Xριστόφορος Kάσδαγλης

«? Αν, για παράδειγμα, η ΕΛΑΣ θέλει να βάλει στο site της ένα καντήλι αναμμένο για τα
θύματα του συμμοριτοπόλεμου, κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει?»

www.koyfontinas.gr

MIA καλοδουλεμένη καμπάνια επικοινωνίας υπήρξε ―πριν και πάνω απ? όλα― η επιχείρηση
εξάρθρωσης της «17 Νοέμβρη». Οι στρόφιγγες της ενημέρωσης ανοίγουν και κλείνουν, τρεις
μήνες τώρα, με βάση τις προτεραιότητες της Aντιτρομοκρατικής. Προτεραιότητες αμιγώς
επιχειρησιακές (πώς να συγκεντρώσουν πληροφορίες), ψυχολογικές (πώς να στριμώξουν τον
τρομοκράτη), πολιτικές (πώς να προσφέρουν ένα μικρό μπόνους ―μερικές μονάδες αβάντζο, ας
πούμε, στα γκάλοπ― προς την τόσο συνεργάσιμη ελληνική κυβέρνηση) ή, ακόμα, ιδεολογικές
(πώς να αναστηλώσουν το μηδέποτε ελκυστικό προφίλ της ελληνικής αστυνομίας).
Σήμερα, η στήλη αποκαλύπτει την άγνωστη ιντερνετική πτυχή της αντιτρομοκρατικής
εκστρατείας. Αν η επικοινωνιακή πολιτική της ΕΛΑΣ άφησε να διαφανεί ένα βρετανικό touch,
η ιδέα ενός αυτόνομου site στο διαδίκτυο πρέπει να αντιγράφηκε κατευθείαν από τα
εγχειρίδια της Σκότλαντ Γιαρντ. Ξεκαθαρίζω ότι θεωρώ εκ προοιμίου θετική τη δημιουργία
ειδικού site που να παρέχει από πρώτο χέρι πληροφορίες για ένα μεγάλο θέμα της
επικαιρότητας. Όχι γιατί έτσι αυξάνεται η επιχειρησιακή ικανότητα της αστυνομίας, αλλά
γιατί, αντιθέτως, θεωρώ το Internet ως το υπ? αριθμόν 1 εργαλείο για την εξασφάλιση
διαφάνειας. Και η διαφάνεια αποτελεί απόλυτη προϋπόθεση για την παραχώρηση αυξημένων
αρμοδιοτήτων στην αστυνομία ― έστω και έκτακτων. Κι ακόμη, γιατί πιστεύω πως η Ελλάδα, αν
έχει μια πιθανότητα να πετύχει την όποια σύγκλιση με τις ανεπτυγμένες χώρες, θα τα
καταφέρει προάγοντας με κάθε δυνατό τρόπο το Internet. Αν δίνει συνεχείς, επάλληλες και
απρόσμενες ευκαιρίες εξοικείωσης μαζί του στις πιο ετερόκλητες ομάδες του πληθυσμού. Δεν
έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι θα δοκιμάσει κανένας για πρώτη φορά, ούτε η ηλικία του ούτε
το μορφωτικό του επίπεδο. Σημασία έχει κάθε πολίτης να το βρίσκει συνέχεια μπροστά του,
ως διευκόλυνση στις συναλλαγές του με το Δημόσιο, ως μέσο επικοινωνίας και πληροφόρησης,
ως παιχνίδι, ως σαχλαμάρα ή ως υποχρέωση, αρκεί για κάποιο λόγο να αισθανθεί την ανάγκη
να σερφάρει για λίγη ώρα. Έχει μεγάλες πιθανότητες να ξαναδοκιμάσει, ξανά και ξανά, κι
έτσι θα αποκτήσει πολύ σύντομα ένα απλό, φτηνό, διεθνές εργαλείο?
Μπαίνοντας στο site για τη «17 Νοέμβρη» (www.ydt.gr/17N/) παραδέχεσαι ότι οι δημιουργοί
του επέδειξαν κάποια αντανακλαστικά. Από την άλλη, διαπιστώνεις ότι εδώ έχει παραβιαστεί
μια βασική αρχή της επαγγελματικής επικοινωνίας: όταν κάνεις τόσο κόπο και έξοδα για να
συλλάβεις, να οργανώσεις, να σχεδιάσεις, να γεμίσεις και να συντηρείς ―σχεδόν καθημερινά―
ένα site, δεν παραλείπεις να το προικίσεις και με κάποια προβολή, ώστε να το καταστήσεις
χρήσιμο στην κοινωνία και στον εαυτό σου. Τι νόημα έχει να καταγράψεις 440 επισκέπτες
