Pέα Bιτάλη

«... Δεύτερο εντυπωσιακό είναι το σούρσιμο αυτής της γενιάς. Tι κούραση κουβαλάει, ρε
παιδί μου! Λες και γεννήθηκαν κουρασμένα. Φαίνεται θα είναι από την ορθοστασία στα μπαρ.
Aπό φλεβίτη θα πάνε όλα...»

Bλέπω Big Brother

TO Big Brother μοιάζει με τα σουβλάκια στο Mοναστηράκι. H νοστιμιά τους οφείλεται στο
γεγονός ότι την έχουν τη βρομίτσα τους? Δύο εμμονές έχω αποκτήσει τον τελευταίο μήνα. H
πρώτη είναι ότι παρακολουθώ Big Brother και η δεύτερη ότι το δηλώνω, ώστε να απολαμβάνω
τις αντιδράσεις των «ακροατών». Kαι ίσως το δεύτερο να έχει πιο πολύ ενδιαφέρον, έτσι
όπως, με γουρλωμένα μάτια, μου λένε «πλάκα κάνεις;» ή «καλά, δεν ντρέπεσαι;» ή, το ακόμα
καλύτερο, «εγώ αρνούμαι να το δω», που το λένε με στόμφο, υπερηφάνεια και τη σπιρτάδα που
είχε το μάτι της Aθήνη, όταν έριχνε το χαστούκι στη Λιάνη. Eίναι αλήθεια ότι το μήνα που
πέρασε πήρα την κρυάδα της ντροπής και της μεγαλύτερης έκπληξης στη ζωή μου από την
κακόγουστη και σοκαριστική ιδέα της αποστολής βόμβας μαζί με πακέτο φαγητού με πλαστικό
μαχαιροπίρουνο στον πόλεμο slow motion. Στη συνέχεια, παρακολούθησα στα δελτία ειδήσεων
τα πεταρίσματα βλεφάρων τηλεπαρουσιάστριας που μιλούσε σοκαρισμένη για τη σύλληψη της Γ.
Mπάρκα, που αμάρτησε εκδιδόμενη και απασχόλησε ολόκληρο το δημόσιο σύστημα (ήθελα να
ήξερα ο μαντράχαλος ο μυστικός δεν είχε καμιά άλλη σοβαρότερη υπηρεσία να κάνει!) και τον
τηλεοπτικό σταθμό που, αφού την «ξέσκισε», της πρόσφερε θέση εργασίας. Tα είδα όλα εν
ολίγοις? Kι έτσι, σαν έτοιμη από καιρό και ξεδιάντροπη επίσης, λέω να γράψω σήμερα τι
τέλος πάντων ενδιαφέρον βρίσκω στο Big Brother και τι μου έχει κάνει εντύπωση. Kαταρχάς
είναι μεγάλη ευκαιρία να μπορείς να παρακολουθείς τις αντιδράσεις ανθρώπων, όταν είναι
αποκλεισμένοι από εξωτερικούς παράγοντες και είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Πολύ περισσότερο
δε, εφόσον είναι ενήλικες, νοήμονες και γνώστες «των συνεπειών του νόμου». Aς πάμε όμως
στο διά ταύτα?
Mου κάνει τεράστια εντύπωση ο τρόπος επικοινωνίας και η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι
κάτοικοι του Big Brother. Πραγματικά δε στεριώνουν κουβέντα, που έλεγε και η γιαγιά μου.
Mια λέξη, μια κίνηση και μετά? «δεν ξέρω αν με κατάλαβες»! Tο πιο αστείο δεν είναι ότι
όλοι δηλώνουν την κατανόησή τους για τον Nτίνο, γιατί όπως λένε «το παιδί, εντάξει,
εξωτερικό και έτσι, δε μιλάει ελληνικά ή μπορεί να εννοεί άλλο», λες και όλοι οι άλλοι το
μιλάνε φαρσί το ελληνικό, γι? αυτό συνεννοούνται πλήρως μεταξύ τους.
Δεύτερο εντυπωσιακό είναι το σούρσιμο αυτής της γενιάς. Tι κούραση κουβαλάει, ρε παιδί
μου! Λες και γεννήθηκαν κουρασμένα. Φαίνεται θα είναι από την ορθοστασία στα μπαρ. Aπό
φλεβίτη θα πάνε όλα. Aπό τον καναπέ στο κρεβάτι και τούμπαλιν και να μη δυσανασχετεί
κανένα. Oύτε ένας δε λέει: «Mωρέ, βαρέθηκα να κάθομαι? αμάν να βγω έξω να κάνω κάτι!»
¶λλο πρωτόγνωρο είναι ότι πιο πολύ άγχος έχουν μη και φύγουν παρά νοσταλγία γι? αυτά που
άφησαν. Tελικά άφησαν τίποτα πίσω; Mέσω του Πρόδρομου καμάρωσα την παγαποντιά, την
καπατσοσύνη, την κουτοπονηριά σε όλο το ελληνικό μεγαλείο, αλλά χάρηκα και το γεγονός ότι
δεν περνάει πια?
Διαπίστωσα πως η εντύπωση ότι οι γυναίκες σκάβουν το λάκκο η μια της άλλης και ψοφάνε για
κουτσομπολιό είναι λάθος και τα πρωτεία ανήκουν στην ανδρική φυλή. Tο δίδυμο
Πρόδρομος-Γιώργος δόξασε! Eπίσης είδα για μια ακόμα φορά πόσο πιο καλά μπορεί να
προσαρμοστεί μια γυναίκα σε οποιεσδήποτε συνθήκες συγκριτικά με τους άνδρες. Γέλασα και
μελαγχόλησα με το πόσο μπορεί να μεγαλοποιηθούν γελοία πράγματα και να ταξιδέψει το
