Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλι, Pάλι M. Bρετανίας
Peugeot και Mπερνς αναδείχθηκαν πρωταθλητές στο βρετανικό αγώνα, και μάλιστα πολύ πιο
εύκολα απ? ό,τι περίμεναν!
Kείμενο: ¶κης Tεμπερίδης
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος/Reporter Images
THE WINNER TAKES IT ALL! Aυτή ήταν η φράση που κυριαρχούσε στον ―ειδικό και μη― Tύπο,
πριν από την εκκίνηση του βρετανικού ράλι. Mπορεί και πέρυσι ο συγκεκριμένος αγώνας να
ανέδειξε τον παγκόσμιο πρωταθλητή, ωστόσο η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί φέτος στη
γηραιά Aλβιώνα ήταν χωρίς προηγούμενο. H προσωπική κόντρα ανάμεσα στους δύο Bρετανούς,
MακPέι και Mπερνς, έκανε τους πάντες να μιλούν για τη μάχη του αιώνα, ενώ οι ίδιοι οι
οδηγοί επιδίδονταν σε? εμπρηστικές μεταξύ τους δηλώσεις πριν από τον αγώνα, προφανώς για
αύξηση της θεαματικότητας. Tο γεγονός ότι τις ίδιες πιθανότητες για νίκη ―άρα και για
κατάκτηση του τίτλου― είχε και ο Mάκινεν, στο κύκνειο μάλιστα άσμα του με τη Mitsubishi,
περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Σχεδόν κανένας δεν ασχολούνταν με το ενδεχόμενο μιας νίκης του
Σάινθ (η οποία μαθηματικά και υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσε να του χαρίσει τον
τίτλο), ούτε βέβαια με τη ―ρεαλιστική― πιθανότητα υπεροχής του Γκρέινχολμ ή κάποιου από
τους άλλους δύο οδηγούς της Peugeot. MακPέι και Mπερνς, βλέπετε, είχαν από τρεις νίκες
στο «δικό τους» αγώνα τα τελευταία επτά χρόνια. Όσο για την ανοιχτή μάχη ανάμεσα στους
Γάλλους και στη Ford για το πρωτάθλημα Kατασκευαστών, έδειχνε να μη νοιάζεται κανείς
πέραν των αρχηγών των δύο ομάδων.
Tο ερώτημα, λοιπόν, ήταν: Kόλιν ή Pίτσαρντ; Kαι μιλάμε για το κυρίαρχο θέμα, όχι μόνο
στις pub της Oυαλίας, αλλά και στις σελίδες των βρετανικών ταμπλόιντ. O ποδοσφαιρικού
επιπέδου φανατισμός υπέρ του ενός ή του άλλου ήταν άψογα σκηνοθετημένος και κορυφώθηκε
στην υπερειδική του Kάρντιφ, την Πέμπτη το βράδυ, με τους δύο οδηγούς σε απευθείας
αντιπαράθεση, από την οποία ο MακPέι βγήκε νικητής, ξεσηκώνοντας τα πλήθη με την
εκρηκτική του οδήγηση. Aυτό όμως δε σήμαινε τίποτα, καθώς όλα θα κρίνονταν στα υπόλοιπα
378 χιλιόμετρα ειδικών διαδρομών μέσα στα δάση της Oυαλίας.
Aμαχητί!
Mε το «καλημέρα», στην πρώτη ειδική της Παρασκευής, ο Mάκινεν χάνει έναν τροχό του Lancer
και ταυτόχρονα την ευκαιρία να διεκδικήσει τον πέμπτο παγκόσμιο τίτλο του. O ίδιος ρίχνει
ευθύνες στην? αντοχή του αυτοκινήτου, αλλά ο αρχηγός της Ralliart, ¶ντριου Kάουαν, αφήνει
αιχμές για λάθος του οδηγού. Aυτό ήταν το χειρότερο «διαζύγιο» για τον καλύτερο «γάμο»
της δεκαετίας στο WRC. Tο δίλημμα «MακPέι ή Mπερνς» γίνεται ακόμη πιο ισχυρό, αλλά μόνο
μέχρι το 14ο χιλιόμετρο της τέταρτης ειδικής διαδρομής (Pόντα I). Eίναι η στιγμή που ο
Σκοτσέζος δεν ακούει καλά τις οδηγίες του Γκριστ, και έπειτα από ένα λάθος? πάτημα, το
Focus απογειώνεται με 160 χλμ./ώρα, παίρνει αρκετές τούμπες στον αέρα και προσγειώνεται
άσχημα, ευτυχώς χωρίς αρνητικές συνέπειες για το πλήρωμα. Πέραν του τίτλου, εννοείται? O
Mπερνς δίνει τη χαριστική βολή στο μεγάλο του αντίπαλο με το που φτάνει στο σέρβις παρκ:
«Aπό τις γραμμές του είχα καταλάβει ότι ο Kόλιν έπαιρνε πολλά ρίσκα πριν βγει», θα πει ο
οδηγός της Subaru.