(τόσοι ήταν μέχρι τη μέρα που γραφόταν το κομμάτι!) μέσα σε ένα μήνα;
Παραδόξως δε με πολυενόχλησε η κατάχρηση της ελληνικής σημαίας, λες και επρόκειτο για
site του Κοκκώνη. Δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να προβάλει την ομορφιά της σημαίας,
αλλά να πιάνει τους εγκληματίες και να προλαμβάνει το έγκλημα. Η κατάχρηση είναι εν
προκειμένω αντιαισθητική, χωρίς να προάγεται καθ? οιονδήποτε τρόπο η λειτουργικότητα της
ενημέρωσης. Από την άλλη, τάσσομαι υπέρ της δυνατότητας του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται
όπως θέλει. Μπορεί να μην είναι λειτουργικό, είναι όμως ειλικρινές, και επομένως υπηρετεί
εμμέσως τη διαφάνεια. Αν, για παράδειγμα, η ΕΛΑΣ θέλει να βάλει στο site της (όπως σε
πολλά αστυνομικά τμήματα) ένα καντήλι αναμμένο για τα θύματα του συμμοριτοπόλεμου, αφενός
κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει και αφετέρου δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα ειλικρινές
στίγμα, μια κάποια προειδοποίηση.
Η διάταξη της ύλης του site είναι σαφής και απέριττη, ενώ η ποσότητα και η
κατηγοριοποίησή της κρίνονται επαρκείς, αν και θα λέγαμε ότι απουσιάζουν εντελώς κάποια
ντοκουμέντα, κάποια στοιχεία που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «Αποκλειστικά». Σ? αυτό
τον τομέα η ΕΛΑΣ ατύχησε. Παρότι, κατά γενική ομολογία, εδώ και τρεις μήνες αποτέλεσε
σχεδόν τη μοναδική πηγή κάθε αποκλειστικότητας, το δικό της τον κήπο δε φρόντισε να τον
ποτίσει. Η ύλη του site είναι ξαναζεσταμένο φαγητό. Σαν να μην έφτανε αυτό, το μάτι του
εξασκημένου αναγνώστη πιάνει με την πρώτη το οξύμωρο: «? Πληροφορίες που διοχετεύονται
από την αστυνομία δεν αποκλείουν τη συμμετοχή του και στη δολοφονία του ταξίαρχου
Σόντερς?» Αυτό το απόσπασμα δεν αλιεύθηκε από το Indymedia (την πιο ενδιαφέρουσα απόπειρα
αντιπληροφόρησης, στη διεύθυνση www.indymedia.org), αλλά από το ίδιο το site της ΕΛΑΣ,
στο λήμμα περί Σάββα Ξηρού. Και επειδή τόση αντικειμενικότητα ούτε η Σκότλαντ Γιαρντ δεν
την επιδεικνύει, αποκαλύπτεται μάλλον ότι από κάπου αλλού «δανείστηκαν» τα κείμενα που
φιλοξενούν. Η δημοσιογραφική έρευνα εντόπισε ως πιθανότερη πηγή «copyright» ή
«clopyright» (θα έχει πλάκα να το μάθουμε) το portal www.flash.gr. Δεν αποκλείεται,
ωστόσο, να έχουν απλώς χρησιμοποιήσει και οι δύο την ίδια πηγή.
¶φησα για το τέλος της κριτικής/παρουσίασης του site το ακανθώδες θέμα της
διαδραστικότητας. Ξέρετε, πρόκειται για τις δυνατότητες που παρέχει ένα site στον
επισκέπτη του να παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα, να διαμορφώνει την ύλη του, να επικοινωνεί
ποικιλοτρόπως τόσο με τους ανθρώπους του site όσο και με άλλους επισκέπτες. Τέτοιες
δυνατότητες απουσιάζουν τελείως από το συγκεκριμένο site, γεγονός το οποίο πρέπει να
καταλογίσουμε ευθέως στα θετικά της όλης προσπάθειας. Αρκετή ζημιά απέφερε αυτή η
ενθουσιώδης εμμονή της αστυνομίας να γίνουν όλοι, για μία μέρα, για μερικές ώρες, για
λίγα λεπτά έστω, χαφιέδες?_ Χ. Κ.

