Nίκος Mάργαρης
«... Γνωρίζω ότι οι άδειοι τενεκέδες κάνουν περισσότερο θόρυβο, μόνο που θα επιθυμούσα οιγεμάτοι τενεκέδες να κάνουν κάτι, ούτως ώστε οι άδειοι ν? αντιληφθούν ότι ζουν σε χώρα
την οποία δεν κληρονόμησαν από τον πατέρα τους...»
Ποικίλα
EBΛEΠA στην τηλεόραση τον «αγανακτισμένο πολίτη» να αφρίζει από την αγανάκτηση.
― Κάτω από τα σπίτια μας περνάει ηφαίστειο. Είμαστε χειρότερα και από την Καμπούλ.
Η συζήτηση, όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, αφορούσε τον αγωγό μεταφοράς καυσίμων στο νέο
αεροδρόμιο. Ο κάτοικος της Αγίας Παρασκευής, σε κατάσταση παράκρουσης, μιλούσε αφρίζοντας
για το σίγουρο κίνδυνο που τον απειλούσε. Ο δημοσιογράφος τον σιγοντάριζε, μέχρις ότου
ήρθε ο δήμαρχος. Ο οποίος προσπάθησε να φέρει τη συζήτηση στην πραγματικότητα,
αναφέροντας ότι σ? όλα τα αεροδρόμια του πολιτισμένου κόσμου φθάνουν αγωγοί καυσίμων και
ότι αυτό το σύστημα είναι περισσότερο ασφαλές από τα δεκάδες βυτιοφόρα που περνούν από
την ίδια γειτονιά μεταφέροντας κηροζίνη. Στο τέλος, όμως, φαίνεται ότι δεν άντεξε στη
λεγόμενη έννοια του «πολιτικού κόστους» και είπε ότι έδωσε εντολή για διακοπή των
εργασιών μέχρις ότου οι «ειδικοί» αποφανθούν! Ουδείς, βέβαια, σκέφθηκε να πει στο
διαμαρτυρόμενο, ο οποίος είχε αρχίσει να προτείνει λύσεις μεταφοράς με πετρελαιοφόρα από
θάλασσα, «πάρε ένα ποτήρι κηροζίνη και ένα κουτί σπίρτα κι αν μπορείς βάλ? του φωτιά»!
Μπορεί, αναρωτιόμουνα, αιτήματα παρανοϊκά να γίνονται θέμα στα «πρωινάδικα»; Από την
άλλη, σκέφθηκα, αυτό σε μάρανε; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια άτομα στη χώρα μας μπορούν
να κλείσουν δρόμους, να ματαιώσουν έργα, να ταλαιπωρήσουν κόσμο «στο έτσι». Τίποτε, όμως,
δεν πρέπει να μας σταματάει. Σε μια χώρα που σχεδόν όλοι οι οδηγοί των λεωφορείων οδηγούν
με το ένα χέρι ―το προσέξατε;―, οι οδηγοί του μετρό κορνάρουν (!) για να χαιρετήσουν τον
απέναντι οδηγό, οι υπάλληλοι του ηλεκτρικού τον κλείνουν μέρα μεσημέρι για «να κάνουν
συνέλευση», πεντακόσια άτομα «προσκείμενα» στο ΚΚΕ κλείνουν την Πανεπιστημίου (τη μια
μέρα για το ασφαλιστικό, την άλλη για τον πόλεμο, την άλλη για την Παιδεία), δεν απορώ
πλέον, αλλά εκνευρίζομαι με τον κάφρο που έχει πιάσει το έξω κάθισμα στο λεωφορείο,
βλέπει τους όρθιους και δεν του καίγεται καρφί, «φτιάχνομαι» με τον αναίσθητο που κάθεται
δίπλα μου και ανοίγει τις ποδάρες του λες και είναι μόνος του, μου «τη δίνει» και η κυρία
που κάθεται σταυροπόδι και σ? εμποδίζει με το πόδι της να καθίσεις απέναντι. Βλέπω στις
ειδήσεις και τους τύπους που ξεσηκώθηκαν για «να προστατέψουν το περιβάλλον» κρατώντας
κυνηγετικά όπλα. Προσπαθώ, όμως, να ηρεμήσω, να δω και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Ν?