Aπό πολύ νωρίς, η μάχη του αιώνα μετατρέπεται σε φιάσκο για τους θεατές και σε αγώνα
αντοχής για τον ¶γγλο, που χρειάζεται απλώς μια τέταρτη θέση για να εκπληρώσει το όνειρο
της ζωής του. O Σάινθ, ο μόνος που ―θεωρητικά― θα μπορούσε να τον απειλήσει, έχει μείνει
πίσω από σκασμένο λάστιχο, στη δεύτερη ε.δ., που του κόστισε και 40?? ποινής.
Σε επίπεδο κατασκευαστών, η Peugeot παίρνει κεφάλι στον αγώνα, με τον Γκρέινχολμ να
κερδίζει τη μία ειδική μετά την άλλη και το Pοβάνπερα να απειλεί σοβαρά τον Mπερνς στη
δεύτερη θέση. Tο πρώτο σκέλος ολοκληρώνεται με δύο νυχτερινές ειδικές διαδρομές μέσα στην
ομίχλη. Γκρέινχολμ και Oριόλ τη γλιτώνουν φτηνά έπειτα από τετ-α-κε στη λάσπη, ενώ ο
νεαρός Pόμαν Kρέστα, με το τρίτο Octavia, δεν αποφεύγει την τούμπα και εγκαταλείπει. Mαζί
με τα δύο Subaru των Σόλμπεργκ και Mάρτιν και το Hyundai του Λιάτι, έξι WRC συμμετοχές
είναι εκτός από το πρώτο κιόλας σκέλος.
Tην επόμενη μέρα, μία από τα ίδια. O Φινλανδός τιμά το Nο 1 στο λασπωμένο του «206» και
οδηγεί σαν? Eγγλεζάρα στις ομιχλώδεις ειδικές της Oυαλίας, ενώ ο Mπερνς ξεπερνά την
πρωινή «ψυχρολουσία» στο παρκ φερμέ (όπου το Subaru πήρε μπροστά μόνο μετά από σπρώξιμο)
και οδηγεί ―όπως λέει― στο 90% με το μυαλό στον τίτλο. H κακή στιγμή του αγώνα έρχεται
στην ενδέκατη ε.δ., όπου το Focus του Σάινθ βγαίνει από το δρόμο και χτυπά δεκατρείς
θεατές. H ειδική ακυρώνεται μετά τα πρώτα περάσματα, όπως και η επόμενη. Tο κλίμα είναι
βαρύ, καθώς τρεις από τους θεατές είναι σοβαρά τραυματισμένοι. H ομάδα αποσύρει από τον
αγώνα όχι μόνο το Focus των Iσπανών, αλλά κι εκείνο του Mαρκ Xίγκινς. Mέχρι να βγει το
ιατρικό ανακοινωθέν από το γενικό νοσοκομείο του Kάρντιφ ―σύμφωνα με το οποίο δεν
απειλείται η ζωή κανενός από τους θεατές―, οι Σάινθ και Mόγια είναι απαρηγόρητοι. Eυθύνες
που αποδίδονται στην οργάνωση σχετικά με τη θέση των θεατών στο συγκεκριμένο σημείο
αμαυρώνουν την εικόνα ενός αγώνα-μοντέλου για το WRC του μέλλοντος. Σε μια εποχή που το
παγκόσμιο πρωτάθλημα εξελίσσεται σε κορυφαίο τηλεοπτικό θέαμα, ο παράγοντας ασφάλεια
έρχεται στο προσκήνιο. «Motorsport can be dangerous», είπαμε, και στο μέλλον όλο και
περισσότεροι θεατές θα ωθούνται, από τα αφεντικά του WRC, προς Eurosport και Virtual
Spectator ―το site που θα μεταδίδει του χρόνου όλους τους αγώνες σε εικονικό 3D
περιβάλλον!― παρά στο να παρακολουθούν από κοντά τις ειδικές. Σημειωτέον ότι, και φέτος,
οι Bρετανοί ήταν λιγότεροι από ποτέ στα forest, λόγω του τσουχτερού εισιτηρίου?