Τα πράγματα που Λένε και? Γράφουν

Virtual Reality
«? Δυστυχώς, το χειρότερο είναι ότι πιθανότατα ουδείς από την ηγεσία του στρατεύματος θα
αναλάβει τις αναλογούσες ευθύνες. Όλοι όσοι έχουν υπηρετήσει τη στρατιωτική τους θητεία
γνωρίζουν την απίστευτη χαλαρότητα η οποία επικρατεί στις αποθήκες, ακόμη και εκείνες του
οπλισμού, όπου μόνιμοι και έφεδροι αξιωματικοί παραδίδουν και αναλαμβάνουν υπογράφοντας
χαρτιά ?εικονικής πραγματικότητας? για το περιεχόμενο των αποθηκών, με πραγματικές
καταμετρήσεις να λαμβάνουν χώρα ανά χρονικά διαστήματα έως και? πενταετίας ή και
δεκαετίας!»
Κύριο άρθρο, Καθημερινή, 06.08.02

Έξυπνη κάρτα (για ανόητους ανθρώπους)
«? Tους ερχόμενους μήνες, θα κυκλοφορήσει μια έξυπνη κάρτα, που θα επιτρέψει στους
επιβάτες να κινούνται με τον υπόγειο, στο τρένο και στα λεωφορεία, χωρίς να ψάχνουν
εναγωνίως να βρουν μετρητά για να αγοράσουν εισιτήριο. Λίγοι, όμως, από τα 20 εκατομμύρια
Λονδρέζων που χρησιμοποιούν τον υπόγειο κατανοούν ότι η κάρτα, που θα λειτουργεί ακόμα
και μέσα από το πορτοφόλι ή την τσάντα, θα καταγράφει τις ακριβείς μετακινήσεις τους μέσα
στην πόλη, έτσι ώστε να υπολογίζεται το ακριβές κόστος. Kαι οι εταιρείες κινητής
τηλεφωνίας διατηρούν στοιχεία για τις μετακινήσεις μας αλλά και τις κλήσεις που κάνουμε,
όπως τα καταστήματα έχουν στοιχεία για τα αγαθά που αγοράζουμε. Bέβαια, όλες αυτές οι
επιχειρήσεις διατυμπανίζουν ότι τα προσωπικά μας δεδομένα είναι ασφαλή και απόρρητα.
Ωστόσο, η αστυνομία, οι φορολογικές υπηρεσίες, όπως και οι υπηρεσίες ασφαλείας αποκτούν
πρόσβαση σε αυτά όταν πραγματοποιούν έρευνες?»
από τον Economist: Καθημερινή, 23.08.02

Περί ανηθικότητας
«... Στον πολίτη έχει εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει και συνεπώς
η πιο σωστή γι? αυτόν λύση είναι το προσωπικό βόλεμα μέσα από το δρόμο της παρανομίας και
της αναξιοκρατίας. Mια τέτοια πολιτική, χωρίς υπερβολή, έχει δολοφονήσει το όραμα, τις
ιδέες, τον αγώνα των νέων για δημιουργία. Xρήμα, διαπλοκή, συμβιβασμός προβάλλονται ως
δρόμοι επιτυχίας. Aυτά είναι τα προϊόντα της πολιτικής ανηθικότητας. Eίναι ποτέ δυνατόν η
αδρανοποίηση της νεολαίας και η καταφυγή στο εύκολο κέρδος να εμπνεύσουν αισιόδοξη θέα
του μέλλοντος; Aσφαλώς OXI....

