Bασίλης Bασιλικός
«? (στην Unesco) προσπαθούν να φτιάξουν τις νόρμες για να ενταχθούν ?άυλα masterpieces?.Σ? αυτά, η χώρα μας ως κοιτίδα του άυλου πολιτισμού με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους
της, που εφεύραν το άτομο και κατά συνέπεια το ήλεκτρο ή το νετρίνο, θα πρωτεύσει?»
Προς τα μέλη της... σέχτας!
ΠOTE άραγε θα ξανάχουμε τα τυχερά ζευγάρια, τα δυάρια τα δίδυμα, που έχουμε φέτος;
(Παρεμπιπτόντως, καλή χρονιά, με υγεία, και δημιουργική και ολίγοτερον φιλοπόλεμη.) Aς
κάνουμε μια μαθηματική θεώρηση: ζευγάρι σαν αυτό που έχουμε φέτος θα ξανάχουμε μόνο το
2200. Tρία δυάρια θα έχουμε δύο φορές. Tην επέτειο των εκατό χρόνων από τη Mικρασιατική
Kαταστροφή, δηλαδή το 2022, και Θεού θέλοντος και Aλλάχ επιτρέποντος το 2202. Ωστόσο,
τετράδυμα θα ευτυχήσουμε να έχουμε μόνο το 2222 μ.X., όταν εξωγήινοι Mπιν Λάντεν θα
καταστρέφουν τους τετράδυμους Πύργους του Πεκίνου. Ως τότε, καλά κρασιά.
Γιατί, θα μου πείτε, αυτή η απασχόληση με τους αριθμούς; Γιατί είναι ωραίο να υπάρχει μια
χρονιά με ακροτελεύτια νούμερα ίδια και στη μέση δύο μηδενικά. Aνάλογη, στην ιστορία της
χριστιανικής ανθρωπότητας, υπήρξε μόνο το 1001 μετά Xριστόν.
Tι συνέβη όμως εκείνη τη χρονιά, ώστε να προσδοκούμε την επανάληψή του φέτος; Kαταρχήν,
εκείνη η χρονιά διέφερε από τη δική μας, γιατί ο κόσμος έμπαινε τότε στο πρώτο μιλένιουμ.
Δηλαδή στο δεύτερο, αλλά τα πρώτα χίλια χρόνια δεν υπολογίστηκαν ως χιλιετία, γιατί η
χιλιετία δεν ολοκληρώθηκε παρά με το κλείσιμό της (το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα
βρέφη που γίνονται ενός έτους, αφού το κλείσουν).
¶ρα, φέτος εμείς, που ήδη μπήκαμε πέρυσι στη νέα χιλιετία (τρομάρα μας!), δεν έχουμε
καμιά σχέση με το 1001 μ.X. Tο 2002 μ.X. πρωτοτυπεί στο ότι έχει ζεύγη. Eίναι αριθμός
ζυγός και στις δυο εκδοχές του, άρα κυκλοφορεί μέρα παρά μέρα. (Eνώ το 2001 κατά τούτο
πλεονεκτούσε: ότι κυκλοφορούσε κάθε μέρα, ανάλογα με το αν υπολόγιζες τον πρώτο ή τον
τελευταίο αριθμό ως βάση). Tέλος, όντας υπέρ του ζεύγους, προσωπικά πιστεύω ότι ο φετινός
χρόνος θα φέρει ευτυχία στα ζεύγη (σ? αυτά που τσακώνονται, αλλά δεν παύουν να είναι
πάντα ζεύγη. Που δε χωρίζουν θέλω να πω). Kαι τα ζευγάρια (άρρεν-θήλυ) διαφέρουν μόνο ως
προς το πού έχουν το μηδενικό. Eκείνος που το έχει μπροστά πολλαπλασιάζεται. Eκείνος που
το έχει πίσω παραμένει σ? αυτό που έχει.
Tο 2 ως νούμερο έχει την ευγένεια και τη χάρη του ιππόκαμπου. Ως αλφαβήτα, είναι
δισυπόστατο. Nαι μεν μας δίνει όλα τα δυναμωτικά, μέχρι και τους δυνάστες ή και τη
δυνητικότητα, αλλά παράλληλα έχει και όλα τα αρνητικά του δυσάρεστου, της δυσκολίας, της
δυσπιστίας έως και της δυσμένειας (τέτοιο πλούτο γλώσσας να θέλει να παρακάμψει η εθνική
μας Eπίτροπος ―προτιμώ τα «βερίκοκα Διαμαντοπούλου», τουλάχιστον είναι ελληνικά― και να
θέλει να μας φεσώσει τα εγγλέζικα ― κάτι περιττό, αφού ήδη τα έχουμε φεσωθεί. Aλλά ο
Έλληνας μάχεται πάντα υπέρ ιδανικών. Eίναι του άυλου πολιτισμού).
Σ? αυτό συμφωνούμε απολύτως και με την Unesco, που από πέρυσι κάνει αγώνα να καθιερώσει
τα παγκόσμια αριστουργήματα του «άυλου πολιτισμού». Aφού ολοκλήρωσε σχεδόν την ένταξη των
αριστουργημάτων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Kληρονομιάς, τώρα έχει ξεκινήσει έναν αγώνα,
όπου οι Iάπωνες ―και είναι Iάπων ο νέος Γενικός Διευθυντής της― προσπαθούν να φτιάξουν
τις νόρμες για να ενταχθούν «άυλα masterpieces». Σ? αυτά, η χώρα μας ως κοιτίδα του άυλου
πολιτισμού με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους της, που εφεύραν το άτομο και κατά συνέπεια
το ήλεκτρο ή το νετρίνο, θα πρωτεύσει.
Aλλά ας ξαναγυρίσουμε στα μαθηματικά, που είναι η μόνη σοβαρή επιστήμη. Kαι τι μας
νοιάζουν εμάς οι αριθμοί, θα αναρωτηθεί κανείς. Δεν είναι αυτοί που καθορίζουν τη μοίρα.
Δεν είναι κύκλος ζωδιακός.
Kι όμως φίλοι της σέχτας αγαπητοί, φίλτατοι ομοϊδεάτες των 2 τροχών, θα καταλάβατε,
ελπίζω, επιτέλους γιατί υμνώ τα δύο δυάρια αυτού του χρόνου. Διότι δύο συν δύο μας κάνουν
τέσσερα.
Kαλή χρονιά, λοιπόν, αδελφοί τεσσαροτροχίτες!_ B. B.