Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 GP Γερμανίας, Oυγγαρίας
Mεγαλείο!«Η γη σταμάτησε» για λίγο την τροχιά της, ώστε να ζήσει όλος ο κόσμος το μεγαλείο της
στιγμής. Φωτογραφίες από δορυφόρους δείχνουν τη βόρεια Ιταλία καλυμμένη με μια κόκκινη
σημαία και λίγο πιο ψηλά τη σκιά του Γέρου να κοιτά περήφανος προς τη Βουδαπέστη.
κείμενο: Τάκης Πουρναράκης
φωτ.: Sutton Images/Reporter Images
ΣTO Μαρανέλο είχαν μαζευτεί πολλοί ιδιοκτήτες «πολιτικών» Ferrari περιμένοντας να
πανηγυρίσουν τον τίτλο. Με το πέσιμο της καρό σημαίας άρχισαν όλοι μαζί να μαρσάρουν και
οι ήχοι από τα 8κύλινδρα και12κύλινδρα Ferrari σκέπασαν τις ιαχές του πλήθους. Το μόνο
που ξεχώριζε ήταν η καμπάνα της εκκλησίας. Στα παράθυρα του εργοστασίου κρέμασαν κόκκινες
σημαίες και οι ιαχές από τους πανηγυρισμούς ενώθηκαν με αυτές στο Κέρπεν, τη γενέτειρα
των Σουμάχερ, και αυτές στη Βουδαπέστη της αγωνιστικής ομάδας, και έκαναν το γύρο του
κόσμου που «σταμάτησε» λίγο για να θαυμάσει το μεγαλείο του ενός.
Eίμαστε τυχεροί όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την F1 αυτή την εποχή, είτε επαγγελματικά
είτε σαν χόμπι. Γιατί έχουμε τη δυνατότητα να «ζούμε» εν ενεργεία το φαινόμενο που ακούει
στο όνομα Μίκαελ Σουμάχερ. Όπως τυχεροί ήταν οι φίλαθλοι του μπάσκετ που «έζησαν» από
κοντά το φαινόμενο Τζόρνταν ή παλιότερα τον Τζαμπάρ, οι φίλαθλοι του στίβου που «έζησαν»
τον Λιούις, τον Τζόνσον (τον «πάπια» εννοούμε), τον Γκεμπρεσιλασιέ. Όπως τυχεροί ήμασταν
όλοι όσοι είδαμε τον Γκάλη, τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον Μοχάμεντ ¶λι και άλλους σε
δράση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ξέφυγαν από το στενό πλαίσιο του αθλήματός τους,
ευαισθητοποιώντας και αδιάφορους!
Είμαστε τυχεροί όλοι εμείς, σήμερα, που παρακολουθούμε είτε από την τηλεόραση είτε διά
ζώσης τα επιτεύγματα του κορυφαίου αυτού αθλητή, του Μίκαελ Σουμάχερ. Και φυσικά, μην
περιμένετε να μπλέξουμε στο μικρόκοσμο των συγκρίσεων. Το παρελθόν είναι παρελθόν και
καλό είναι να το αφήσουμε ήσυχο. Ιδιαίτερα τη στιγμή που τα γεγονότα τρέχουν και μπροστά
μας γράφεται ιστορία. «Μικρή σημασία έχουν οι αριθμοί και οι συγκρίσεις και δεν μπορώ να
καταλάβω γιατί εσείς οι δημοσιογράφοι επιμένετε σε αυτές» τοποθετήθηκε ο Σουμάχερ, όταν
του ζήτησαν να συγκρίνει το τέταρτο πρωτάθλημά του με τα τρία προηγούμενα.
Αντίθετα, με ευχαρίστηση αποκάλυψε τί σκαρφίστηκε ο μάνατζέρ του για να πείσει τον Έντι
Τζόρνταν να τον αφήσει να τρέξει στο Σπα το ?91. «Ο Βέμπερ είπε στον Τζόρνταν ότι είχα
εμπειρία από αγώνες σπορ πρωτοτύπων σ? αυτή την πίστα. Η αλήθεια ήταν ότι είχα κάνει μόνο
δύο γύρους με ποδήλατο». Θυμίζουμε ότι σε αυτόν, τον πρώτο του αγώνα, ο 32χρονος σήμερα
Σουμάχερ είχε καταταγεί έβδομος μπροστά από τον έτερο πιλότο της ομάδας, τον πολύπειρο
Αντρέα ντε Τσέζαρις. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο δαιμόνιος Μπριατόρε άρπαξε μέσα
από τα χέρια του Τζόρνταν το νεαρό Σουμάχερ που έμελλε να κερδίσει δύο πρωταθλήματα με
την Benetton (?94, ?95) προτού πάει στη Ferrari το ?96.