»? Mοιάζει σαν να έχουμε γίνει δούλοι πριν ακόμη μπουν στη χώρα μας οι άλλοι. Aκολουθούν
αμείλικτα ερωτήματα για όλους μας. ¶ραγε χάνονται στις συνειδήσεις μας η πόλη και η
Πατρίδα; Xάνονται οι αρετές και τα ιδανικά; Σταματούν οι εθνικές φιλοδοξίες; Δεν υπάρχουν
ερείσματα για μια συνολική προσπάθεια διάκρισης της Eλλάδας; Mήπως άνοιξαν οι δρόμοι που
οδηγούν στην άρνηση της εκτέλεσης του καθήκοντος; Tρομοκρατούνται εκείνοι που ανοίγουν το
δρόμο της κάθαρσης; Aποφεύγουμε την προσφορά της στρατιωτικής θητείας και αναζητούμε
μισθοφόρους για να εμποδίσουν τον εχθρό έξω από τα τείχη; Eμπορευόμαστε την ψήφο μας;
Λείπει το παράδειγμα. Πόσα παιδιά και ανίψια βουλευτών είναι άνεργα; Πόσα υπηρετούν τη
θητεία τους στην περιφέρεια;
»Aν όντως έτσι είναι τα πράγματα, τότε έχουν καταρρεύσει οι ηθικοί φραγμοί, τα πιστεύω, η
αξιοπρέπεια. Mαύρη πίσσα θα σκεπάσει τις ελπίδες. Θα έχει χαθεί η ελευθερία και θα έχουμε
παραδοθεί στα πάθη μας, στο ατομικό συμφέρον. Δείχνουμε να στερούμεθα ιστορικής μνήμης
και να καλυπτόμεθα από ένα παχύ στρώμα ιδιοτέλειας και ναρκωμένων αισθημάτων.
»Tι ουν χρη ποιείν για να απαλλαγούμε από τη σημερινή πολιτική δύσπνοια; H λογική λέει
ότι όταν ένας κόσμος καταρρέει, έχει ανάγκη μιας άλλης πολιτικής και πνευματικής
παρουσίας. Δεν είμαι αρμόδιος και δεν δύναμαι να υποδείξω στους πολιτικούς τι οφείλουν να
πράξουν. Tα λόγια του Iσοκράτη με εγγίζουν: ?Kαλώς πολιτεύεσθαι, σωφρόνως ζην, το δίκαιον
πράττειν, αμύνεσθαι τοις πολεμίοις?...»
Επενδυτής, 24-25.8.02

Oι πρώτοι διδάξαντες

Alfa Bimotore (1935)

Δύο 8κύλινδροι κινητήρες, 500 ίπποι, 350 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα, δύο παγκόσμια ρεκόρ:
αυτή ήταν η Alfa Romeo Bimotore του ?35.

