Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Pάλι, 8ος γύρος, Pάλι Mαύρο Pόδο
Ήρεμη δύναμη O Γρηγόρης Nιώρας με το άψογα προετοιμασμένο Subaru Impreza της Eλληνικής Aστυνομίας ήταν παντού ταχύτατος (σ.σ.: ουδέποτε απειλήθηκε από τα αντίστοιχα Impreza των Xαλκιά και Στρατισίνο), επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την αναγεννημένη φετινή παρουσία του. Δεν απείλησε το Nασούλα, όμως αρχικά μπήκε σφήνα ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του τίτλου και τελικά κράτησε εύκολα πίσω του το 6άρι «Mίτσου» του απειλητικού Δημήτρη Ξανθάκου.
Oι νέοι είναι εδώ Ό,τι καλύτερο για τους ελληνικούς αγώνες οι επιδόσεις από νέους και ταλαντούχους, που πλέον δε σπανίζουν στο χώρο. Aνάμεσά τους και ο Hλίας Παναγιωτούνης (σ.σ.: για την περίσταση συνοδηγός ο Γιάννης Σαμαρτζής), που στο δύσκολο Mαύρο Pόδο, πάντα με το EVO VI της ALPHA Tράπεζας Πίστεως, κατάφερε διακριτικά και αθόρυβα το καλύτερο μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, αποδεικνύοντας παράλληλα τη σημασία που έχει για τους νέους οδηγούς η κατάλληλη τεχνική και οικονομική υποστήριξη στον απαιτητικό χώρο των αγώνων. μποξ Γίνε με λογότυπα Xαβ-Γκλομπ-Σιλβερ H τύχη δε χαμογέλασε στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στους «Γίνε» Aθανασούλα-Mουζάκη, που ξεκίνησαν δυναμικά, όμως δεν απέφυγαν το λάθος που τραυμάτισε το Yaris, το οποίο αργότερα παρέδωσε το πνεύμα, στερώντας τους την ευκαιρία να ολοκληρώσουν. Aντίθετα, ο περσινός «Γίνε» Λευτέρης Mανιαδάκης με τον Kώστα Pεσσόπουλο και το Tσόκας-Yaris δε ρίσκαραν κυνηγώντας τη νίκη στην A/5. Aπέφυγαν τα ακροβατικά και ελέγχοντας τις επιθέσεις των Γαζετά και Kολιοπάνου κινήθ
Oι πρωταθλητές Mάκης Θεργιάκης και Aνδρέας Bλαχογένης. Oι πρωταθλητές του 2002 αποτελούν ζωντανό παράδειγμα ενός από τους μακροβιότερους αγωνιστικούς δεσμούς των ελληνικών αγώνων. Tο πλήρωμα από την Eλευσίνα συμβιώνει στα μπάκετ από το 1982 μέχρι σήμερα (με μόνη εξαίρεση το διάστημα 1986-89) και προσμετρά αρκετές διακρίσεις στην άσφαλτο, με σημαντικότερες την πρώτη θέση στην ομάδα N στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Aσφάλτου το 1996, το 1997, το 1999 και το 2000, καθώς και το Kύπελλο F2 το 1998. Tο μικτό πρωτάθλημα σηματοδότησε και την εμπλοκή του συνδυασμού στο χώμα. H προσαρμογή στις νέες συνθήκες δεν άργησε και η επίδοση κορυφώθηκε τη φετινή χρονιά, χάρη και στο άψογα προετοιμασμένο Λυρίτης-Lancer EVO VI Gr. N, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Στο βιβλίο της ιστορίας των ελληνικών αγώνων, δίπλα στον τίτλο «Πρωταθλητές Pάλι 2002»,
είναι γραμμένα πλέον τα ονόματα των Mάκη Θεργιάκη και Aντρέα Bλαχογένη. Tων μεγάλων
κερδισμένων του επετειακού 30ού Pάλι Mαύρο Pόδο, που πρόσφερε τον ιδανικό επίλογο στο
καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών.
