Nίκος Mάργαρης
«? Την Κυριακή έβρεχε από το πρωί, κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα όταν είμαι στο χωριό...»Aπόδραση στο Πήλιο
«O ΔPOMOΣ ήταν ανοιχτός και το νοικιασμένο Skoda πολύ καλό, αν εξαιρέσουμε ότι όλο και
κάποιος λεβιές, χερούλι ή χειρόφρενο μου έμενε στο χέρι». Διαβάζοντας το παραπάνω
κείμενο, που έγραψα στους 4Τροχούς πριν από δέκα χρόνια, μου φαίνεται περίπου απίστευτο
ότι πήγα στο Βόλο οδηγώντας ένα θηριώδες Skoda Octavia 4x4 Turbo, του οποίου η
«φτιαγμένη» μηχανή απέδιδε 193 ίππους. Και βέβαια, είχα ―δέκα χρόνια είναι αυτά― το χρόνο
να προσαρμοστώ στη νέα γενιά προϊόντων της τσεχικής αυτοκινητοβιομηχανίας από την εποχή
που πέρασε στα χέρια της Volkswagen. Κάτι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι «τζάμπα
μάγκες» της εθνικής οδού. Οι οποίοι έρχονταν από πίσω και έκπληκτοι «έτρωγαν χώμα», όταν
το Skoda άρχιζε να «πετάει χαμηλά», σκεφτόμενοι αν το τετράτροχό τους πρέπει να πάει για
έλεγχο.
Δε γνωρίζω αν είναι τα γηρατειά που μας κάνουν να βλέπουμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας με
απέχθεια, αλλά εγώ, τον τελευταίο καιρό, κάθε φορά που πάω στο Πήλιο γίνομαι έξω φρενών.
Πώς άραγε θα πρέπει να συμπεριφερθείς προς τον «κάλο» που σε περνάει από τα δεξιά, όταν
εσύ πας στη... δεξιά λωρίδα; Δε φοβάται όπως περνάει από το στενό χώρο δίπλα στο
σιδερένιο στηθαίο του δρόμου; Όπως και να ?χει το πράγμα, φθάσαμε κάποτε, νύχτα, στις
Μηλιές, μεταφέραμε τα πράγματα, αφήσαμε το σκύλο και πήγαμε στο Νεοχώρι, όπου και το
εστιατόριο «Τα Μπακαλιαράκια» της κυρίας Αποστολίας. Στο εστιατόριο αυτό είμαστε μόνιμοι
θαμώνες τα τελευταία επτά χρόνια. Έφθασα μάλιστα να παραγγέλνω αυτό που θα μου έκανε κέφι
να φάω την επόμενη μέρα.
Το πρωί, ξανά εκνευρισμοί. Στο ταβάνι της κουζίνας είχε περάσει υγρασία. Ένα σημείο όπου
μονίμως νομίζω ότι τελείωσα με τη μόνωση, αλλά συνεχώς το νερό περνάει. Πήγα στην
ταράτσα, κατανάλωσα μια μεγάλη αμπούλα σιλικόνης ― κάποτε θα τη σταματήσω τη διαρροή.
Είχαμε καλέσει από το Βόλο και έναν πολιτικό μηχανικό για να μας συμβουλεύσει τι να
κάνουμε με το γείτονα. Ο τελευταίος, χωρίς να συνεννοηθεί με κανένα, βούτηξε μια
μπουλντόζα, κατέστρεψε την παραδοσιακή στήριξη των πρανών στα σύνορα με μένα, σκάβοντας
χωρίς προφύλαξη, με αποτέλεσμα να «κυλήσει» ο κήπος μου! ¶ντε να συνεννοηθείς, στη
συνέχεια, όταν έχει την άποψη ότι «φταίει ο αποπάνω». Αν, για παράδειγμα, πάει κάποιος
που συνορεύει μ? ένα δρόμο που είναι «αποπάνω», σκάψει «αποκάτω» από το δρόμο ένα λαγούμι
και πέσει ο δρόμος, θα φταίει... το κράτος!
Ήρθε ο μηχανικός, μέτρησε πλάτη και ύψη για να κάνει μια έκθεση, μου έδωσε δίκιο,
ηρέμησα. Δεν είναι προφανώς λογικό να χάνουμε το Σάββατό μας στο χωριό με ωραίο καιρό, τα
δέντρα γεμάτα μήλα, τα κυκλάμινα ανθισμένα και όλες τις γάτες της γειτονιάς να κάνουν
χαρές που μας είδαν ξανά (να μεταφέρουμε, φυσικά, γατοτροφές!). Μια βόλτα, λοιπόν, στην
πλατεία για τις εφημερίδες, επαναφορά της ηρεμίας, κλάδεμα στις τριανταφυλλιές,
καθαρισμός σε κάποια παρτέρια και στη συνέχεια η μυσταγωγία της συλλογής των μήλων.
Την Κυριακή έβρεχε από το πρωί, κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα όταν είμαι στο χωριό.
Ξεχωρίσαμε τα μήλα που θα παίρναμε μαζί μας, γεμίσαμε τις «κλούβες» (τα καφάσια) κατά
ποικιλία και βαθμό ωριμότητας και τα τακτοποιήσαμε στο φυσικό ψυγείο του υπογείου. Ελπίζω
ότι θα έχω φιρίκια τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές.
Δυστυχώς, είχαμε δουλειές πολύ νωρίς τη Δευτέρα το πρωί κι έτσι έπρεπε να γυρίσουμε με το
απίστευτο κύμα των «οδηγών της Κυριακής». Μολονότι οπλίστηκα με γαϊδουρινή υπομονή, ήταν
αδύνατο να μη βγαίνω, κάθε τρεις και λίγο, από τα ρούχα μου. Πώς άραγε θα κρίνεις τους
μάγκες, μεταξύ των οποίων και οδηγό αυτοκινητιστικού περιοδικού (που το είχε γραμμένο
στην πόρτα του υπερήφανα), που πάνε στην αριστερή λωρίδα, η οποία έχει μια συνεχή ροή με
ταχύτητες της τάξης των 130 χιλιομέτρων ―εννοείται ότι η δεξιά είναι επίσης γεμάτη, αλλά
με ροή 110 χιλιομέτρων― με αναμμένα τα μεγάλα φώτα μονίμως, στραβώνοντας τους πάντες, και
έχουν την απαίτηση όλοι να χώνονται αμέσως δεξιά, επειδή αυτοί απλώς πλησίασαν;
Μπορεί να μου αρέσει στο Πήλιο ―μέσα στο σπίτι και με το τζάκι― η βροχή, αλλά κάτι τέτοιο
δεν ισχύει στην Αθήνα. Όταν είσαι έξω στο δρόμο, ρίχνει καρέκλες κι εσύ μεταφέρεις τις
σακούλες με τα μήλα από του διαόλου τη μάνα στο σπίτι, επειδή «κάπου έβαλες» το
τηλεκοντρόλ με το οποίο ανοίγει η πόρτα του γκαράζ._ N. M.