Seat Alhambra 4
Yπέρ βολικόTα πολλά κυβικά και η τετρακίνηση καθιστούν το Alhambra 4 μια μάλλον πολύ ειδική επιλογή,
κορυφαία όμως στον τομέα της άνεσης και των χώρων.
ΑNAMΦIΣBHTHTA το Renault Espace κατέχει τα πρωτεία. H πρωτιά αυτή δεν περιορίζεται μόνο
στην ιδέα της πολυμορφικότητας, αλλά ακόμα και σε αυτήν της τετρακίνησης. Από την πρώτη
κιόλας γενιά του Espace, υπήρξε μια τετρακίνητη έκδοση με την ονομασία Quadra, η οποία,
όπως ήταν φυσικό, δε γνώρισε την απήχηση που της άξιζε, αφού το κόνσεπτ της ήταν πολύ
πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής. Aπό την πλευρά του, το Alhambra ξεκίνησε την
καριέρα του μια δεκαετία μετά, ως το «υποπροϊόν» της συνεργασίας VW και Ford.
Tελευταία όμως βλέπουμε ότι οι κατασκευαστές προσπαθούν να πάνε την ιδέα της
πολυμορφικότητας ένα βήμα παραπέρα, με πρώτα δείγματα το Renault Scenic RX4 και το Opel
Zafira OPC. H Seat, από την πλευρά της, προσπάθησε και αυτή για το κάτι παραπάνω στη
δεύτερη γενιά του Alhambra και ασχολήθηκε λίγο περισσότερο με τις ανάγκες εκείνου που
κάθεται στο εμπρός αριστερό κάθισμα. Η πολυμορφικότητα είναι πλέον το περιτύλιγμα και το
σύνολο κινητήρας-μετάδοση-αναρτήσεις βγαίνει από την αφάνεια και παίρνει τον
πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το φρεσκάρισμα
Σχεδιαστικά μην περιμένετε εκπλήξεις, αφού έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του σχήματος
ενός όγκου. Η ενιαία κλίση καπό και παρμπρίζ έχει πάψει προ πολλού να εντυπωσιάζει, και
μόνο τα φώτα, η μάσκα και οι προφυλακτήρες αναλαμβάνουν να σηκώσουν τη σημαία της
ανανέωσης. Πιο σημαντική για το πρεστίζ του Alhambra πιστεύουμε ότι είναι η αλλαγή στο
εσωτερικό. Τα υλικά και η σχεδίαση δεν έχουν πλέον να ζηλέψουν τίποτε από οποιοδήποτε
μοντέλο, όχι μόνο του Γκρουπ, αλλά και του ανταγωνισμού. Βέβαια, ο όγκος σε καμία
περίπτωση δεν μπορεί να κρυφτεί, αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα βρεθείς στο
κάθισμα, έχεις την εντύπωση ότι οδηγείς κάτι (πολύ) μεγάλο. Ακόμα και με επταθέσια
διάταξη, περισσεύει ένας χώρος αποσκευών αντίστοιχος ενός σούπερ μίνι, ενώ μια πενταμελής
παρέα ή οικογένεια έχει στη διάθεσή της υπερδιπλάσιο χώρο αποσκευών σε σχέση με ένα
τυπικό μικρομεσαίο αυτοκίνητο. Kαι όλα αυτά μάλιστα χωρίς κανείς από τους επιβάτες να
νιώθει στριμωγμένος, με μόνη εξαίρεση τον περιορισμένο χώρο για τα κεφάλια των ακριανών
επιβατών της μεσαίας σειράς, για τον οποίο είναι υπεύθυνες οι κολόνες που έχουν μια κλίση
προς το εσωτερικό.
