BMW C1
Μια Αθήνα διαφορετικήΕίναι λίγες οι φορές που οι καθημερινές διαδρομές ρουτίνας δείχνουν ξεχωριστές. Οι
παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν τις συνθήκες μετακίνησης σε μια πόλη είναι ελάχιστοι,
όμως εμείς καταφέραμε να δούμε μια διαφορετική Αθήνα από το κάθισμα του εντυπωσιακού BMW
C1.
Κείμενο: Κώστας Καλαντζόπουλος
Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος
EINAI μάταιο να κινηθεί κανείς με το C1 και να προσπαθήσει να περάσει απαρατήρητος. Είναι
μάταιο να προσπαθήσει να γράψει ένα κείμενο για τη μικρή αυτή μοτοσικλέτα και να μην
αναφερθεί στα συναισθήματα που του δημιουργεί, αφού άλλωστε είναι η μόνη που προσφέρει
στον αναβάτη της ένα αναπαυτικότατο κάθισμα για την καθημερινή του μετακίνηση?
Η Αθήνα, η πόλη που μοιραζόμαστε με τους μισούς σχεδόν Έλληνες, είναι σαν το μικρό
κακομαθημένο παιδί: θέλει σημαντική προσπάθεια για να ανεχτείς τις παραξενιές της, όμως
πάντα μένει βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Ο καθένας μας έχει βρει τους δικούς του τρόπους
για να επιβιώνει μέσα στο καθημερινό χάος, όμως κάθε βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες
είναι πάντα ευπρόσδεκτη?
Οι Βαυαροί επιστήμονες μελέτησαν το θέμα της κίνησης της πόλης πολύ σοβαρά. Αναγνώρισαν
την αδυναμία του αυτοκινήτου να προσφέρει λύση, αφού καταλαμβάνει μεγάλο, άχρηστο χώρο,
και προσέγγισαν το θέμα από την πλευρά του δικύκλου. Η ιστορία της BMW στο θέμα αυτό
(είναι ένας από τους πρώτους και σημαντικότερους κατασκευαστές μοτοσικλετών) έπαιξε
αναμφίβολα μεγάλο ρόλο, όμως τα πράγματα είναι λίγο έως πολύ δεδομένα. Όταν θέλεις να
κινηθείς σε περιορισμένο χώρο, χρειάζεσαι κάτι ευέλικτο και μικρό σε διαστάσεις.
Παράλληλα όμως τίθεται και το θέμα της ασφάλειας, και εδώ η γερμανική εταιρεία υπερέβαλε
εαυτόν. Δημιούργησε το πρώτο δίκυκλο που μπορεί να προσφέρει σημαντική παθητική ασφάλεια
στον οδηγό ενός μέσου που έχει μάθει να επιβιώνει μόνο και μόνο χρησιμοποιώντας την
αυξημένη ενεργητική ασφάλεια που αυτό του προσφέρει, προσπαθώντας να καλύψει τα ευάλωτα
σημεία του σώματός του με εξωτερικά στοιχεία παθητικής ασφάλειας, όπως το κράνος, ένα
ειδικό μπουφάν, μπότες κτλ.
Το μικρό μας ταξίδι ξεκινά και τελειώνει στο κέντρο της πόλης. Έπειτα από μια μικρή
ξενάγηση στις ιδιαιτερότητες του C1, το κλειδί γυρνά στην κατάλληλη θέση και το κουμπί
της μίζας θέτει σε λειτουργία το μικρό τετράχρονο κινητήρα. Παρότι το γκάζι ανοίγει, το
ιδιόμορφο scooter δεν ξεκινά, και το «χέρι» του Γερμανού κατασκευαστή βάζει τα πράγματα
στη θέση τους: «Δε φοράς κράνος, όμως πρέπει να χρησιμοποιείς τις ζώνες ασφαλείας». Το
σύστημα των ζωνών είναι τεσσάρων σημείων και πραγματικά κολλά τον οδηγό στο κάθισμα, σε
μια θέση που περισσότερο προσεγγίζει αυτήν του αυτοκινήτου. Το παρμπρίζ και η οροφή
αναμφίβολα συμβάλλουν στην αίσθηση αυτή.
