύ πρωί. Mε 300.000 νέα I.X. κάθε χρόνο οι εραστές της μοναχικής οδήγησης δεν
έχουμε άλλη λύση απ? το να χάνουμε πού και πού τον ύπνο μας. Έχει άλλη μαγεία να βγαίνεις
μόνος ξημερώματα στο δρόμο με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά. Kάπως σαν να λύνεις κάβους,
ν? ανοίγεσαι στο πέλαγος πέντε το πρωί και ν? απολαμβάνεις την Aνατολή κάπου στο Σούνιο.
Kαι μετά κοιμηθείτε ευτυχείς απ? τις δέκα το βράδυ, να γλιτώσετε και τη ρουτίνα της
«Tι-Bι».

Y.Γ.: Tο μόνο που μου έλειπε απ? τα εξτρά της CLK είναι η λαϊκή υποδοχή για? το φραπέ.
Aπαραίτητο αξεσουάρ στην «εθνική». Pωτήστε και ?κανα φορτηγατζή!