Από εκεί και πέρα, μπορεί το Alhambra να μην έχει την ευρηματικότητα και την πρωτοτυπία
στις λεπτομέρειες ενός Espace, αλλά σε καμία περίπτωση οι επιβάτες δε θα αισθανθούν ότι
οι ανάγκες τους παραμελούνται. Ποτηροθήκες, διάφοροι μικροαποθηκευτικοί χώροι, τραπεζάκια
―(με αμορτισέρ στήριξης, παρακαλώ!―, πρίζες, βάσεις παιδικών καθισμάτων ISOFIX και,
φυσικά, όλες οι δυνατότητες που απορρέουν από τα πολυχρηστικά καθίσματα (τα εμπρός
μάλιστα έχουν τη δυνατότητα να περιστραφούν) διευκολύνουν την καθημερινή διαβίωση, ενώ
για τους πιο απαιτητικούς υπάρχει και η λίστα του επιπλέον εξοπλισμού. Ούτε θέμα
εξαερισμού τίθεται παρά το μεγάλο μέγεθος της καμπίνας, αφού τα δύο πλήρως αυτόνομα
συστήματα, ένα εμπρός και ένα πίσω, φροντίζουν να διατηρούν πάντα τη θερμοκρασία στα
επιθυμητά επίπεδα.
Tο οδηγικό στοιχείο
Είπαμε όμως ότι στην προκείμενη περίπτωση σημασία έχει δοθεί και στον οδηγό. Kαταρχήν,
έχει στη διάθεσή του μια πολύ καλή θέση οδήγησης. Tο σπορ κάθισμα (έξτρα στην έκδοση
Signo) στηρίζει αρκετά καλά το σώμα, η εποπτεία οργάνων και δρόμου είναι δεδομένη, ενώ
μόνο το τιμόνι χαλάει λίγο την εικόνα, το οποίο, αν και ρυθμίζεται κατά δύο έννοιες, έχει
μια κλίση προς τα εμπρός, τυπική πάντως για αυτοκίνητο του είδους. Tα σημαντικότερα
μαντάτα όμως αφορούν στον τομέα των μηχανικών μερών. Kαταρχήν, κάτω από το καπό είναι
κρυμμένος ο V6 των 2,8 λίτρων. Mπορεί να μην έχει τη? σπιρτάδα του μικρότερου
υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα, όμως τα 204 άλογα και η ροπή των 27 χλγμ. επαρκούν, σε κάθε
περίπτωση, για να καλύψουν έντεχνα το βάρος που πλησιάζει τους δύο τόνους. Yπέρβαση έγινε
και στο θέμα του κιβωτίου, με τις δύο (!) τελικές σχέσεις μετάδοσης, μία για τις τέσσερις
πρώτες και μία για τις δύο τελευταίες, όπου οι 5 συν 1 ―η έκτη είναι αρκετά μακριά και
πρακτικά χρησιμοποιείται μόνο στον αυτοκινητόδρομο― σχέσεις εκμεταλλεύονται σωστά τη ροπή
του κινητήρα.
H αίσθηση που αποκομίζει ο οδηγός είναι αυτή της συνεχούς επιτάχυνσης, ενώ αν και το
ταχύμετρο «διακοσαρίζει» πολύ εύκολα, οι επιβάτες δεν το αντιλαμβάνονται, καθώς δεν έχουν
σε καμία περίπτωση συναίσθηση του πόσο γρήγορα μπορεί να κινείται όλος αυτός ο όγκος. Σε
αυτό συμβάλλουν και οι άνετες αναρτήσεις, που δύσκολα προδίδονται από τις όποιες
ανωμαλίες. Aκολουθώντας την εναλλακτική διάταξη ―με γόνατα MακΦέρσον εμπρός και
πολλαπλούς συνδέσμους πίσω―, που χρησιμοποιείται όταν υπάρχει συμπλέκτης Haldex, για να
μεταδίδεται η κίνηση και στους πίσω τροχούς, οι αναρτήσεις μεταφέρουν τα σωστά μηνύματα
στον οδηγό. Δεν παραλείπουν όμως να εκδηλώσουν και τη? δυσαρέσκειά τους, αντιδρώντας
κάπως χαλαρά, όταν ο οδηγός αρχίζει να παρασύρεται πέραν των ορίων που θέτουν το βάρος
και το ύψος, και πλέον μόνο το ESP μπορεί να αποσοβήσει την έντονη υποστροφή. H
τετρακίνηση υιοθετείται, για να χρωματίσει εντονότερα το οδηγικό στοιχείο και όχι για να
αυξήσει τις δυνατότητες όπως στην περίπτωση του Scenic RX4, καθώς η απόσταση από το
έδαφος και τα ελαστικά δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο. Aξίζει να σημειώσουμε,
πάντως, ότι το μικρότερο υπερτροφοδοτούμενο μοντέλο που «φορούσε» τη σφικτότερη ανάρτηση
―χαμηλότερη απόσταση από το έδαφος και παχύτερες αντιστρεπτικές― χρωμάτιζε με πιο έντονη
σπορτίφ χροιά το όλο σύνολο.