Στα μέσα της δεκαετίας του ?30 οι επιτυχίες της Alfa Romeo στα GP είχαν περιοριστεί,
εξαιτίας των μονοθεσίων της Auto Union και της Mercedes. Για να αντιμετωπιστεί η
κατάσταση, οι σχεδιαστές-μηχανικοί της εταιρείας, με επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος
το Φεράρι, κατέληξαν στο «χτίσιμο» ενός αδιανόητου μονοθεσίου, που βασιζόταν στο πλαίσιο
της Tipo B, γνωστής με το όνομα P3. Tο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ο εξοπλισμός του
με δύο κινητήρες, τοποθετημένους εμπρός και πίσω από τη θέση οδήγησης, που εξαιτίας του
απέκτησε το προσωνύμιο Bimotore. H ιδέα αυτή ήταν του Λουίτζι Mπιάτζι, τεχνικού διευθυντή
της Alfa Romeo, που νωρίτερα εργαζόταν στη Fiat. Όλοι περίμεναν πως το δικινητήριο
«τέρας» θα είχε μετάδοση κίνησης σε όλους τους τροχούς, όμως τελικά αυτή δεν επιλέχθηκε
για την «Bi». H κίνηση μεταδιδόταν μέσω δύο ημιαξονίων, που το καθένα ήταν συνδεμένο με
έναν από τους πίσω κινητήριους τροχούς. Tα ημιαξόνια κατέληγαν σε ένα ειδικού τύπου
διαφορικό, που ήταν τοποθετημένο στο κέντρο μαζί με το τριών σχέσεων κιβώτιο ταχυτήτων.
Tο διαφορικό αυτό περιείχε κωνικά γρανάζια και δορυφόρους εγκιβωτισμένους τον ένα μέσα
στον άλλο. Για το σχεδιασμό των αναρτήσεων ζητήθηκε η βοήθεια του Γάλλου Aντρέ Nτιμπονέ,
που τότε πειραματιζόταν με την τετρακίνηση στα αυτοκίνητα GP. Oι κινητήρες, 8κύλινδροι σε
σειρά και ήδη σε χρήση στα προηγούμενα αγωνιστικά της Alfa, ήταν μια αριστουργηματική
δουλειά του μηχανικού Tζάνο. Tην άνοιξη του ?35 ήταν έτοιμες δύο Bimotore. Mε τη μία θα
αγωνιζόταν ο Tάζιο Nουβολάρι, ενώ με την άλλη θα έτρεχε ο Λουί Σιρόν. Tο αυτοκίνητο του
πρώτου διέθετε δύο κινητήρες των 3.165 κ.εκ., ενώ ο δεύτερος θα οδηγούσε εφοδιασμένος με
δύο μοτέρ των 2.905 κ.εκ. Oι ιδιαιτερότητες της «Bi» δεν την άφησαν να πάρει μέρος στο
ευρωπαϊκό πρωτάθλημα GP, αφού το επιτρεπόμενο όριο βάρους των 750 κιλών ξεπεράστηκε
φθάνοντας τα 1.350. Tότε όμως υπήρχε και η σειρά αγώνων «Formula Libre», όπου οι
διατάξεις αυτές δεν είχαν ισχύ. Tα μονοθέσια συμμετείχαν σε δύο τέτοιες αναμετρήσεις,
στην Tρίπολη της Λιβύης και στο ¶βους, χωρίς να διακριθούν λόγω των αλλεπάλληλων
επισκέψεων στα πιτ για αλλαγή ελαστικών. Aποφασίστηκε τότε να αντικατασταθούν τα λάστιχα
της Englebert με αντίστοιχα της Dunlop για το ?36, όμως όταν ήρθε η ώρα, η κατηγορία
«Formula Libre» είχε καταργηθεί. Για την Bimotore δεν υπήρχε πια πεδίο δράσης, εκτός από
την κατάρριψη κάποιων ρεκόρ. Έτσι, ο Nουβολάρι συνέτριψε με άνεση δύο παγκόσμιες
επιδόσεις, στον αυτοκινητόδρομο από τη Λούκα έως το Aλτοπάσιο: την ανώτατη ταχύτητα στην
απόσταση του ενός χιλιομέτρου και του ενός μιλίου, με 321 και 323 χλμ./ώρα, αντίστοιχα.
Tο αγωνιστικό του πουλήθηκε το ?37 στο Bρετανό Όστιν Nτόμπσον, στα χέρια του οποίου
τελείωσε τη σταδιοδρομία του στην πίστα Mπρούκλαντς, περνώντας από τότε στο θρύλο της
μηχανολογίας.