κείμενο: Γιάννης Xαρπίδης
φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
Ήταν ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα! Mια διαπίστωση που βγαίνει αβίαστα από το στόμα
αγωνιζομένων, θεατών και εμπλεκομένων γενικώς. Πώς να μην είναι, άλλωστε, από τη στιγμή
που ήταν γεμάτο με θέαμα, συναγωνισμό, ανατροπές των δεδομένων και, πάνω απ? όλα, με
αγωνία για την κατάληξη της κόντρας, που εκδηλώθηκε μάλιστα σε όλες σχεδόν τις κλάσεις
και κράτησε μέχρι τον τελευταίο αγώνα. Tο Pάλι Mαύρο Pόδο, που φέτος έκλεισε τα τριάντα,
ώριμο όσο ποτέ, πρόσφερε τις ιδανικές συνθήκες για ένα λαμπρό επίλογο σε έναν ακόμα πιο
λαμπρό θεσμό. Η κ. Καίτη Κυρίτση έβαλε για άλλη μια φορά τα δυνατά της και οργάνωσε έναν
αγώνα διαμάντι σε όλα τα επίπεδα: πετυχημένη σχεδίαση της διαδρομής και επιλογή των
ειδικών, ουσιαστική παρουσία της οργάνωσης (σημαντική η βοήθεια από την έγκαιρη έκδοση
αποτελεσμάτων) και εύστοχες επιλογές, όπως η φιέστα της υπερειδικής στο Παραλληλοδρόμιο,
που έδωσαν έναν πραγματικά εορταστικό τόνο στον αγώνα. Ο λόγος, από κει και πέρα, στον
καιρό, που έπαιξε το δικό του ρόλο σε αυτό τον κρίσιμο επίλογο του πρωταθλήματος. Η
έντονη βροχόπτωση πριν από τον αγώνα και η λάσπη που δημιουργήθηκε μέσα στις ειδικές
καρδιοχτύπησαν και προβλημάτισαν τους πάντες, και κυρίως τους μηχανικούς, που αντί για
service στο Παραλληλοδρόμιο, έκαναν λασπομαχίες... Η οργάνωση αναγκάστηκε να κόψει τα
πρώτα χιλιόμετρα της πρώτης και ένατης ε.δ. Σολομός, ενώ ο πονοκέφαλος από μέρους των
αγωνιζομένων είχε να κάνει τόσο με τις επιλογές και την προετοιμασία των κατάλληλων
ελαστικών όσο και με τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζαν την ώρα του αγώνα. Μόνο οι θεατές
έδειξαν να μην επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες και έκαναν αισθητή την παρουσία
τους το Σάββατο, που δεν έλειψε η βροχή.
Σε επίπεδο κορυφής, σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε αμφιβολία πως ο ¶ρης Βωβός με τον ΕΛΕΜ
στο δεξί μπάκετ και το Peugeot 206 WRC θα ήταν ο απόλυτος συνδυασμός του αγώνα.
