Kαλειδοσκόπιο
Πόλεμος επεξεργαστώνH μάχη στο χώρο των επεξεργαστών υπολογιστών είναι όχι μόνο παλιά αλλά και σκληρή. Για
άλλη μία φορά αντιμέτωποι είναι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων αντιπάλων, ο Pentium 4 με το
νέο μοντέλο στα 2GHz και ο ολοκαίνουργιος Athlon XP με ηγέτη τον 1900+.
Οι σημερινοί διεκδικητές της προτίμησής μας δεν είναι στην πραγματικότητα εντελώς νέα
προϊόντα, αφού σπάνια τέτοιες προσπάθειες ξεκινούν από καθαρό χαρτί. Πρόκειται, και στις
δύο περιπτώσεις, για τους εξελικτικούς κλώνους δύο μεγάλων οικογενειακών δένδρων, από
όπου αντλούν τα πλεονεκτήματα, αλλά κουβαλούν και πολλά από τα μειονεκτήματά τους.
Ο Pentium εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1993, όταν η Intel αποφάσισε να αφήσει πίσω τη
σειρά των επεξεργαστών X286/X386/X486, κυκλοφορώντας ένα νέο τσιπ. Με αρχική ταχύτητα
«ρολογιού» 60 και 66MHz, εξελίχθηκε σύντομα σε Pentium ΜΜΧ, που διέθετε μια σειρά
ενσωματωμένων εντολών για τη διαχείριση εφαρμογών «πολυμέσων», αργότερα σε Pentium II,
μια έκδοση του παλαιότερου Pentium Pro που βασίλευε στο χώρο των server, και ύστερα σε
Pentium III. Ο τελευταίος ξεκίνησε από τα 500MHz ―ταχύτητα «ρολογιού»― και σκαρφάλωσε
σύντομα πάνω από το 1GHz σταματώντας ουσιαστικά στα 1,13MHz, αφού τα προβλήματα
υπερθέρμανσης αλλά και η ξεπερασμένη τεχνολογία του ανάγκασαν την Intel να τον
αντικαταστήσει. Ο νέος Pentium 4 ήταν πλέον γεγονός σκαρφαλώνοντας γρήγορα στην κλίμακα
των ταχυτήτων «ρολογιού» και φτάνοντας πρόσφατα τα 2GHz.
Από την πλευρά της, η AMD απαντούσε βήμα προς βήμα στις προκλήσεις της Intel με τον
Athlon, έναν επεξεργαστή που θεωρείται εξέλιξη του αρχικού Κ7. Τα πρώτα του μοντέλα
ξεκίνησαν με ταχύτητες «ρολογιού» στα 500MHz και αργότερα ο διάδοχός του, Athlon
Thunderbird, ξεπέρασε το 1GHz φτάνοντας τελικά το 1,4GHz, πριν παραχωρήσει τη θέση του
στη νέα σειρά Athlon XP+.
Ο ανταγωνισμός
Ο Pentium 4 κατασκευάστηκε σε ένα φάσμα συχνοτήτων από τα 1,3 έως και τα 2GHZ με
μεσοδιαστήματα των 100MHz, αν και σήμερα στην αγορά είναι διαθέσιμα μόνο τα μοντέλα από
τα 1,6MHz και πάνω. Διαθέτει μικροαρχιτεκτονική NetBurst και τεχνολογία Hyper Pipeline,
με διαμεταγωγή δεδομένων στα 400MHz. Έτσι, η Intel φαίνεται ότι συνεχίζει να στηρίζεται
στις υψηλές ταχύτητες εσωτερικού «ρολογιού». Επιπλέον, οι τελευταίες εκδόσεις του P4
κατασκευάζονται με την τεχνική των 0,13 μικρών, ενώ έχουν υπάρξει και αλλαγές στον τρόπο
στρωμάτωσης του τσιπ με τους ακροδέκτες επαφής.
Ο Athlon XP+, σύμφωνα με την AMD, κάνει μια σημαντική στροφή στο χώρο, αφού εμφανίζεται
ως μια πρόταση με τις επιδόσεις του επεξεργαστή να μη στηρίζονται πλέον μόνο στην
ταχύτητα του εσωτερικού «ρολογιού», αλλά στην αύξηση των εντολών που ολοκληρώνονται ανά
κύκλο ρολογιού. Έτσι, η νέα σειρά Athlon ενσωματώνει βελτιωμένη τεχνολογία TLB,
καταναλώνει λιγότερη ενέργεια τουλάχιστον κατά 20% και διαθέτει μια σειρά νέων
ενσωματωμένων εντολών που ολοκληρώνονται μέσα από την καινούργια αρχιτεκτονική
Quantispeed.