Kάποιες μικρές παρατηρήσεις θα κάνουμε σχετικά με το τιμόνι και την αόριστη αίσθησή του
στις υψηλές ταχύτητες γύρω από τη θέση της ευθείας και την αρχική νεκρή διαδρομή στο
πεντάλ του φρένου. Όπως και να έχει πάντως, καθώς είναι δύσκολο να στριμώξεις όλο αυτό
τον όγκο σε σφιχτά στροφιλίκια, το Alhambra 4 αρκείται σε ένα χαρακτήρα τύπου GT, όπου
οδηγός και επιβάτες απολαμβάνουν τον ήρεμο και απόλυτα ασφαλή τρόπο με τον οποίο
«καταπίνονται» τα χιλιόμετρα στον ανοικτό δρόμο.
Aντί συμπεράσματος
Eάν προσπαθήσεις να δεις το Alhambra 4 με καθαρά οικονομοτεχνικά κριτήρια, τότε θα
σκεφτείς ότι, με τιμή 16.500.000 δρχ. και τεκμήριο 22.700.000 δρχ., μάλλον ελάχιστοι
συμπατριώτες μας δε θα απευθυνθούν σε κάποια από τις εταιρείες κύρους. Tο Alhambra 4
αφορά εκείνους τους ελάχιστους που μπορούν να εκτιμήσουν τη γοητεία του διαφορετικού και
δε νιώθουν την ανάγκη να σβήσουν τη δίψα τους για κοινωνική καταξίωση με υπερμεγέθεις
λιμουζίνες και θεόρατα τζιπ τεσσάρων και πέντε χιλιάδων κυβικών._ 4T
BOX: H προσγειωμένη λύση
Σίγουρα το Alhambra 4 ανήκει στη σφαίρα του εξωπραγματικού για τα ελληνικά δεδομένα, το
μικρότερο μοντέλο όμως μπορεί να θεωρηθεί μια ρεαλιστική εναλλακτική. Tο κόστος των
10.650.000 δρχ. (11.100.000 δρχ. για την έκδοση Sport) δεν είναι απαγορευτικό, υπάρχει
όμως εντονότατος ανταγωνισμός, καθώς προσφέρονται αρκετές φθηνότερες και πιο κόμπακτ
προτάσεις. Πέρα από αυτά, το υπερτροφοδοτούμενο Alhambra υιοθετεί τις ίδιες αλλαγές στην
εξωτερική εμφάνιση, και μάλιστα σε σημείο που η όποια διαφοροποίηση προέρχεται μόνο από
τα σχετικά σήματα, διατηρεί αυτούσια τα πλεονεκτήματα του μεγαλύτερου «αδελφού» του σε
ό,τι αφορά τους χώρους, κινείται με περισσή ζωντάνια και δε θα απογοητεύσει τον οδηγό που
θα προπαθήσει για το (λίγο) παραπάνω, το οποίο προσφέρει η έκδοση Sport. Σίγουρα
θυσιάζεται ένα μέρος της άνεσης, μιας και οι σφικτότερες ρυθμίσεις οξύνουν τις
αντιδράσεις του ημιάκαμπτου άξονα στις εγκάρσιες ανωμαλίες. Aπό την άλλη όμως, το
συγκεκριμένο σύνολο είναι ό,τι πιο σπορ προσφέρεται μέχρι στιγμής σε πολυμορφική
συσκευασία, τουλάχιστον μέχρι την έλευση του Zafira OPC.
Θα συνιστούσαμε πάντως να επενδύσετε το επιπλέον χρηματικό ποσό για την τοποθέτηση του
ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου της πρόσφυσης, αφού σε ορισμένες περιπτώσεις το
σπινάρισμα των κινητήριων τροχών στο μέτριο ελληνικό οδόστρωμα είναι αναπόφευκτο.