απολαύσω, για παράδειγμα, ακόμη και την απλή διαδρομή Θήβα-Λιβαδειά-Λαμία από την παλιά
εθνική οδό. Μια διαδρομή που έκανα μ? ένα δυνατό King Cab 4x4 της Nissan, που είχε την
καλοσύνη να μου παραχωρήσει ο κ. Ντάνος. Έχω ξαναγράψει, άλλωστε, ότι από τη στιγμή που
μου έκλεψαν το δικό μου, μου έχει μείνει απωθημένο η έλλειψή του.
Στη Λιβαδειά πήγα για την έκθεση φωτογραφίας «Η Ελλάδα του NATIONAL GEOGRAPHIC» και
πραγματικά χάρηκα την όλη ατμόσφαιρα της Μητρόπολης και των άλλων τοπικών φορέων, τον
εκθεσιακό χώρο και τη συζήτηση υψηλής ποιότητας που έγινε στην εκδήλωση, όπου μίλησα για
το ελληνικό περιβάλλον.
Γνωρίζω ότι οι άδειοι τενεκέδες κάνουν περισσότερο θόρυβο, μόνο που θα επιθυμούσα οι
γεμάτοι τενεκέδες να κάνουν κάτι, ούτως ώστε οι άδειοι ν? αντιληφθούν ότι ζουν σε χώρα
την οποία δεν κληρονόμησαν από τον πατέρα τους και ότι θα πρέπει ν? ακολουθήσουν κι αυτοί
τόσο τους γραπτούς όσο και τους άγραφους νόμους και τις συμπεριφορές. Να συμπληρώσω ότι
για τις ανάγκες της ίδιας έκθεσης ―που κυκλοφορεί ανά την Ελλάδα― πήγα και στην Ξάνθη.
Και ?κεί, στην Ακαδημία Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, διαπίστωσα την παρουσία μιας άλλης
Ελλάδας. Eίδα δασκάλους που ήρθαν (εκτός ωραρίου εργασίας) να συζητήσουμε για την
περιβαλλοντική εκπαίδευση, για το ποιες ενέργειες πρέπει να κάνουμε, ούτως ώστε οι
μαθητές τους να ενταχθούν στο νέο περιβάλλον, μακριά από ξόρκια και υστερίες. Δασκάλους
που πέταξαν με υπερελαφρά αεροπλάνα και χαίρονται τον τόπο μας. Με τον ιερέα Πέτρο
Κηπουρό από την Αλεξανδρούπολη να έχει γίνει ένας από τους καλύτερους φωτογράφους φύσης
και οι φωτογραφίες του να εμφανίζονται όχι μόνο στην ελληνική έκδοση αλλά και στην
πολωνική, την ολλανδική και «πάμε γι? άλλα». Ευχάριστα όλα αυτά!
Μόνο που δε σ? αφήνουν ν? αγιάσεις με τίποτε. Γράφω το κείμενο αυτό 12 Νοεμβρίου και
ξαφνικά μένω έκπληκτος με το γεγονός ότι συνελήφθησαν στην Καλαμάτα 14 Βρετανοί τουρίστες
για κατασκοπεία, επειδή «φωτογράφιζαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις». Οι άνθρωποι ήταν plane
watchers (όπως οι bird watchers, για παράδειγμα) και κάποιος έξυπνος «της ασφάλειας» τους
συνέλαβε! Και κανένας (στρατιωτικός, δικαστικός, δήμαρχος...) δε βρέθηκε να τους κράξει.
Τι να πεις;_ N. M.