Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1, GP Γαλλίας και Aυστρίας
Κουαρτέτο για... τρεις!Τέσσερις, δηλαδή οι εξής τρεις είναι οι πρωταγωνιστές του φετινού πρωταθλήματος: ο νέος
Κούλθαρντ, ο παλιός Χάκινεν και ο συνήθης Σουμάχερ. Oι τρεις οδηγοί πρωταγωνιστούν σε μία
παράσταση, όπου ο Μπαρικέλο έχει ρόλο κομπάρσου και οι υπόλοιποι πιλότοι είναι θεατές.
Και παρότι στην αρχή το φινάλε φάνταζε προβλέψιμο, σιγά σιγά τα πράγματα άρχισαν να
μπερδεύονται...
Κείμενο: Tάκης Πουρναράκης
Φωτ.: Reporter Images-Νίκος Μήτσουρας / Media images-B. Mήτσουρα
Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στη φετινή χρονιά και τις προηγούμενες είναι η ακόμα
μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει τις δύο κορυφαίες ομάδες από τις υπόλοιπες εννιά.
Πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων, λοιπόν, με τη ΜακΛάρεν και τη Φεράρι να μάχονται για τον τίτλο
και όλους τους υπολοίπους να μάχονται για την 3η θέση στους κατασκευαστές και για τα
χρήματα που αυτή συνεπάγεται από τη συμφωνία Oμόνοιας. Η εξέλιξη, πάντως, και των δύο
είναι άκρως ενδιαφέρουσα.
Στο «κανονικό» πρωτάθλημα έχουμε αλλαγή ρόλων. Οι Φεράρι, που τα τελευταία χρόνια
κυνηγούσαν τις Ουίλιαμς αρχικά και τις ΜακΛάρεν στη συνέχεια, φέτος είχαν τον πρώτο λόγο
μέχρι το Γαλλικό GP. Μοιραία, οι ΜακΛάρεν βρέθηκαν στην αρχή στο ρόλο που είχαμε
συνηθίσει τις Φεράρι τόσα χρόνια. Με τρόπο μαγικό, όμως, απέκτησαν την αξιοπιστία τους
και μαζεύουν βαθμούς (στους τελευταίους 8 αγώνες οι δύο ΜΡ4/15 τερματίζουν στην εξάδα).
Αντίθετα, στη Φεράρι μετράνε 4 εγκαταλείψεις στους τελευταίους 3 αγώνες. Έτσι οι ΜακΛάρεν
κάνοντας το «1?2» στο Γαλλικό και το Aυστριακό GP βρέθηκαν, για πρώτη φορά φέτος, στην
κορυφή της βαθμολογίας.
Τη χαρά του Ρον Ντένις περιορίζει μόνο το γεγονός ότι, αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστεί να
ξεκαθαρίσει τους ρόλους των δύο πιλότων. Προς το παρόν, δηλώνει ότι είναι ελεύθεροι να
λύσουν τις διαφορές τους στην πίστα, χωρίς εντολές και περιορισμούς. Πάντως, η απόφαση θα
είναι δύσκολη, καθώς ο «νέος» Κούλθαρντ είναι ένας ταχύτατος και συνάμα αλάνθαστος
πιλότος, ενώ ο Χάκινεν είναι πλέον και πάλι ο πρωταθλητής που ξέραμε. Στο ερώτημα αν
στους τελευταίους αγώνες πήγαινε πιο γρήγορα ο Κούλθαρντ ή πιο αργά ο Χάκινεν, ξεκάθαρη
απάντηση δεν υπάρχει, κοιτάζοντας όμως το 26?6 υπέρ του Χάκινεν στις δοκιμές το ?98 και
το ?99, καθώς και τα 4 δέκατα διαφορά στην Αυστρία, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η
πρόσκαιρη αλλαγή ρόλων οφειλόταν μάλλον στην ψυχολογική κόπωση του Φινλανδού.
Στον αντίποδα, ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας Μίκαελ Σουμάχερ έχει κάθε λόγο να ανησυχεί,
καθώς γνωρίζει καλύτερα ίσως απ? τον καθένα ότι, για να πάρει το πρωτάθλημα, δεν αρκεί
μόνο η ταχύτητα. Xρειάζεται αξιοπιστία και τύχη. Αν συνεχιστούν οι εγκαταλείψεις, ο
Γερμανός θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, αφού γι? αυτόν η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι
μονόδρομος και ταυτόχρονα λόγος ύπαρξης στην ομάδα.
Στην? Α2 η μάχη είναι πιο έντονη, καθώς καμία ομάδα δεν ξεχωρίζει προς τα πάνω. Ουίλιαμς,
Μπενετόν, Τζόρνταν, Τζάγκιουαρ και Μπαρ βράζουν στο ίδιο καζάνι και όλη η παραφιλολογία
με τους εργοστασιακούς κινητήρες της Χόντα, που του χρόνου θα έχει και η Τζόρνταν, για
τον Μπάτον που μένει μέχρι να φύγει, για τον Φρανκίτι που δοκίμασε την R1 και τη Ρενό που
όλο βελτιώνει τον κινητήρα της Σουπερτέκ, μας δίνει ένα μεγάλο τίποτα. Επί της ουσίας, η
διαφορά όλων των υπολοίπων από Φεράρι και ΜακΛάρεν μετριέται σε γύρους και αυτό πολύ
δύσκολα θα αλλάξει.
Προς τα κάτω, ξεχωρίζουν εύκολα οι Προστ και Μινάρντι, ενώ κάπου ενδιάμεσα μεταξύ φθοράς
και αφθαρσίας κινούνται οι «βελτιωμένες» ?ροους και Σάουμπερ. Όσον αφορά στην Προστ, τα
τελευταία νέα θέλουν την Πεζό να παραμένει και να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ η
Μινάρντι χάνει τον πελατειακό κινητήρα της Φορντ και ο Γκαμπριέλε Ρούμι προτίθεται να
πουλήσει μέρος των μετοχών του για να πληρώσει τους περσινούς κινητήρες της Φεράρι. Ο
Ουόκινσο εξέπληξε τους πάντες ανακοινώνοντας από τώρα ότι θα κρατήσει τους Φερστάπεν και
Ντε λα Ρόσα, ενώ ο Πίτερ Σάουμπερ προσπαθεί να κλείσει τα αυτιά τού Σάλο στις σειρήνες
της Τογιότα.
Εν κατακλείδι, μετά το πρώτο μισό του φετινού πρωταθλήματος, δεν έχει ξεκαθαρίσει τίποτα
ακόμη. Επιμένουμε ότι φέτος είναι η χρονιά της Φεράρι και του Σουμάχερ, αλλά αδημονούμε,
όσο ποτέ, να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και, φυσικά, την κορύφωση της μάχης._ T. Π.