Διανύοντας τα πρώτα μέτρα στην «πηγμένη» οδό Ηλιουπόλεως, δεν είναι το μέγεθος του C1 που
προβληματίζει τόσο, αλλά αυτός ο όγκος πάνω από το κεφάλι που διαγράφει μεγάλα τόξα όταν
το scooter γέρνει για να στρίψει. Είναι, άλλωστε, το πιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του. Η
ροή της κυκλοφορίας δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια για ελιγμούς, όμως γρήγορα βρίσκονται
μπροστά μας οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός. Δύο διαφορετικοί πολιτισμοί πλησιάζουν ο ένας
τον άλλον, χωρίς όμως να έχουν κάποιο κοινό σημείο. Η αντίθεση είναι αυτή που τους ενώνει
περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και τελικά είναι να αναρωτιέται κανείς για το αν η
πλούσια ιστορία μας μάς έχει βοηθήσει στη μάχη με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Η Πύλη του Αδριανού διακόπτει απότομα τις σκέψεις, ενώ σύντομα προβάλλει δεξιά το Ζάππειο
Μέγαρο, ο Εθνικός Kήπος και η Βουλή των Ελλήνων. Στροφή αριστερά, στην πλατεία
Συντάγματος, και να που το C1 σε λίγο βρίσκεται κοντά σε ένα από τα σημαντικά κέντρα της
Ορθοδοξίας της Ελλάδας, τη Μητρόπολη των Αθηνών. Πρώτος σταθμός μας, η Πλάκα. Οι
καλοδιατηρημένες ταβέρνες δίνουν έναν όμορφο τόνο στην περιοχή, ενώ η παρουσία του C1
κάνει όλους τους θαμώνες να στρέψουν το κεφάλι. Αρκετοί από αυτούς μας πλησίασαν, όταν
για τις ανάγκες της φωτογράφισης κάναμε μια μικρή στάση, ζητώντας πληροφορίες για το
εντυπωσιακό αυτό όχημα: «Πόσο κάνει;» «Είναι άνετο;» «Πόσα πιάνει;» «Θα μας βγάλετε και
εμάς φωτογραφία;» Στους Αέρηδες φτάνουμε μέσα από τα μικρά γραφικά δρομάκια της παλιάς
πόλης των Αθηνών και στη συνέχεια κατεβαίνουμε προς το Mοναστηράκι. Η Παλιά Αγορά, η Στοά
του Αττάλου, το Θησείο ― για μία ακόμη φορά δύο πολιτισμοί συγκρούονται?
Το κάτω μέρος της οδού Ερμού δεν έχει κίνηση και εύκολα καταλήγουμε στην οδό Πειραιώς, με
κατεύθυνση προς την Ομόνοια. Τα έργα που γίνονται εκεί μας παιδεύουν κάπως και το C1
συνεχίζει κυλώντας τους τροχούς του στην οδό Σταδίου. Στα φανάρια, οι ερωτήσεις των
περίεργων έχουν πια γίνει κανόνας, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξεσπούν σε επιφωνήματα
θαυμασμού. Μέσω της Χαριλάου Τρικούπη, κατευθυνόμαστε στην οδό Σκουφά και από εκεί στην
πλατεία Κολωνακίου. Εκεί, ο κόσμος δείχνει να αντιδρά λιγότερο στο νεοφερμένο όχημα, όμως
την αιτία τη βλέπουμε μερικά μέτρα πιο κάτω. Δύο άλλα C1, προφανώς από τα πρώτα που έχουν
διατεθεί στην ελληνική αγορά, βρίσκονται παρκαρισμένα στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Μέσω της
Βασιλίσσης Σοφίας καταλήγουμε στο Χίλτον και από εκεί, αριστερά πάνω, στη Λεωφόρο
Κηφισίας με κατεύθυνση προς Μαρούσι, Κηφισιά. Η κίνηση είναι αυξημένη και το C1 αρχίζει
να δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλά. Η Κηφισίας είναι δρόμος αρκετά φαρδύς
και τα αυτοκίνητα αφήνουν αρκετά μεγάλα κενά ανάμεσά τους, όπου μπορεί να χωρέσει το
μεγάλο scooter. Το ψηλό κέντρο βάρους έχει πάψει πια να μας απασχολεί επιβεβαιώνοντας ότι
τα πάντα είναι θέμα συνήθειας και ο κινητήρας ανταποκρίνεται άμεσα στις εντολές του
οδηγού. Οι πρώτες «σφήνες» είναι γεγονός και το Ολυμπιακό Στάδιο ξεπροβάλλει στα αριστερά
σε ελάχιστο χρόνο. Εκεί που τα πράγματα δυσκολεύουν είναι πλησιάζοντας το νέο κόμβο
Κηφισίας-Αττικής Οδού, όπου τα έργα βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως επίσης και η συνεχής
ταλαιπωρία των οδηγών.