Τα πιο σημαντικά του πλεονεκτήματα, κατά την άποψή μας, είναι η σταθερότητα και η επιμονή
του να βελτιώνει τα αδύνατα σημεία του δουλεύοντας σκληρά ακόμη και σήμερα. Ακούγεται
περίεργο να μην αναφέρουμε ως πιο σημαντικά την οδηγική ικανότητα και την ταχύτητα. Και
όμως έτσι είναι. Ο Χιλ, ο Βιλνέβ, ο Χάκινεν ήταν αντίστοιχα γρήγοροι όταν είχαν το
κατάλληλο «όπλο». Όμως ο Σουμάχερ πάλευε με τη «βαριά» Ferrari και φώναζε στον Ρος Μπρον
«Φτιάξ ?το να τερματίζει και ας μην πάει μία» και μετά έκανε τα μαγικά του και τερμάτιζε
δεύτερος ή τρίτος και ήταν πάντα εκεί για να εκμεταλλευτεί τα στραβοπατήματα των άλλων.
Όταν o Μοντιτζέμολο με τον Τοντ τον έφεραν στη Ferrari το ?96, η Σκουντερία ήταν μια
ανοργάνωτη ομάδα χωρίς στόχο και προσανατολισμό.
Πήγαν να πάθουν εγκεφαλικό οι Ιταλοί, όταν το ?96 στη Μόντσα και ενώ ήταν ξεκάθαρα
πρώτος, οδηγούσε οριακά ρισκάροντας τα πάντα: «Ήθελα να δω αν αντέχει, για να ξέρω πού
βρισκόμαστε», ήταν η απάντησή του. Μέχρι και το ?99 η Ferrari υστερούσε σε ταχύτητα, αλλά
υπερτερούσε σε αξιοπιστία. Αξιοπιστία που παραμένει παροιμιώδης μέχρι σήμερα. Σιγά σιγά
βελτίωσαν και τις επιδόσεις. Σε εννιά από τους δεκατρείς φετινούς αγώνες ο Σουμάχερ πήρε
την pole και αρκετές φορές έδινε την αίσθηση ότι προσπαθούσε όσο χρειαζόταν και όχι όσο
μπορούσε.
Αποκαλυπτική της προσπάθειας του Γερμανού είναι η δήλωση της γυναίκας του, Κορίνας,
πέρυσι μετά την κατάκτηση του τίτλου στην Ιαπωνία, όταν πήγαν διακοπές, πριν από τη
Μαλαισία: «Ήταν η πρώτη φορά στα χρόνια που τον ξέρω που δεν έκανε τουλάχιστον τρεις ώρες
γυμναστική την ημέρα» τόνισε η κυρία Σουμάχερ, όταν τη ρώτησαν πώς πέρασαν.
Αυτό είναι το μυστικό του. Αναμφισβήτητα έχει το ταλέντο, αλλά το καλλιεργεί καθημερινά
με πολλή, πάρα πολλή δουλειά. «Είναι ο καλύτερος στην εξέλιξη, στις δοκιμές, στον αγώνα,
παίρνει το μάξιμουμ από τους μηχανικούς του, από το μονοθέσιο, από την ομάδα. Είναι ο
ταχύτερος και ο πιο γυμνασμένος και η λίστα με τα πλεονεκτήματά του δεν έχει τελειωμό»
έπλεξε το εγκώμιο του Σουμάχερ πριν από λίγο καιρό ο «sir» Φρανκ Oυίλιαμς. «Έγινε»
επισημαίνουμε εμείς, τονίζοντας την προσπάθειά του για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο.
Αν περιοριστούμε στην πίστα, το μοναδικό ίσως σημείο που δεν υπερτερεί είναι οι
εκκινήσεις. Όμως σήμερα με τα ηλεκτρονικά (launch control) αυτό δεν φαίνεται. Όσοι
αρέσκονται στη θεωρία ίσως συμπληρώσουν ότι οι γραμμές του δεν είναι καθαρές. Αληθεύει
ότι τα πατήματα του Σουμάχερ αποκλίνουν από τη θεωρητικά ιδανική γραμμή. Ο Γερμανός
«ταξιδεύει» με τους τροχούς ίσιους, περισσότερο από κάθε άλλο πιλότο, χρησιμοποιώντας
ουσιαστικά το πρώτο κομμάτι της στροφής για τελείωμα της ευθείας. Λίγο μετά την
«τελευταία στιγμή» κλοτσάει το φρένο και με μια απότομη τιμονιά αλλάζει γραμμή, έχοντας
τη Ferrari στημένη τόσο απόλυτα που, πρώτον, δεν συγχωρεί και, δεύτερον, ακολουθεί την
εντολή του σαν καλοκουρδισμένο βέλος. Και αν όχι, τα μαγικά του χέρια είναι πάντα εκεί
ώστε να διορθώσουν...
