Xριστόφορος Kάσδαγλης

«... Υποτίθεται ότι ο ανταγωνισμός ωφελεί τον καταναλωτή. Δεν είχα λόγους να πιστέψω ότι
αυτή η πολυδιαφημισμένη αρχή δε θα έβρισκε και στην ψηφιακή τηλεόραση την
πολυδιαφημισμένη δικαίωσή της. Είχα κάνει λάθος...»

Εκεί, εκεί στη β?... ψηφιακή!

EXΩ δει το Μίμη Δομάζο να ντριπλάρει όλη την άμυνα της Έβερτον και να σημαδεύει το δοκάρι
στο 90'. Έχω παρακολουθήσει το Στιβ Γιατζόγλου και το Γιώργο Καστρινάκη να κάνουν
«παπάδες» στο παρκέ, Σάββατο απόγευμα στην κρατική τηλεόραση, με φόντο τη στιβαρή φωνή
του Φίλιππα Συρίγου. Πρόλαβα τον Μπιορν Μποργκ, βιδωμένο στο μπακ κορτ, να περιμένει
υπομονετικά τις επιστροφές του Τζον Μάκενρο και να τις επιστρέφει με τόκο. Απόλαυσα το
άπιαστο καρφί του Γκούσταφσον στη μεγάλη διαγώνιο. Τις αδυσώπητες μονομαχίες του ¶ιρτον
Σένα με τον Αλέν Προστ. Τον καλπασμό του Έντουιν Μόουζες και την απαράμιλλη στρατηγική
του Σεμπάστιαν Κόου, σε στοχαστική περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη. Και κάτι κολασμένους
τελικούς του NBA σε μαγνητοσκόπηση, με τον Πατ Ράιλι να υποδεικνύει στο πινακάκι του την
τελευταία επίθεση σε κάτι μεγαθήρια όπως ο Τζαμπάρ και ο Μάτζικ Τζόνσον.
Τα είδα και τα έζησα όλ' αυτά, σε μαυρόασπρες και σε έγχρωμες τηλεοράσεις, την εποχή που
η λέξη ζάπινγκ δεν είχε φτάσει στα μέρη μας. Από μια άποψη, είμαι ο καλύτερος ―ο πιο
εκπαιδευμένος― πελάτης για κάθε είδους συνδρομητικό ή δορυφορικό κανάλι. Από μια άλλη,
είμαι ο χειρότερος ― έχω, βλέπετε, εκπαιδευτεί στο «τζάμπα», εδώ και πολλές Ολυμπιάδες.
Όταν εγκαινιάστηκε η συνδρομητική τηλεόραση δεν ενθουσιάστηκα. Για ένα διάστημα
αντιστάθηκα, με τη βεβαιότητα ότι θα αυξηθεί η κρίσιμη μάζα των συνδρομητών και θα πέσει
το κόστος του αποκωδικοποιητή. Το κόστος του αποκωδικοποιητή μηδενίστηκε κι εγώ βρέθηκα
συνδρομητής, χάρη στην προσφορά της αγαπημένης μου εφημερίδας, με το άλλοθι ότι τα
ελεύθερα κανάλια είχαν αρχίσει να το παρακάνουν, ρίχνοντας διαφημίσεις στα τελευταία
λεπτά των αγώνων. Τα τάιμ άουτ διαρκούσαν αιώνες και την επίμαχη φάση την έβλεπες μονίμως
σε ριπλέι. Γινόταν πλέον φανερό ότι το «τζάμπα» είχε φτάσει στα όριά του και κάποιος
έπρεπε να πληρώσει από την τσέπη του την αξιοπιστία του αθλητικού τηλεοπτικού προϊόντος.
Κάπως έτσι μπήκα κι εγώ (ανεπαισθήτως) στο κοπάδι των προς διαχείριση συνδρομητών. Όχι με
την υπερηφάνεια κάποιου που ανήκει στο κλαμπ των ολίγων, αλλά με τη συγκατάβαση του
πελάτη που πληρώνει κάτι παραπάνω για να εξασφαλίσει πρόσβαση σε σπάνιο και καλά
επεξεργασμένο υλικό. Πέρσι, η συνδρομητική τηλεόραση απέκτησε αδερφάκι, την ψηφιακή. Το
γεγονός αρχικά με άφησε αδιάφορο. Οι αγώνες ήταν ήδη αρκετοί, τα πρόσθετα πλεονεκτήματα
των αμφίδρομων υπηρεσιών έμοιαζαν περιττή πολυτέλεια για κάποιον που γαλουχήθηκε με την
«Αθλητική Κυριακή», ενώ υπήρχε πάντα η γνωστή στρατηγική να πέσουν πρώτα οι τιμές της
