Το τέλος του διαστημικού σταθμού MIR
Tελευταία διαδρομήΟ ρωσικός διαστημικός σταθμός MIR, το μεγαλύτερο αντικείμενο, βάρους 135 τόνων, σε τροχιά γύρω από τη Γη μετά τη Σελήνη, σύντομα θα αποτελεί ιστορία. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου θα του δοθεί πορεία επιστροφής στη γήινη ατμόσφαιρα, η οποία αναμένεται να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του, πριν τελικά πέσει κάπου στο Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Κατά τη διάρκεια της 15χρονης ζωής του, ο MIR υπήρξε η βάση για την κατάρριψη πολλών ρεκόρ, τα οποία ίσως αργήσουν να επαναληφθούν. Όμως, όλα θα τελειώσουν απότομα μέσα σε μία μέρα. Αν οι 135 τόνοι του MIR έφταναν στην επιφάνεια της Γης, θα δημιουργούσαν κρατήρα μεγαλύτερο από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Όμως, η γήινη ατμόσφαιρα αποτελεί μια καλή ασπίδα προστασίας. Μετεωρίτες με αντίστοιχο μέγεθος εισέρχονται στην ατμόσφαιρα τουλάχιστον 10 φορές το χρόνο. Πρόσφατα ένας μετεωρίτης μεγέθους 200 τόνων έπεσε πάνω από τον Καναδά. Μετά από έρευνες τα μόνα υπολείμματα που βρέθηκαν ήταν θραύσματα, το βάρος των οποίων δεν ξεπερνούσε μερικές εκατοντάδες γραμμάρια.
Πάντως, ο διαστημικός σταθμός θα προσφέρει ένα πολύ εντυπωσιακό θέαμα σε όσους (λίγους) μπορέσουν να παρακολουθήσουν την κάθοδό του. Ο λόγος είναι ότι αρκετοί από τους θαλάμους του (πέντε) εξακολουθούν να είναι υπό πίεση. Αυτοί, μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα, θα εκραγούν. Επίσης, πολλά από τα μέρη του, τα οποία δεν είναι σχεδιασμένα για επαφή με την ατμόσφαιρα, αναμένεται να αποσυντεθούν πολύ γρήγορα. Για τη συναρμολόγησή τους χρειάστηκαν 10 χρόνια, από το 1986. Ορισμένα από αυτά τα διαμερίσματα του MIR είναι το Core, το αρχικό τμήμα βάρους 20 τόνων, το οποίο φιλοξενούσε τους θαλάμους ενδιαίτησης, το Spektr, το επιστημονικό εργαστήριο, και το Priroda, ένα παρατηρητήριο της Γης.
Ο MIR βρίσκεται σε μια απόσταση περίπου 250 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης. Ήδη έχει αρχίσει να χάνει ύψος και βυθίζεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα περίπου 1,5 χιλιομέτρου τη μέρα. Εάν αφηνόταν στην τύχη του, θα έπεφτε ανεξέλεγκτα στην ατμόσφαιρα μέχρι τις 28 Μαρτίου. Όμως, κάτι τέτοιο θα εμπεριείχε κάποιους κινδύνους, καθώς δεν θα ήταν δυνατό να καθοριστεί εκ των προτέρων το σημείο πρόσκρουσης. Η επιστροφή του στην ατμόσφαιρα θα γίνει ελεγχόμενα, με τη βοήθεια ενός διαστημοπλοίου τύπου Progress. Η πυροδότηση των πυραύλων του θα γίνει όταν ο MIR θα βρίσκεται στο απόγειό του (στη μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη), έτσι ώστε να μετακινηθεί το περίγειό του (τη μικρότερη απόσταση της τροχιάς του από τη Γη) σε σημείο μέσα στην ατμόσφαιρα. Τη στιγμή της πρόσκρουσης των κομματιών του με την επιφάνεια της θάλασσας, η ταχύτητά τους θα κυμαίνεται μεταξύ 100 και 150 μιλίων την ώρα.
Η τελευταία αυτή διαδρομή του MIR μπορεί να θεωρηθεί ιστορική, αφού αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ιστορία εξερεύνησης του Διαστήματος. Πάντως, η εξερεύνηση του Διαστήματος συνεχίζεται! Εκτός από το νέο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η NASA επικεντρώνει την προσπάθειά της στην εξερεύνηση του Άρη. Στις 7 Απριλίου θα εκτοξευθεί το «2001 Mars Odyssey», σκοπός του οποίου είναι να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με την επιφάνεια (ύπαρξη νερού, σύσταση φλοιού, καιρικές συνθήκες) του Άρη. Η αναζήτηση της αλήθειας δεν σταματά, καθώς κάποιοι εξακολουθούν να κοιτούν στον ουρανό!