Σε μια σχολή αγωνιστικής οδήγησης θα σας έκοβαν, αν επιχειρούσατε να οδηγήσετε έτσι, όπως
και οι θεωρητικοί του στίβου θα έκοβαν οποιονδήποτε έτρεχε με το στιλ του Μάικλ Τζόνσον.
Βέβαια τους χρόνους του (19:32 στα 200 μ.) τους κοιτάνε ακόμη με τα κιάλια.
«Το επίτευγμα είναι συλλογικό» τόνισε ο Σουμάχερ μετά την κατάκτηση του δεύτερου
συνεχόμενου τίτλου με τη Ferrari και του τρίτου συνεχόμενου στους κατασκευαστές,
αποδίδοντας τα εύσημα σε μηχανικούς και σχεδιαστές. Iδιαίτερα φέτος το έκαναν να δείχνει
εύκολο. Ενώ φυσικά δεν είναι. Η Σκουντερία από το Μαρανέλο έχει απέναντί της τις ενωμένες
γερμανικές, βρετανικές, ιαπωνικές και γαλλικές δυνάμεις. Η υπεροχή των «κόκκινων»
βρίσκεται στην ομοιογένεια και στη συνοχή. Και σημειώστε ότι οι ίδιοι άνθρωποι έχουν
συμβόλαια μέχρι και το 2004.
Δείτε λίγο τους αντιπάλους. Στην Williams, όταν δεν μετράνε εγκαταλείψεις, προσπαθούν να
συνεννοηθούν με τους Γάλλους της Michelin, ενώ στη McLaren τους βγήκε στραβή η μπροστινή
πτέρυγα, γιατί ο Νιούι αλληθώριζε προς την Jaguar και δεν πρόσεχε τα νούμερα που έδιναν
οι μετρήσεις, και ο Ίλιεν δεν κατάφερε ακόμη να αντιμετωπίσει την απαγόρευση της χρήσης
κραμάτων βηρυλλίου στα μηχανικά μέρη του κινητήρα. Αθροίστε τους βαθμούς τους. Ακόμη κι
αν υποθέσουμε ότι έτρεχαν τέσσερα μονοθέσια με το όνομα? WilLaren, πάλι θα υπολείπονταν
σε συγκομιδή βαθμών από τις Ferrari.
«Βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά» εξηγεί ο τεχνικός διευθυντής Ρος Μπρον. «Εδώ και δύο μήνες
έχουμε σταματήσει την αεροδυναμική εξέλιξη του φετινού μονοθεσίου και ασχολούμαστε μόνο
με το καινούργιο. Και τώρα φυσικά έχοντας εξασφαλίσει τη διατήρηση και των δύο τίτλων
μπορούμε να στρέψουμε όλες μας τις δυνάμεις εκεί. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι θα
υπολειτουργήσουμε στους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε
τον Ρούμπενς να τερματίσει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Και πιστεύω ότι αν το
πετύχουμε και αυτό θα είναι η τέλεια χρονιά. Αναλογιστείτε ότι από τη Μαλαισία το ?99,
εδώ και τριάντα δύο αγώνες είμαστε πάντα στο βάθρο».
Οι τέσσερις αγώνες που απομένουν (Σπα 2/9, Μόντσα 16/9, Ινδιανάπολη 30/9 και Σουζούκα
14/10) θα έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον όχι μόνο λόγω της μάχης για τη δεύτερη θέση σε
οδηγούς και κατασκευαστές, αλλά και γιατί είναι μια σπάνια ευκαιρία να δούμε την απόδοση
όλων χωρίς άγχος και σκοπιμότητες. Προσωπική μας άποψη: ο Σουμάχερ θα συνεχίσει να
κυριαρχεί. Εκτός κι αν ακολουθήσει τη συμβουλή του Κούλθαρντ που τον προέτρεψε να πάει
διακοπές διαρκείας για να αφήσει και τους υπόλοιπους να κερδίσουν κανέναν αγώνα._ Τ. Π.