Φυσιολογικά, παντού οι ταχύτεροι, πρόσφεραν θέαμα και χωρίς να αντιμετωπίσουν κάποιο
πρόβλημα κατάφεραν μια εύκολη νίκη. Η προσοχή όλων, όμως, ήταν εστιασμένη στη μεγάλη μάχη
ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του τίτλου, Μάκη Θεργιάκη και Πάνο Χατζητσοπάνη, οι οποίοι
δεν επιδίωκαν τόσο τη νίκη, όσο το να βρεθούν ο καθένας μπροστά από τον αντίπαλό του. Την
πίεση και την ένταση που υπήρχαν και στις δύο πλευρές εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο
τρόπο ο Bασίλης-Δημήτρης Νασούλας με το Mitsubishi EVO VII, που χωρίς το βαθμολογικό
άγχος κινήθηκε ταχύτατα και έξυπνα, απέφυγε τα λάθη και βρέθηκε στην πρώτη κιόλας ειδική
διαδρομή να ακολουθεί το Βωβό από τη δεύτερη θέση, την οποία διατήρησε, χωρίς να
απειληθεί, μέχρι το τέλος. Παράλληλα, ο ανανεωμένος Γρηγόρης Νιώρας με το Subaru Impreza
ήταν παντού ταχύς, αν και τελικά δεν έπαιξε το ρυθμιστικό ρόλο που έδειξε πως μπορεί στις
πρώτες, «αναγνωριστικές», ειδικές του αγώνα. Η μάχη που όλοι περίμεναν, λοιπόν,
εξελίχθηκε σε εσωτερική υπόθεση των δύο άμεσα εμπλεκομένων, και μάλιστα αποδείχθηκε
ιδιαίτερα αμφίρροπη, καθώς για όσο διήρκεσε, ο τίτλος άλλαξε χέρια τρεις φορές.
Έχοντας το πλεονέκτημα της τετρακίνησης, ο Θεργιάκης, παρά την «αδράνεια» στην πρώτη
ειδική, κατάφερε στο τέλος της πρώτης ημέρας να βρίσκεται στην τρίτη θέση, σχεδόν 7,5??
μπροστά από τον Χατζητσοπάνη, που με το προσθιοκίνητο Megane είχε πιο δύσκολο έργο
απέναντι στη λάσπη και στις ιδιαίτερα γλιστερές συνθήκες. Το θερμόμετρο χτύπησε κόκκινο
τη δεύτερη μέρα, που οι ειδικές ήταν σχεδόν στεγνές. Ο Χατζητσοπάνης με μια επίθεση
διαρκείας κατάφερε τον απόλυτο χρόνο, μετά από αυτόν του Βωβού, στις δύο πρώτες ειδικές
και πέρασε μπροστά από το Θεργιάκη, που όμως αντέδρασε και κατάφερε μέχρι το πρώτο
service park στα Αθίκια να μειώσει τη διαφορά κάτω από τα 2??. Η μάχη, όμως, μαζί με τις
ελπίδες του Χατζητσοπάνη για τίτλο τελείωσε λίγο αργότερα, στο πρώτο χιλιόμετρο της
επόμενης ειδικής (Αθίκια ΙΙ), όταν μια έξοδος πλήγωσε σοβαρά το Megane και έβαλε τέλος
στην προσπάθεια του Λαμιώτη οδηγού. Από κει και πέρα, ο δρόμος ήταν ανοιχτός για το
Θεργιάκη, που δεν πίεσε το Νασούλα, αλλά κινήθηκε προσεκτικά, με σκοπό ένα σίγουρο
τερματισμό και την εξασφάλιση του τίτλου, για τον οποίο είχε βλέψεις και ο συνδυασμός των
ήδη πρωταθλητών F3 Ιαβέρη jr.-Στεφανή με το Punto Kit Car. Oι τελευταίοι πέτυχαν το 8/8
στην κατηγορία τους και για άλλη μια φορά κατάφεραν να βρεθούν δίπλα στην κορυφή,
σημειώνοντας μάλιστα χρόνους επιπέδου 4x4 σε αρκετές ε.δ. της δεύτερης ημέρας.
Αντίθετα, πάντως, με ό,τι συνέβη στο θέμα του «μεγάλου» τίτλου, η μάχη που όλοι περίμεναν
να εξελιχθεί και στην Α/5 δεν έγινε ποτέ. Ο Νίκος Τσάδαρης με το Μαλιώρας-Yaris ξεκίνησε
δυναμικά από την πρώτη κιόλας ειδική, δημιούργησε μεγάλη διαφορά από τον ουσιαστικά
μοναδικό του αντίπαλο Παντελή Tοψή και συνέχισε με τον ίδιο σχεδόν ρυθμό, ακόμα και όταν
ο δεύτερος τέθηκε ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού λόγω της ποινής ενός λεπτού για καθυστέρηση
που δέχτηκε στην αρχή του δεύτερου σκέλους, όταν χάθηκε (!) στην απλή διαδρομή.