Πλησιάζοντας την Κηφισιά, τα σύννεφα πάνω από το κεφάλι μας δείχνουν πιο πυκνά και, απ?
ό,τι φαίνεται, θα πέσουν τουλάχιστον μερικές σταγόνες βροχής. Φυσικά, δεν υπάρχει κανένα
πρόβλημα για τον οδηγό του C1. Ας είναι καλά η οροφή! Στο σημείο του «τροχονόμου»
στρίβουμε δεξιά, προς Κεφαλάρι. Oδηγώντας στους κεντρικούς δρόμους της «πρωτεύουσας των
βορείων προαστίων», παρατηρούμε τις αντιδράσεις. Αρκετοί μας δείχνουν με το δάκτυλο, ενώ
το σχόλιο περαστικού «? Kαλά, ρε φίλε, που βάζεις το κορίτσι σου;» δημιουργεί μια μικρή
απορία? Ανηφορίζουμε προς τον «περιφερειακό της Κηφισιάς», την οδό Χαριλάου Τρικούπη, και
ακολουθώντας τις σχετικές ταμπέλες βρισκόμαστε σύντομα στο Σταυρό Αγίας Παρασκευής.
Στρίβουμε αριστερά και κατευθυνόμαστε προς την Αττική Oδό. Το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας,
«Ελευθέριος Βενιζέλος», είναι ένα από τα σημεία που πρέπει να γνωρίσει τo? C1, αφού
αρκετοί από τους ιδιοκτήτες του θα το χρησιμοποιήσουν για να φτάσουν εκεί. Η ποιότητα της
Αττικής Oδού μας κάνει να ξεχάσουμε γρήγορα τα διόδια, ενώ το C1 κινείται πλέον με το
ταχύμετρό του στα 110-120 χλμ. Σύντομα, το αεροδρόμιο ξεπροβάλλει στα δεξιά μας και ένα
αίσθημα κρυφής περηφάνιας εμφανίζεται αυθόρμητα. Το σημαντικότερο έργο που έχει γίνει
στην Ελλάδα τον τελευταίο αιώνα είναι πράγματι ισάξιο των καλύτερων των πιο αναπτυγμένων
κρατών του πλανήτη.
Για την επιστροφή μας στο κέντρο, δύο είναι οι επιλογές: είτε μέσω της ίδιας διαδρομής να
βρεθούμε στη Λεωφόρο Μεσογείων είτε μέσω της οδού Βάρης-Κορωπίου να κατευθυνθούμε προς τη
Βάρη και από εκεί παραλιακά να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το λιμάνι του Πειραιά. Φυσικά,
επιλέγουμε τη δεύτερη λύση, που έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από πλευράς
παραστάσεων.
Ο δρόμος που συνδέει το Κορωπί με τη Βάρη είναι κακής ποιότητας, με πολλές λακκούβες. Η
συχνή, δε, διέλευση μεγάλων φορτηγών κάνει την κατάσταση αρκετά δύσκολη, ειδικά για όσους
κινούνται με δίκυκλα. Σκόνη, χώμα και λακκούβες με νερό συνθέτουν ένα πρωτόγονο σκηνικό
που σε καμία περίπτωση δε συμβαδίζει με την εικόνα του εντυπωσιακού αεροδρομίου. To C1
κάνει ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να φέρει τον αναβάτη του στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Το παρμπρίζ αποκρούει αποτελεσματικά τα χαλίκια που εκτοξεύουν τα προπορευόμενα οχήματα,
ενώ οι αναρτήσεις παρουσιάζουν εξαιρετική άνεση. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την
πολύ καλή λειτουργία του ABS, που ειδικά σε ολισθηρό οδόστρωμα είναι απαραίτητο.
Δυστυχώς, η σκόνη φτάνει στον οδηγό, όπως φυσικά και τα καυσαέρια. Το μαρτύριο, πάντως,
τελειώνει σύντομα, μόλις φτάνουμε στη Βάρη και ακόμη καλύτερα μόλις βγαίνουμε στην
παραλιακή οδό Αθηνών-Σουνίου.