κεραίας και του αποκωδικοποιητή και να το ξαναδούμε. Τα πρώτα σύννεφα εμφανίστηκαν, όταν
η ψηφιακή άρχισε να... κλέβει ματς από τη συνδρομητική. Εντάξει, μπορούσα να καταλάβω τη
μετάδοση του τελικού του Kυπέλλου από την ψηφιακή πλατφόρμα, ενός αγώνα δηλαδή που δε
συμπεριλαμβανόταν στο συμβατικό πακέτο της συνδρομητικής, δεν μπορούσα όμως να αποδεχτώ
την αυθαίρετη και μονομερή απόφαση της μετάδοσης ενός κρίσιμου αγώνα του πρωταθλήματος
από την ψηφιακή, έναντι ενός άλλου, κατά τη γνώμη μου υποδεέστερου, που είχε
προγραμματιστεί για τη συνδρομητική. Κρατήστε τις λέξεις «αυθαίρετη και μονομερής» ―
είναι η ουσία. Φέτος, το τοπίο άλλαξε εντελώς με την εμφάνιση και δεύτερης ψηφιακής
πλατφόρμας. Υποτίθεται ότι ο ανταγωνισμός ωφελεί τον καταναλωτή ― βελτίωση της ποιότητας,
πτώση των τιμών, αναβάθμιση του προγράμματος, παροχή πρόσθετων υπηρεσιών που θα τον
κάνουν πιο ευτυχισμένο. Δεν είχα λόγους να πιστέψω ότι αυτή η πολυδιαφημισμένη αρχή της
φιλελεύθερης θεωρίας δε θα έβρισκε κι εδώ την πολυδιαφημισμένη δικαίωσή της. Είχα κάνει
λάθος: με την ίδια συνδρομή που πλήρωνα πέρσι, χάνω τους σημαντικότερους από τους αγώνες
του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος και όλες τις μεταδόσεις του ΝΒΑ. Αντ? αυτού, μου πασάρουν
το Κύπελλο Ελλάδας (που έχει χάσει προ πολλού τη λάμψη του), αδιάφορους αγώνες του
Τσάμπιονς Λιγκ (το «φιλέτο» μεταδίδεται από ελεύθερο κανάλι), αγώνες ξένων πρωταθλημάτων
και Β' Εθνικής. Εντάξει, παραμένουν και οι τσόντες, για όποιον ενδιαφέρεται... Κι από
πάνω, άλλα αθλητικά γεγονότα που προσφέρονταν ελεύθερα, όπως η Formula 1 και ποιος ξέρει
ποια άλλα, αναμένεται να δεσμευθούν από τη νέα ψηφιακή πλατφόρμα. Η ηγεσία του
συνδρομητικού καναλιού έσπευσε να επιτεθεί στον ανταγωνιστή της, καθώς και σε πέντε
ποδοσφαιρικές ομάδες που υπαναχώρησαν από τις συμφωνίες μαζί του. Διαβεβαιώνει τους
συνδρομητές της ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει τα δικαιώματά της. Μονάχα που δε λέει
κουβέντα για τα δικά τους.
Θα μου πείτε, αφού δεν υπάρχουν αγώνες ελεύθεροι δικαιωμάτων, τι να γίνει; Αγώνες
ελεύθεροι υπάρχουν, διάθεση δεν υπάρχει. Ολόκληρη μπασκετική Ευρωλίγκα, διοργάνωση στην
οποία συμμετέχουν τέσσερις ελληνικές ομάδες και η μοναδική στην οποία υπάρχουν
αποδεδειγμένα ελπίδες ανώτατης ελληνικής διάκρισης, ψάχνει εις μάτην να βρει ελληνικό
κανάλι για τους αγώνες της. Πληρώνουν εκατομμύρια για να δείχνουν τον Μπελεβώνη, τον
Νταρακλίτσα, το Μακόρ, το Μαγκαφίνη και τον Νεμπεγλέρα στις αλάνες της Ελλάδας, αλλά ούτε
δραχμή για τον Μποντιρόγκα, το Φορντ, τον Κακιούζη και τον Τσαρτσαρή στα «παλαί» της
Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός θα σηκώνει στις 5 Μαΐου την κούπα, και εκείνοι θα δείχνουν
Παναιγιάλειο-Χαλκηδόνα. Σε απευθείας μετάδοση._ Χ. Κ.