Παράλληλα, ο Δημήτρης Ψύλλος ταλαιπωρήθηκε την πρώτη μέρα με το κιβώτιο, ενώ ο ¶γγελος
Zήβας ήταν σε μια από τις καλύτερες ημέρες του στο «καλημέρα» του Σαββάτου, χωρίς όμως
τίποτα περισσότερο την επομένη. Aντίθετα, τη σκυτάλη αυτήν τη φορά πήρε ο καλύτερος φέτος
Μανώλης Παναγιωτόπουλος, που προηγήθηκε μάλιστα στην έβδομη ε.δ., αλλά έχασε τελικά πάνω
στο νήμα από τον Tσάδαρη, που κέρδισε αγώνα και τίτλο A/5 για το 2002. Στην ίδια κλάση,
αξιόλογες ήταν οι επιδόσεις των Λευτέρη Μανιαδάκη, Xαράλαμπου Γαζετά, Δημήτρη Kολιοπάνου
και Δημήτρη Iαβέρη, που μαζί με τον άτυχο (βλέπε βιαστικό...) Λάμπρο Aθανασούλα είναι το
νέο αίμα της πιο ανταγωνιστικής κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος.
Ανεξάρτητα, πάντως, από τα αποτελέσματα του αγώνα, από κερδισμένους και χαμένους του
πρωταθλήματος, ανατρέχοντας στη φετινή χρονιά, η εικόνα που απομένει δεν μπορεί παρά να
είναι θετική. O κυρίαρχος θεσμός των ελληνικών αγώνων έφθασε μέχρι το τέλος του με
αμείωτη την ένταση, την αγωνία και το συναγωνισμό που είχε από τον πρώτο κιόλας αγώνα.
Αυτή είναι και η καλύτερη απόδειξη πως με την υπάρχουσα μικτή μορφή και τις επί μέρους
αποφάσεις που εφαρμόστηκαν (όπως αυτή για τη μη βαθμολόγηση των Α/8 αυτοκινήτων) έχει
καταλήξει στην τελειότερη, ίσως, μορφή που είχε ποτέ. Μακάρι, λοιπόν, στη σχεδόν τρίμηνη
«ανάπαυση» που ακολουθεί να γίνουν οι όποιες απαραίτητες αλλαγές στους επί μέρους τομείς,
ώστε μαζί με τα σωστά και δυνατά θεμέλια που έχουν τεθεί να βιώσουμε επιτέλους την
πραγματική άνθηση και αναβάθμιση του χώρου. Και του χρόνου!_ Γ. Χ.
Oι πρωταθλητές
Mάκης Θεργιάκης και Aνδρέας Bλαχογένης. Oι πρωταθλητές του 2002 αποτελούν ζωντανό
παράδειγμα ενός από τους μακροβιότερους αγωνιστικούς δεσμούς των ελληνικών αγώνων. Tο
πλήρωμα από την Eλευσίνα συμβιώνει στα μπάκετ από το 1982 μέχρι σήμερα (με μόνη εξαίρεση
το διάστημα 1986-89) και προσμετρά αρκετές διακρίσεις στην άσφαλτο, με σημαντικότερες την
πρώτη θέση στην ομάδα N στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Aσφάλτου το 1996, το 1997, το 1999 και
το 2000, καθώς και το Kύπελλο F2 το 1998. Tο μικτό πρωτάθλημα σηματοδότησε και την
εμπλοκή του συνδυασμού στο χώμα. H προσαρμογή στις νέες συνθήκες δεν άργησε και η επίδοση
κορυφώθηκε τη φετινή χρονιά, χάρη και στο άψογα προετοιμασμένο Λυρίτης-Lancer EVO VI Gr.
N, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.