Η σύγκριση επεξεργαστών είναι μια μάλλον δύσκολη υπόθεση, αλλά, απ? ό,τι φαίνεται, στη
μάχη των επεξεργαστών δεν υπάρχει σήμερα, όπως παλιά, ξεκάθαρος νικητής, αφού Pentium 4
και Athlon XP βρίσκονται στις περισσότερες περιπτώσεις μαζί πάνω στο? νήμα. Ωστόσο, για
να είμαστε δίκαιοι, ο δεύτερος ίσως ξεχωρίζει σε αρκετές περιπτώσεις, ο πρώτος όμως
δείχνει να έχει περισσότερη δυναμική για μελλοντικές εφαρμογές.
Απόγονοι της AIBO
Η Sony κυκλοφόρησε το πρώτο της ηλεκτρονικό κατοικίδιο πριν από περίπου δύο χρόνια, τον
AIBO, που υποσχόταν να αναγνωρίζει το αφεντικό του και να του κρατά συντροφιά. Η
«οικογένεια» μεγάλωσε με το μοντέλο ERS-220. Η φουτουριστική του εμφάνιση δίνει μια νέα
διάσταση στα ρομποτοειδή που προορίζονται για διασκέδαση. Αισθητήρες παρακολουθούν και
καθοδηγούν την κίνησή του στο χώρο, μια σειρά από LED στο κεφάλι αναβοσβήνουν ανάλογα με
τη διάθεση του ρομπότ, ενώ μια κάμερα φωτογραφίζει ό,τι θέλετε. Ο εγκέφαλος του ERS-220
αποτελείται από έναν επεξεργαστή RISC 64bit και μνήμη 64ΜΒ.
Φορητό Playstation
Φημολογούνταν εδώ και αρκετό καιρό, όμως είναι πλέον γεγονός. Tο Playstation (PSOne)
είναι πλέον «φορητό» ή τουλάχιστον δεν εξαρτάται πια από την τηλεόραση, χάρη σε μια οθόνη
LCD που μπορεί να τοποθετηθεί στη γνωστή κονσόλα. Αν και κάποια τέτοια περιφερειακά είχαν
κυκλοφορήσει εδώ και μερικούς μήνες από ανεξάρτητους κατασκευαστές, αυτή η οθόνη έρχεται
από τον επίσημο κατασκευαστή, τη Sony, και με ενσωματωμένα ηχεία. Θα πρέπει να σημειωθεί
ότι το PSOne είναι ένα αξιόλογο CD player χάρη στον ισχυρό επεξεργαστή των 32bit και το
εξελιγμένο λογισμικό που ενσωματώνει. Το βασικό PSOne, αν και βρίσκεται πλέον στη σκιά
του διαδόχου του, του PS2, εξακολουθεί να προσελκύει αρκετούς χρήστες, ενώ η Sony έχει
ήδη δρομολογήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, το PS3. Στην ευρωπαϊκή αγορά, πάντως, τους
επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσουν οι δύο νέες κονσόλες των 128bit, το Χbox της Microsoft
και το GameCube της Nintendo.
Comanche 4
Έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από το 1992, όταν εμφανίστηκε ο πρώτος προσομοιωτής
πτήσης που έφερε το όνομα Comanche (Maximum Overkill), από μια άγνωστη τότε στο χώρο
εταιρεία, τη Novalogic. To Comanche 4 εμφανίστηκε λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος και ενώ οι
helo sim gamer νόμιζαν ότι δε θα συνέβαινε τίποτα το αξιόλογο.
Oι σχεδιαστές δημιούργησαν ένα κλιμακωτό σύστημα δυσκολίας του προσομοιωτή. Oι αρχάριοι
και περιστασιακοί παίκτες, στη βάση της κλίμακας, δε χρειάζεται να έχουν καν joystick,
αφού το ελικόπτερο ελέγχεται μόνο από το πληκτρολόγιο και ο χειρισμός είναι αντίστοιχος
με αυτόν οποιουδήποτε παιχνιδιού Shooter. Απλώς στρέφετε το σκάφος προς τον εχθρό,
επιλέγετε το όπλο και πυροβολείτε. Στην κορυφή της κλίμακας, ο ρεαλισμός της προσομοίωσης
είναι έντονος, και φυσικά υποστηρίζονται όλα τα περιφερειακά που θα θέλατε (joystick,
μανέτες, ποδωστήρια κτλ).