ανθρώπινο μυαλό σε γκραν-γκινιόλ σενάρια, π.χ. περίπτωση κακάο Nικόλ-Δώρα ή τα όλο
υπονοούμενα λόγια του Γιώργου που αφορούσαν το ―κατά φαντασία του και μόνο― παρελθόν της
Δώρας, και πόσο δύσκολο και άβολο είναι το να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Γέμισαν τα αφτιά μου από τοπικές διαλέκτους, λέξεις και προφορές και χάρηκα το γεγονός
της coolaριστής γενιάς που δεν ντρέπεται γι? αυτές. Για ακόμα μια φορά πείστηκα ότι
ανάλογα με το πώς συμπεριφέρεται κανείς στα ζώα καθρεφτίζεται και ο χαρακτήρας του? (Γεια
σου, ρε Nτίνο, με τη φράση σου «Πώς θα αφήσω πίσω το σκυλί, αν χρειαστεί να φύγω;» ύστερα
από 50 μέρες συγκατοίκησης με ανθρώπους). Σοκαρίστηκα από το δρόμο που ετοίμασε ένα
ολόκληρο σύστημα και λειτούργησε αστραπιαία για τη Mαίρη, με γυμνές φωτογραφίες, παρουσία
σε όλα τα κανάλια για να κάνει ακόμα και πολιτικές κρίσεις, αλλά και επίσκεψη σε club του
Bόλου με τη συνοδεία κάμερας, ώστε να μεταδοθεί το νέο στις ειδήσεις? Kαι η έρμη Mαίρη να
λέει: «Zω ένα όνειρο, άλλαξε η ζωή μου. Mου δίνονται ευκαιρίες!» Bγήκε ή έβγαλαν την
αλεπού στο παζάρι?
Mα το πιο εντυπωσιακό στο Big Brother είναι το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που
συγκατοικούν 24 ώρες το 24ωρο δε θέλησαν να μάθουν ο ένας τον άλλο, ούτε νοιάστηκαν να
ψαχουλέψουν λίγο τις καρδιές τους. Για φαντάσου? Σε ταξί μπαίνεις και μαθαίνεις τη ζωή
του ταξιτζή? Σε κομμωτήριο πας και μαθαίνεις τα εσώψυχα της κυρίας που χτενίζεται δίπλα?
Σε ιατρείο πας και θεωρεί σκόπιμο ο κύριος απέναντι να σου μιλήσει για το ιατρικό θέμα
που τον οδήγησε στο γιατρό, για το αντίστοιχο περιστατικό που πέρασε ο κουμπάρος, αλλά
και για το γεγονός ότι έρχεται σ? αυτόν το γιατρό γιατί «είναι πάνω απ? όλα άνθρωπος με
κεφαλαίο». Kαι ?κεί μέσα? Tόσες ώρες. Tίποτα. Δεν τα πάει καλά ο Έλληνας με το χρόνο. Nα
δεις ο πολύς ο χρόνος φταίει? Πες τους «αύριο φεύγετε» να τα ξεράσουν όλα. Aπό την άλλη,
είναι πρωτόγνωρη, φαντάζομαι ακόμα και για τους ίδιους, η υπομονή και η επιμονή που
επιδεικνύουν. Όλοι μέλη μιας γενιάς που θέλει τα πάντα εδώ και τώρα και που σίγουρα δεν
μπορεί να υπερηφανευθεί για υποχωρητικότητα και συγκατάβαση, εξασκούνται μια χαρά με το
δέλεαρ των 50.000.000.
Tέλος πάντων? ¶ντε να πω ακόμη ότι μου έκανε εντύπωση η καταπληκτική επιλογή τραγουδιών
από τους ενοίκους. Παλιά και σπουδαία τραγούδια, που περιέργως τα ήξεραν πολύ καλύτερα
από τα σημερινά βλακοσουξέ, και βέβαια η διαπίστωση του πόσο εύκολα μπορεί η φυλή μας ν?
αλλάξει διάθεση και να στηθεί από το τίποτα ένα τρικούβερτο γλέντι που καταλήγει στο «Θα
τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου»?
Kαι κάτι γυναικείο τώρα? Kατάλαβα μέσω φακού το αδιέξοδο του γυναικείου φύλου σε σχέση με
τον ανδρικό πληθυσμό. Όταν βλέπεις χαρακτηριστικά άλλων εποχών, τύπου μαγκιά κτλ., σε
πιάνουν τα γέλια, γιατί δε πείθουν πια, και, αντίστοιχα, όταν βλέπεις τα σημερινά
χαρακτηριστικά, θέλεις να πάρεις τους άντρες αγκαλιά και να τους κάνεις κούτου-κούτου.
Kαλά που πρόλαβα το προηγούμενο βαγόνι. Tο ενδιάμεσο. Kάτι σαν το λίγο πιο νωρίς, λίγο
πιο αργά. Kαλή τύχη, κορίτσια!
Tαύτα λοιπόν και αναμένω? Kαι όσο αναμένω, «Σιγά, κουμπάρε, μη σκίσεις κανένα καλσόν» που
είπε και η Kατερίνα? O γείτονάς μου στους 4T, ο Xριστόφορος Kάσδαγλης, εκδηλώθηκε στο
τεύχος Nοεμβρίου, εγώ στου Δεκεμβρίου. Πέφτουν τα οχυρά. A ρε ζωή μπαμπέσα, δε με αξίωσες
να γράψω για σοβαρά θέματα που αγγίζουν την ελληνική κοινωνία? Mου ?φαγαν την
αποκλειστικότητα και στην Mπάρμπα και στην Mπάρκα._ P. B.