Η κατεύθυνσή μας είναι προς Πειραιά και διακόπτεται μόνο από μια μικρή βόλτα στο κέντρο
της Γλυφάδας. Οι αντιδράσεις των παρευρισκομένων είναι και εδώ ενθουσιώδεις, ενώ
μεγαλύτερο ενδιαφέρον δείχνουν οι κάτοχοι αυτοκινήτων της BMW, επιβεβαιώνοντας εν μέρει
τη φιλοσοφία της γερμανικής εταιρείας που ήθελε το C1 να είναι η επέκταση της γκάμας της
και φυσικά να δώσει λύση πρωτίστως στο πρόβλημα μετακίνησης των κατόχων BMW.
Το σούρουπο έχει ήδη φτάσει και το C1 κινείται στην παραλιακή λεωφόρο ταχύτατα. Καλαμάκι,
Νέο Φάληρο, Ιππόδρομος, Τερψιθέα, Παλιό Φάληρο, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Μπαίνουμε στη
διασταύρωση για Μικρολίμανο και σύντομα φτάνουμε στην Ακτή Δηλαβέρη, εκεί που
συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος της νεολαίας του Πειραιά. Μικρή στάση στο μαγαζί που δουλεύει
ο φίλος Ανδρέας, γνωστός «Χαρλεάς», έτσι, για να δούμε και αντιδράσεις από ένα
διαφορετικό «στρατόπεδο». Δυστυχώς, έτυχε να έχει ρεπό, όμως μέχρι να μπούμε και να
βγούμε από το μαγαζί, το C1 «εξαφανίζεται». Ένα τσούρμο νεαρών κάθε ηλικίας το
περιτριγυρίζει εξαπολύοντας βροχή ερωτήσεων.
Ο ήλιος είναι ήδη έτοιμος να αποχαιρετήσει την ημέρα. Το C1 κατευθύνεται προς το παλιό
τελωνείο του Πειραιά, εκεί από όπου αναχωρούν πλέον τα καράβια για τη Χίο. Η θάλασσα έχει
βάλει το χρυσαφί της πέπλο και η εικόνα υποβάλλει όποιον βρίσκεται τριγύρω. Ακόμη και
ναύτες του τελευταίου πλοίου, που έχει αργήσει να αναχωρήσει, σταματούν χαζεύοντας το
ηλιοβασίλεμα. Μια ακόμη ημέρα δίνει τη θέση της στη νύκτα, με έναν τρόπο μοναδικά τέλειο,
μοναδικά ρομαντικό?
Η επιστροφή στο κέντρο της πόλης μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Πίεση, κορναρίσματα,
φωνές ραγίζουν την όμορφη εικόνα σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται. Τελευταία μας στάση,
ο λόφος του Φιλοπάππου, για να δούμε την Ακρόπολη με το «βραδινό της ένδυμα». Η σύγχρονη
γερμανική μηχανή, ακούραστη, μας μεταφέρει σε ένα από τα μέρη με ιστορία που χάνεται στα
βάθη των αιώνων. Απέναντι, το τελειότερο δημιούργημα του ανθρώπινου πολιτισμού, το
μνημείο αντικείμενο θαυμασμού εκατομμυρίων ανθρώπων ανά την υφήλιο.
Η ημέρα τελειώνει και μαζί της η μικρή μας περιπλάνηση με το C1 της BMW. Ο Γερμανός
κατασκευαστής απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι κατέχει καλά τα μυστικά της δημιουργίας
ποιοτικών οχημάτων. H κορυφαία άνεση, η σωστή εργονομία και η υψηλή ποιότητα
αναμφισβήτητα αποτελούν στοιχεία που κουβαλά μαζί του και το C1, το μικρότερο από τα
οχήματα της βαυαρικής εταιρείας. Οι τυχεροί που θα έχουν την ευκαιρία να το αποκτήσουν θα
κατανοήσουν ότι δεν πρόκειται για ένα απλό μεταφορικό μέσο, αλλά για ένα σύγχρονο μέσο
μετακίνησης που στόχο έχει να ικανοποιήσει μια μερίδα ανθρώπων που μέχρι τώρα δίσταζαν να
ανεβούν σε δίκυκλο για λόγους ασφάλειας ή μειωμένης λειτουργικότητας. Αυτό και μόνο, το
ότι το C1 διευρύνει το κοινό των μοτοσικλετών, το τοποθετεί αυτόματα σε μια ξεχωριστή,
σημαντική θέση στο μοτοσικλετιστικό χώρο._ 4T