Το ίδιο κλιμακούμενη είναι φυσικά και η προσομοίωση των πτητικών χαρακτηριστικών, ενώ με
ακρίβεια προσεγγίζεται και η ικανότητα διαμόρφωσης του Comanche για τρία διαφορετικά
προφίλ, ώστε να ικανοποιηθούν διαφορετικές αποστολές: ένοπλης αναγνώρισης, προσβολής
επίγειων στόχων-αντιαρματικού αγώνα και εναέριας μάχης. Περιλαμβάνονται έξι αποστολές από
το καθένα για κάθε προφίλ που, όπως θα περίμενε κανείς, εστιάζονται σε διάφορες «θερμές»
ζώνες του πλανήτη, σε τροπικό, ερημικό ή αστικό περιβάλλον, καθώς και επιθέσεις σε
αεροπλανοφόρα, υποστήριξη ειδικών δυνάμεων, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, ακόμη και
προστασία του Προέδρου των ΗΠΑ.
Η έκδοση Νο 4 εγκαταλείπει τη Voxel και επανέρχεται στην τεχνική των πολυγώνων που
αξιοποιούν πολύ καλύτερα οι σημερινές κάρτες γραφικών 3D. Τα αποτελέσματα είναι, φυσικά,
εκπληκτικά τόσο σε ό,τι αφορά το περιβάλλον όσο και τα αντικείμενα που απεικονίζονται σ?
αυτό, όπως οχήματα και αεροσκάφη, αλλά και το ίδιο το ελικόπτερο, που είναι στο σύνολό
τους λεπτομερέστατα. Το ίδιο ισχύει και για όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που θα κάνουν
τον παίκτη να πιστέψει ότι? βρίσκεται μέσα σε ένα Comanche και όχι μπροστά στην οθόνη του
PC Έτσι, θα δείτε σκιές καθώς πετάτε χαμηλά πάνω από το έδαφος, σκόνη να σηκώνεται στα
σημεία προσγείωσης και απογείωσης μειώνοντας την ορατότητα, εκρήξεις που κόβουν την ανάσα
και πολλά άλλα που κάνουν το Comanche 4 μια πραγματική αποκάλυψη?
(Εισαγωγή: Dionic)
Operation Flashpoint
Το Operation Flashpoint-Cold War Crisis είναι ένας πρόσφατος τίτλος που θα σας γυρίσει
πίσω, στον Ψυχρό Πόλεμο. Πρόκειται για ένα προσομοιωτή μάχης, όπου μπορείτε να γίνετε
καταδρομέας, αρματιστής, πιλότος ελικοπτέρου, αλλά και να μεταπηδήσετε από τον ένα ρόλο
στον άλλο όσες φορές θέλετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το Operation Flashpoint
βασίζεται στη δυνατότητα που έχει ο παίκτης να περνά από τον ένα ρόλο στον άλλο στο πεδίο
της μάχης και να χρησιμοποιεί ρεαλιστικά όπλα και συστήματα. Έτσι, σαν πεζικάριος ή
καταδρομέας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τυφέκια εφόδου M16 και AK47, πολυβόλα M60,
χειροβομβίδες, τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή M21 και Dragunov, εκτοξευτές ρουκετών ή
εκρηκτικά, όπλα δηλαδή που χρησιμοποιούνταν από χώρες των δύο αντίπαλων συνασπισμών. Εάν
δε σας ικανοποιεί το όπλο που σας δίνει αρχικά το σενάριο, μπορείτε να πάρετε και να
χρησιμοποιήσετε κάποιο άλλο, αξιοποιώντας βέβαια και τα πυρομαχικά των αντιπάλων που
εξουδετερώνετε. Kατά τη διάρκεια των μαχών, μπορείτε να αναζητήσετε και να
χρησιμοποιήσετε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού M113, BMP-1 αλλά και
αμερικανικά άρματα μάχης Μ1Α1 Abrams ή ρωσικά T-72 και T-80. Στο Operation Flashpoint,
όμως, μπορείτε να βρεθείτε και στον αέρα είτε σαν πιλότος ελικοπτέρου Cobra, Apache,
Blackhawk, Chinook, Mi-17 ή Hind είτε σαν πιλότος του αμερικανικού A-10 Thunderbolt ή του
ρωσικού αντιστοίχου του, Su-25.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι πολλαπλός
προσομοιωτής αρμάτων, ελικοπτέρων ή αεροσκαφών και ότι η προσέγγιση στον έλεγχο των
οχημάτων αυτών είναι απλοποιημένη και μινιμαλιστική. Το Operation Flashpoint είναι μια
διαφορετική πρόταση που προσφέρει έντονη δράση δίνοντάς σας την ευκαιρία να εξασκήσετε,
εκτός από τα δάχτυλα, και το μυαλό σας.
(Εισαγωγή: Dionic)
LOCKHEED MARTIN F-35
Mια πρόσφατη απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης για το πρόγραμμα JSF σηματοδοτεί όχι
μόνο ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα κατασκευής αεροσκαφών, αλλά και τις δυνάμεις που
θα διαμορφώσουν την αεροπορική βιομηχανία και τον κόσμο της πολεμικής αεροπορίας τα
επόμενα τριάντα έως και πενήντα χρόνια.