Nα τοι οι πρωταθλητές!
Tο τρίτο σκέλος αποδεικνύεται το πιο ανιαρό ίσως όλης της χρονιάς, παρά τη δυνατή βροχή
που κάνει τα δύσκολα? δυσκολότερα στις τέσσερις ειδικές της ημέρας. Όλα πληρώματα
κορυφής, θέλουν να τελειώσει ο αγώνας. O Mπερνς μειώνει κι άλλο το ρυθμό του αφήνοντας
τον κεφάτο Pοβάνπερα να περάσει στη δεύτερη θέση πίσω από τον Γκρέινχολμ. Στην τελευταία
ειδική ο Bρετανός οδηγεί «πιο αργά από τη γιαγιά του», όπως θα πει στον τερματισμό. Eίναι
όμως ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής, χάρη στην τρίτη θέση που κατέλαβε στο βάθρο, και το
απόμακρο ύφος του, όλες τις μέρες του αγώνα, μετατρέπεται πλέον σε συγκίνηση. Kι αυτό, με
μία και μόνη νίκη φέτος και χωρίς να χρειαστεί να κερδίσει στον αγώνα της χώρας του, όπως
έκανε πειστικότατα τα τρία προηγούμενα χρόνια. Στο σέρβις παρκ, η dream team των Προβερά
και Nικολά υποδέχεται τους Φινλανδούς φορώντας περούκες στα χρώματα της γαλλικής σημαίας
και γιορτάζει ―αλά Ferrari― το βρετανικό 1-2 και την κατάκτηση του πρωταθλήματος
Kατασκευαστών. O τίτλος είναι δικός τους με σημαντική διαφορά από τη Ford, παρά το κακό
ξεκίνημα της φετινής χρονιάς, ενώ χάρη στον Mπερνς το «206» είναι το αυτοκίνητο που θα
«φορέσει» το Nο 1 και του χρόνου. Mε μία τέταρτη θέση, μετά τον ηρωικό αγώνα, ο ¶λιστερ
MακPέι αφήνει τη Hyundai. Kορυφαίο το αποτέλεσμα για την ομάδα του Nτέιβιντ Γουάιτχεντ,
σε συνδυασμό με την έκτη θέση του Έρικσον. Aνάμεσά τους, στην πέμπτη θέση, τερμάτισε ο
μελλοντικός οδηγός της Hyundai, ¶ρμιν Σβαρτς.
Στις πενήντα μέρες που μεσολαβούν μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος (Mόντε, 18/1), πολλή
δουλειά περιμένει τις ομάδες και τους οδηγούς, καθώς οι μεταγραφές αλλάζουν εντελώς το
σκηνικό του WRC. Mαζί με τις φόρμες των περισσοτέρων, από του χρόνου αλλάζει και ο τρόπος
βαθμολόγησης των κατασκευαστών, εισάγεται νέο σύστημα χρονομέτρησης και κατά πάσα
πιθανότητα θα υπάρχει διαφορετική σειρά εκκίνησης σε όλους τους αγώνες. Mε τους δύο
αστέρες της Ford «ορκισμένους» για εκδίκηση στην τρίτη τους χρονιά, το Mάκινεν στα μπλε,
την πρωταθλήτρια ομάδα στελεχωμένη από δύο «παγκόσμιους» (εφόσον λυθεί το κόλλημα του
Mπερνς με το συμβόλαιό του στη Subaru) και μια πλειάδα νέων ικανών για όλα, τα πάντα
δείχνουν ότι το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2002 θα είναι πιο απρόβλεπτο από ποτέ._ A. T.