Πρόκειται για ένα μονοθέσιο μαχητικό κρούσης κατασκευής Lockheed Martin, με δευτερεύοντα
ρόλο αέρος-αέρος, που προορίζεται να αντικαταστήσει σχεδόν όλα τα αεροπλάνα που διαθέτει
σήμερα η USAF στο συγκεκριμένο ρόλο, να συμπληρώσει τα Super Hornet του αμερικανικού
ναυτικού, να γίνει το μοναδικό μαχητικό που θα διαθέτει το Σώμα των Πεζοναυτών, ενώ
υπάρχει και η προοπτική να κατασκευαστούν περισσότερα από 6.000 αεροσκάφη, με τα μισά να
καλύπτουν πιθανές εξαγωγές.
Το τελικό F-35 έχει τραπεζοειδή ―σχετικά λεπτή― πτέρυγα που «δένει» με την άτρακτο,
τοποθετημένη στο μέσο της, με γωνία οπισθόκλισης. Η άτρακτος είναι σωληνοειδής με τις
πλευρικά τοποθετημένες υπερηχητικές εισαγωγές να έχουν πλευρές κεκλιμένες ως προς την
οριζόντιο. Οδηγούν σε αεραγωγούς σχήματος «S», που καλύπτουν το μετωπικό συμπιεστή του
κινητήρα από την τυχόν θέα των ραντάρ. Το οριζόντιο ουραίο πτέρωμα είναι ολοκινούμενο,
ενώ τα κάθετα πτερύγια έχουν κλίση προς τα έξω και διαθέτουν αρθρωμένα πηδάλια
διεύθυνσης. Όλα αυτά του προσδίδουν εξελιγμένα χαρακτηριστικά στελθ και το μικρότερο
δυνατό ίχνος στα εχθρικά ραντάρ.
To αεροπλάνο φέρει δύο αποθήκες οπλισμού, ενσωματωμένες στο κάτω μέρος της ατράκτου, με
θυρίδες σε δύο μέρη. Καθεμία μπορεί να μεταφέρει μία βόμβα των 200 λιβρών κι έναν
AIM-120. Επιπλέον, το αεροσκάφος φέρει τέσσερις υποπτερύγιους φορείς οπλισμού και δύο
ακτοπτερύγιους για βλήματα αέρος-αέρος με υπέρυθρη καθοδήγηση (αν και το F-35 δε θα
βασίζεται σε τέτοια όπλα). Επιπλέον, η έκδοση του αεροσκάφους για την αμερικανική
αεροπορία ενσωματώνει κι ένα πυροβόλο των 25 χιλ. επάνω από την αριστερή εισαγωγή.
Yπάρχουν τρεις εκδόσεις του αεροσκάφους που θα καλύψουν τις ανάγκες τριών κλάδων των
αμερικανικών ένοπλων δυνάμεων, της RAF και του βρετανικού ναυτικού, καθώς και άλλων
χωρών. Η έκδοση συμβατικής αποπροσγείωσης (CTOL) προορίζεται να αντικαταστήσει τα F-16
και Α/ΟΑ-10 της USAF, με εκφρασμένες ανάγκες 1.763 αεροσκαφών, ενώ θα αποτελέσει το
ελαφρύ μαχητικό που θα τεθεί επιχειρησιακό σε συνεργασία με το F-22. Φυσικά, ο ίδιος
τύπος θα είναι υποψήφιος να αντικαταστήσει τα F-16 των χωρών που αγόρασαν το αμερικανικό
μαχητικό τις δεκαετίες του ?70 και του ?80.
H ναυτική έκδοση (CV) προορίζεται να επιχειρεί από αμερικανικά αεροπλανοφόρα και να
υποβοηθήσει το έργο των F/A-18E/F, που αντικαθιστούν με τη σειρά τους τα F/A-18A/B. Οι
ανάγκες έχουν προσδιοριστεί σε τουλάχιστον 480 αεροπλάνα.
Η έκδοση κάθετης αποπροσγείωσης (VTOL) πρόκειται να αντικαταστήσει τα F/A-18C/D του
Σώματος των Aμερικανών Πεζοναυτών, αλλά και τα AV-8B που βρίσκονται σε αμερικανική και
βρετανική υπηρεσία, με ανάγκες για 609 αεροπλάνα.
Mια εκτεταμένη παρουσίαση του προγράμματος JSF/F-35 περιλαμβάνεται στο «αδελφό» περιοδικό
«ΠTHΣH & ΔIAΣTHMA» που κυκλοφορεί.